ว่าด้วย "นักการเมือง ข้าราชการ พ่อค้าและประชาชน"

ฤๅแผ่นดินสิ้นชาติเพราะขาดรัฏฐ์
ขาดอำนาจอธิปไตยสโมสร
ขาดแว่นแคว้นแดนดงทั้งพงดอน
ขาดประชากรจะเรียกรัฏฐ์ได้อย่างไร

ฤๅไม่รู้องค์ประกอบระบอบสาม
เป็นนิยามรัฏฐ์ประกอบระบอบไหน
โอ้อนาถอาเพศประเทศไทย
ไว้อาลัยแก่มันผู้ชอบระบอบนาย

แผ่นดินนี้ไม่ใช่สูของกูโว้ย
อย่าโอดโอยไม่ได้นะสหาย
กูเป็นผู้กำหนดนโยบาย
ฅนทั้งหลายต้องกราบซบสยบยอม

ไม่มีใครกล้ามาด่าว่ากูได้
กูยิ่งใหญ่ขี้ยังชมนิยมหอม
ไม่รู้เลยว่าแมลงวันเท่านั้นตอม
ทนดมดอมของกูผู้ชูตะเกียง

นักการเมืองอัปรีย์นักขี้ฉ้อ
ล้วนมีหน้ามาง้อมาขอเสียง
แม้นซื้อเอาก็ต้องทำเพราะลำเอียง
ทำเพื่อเพียงได้ลากตั้งไปนั่งกิน

ราชการก็ล้วนแต่หนอนและฟอนเฟะ
ทำเสียงเอ๊ะ! ให้ฅนหลงว่าตงฉิน
ไม่ใช่พวกพ้องกระทืบแหลกชำแรกดิน
ในไทยถิ่นนี้คือกูผู้ถือครอง

ธนาคารการเงินดีแต่ขี้เกียจ
ทำเสนียดโครงการใหญ่ในสมอง
ไว้เสนอนักการเมืองผู้เรืองรอง
ตอบสนองโครงการกันจนบรรลัย

มาร้องแรกแหกกระเฌอทำไมเล่า
กลับไปเอากับผู้กู้สิอยู่ไหน
จะมาเอาภาษีจนจนของฅนไทย
หัดละอายใจบ้างนะอย่างหนา

เอาประเทศกูจำนำทำไมวะ
รัฏฐะจึงดำรงตรงหว่างขา
ไปเอาประเทศของกูกู้คืนมา
พร้อมวิญญาณ์อธิปไตยให้ครบครัน

แล้วมนุษย์ประชาชนผู้ก่นด่า
รู้บ้างว่าในโลกนี้ไม่มีฝัน
ทุกสิ่งล้วนแต่ตัวเองเก่งทั้งนั้น
สิ่งสำคัญรับผิดชอบระบอบเรา

Create Date : 06 พฤศจิกายน 2548		1 comments
Last Update : 6 พฤศจิกายน 2548 9:53:03 น.
Counter : 453 Pageviews.
Share Tweet