|
|
| | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
| 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
| 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
| 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
| 27 | 28 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
ก้องพี Valentine's day
สวัสดีค่ะทุกคน...ตอนนี้ระหว่างรอฟิคก้องพีเดสตินี25..มาอ่านฟิคคั่นเวลากันก่อนนะคะ
เพื่อฉลองวาเลนไทน์กันค่ะ..อาจไม่สนุกเท่าที่ควรต้องขออภัยมาณ.ที่นี้ด้วยค่ะ..ช่วงนี้ต่อมจิ้นติดๆดับๆค่ะ^O^
++++
พีก้อง...วาเลนไทน์เดย์
นาฬิกาข้อมือถูกยกขึ้นดูอีกครั้ง ถ้าจะให้นับก็อาจจะเป็นครั้งที่ร้อยได้แล้วกระมัง จนเจ้าของชักเริ่มมีอาการอยู่กับที่ไม่ได้ เขาเดินวนไปวนมาอยู่ที่หน้าโอพีดีนานแล้ว ทั้งๆที่ได้โอกาสเลิกงานก่อนเวลาด้วยซ้ำ
แม้ว่าเขาจะไม่ใช่คนเรื่องมากอะไรแต่การยืนรอตั้งแต่เย็นจนใกล้จะค่ำแล้วนี่..เป็นใครก็คงจะทำใจให้เย็นไม่ได้เป็นแน่
ฮื่ยย
คว้าโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดเบอร์คนคุ้นใจ ใบหน้าหวานเริ่มมีอาการบึ้งตึง กำลังเตรียมคำต่อว่าไว้ในใจ ...คอยดูเถอะพี..รับสายเมื่อไหร่จะว่าให้ฟังไม่ทันเลยเชียว
อ๊ะ! ฮัลโหล นี่คุณจะปล่อยให้ผมรอจนเช้าเลยใช่ไหม..พี..พี..
เฮ้ย!..ทำไมไม่มีเสียงคนรับพูดนะ...ธรรมดาถ้าโดนเขาเหวี่ยงแรงๆอย่างนี้มีหรือพี..ผู้ไม่เคยยอมแพ้ จะปล่อยให้เขาว่าอยู่เพียงฝ่ายเดียว ต้องมีคำพูดยียวนกวนประสาทตอบกลับมาแล้ว
แต่นี่...กลับเงียบ..และ..อะไรน่ะ!..คล้ายๆเสียงคน...คราง
อื๊อออพีทำอะไรอยู่น๊า... ฮื่ยยยยยยยย
พี๊..นี่คุณอยู่ไหนน่ะ..แล้ว...แล้วทำอะไรอยู่บอกมาน้า...ฮื่ยยยย
ถ้าใครผ่านมาที่โอพีดีตอนนี้จะเห็นหนุ่มนักกายภาพบำบัดออกอาการคล้ายเจ้าเข้าซะแล้ว
กะ..อ่ะ...แค๊กๆ..ก้อง..ก้องหรือครับ
เสียงคนรับสายแผ่วจนแทบจะไม่ได้ยิน.. ใจก้องตอนนี้บอกไม่ถูกว่า รู้สึกอย่างไรในหัวสับสนไปหมด...ลำดับภาพไม่ถูกเลยว่าตอนนี้...พี..เป็นอะไรไป
ทำอะไรอยู่
คนหน้าหวานแนบแก้มกับโทรศัพท์เพื่อให้ฟังเสียงนั้นได้ชัดขึ้น
พี..คุณเป็นอะไร..แล้วตอนนี้คุณอยู่ที่ไหน..บอกเร็วๆพี..โอ๊ย!ผมกลัวนะพี
อื้อออ...ผม...ผมปวดหัวจังเลยก้อง...แค๊กๆๆ...ตอนนี้อยู่ที่คอนโดไม่มีแรงขับรถไปรับคุณเลย
ในใจร้อนรนเหลือเกิน...ภาพพีกำลังนอนซมเพราะพิษไข้อยู่บนเตียง ไม่มีแรงกระทั่งจะเอ่ยเสียงพูดออกมา ล่องลอยอยู่ในความคิด...
อ๊ะ!เดี๋ยวผมไปหานะพี..อย่าปิดโทรศัพท์นะ..พี...พี..ได้ยินผมไหม..พี
อื้ม
ก้องรีบมองหาแท็กซี่ ขึ้นไปนั่งแล้วรีบบอกทางไปคอนโดกับโชว์เฟอร์ ก่อนหันกับมาคอยคุยกับคนปลายสายอยู่ตลอดเวลา...แต่...ดูจะเป็นก้องฝ่ายเดียวที่พูดไม่หยุด นานๆจะมีเสียงคล้ายๆคนไอ..หอบและถอนใจดังรอดออกมาสักครั้ง...น้ำตารื้นที่ปลายตาสวย...พีคุณอย่าเป็นอะไรนะ
พี่ขับให้ไวกว่านี้ได้ไหมครับ..ผมร้อนใจ
เมื่อแท็กซี่ถึงที่หมายก้องรีบจ่ายเงินและวิ่งออกไปทันที..เพราะตอนนี้ใจของเขาไปอยู่ที่คนนอนไม่สบายอยู่ในห้องนานแล้ว
เมื่อเปิดประตูเข้ามาก้องรีบวิ่งไปหาพีทันที ภาพของพีที่นอนหลับทั้งๆที่ยังถือโทรศัพท์ไว้แนบหูทำให้ก้องน้ำตาไหล คนหน้าหวานเดินมาคุกเข่าที่ข้างเตียง มือเรียวค่อยเกลี่ยปอยผมนุ่มที่ปรกหน้าผากชื้นเหงื่อของพีออกไป ก้มหน้าลงใกล้ กระซิบเบาๆที่ข้างหู
พี..พี..คุณเป็นยังไงบ้าง
คนป่วยพยายามปรือตาขึ้นมองเมื่อเห็นว่าก้องอยู่ตรงหน้าแล้วก็ยิ้มกว้าง ดันตัวเองลุกนั่งโดยก้องรีบเข้ามาประคองจัดหมอนให้พีพิงได้สบาย คนหน้าสวยเริ่มหน้าเสีย เมื่อเห็นว่าพีไม่สบายมาก เม็ดเหงื่อเล็กๆผุดพรายที่หน้าผาก
พี...ไปหาหมอเถอะนะเดี๋ยวผมขับรถให้
ก้องดึงให้คนบนเตียงลุกตามแต่พียื้อข้อมือเรียวไว้ ก้องจึงต้องนั่งลง คิ้วสวยขมวดน้อยๆเมื่อเห็นว่าพีไม่มีทีท่าว่าจะขยับเลย..แต่อาการไออยู่เรื่อยๆแบบนี้ไม่น่าไว้ใจเลย
ก้อง..ผมไม่เป็นไร ผมไปหาหมอมาแล้วเมื่อสายๆตอนรู้สึกว่าครั่นเนื้อครั่นตัว
หมอบอกว่าเป็นแค่หวัดธรรมดาเอง..ไม่มีอะไรมากหรอกครับ
วันนี้เลยอดฉลองวันวาเลนไทน์กันเลยนะ...โกรธผมหรือเปล่าครับก้อง
คิ้วเรียวขมวดมุ่น สีหน้าพีไม่ดีเลย คงรู้สึกผิดสินะที่ปล่อยให้เขารอเก้อตั้งหลายชั่วโมง..โธ่พี...ก้องนั่งลงที่เตียงมือเรียวประคองใบหน้าคมสันไว้ ยิ้มน้อยๆให้ก่อนจะเอ่ยประโยคที่ทำให้คนฟังเต็มตื้นในหัวใจออกมา
พี..ไม่ว่าวันนี้หรือวันไหนๆ..แค่เพียงมีคุณอยู่..มันก็คือวันแห่งความรักของผมเสมอนะครับ ไม่เป็นไรหรอกพี..ไว้คุณหายป่วยแล้วเราค่อยฉลองกันโต้รุ่งเลยดีไหม
พีตาเป็นประกายวิบวับขึ้นมาทีเดียว
สัญญาแล้วนะครับ..ห้ามเบี้ยวผมนะ
ก้องยิ้มน้อยๆพยักหน้าให้ พียิ้มหน้าบาน เมื่อเห็นคนป่วยส่งยิ้มมาให้ได้ คนหน้าหวานก็สีหน้าดีขึ้น
งั้นเดี๋ยวผมทำโจ๊กร้อนๆให้ทานนะพี..นอนพักเดี๋ยวนะ..ไม่นานหรอก
ประคองให้คนป่วยลงนอนอีกครั้งแล้วก็เดินไปในครัว..พีนอนคิดอะไรเรื่อยเปื่อยแล้วก็เผลอหลับไป ตื่นขึ้นมาอีกทีเมื่อรู้สึกว่ามีการยุบของเตียง
พีตื่นมาทานโจ๊กก่อนเถอะ..แล้วเดี๋ยวทานยาหลังอาหารแล้วค่อยนอนต่อนะ
โต๊ะเล็กถูกวางไว้บนเตียงพร้อมชามโจ๊กหอมกรุ่น คนป่วยแอบอมยิ้ม อยากจะอ้อนก้องสักนิด
อื้อ..ก้องป้อนผมหน่อยได้ไหม..นี่ผมไม่มีแรงเลยอ่ะ..นะครับ
คนหน้าหวานส่ายหน้าก่อนนั่งที่เตียงใกล้ๆกับที่พีนั่งอยู่ ... ปากอิ่มเม้มน้อยๆ...ฮึ!ถ้าไม่เห็นว่าป่วยมีเฮแน่คุณพี...อ้อนจริงๆ... ตักโจ๊กขึ้นมาเป่าให้เย็น ก่อนส่งเข้าปากคนหน้าคมที่ทำตาปรอย...ป่วยมาก..พี..ป่วยมากก...
พีแอบมองท่าทางการเป่าโจ๊กแล้วก็ต้องกลืนน้ำลาย ... ปากแดงอิ่มสวย ถูกทำเป็นรูปตัว..โอ เล็กๆ ก้องน่ารักอ่ะ...อยากจะสัมผัสริมฝีปากนุ่นนั้นขึ้นมาเฉยๆ.
พี หน้าแดง ใจเต้นแรง... อดคิดอะไรในใจไม่ได้..คนหน้าคมยิ้มกริ่ม มีแววเจ้าเล่ห์ในดวงตาคู่นั้น
เมื่อก้องอาบน้ำเรียบร้อยแล้ว เดินมาดูพีที่เตียงอีกครั้ง ยกหลังมือสัมผัสที่หน้าผาก พีตัวเย็นแล้ว ความจริงพีไม่ได้ตัวร้อนอะไรเลย..อืมมไข้หายไวกว่าที่คิดอีกนะ
น่าสงสัยจริง
กำลังจะเดินออกไป มือใหญ่ก็คว้าข้อมือเรียวไว้แล้วดึงให้ล้มลงบนเตียง พีทาบทับร่างของก้องไว้ คนที่รู้ว่าถูกแกล้งก็โวยวาย
พี..นี่คุณแกล้งป่วยใช่ไหม คุณนี่จริงๆเลย ฮื่ยยย
มือเรียวพยายามออกแรงผลักพีออกไป แถมยังต้องคอยหลบจมูกโด่งที่ฉวัดเฉวียนอยู่ไม่ห่างจากใบหน้าเขาด้วย...ฮื่ยยยคนเจ้าเล่ห์
อื้อ..ก้อง...แกล้งอะไรกันครับ..เมื่อเย็นผมป่วย..แต่ตอนนี้ผมหายแล้ว..งั้นเรามาฉลองวาเลนไทน์โต้รุ่งแบบที่คุณสัญญาไว้ไง..นะ.ๆๆๆ
อ๊ะ!..พี..อื้อออ
ผ้าห่มหนานุ่มถูกดึงขึ้นมาคลุมร่างทั้งสองไว้ แล้วเสียงที่โวยวายดังอยู่เมื่อครู่ก็เงียบหายไป มีเพียงเสียง ความเคลื่อนไหวของคนสองคนบนเตียงเท่านั้น...ราตรีนี้ยังอีกยาวไกล..ความรักที่เบ่งบานอยู่ในหัวใจโอบล้อมคนทั้งสองไว้ด้วยกัน..
สุขสันต์วันวาเลนไทน์นะคะ
ขอบคุณเพลง.ฉันดีใจที่มีเธอ บอยโกสิยพงษ์ค่ะ
| Create Date : 17 กุมภาพันธ์ 2554 |
| Last Update : 6 เมษายน 2554 7:30:57 น. |
|
6 comments
|
| Counter : 838 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: (_ _* IP: 183.89.48.170 วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:15:42:01 น. |
|
|
|
| โดย: sky IP: 124.121.109.47 วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:18:18:03 น. |
|
|
|
| โดย: น้องฮํนค่ะ IP: 27.55.40.24 วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:19:24:33 น. |
|
|
|
โดย: tipjang  วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:19:58:28 น. |
|
|
|
| โดย: พร IP: 1.47.7.135 วันที่: 18 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:12:58:00 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [