ฟิคฉลองครบรอบ2ปี...“ก้องพี...จากนี้ไปจนนิรันดร์...จะมีกันและกันตลอดไป” พีก้องฉลองปีที่2 “ก้องพี...จากนี้ไปจนนิรันดร์...จะมีกันและกันตลอดไป” ....แค่ได้มองตาเธอ...ในวันนั้น ...จากที่เราเจอกันแค่ครั้งเดียว ...เปลี่ยนชีวิตที่เคยโดดเดี่ยวให้มีความหมาย ...ไม่ว่าฉันและเธอ ...ต่างคนต่างมาต่างกันเท่าไหร่ ...คำว่ารัก...จะผูกใจเราไว้ ไม่ให้ไกลกัน ...จากที่เคยเย็นชาก็หวั่นไหว... ...จากเป็นคนอื่นไกลก็คุ้นเคย ...สิ่งที่ฉันไม่เข้าใจเลย เธอบอกกันให้รู้ ...เปลี่ยนชีวิตฉันไป..อยากอยู่นานๆเพื่อจะเฝ้าดู.. ...วันพรุ่งนี้รักเราจะเป็นอย่างไร... ...ฉันไม่เคยรักไม่เคยรู้ ว่าชีวิตมันดีเช่นไร ...เมื่อได้มีบางคนข้างกาย..เมื่อได้มีเธออยู่ข้างๆกัน ...ฉันมอบชีวิต ต่อจากนี้ไปจนนิรันดร์ ...ทั้งหัวใจคือเธอเท่านั้น รักของเราจะอยู่จนวันตาย ...จะเป็นคนดูแล...เมื่อเธอล้ม ...จะเป็นลมโอบเธอ...เมื่อร้อนใจ ...กี่ปัญหามากมายเพียงใด เรามีกันไม่แพ้ ...ต่อไปนี้สัญญาจะ เกิดอะไรกับเธอแล้วแต่.. ...คนคนนี้ไม่มีวันจะหายไป ...ฉันไม่เคยรักไม่เคยรู้..ว่าชีวิตมันดีเช่นไร ..เมื่อได้มีบางคนข้างกาย เมื่อได้มีเธออยู่ข้างๆกัน ฉันมอบชีวิต... ต่อจากนี้ไปจนนิรันดร์ ทั้งหัวใจคือเธอเท่านั้น .รักของเราจะอยู่จนวันตาย ฉันไม่เคยรักไม่เคยรู้ ว่าชีวิตมันดีเช่นไร เมื่อได้มีบางคนข้างกาย..เมื่อได้มีเธออยู่ข้างๆกัน ฉันมอบชีวิต ต่อจากนี้ไปจนนิรันดร์ ทั้งหัวใจคือเธอเท่านั้น รักของเราจะอยู่จนวันตาย . แสงแดดที่รอดผ่านม่านหน้าต่างสีส้มอ่อนเข้ามาเพียงรำไร ทำให้ห้องนอนสีเขียวในคอนโดหรูดูสดใสมากขึ้น คนหน้าหวานปรือตามองไปยังหน้าต่างด้านซ้ายมือ...เช้าแล้ว...ไอเย็นจากเครื่องปรับอากาศในอุณหภูมิ 25 องศาไม่เย็นเกินไปนักแต่หากได้ไออุ่นจากกายคนที่นอนข้างก็คงทำให้รู้สึกสบายกว่านี้ ก้องพลิกตัวเบียดกายเข้าหาอกของคนที่กำลังหลับสบายอยู่บนเตียงด้านขวาของเขาเอง คนหน้าคมที่กุมหัวใจเขาไว้แต่เพียงผู้เดียว คนที่ได้ชื่อว่าเป็นคนรัก...พี...พีรวิชญ์ มือเรียวยกขึ้น ตั้งใจใช้นิ้วลูบไล้ไปตามกรอบหน้าคนที่ยังหลับตาพริ้มอยู่ จากหน้าผาก ไล้ลงมาบนสันจมูกโด่งสวย จนถึงเรียวปากบางนุ่ม ตั้งใจสัมผัสอยู่นาน จากมือสวยที่ลูบไล้เปลี่ยนกลายเป็นใช้ปากอิ่มแต้มลงไปเบาๆไล้เรื่อยไปที่ปลายคางสาก ขึ้นมาที่แก้มและหยุดขบเม้มที่ติ่งหูนุ่ม พีส่งเสียงครางเบาๆ กระชับวงแขนแข็งแรงที่ตอนแรกพาดสบายๆไว้ที่สะโพกผายให้แน่นขึ้น พร้อมวางปากบางๆลงบนหน้าผากคนที่แอบขโมยจูบเขาตั้งแต่เช้า “ไงครับ ทำตัวน่ารักตั้งแต่เช้าเลย มีอะไรเหรอครับก้อง” มือเรียวประคองใบหน้าของพีไว้ทั้งสองมือ ส่งยิ้มหวานซึ้งให้คนรัก หน้าสวยส่ายช้าๆ แววตาเป็นประกาย ก้องน่ารักจัง “เปล่าหรอกพี ไปอาบน้ำเถอะสายแล้วนะครับ” “อ๊ะ..อะไร..ไม่น้าพี..อื้อ” ผลักอกพีไปแต่คนที่กอดเขากลับส่ายหน้าช้าๆ ส่งสายตากรุ่มกริ่ม ก้องปล่อยหัวเราะเบา เมื่อพีพลิกขึ้นทาบทับตัวเขาไว้ จูบรับอรุณที่ร้อนแรงเริ่มขึ้นเมื่อปากบางประกบปากอิ่มแนบแน่น ลิ้นร้อนแทรกซอนเว้าวอน ลูบไล้ดูดดุนพลิกพลิ้วควานหาผลัดชิมลิ้มรสชาติของกันและกัน ปากบางประกบเปลี่ยนมุม จูบยังคงมอบให้กันและกันอย่างต่อเนื่อง มือหนาลูบไล้ร่างเปล่าเปลือยในอ้อมกอดก่อกวนความปรารถนาบางอย่างให้เริ่มขึ้น ร่างนุ่มนิ่มในอ้อมกอดโอนอ่อนไปตามการชักนำของคนรัก แม้ก้องจะไม่ได้แสดงว่ายินดีแต่ก็ไม่ได้ต่อต้านมากนัก อาการขัดขืนเล็กๆนั้นทำให้เขาคลั่งไคล้ ใหลหลง ทุกๆอย่างของคนในอ้อมกอดทำให้เขาแทบขาดใจ หากไม่ได้เชยชมแม้สักวัน ทุกๆอย่างที่รวมกันเป็นก้องบดินทร์ คือทุกๆสิ่งที่พึงใจของพีรวิชญ์ บทเพลงรักสำหรับต้อนรับวันสำคัญช่างหอมหวานและอบอวลไปด้วยความสุข สุขอย่างเหลือแสนกับบทรักร้อนแรงที่พีมอบให้ สุขกับรักที่มีเราทั้งคู่เท่านั้นที่เข้าใจ สุขกับทุกๆอย่างที่หลอมรวมเราไว้ด้วยกัน ก้องครับผมรักคุณนะครับ ในใจร่ำร้องวนเวียนเพียรบอกคำว่ารัก ปากบางกระซิบบอกอยู่เสมอทุกครั้งเมื่อถอนจูบออก “ผมรักคุณ...ก้องครับ...ผมรักคุณ” คนถูกปล่อยปากรีบโกยอากาศเข้าให้มากที่สุด เพราะจากท่าทีของคนรักแล้วคงอีกนานกว่าเขาจะถูกปล่อยให้เป็นอิสระจริงๆ..เฮ้อ..พีคุณนี่นะ..หึๆ..ถึงอย่างไรผมก็รักคุณนะครับ วันนี้ตั้งใจจะพาแม่ฟองไปไหว้พระและก็สนทนาธรรมกับพระอาจารย์ด้วย พีส่งแม่ยายกับคนรักแล้วขอตัวไปทำงานต่อเมื่อถวายสังฆทานเสร็จเรียบร้อยแล้ว แต่ก่อนไปยังจอดรถหยุดคุยกับคนรักอีกครู่ใหญ่ “ก้องครับถ้าแม่ฟองจะกลับก็โทรไปนะครับผมจะให้นายดินมารับกลับบ้าน วันนี้มีประชุมผู้บริหารทั้งวัน เลย แต่ตอนค่ำผมจะมารับไปดินเนอร์นะครับคนดี แต่งตัวหล่อๆรอผมนะ” แขนแข็งแรงคว้าดึงให้ก้องเข้าไปรับจุมพิตดูดดื่มในรถอีกครั้ง คนหน้าหวานก็หน้าแดงจัดรีบผลักอกคนหน้าไม่อายทันที “บ้าน่าพี..นี่มันในวัดนะฮื่ย” ค่ำนี้ที่ร้านอาหารในโรงแรมหรูริมแม่น้ำเจ้าพระยา ผู้คนบางตาเล็กน้อยเพราะไม่ใช่วันหยุด ก้องในในเสื้อเชิ้ตผ้าฝ้ายเนื้อเบาสวมทับด้วยแจ๊คเกตสีชาเขียวปนนมอ่อนๆดูน่ามอง ใบหน้าหวานมียิ้มระบายเมื่อพีพามานั่งที่โต๊ะอาหารริมน้ำในมุมที่ไกลจากโต๊ะอื่นๆเล็กน้อยและดูเป็นส่วนตัวมากขึ้นเพราะถูกกั้นไว้ด้วยฉากบังตาที่สร้างจากไม้ประดับด้วยต้นไม้กระถางเล็กๆอย่างสวยงาม คนหน้าคมถอดสูทสีเทาไว้ในรถ ตอนนี้พีสวมแค่เชิ้ตสีฟ้า ปลดกระดุมเสื้อออกไปสองสามเม็ดเพื่อให้ผ่อนคลายและสบายมากขึ้น ส่งคนรักที่โต๊ะเรียบร้อยแล้วพีก็ขอตัวไปห้องน้ำ ก้องนั่งมองบรรยากาศริมแม่น้ำเจ้าพระยาที่ตอนนี้น้ำมากเหลือเกิน น้ำเปี่ยมฝั่งอย่างไม่เคยเห็นมาก่อ นมองเรือลากโยงต่อกันไปหลายลำกลางสายน้ำ สะพานข้ามฝั่งตอนนี้เปิดไฟให้แสงสีสวยงามตระการตา อาหารค่ำมื้อนี้ทอดเวลายาวนาน ไม่เร่งรีบค่อยๆละเมียดละไมในการลิ้มรสชาติอาหารที่แสนอร่อย และสุดพิเศษเพราะเป็นการฉลองครบรอบสองปี ที่ทั้งสองได้พบกัน... อาจดูเหมือนมีพิธีรีตองมากเกินไปแต่พีก็อยากทำให้ก้องมีความสุขและประทับใจ ความรักที่ผ่านมามันมีทั้งช่วงที่สุขและทุกข์ หวานและขม ความรักมันออกแบบไม่ได้แต่เราสามารถทำให้มันดีที่สุดได้..ไม่ใช่หรือ ดินเนอร์มื้อนี้จบลงด้วยความอิ่มเอมใจ อาหารอร่อยเลิศรสและบรรยากาศสวยงาม น่าประทับใจ ขอบคุณความรักที่ทำให้เราสรรหาแต่สิ่งดีๆให้แก่กันและกัน กลับมาถึงคอนโดก็เกือบห้าทุ่ม หลังจากอาบน้ำเรียบร้อยแล้วก็เตรียมเข้านอน แต่คนหน้าหวานดูเหมือนจะมีปัญหา อาจเป็นเพราะแชมเปญที่พีสั่งมาดื่มฉลองเมื่อช่วงหัวค่ำทำให้คนหน้าหวานหน้าแดงซ่านขึ้นมาด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่มากเกินกว่าที่เคยลิ้มลอง และเพราะไม่บ่อยที่ก้องจะดื่มแอลกอฮอล์แบบนี้ แต่วันนี้เขาอยากฉลอง แม้ไม่เมาแต่ก็ทำให้เกิดอาการแปลกไป ...ก้องดูออดอ้อนมากกว่าปกติ..หรือเปล่านะ.. คนหน้าหวานกอดร่างคนคุ้นเคยไว้พร้อมกับเอียงหน้าซุกกายลงที่อกอุ่นนั้น ได้ยินเสียงหัวใจของคนรักเต้นดังอยู่ข้างๆ พร้อมกับอ้อมแขนที่กระชับกอดเขาไว้เสมอทุกคืนวัน อุ่นในใจเหลือเกิน ความสุขมันมากเกินกว่าจะเชื่อว่านี่ไม่ใช่ความฝัน ย้อนนึกถึงเรื่องเมื่อสองปีที่ผ่านมา หากวันนั้น.. “...หากวันนั้น... ผมไม่เข้าใจคุณผิด . ....หากวันนั้น...ผมเดินผ่านคุณไปเฉยๆ... ....หากวันนั้น...ระหว่างเราไม่มีอะไรเกิดขึ้น... หากว่าเรา...ไม่มีโอกาสเจอกัน... ...มันจะเป็นแบบนี้ไหมนะ..พี...” น้ำใสเอ่อคลอที่ปลายตาสวย ปากอิ่มเอื้อนเอ่ยแผ่วเบา...พร้อมกับมือเรียวที่ยังคงลูบไล้แผงอกกว้างผ่านเนื้อผ้าบางของเสื้อนอนที่พีสวมอยู่ คนหน้าคมขมวดคิ้วนิด ปากบางเม้มน้อยๆ ก่อนจะคลี่ยิ้มออกมา “ก้องครับทำไมยังจะถามผมแบบนี้อีก...มีอะไรที่คุณยังไม่เชื่อใจผมอีกหรือ” ก้มประทับจูบที่หน้าผากมนก่อนจะดันตัวเองขึ้น ตาคมจ้องมองนัยน์ตาคู่สวยที่กำลังจับจ้องใบหน้าเขาอย่างไม่วางตา ...ตาโตสวยคู่นี้....ที่สะกดเขาไว้ไม่ให้มองใครอื่นได้อีกตั้งแต่แรกพบ ...ใบหน้าสวยหวานเกินชายนี้อีกเล่า..ที่ทำให้ใจชายหนุ่มที่ผ่านร้อนหนาวมาก็มาก...หวิวไหวได้อย่างไม่น่าเชื่อ ...กลิ่นกายที่หอมกรุ่นกำจาย....แม้แค่เพียงสัมผัสผ่านแผ่ว...ก็เย้ายวนติดตราตรึงใจ อุณหภูมิกายที่เหมือนคุ้นเคยมาแสนนาน...แม้แค่แตะต้องสัมผัสกันเพียงนิดก็ชวนให้หวนคิดถึงและโหยหาสัมผัสนั้นเสมอ ปากอิ่มสวยยามเอื้อนเอ่ยวาจา...แม้จะบั่นทอนคาดคั้น...แต่ก็ไม่นำพาให้เสียอารมณ์หากกลับให้นึกสนุกอยากต่อล้อต่อเถียงเสียมากกว่า “ไม่ว่าอย่างไร... ก็ต้องกลายเป็นแบบนี้ ต่อให้เดินผ่านกันไป..ไม่แม้จะสบตากัน..แต่ผมก็เชื่อว่าผมต้องรับรู้และสัมผัสถึงอะไรบางอย่าง..ระหว่างเรา ” “ผมเชื่อว่า..ผมจะรู้ได้ว่ามีคุณอยู่ตรงนั้น...และผมก็จะไล่ตาม..ตามไปเรื่อยๆ..สุดท้ายผมก็จะคว้าตัวคุณไว้ได้ในที่สุด..แบบนี้ไงครับ” วงแขนกระชับร่างบางให้แนบชิดกับกายเขามากขึ้น กดคางกับผมนุ่มนิ่มมือไว้ รอยยิ้มจากปากบางกว้างจนเห็นเขี้ยวแหลมๆนั้นทีเดียว “....มันไม่ใช่อุบัติเหตุ...หากมันคือ...พรหมลิขิต เพราะผมกับคุณจะไม่มีวันพรากจากกันแน่นอน...ยังไงคุณก็เป็นของผม..และผมก็ต้องเป็นของคุณนะครับ” ปลายคางที่เริ่มมีไรหนวดขึ้นน้อยๆถูกลูบไล้ด้วยฝ่ามือสวย นิ้วเรียวยาวค่อยเคลื่อนสัมผัสที่ริมฝีปากบาง พีขบนิ้วนั้นอย่างแผ่วเบา ดวงตาคมกล้าส่งสายตาบอกความนัยบางอย่างให้คนตรงหน้ารับรู้ ก้องหน้าแดงซ่าน ตาสวยมีแววไหวระริกด้วยว่าอารมณ์ปรารถนาที่ครุกรุ่น เริ่มทะยานขึ้นแล้ว ฝ่ามือร้อนสอดผ่านใต้ชายเสื้อนอนเข้าคลึงเคล้นยอดอกเล็กจนแข็งขึง ปากบางยังคงพรมจูบไปทั่วใบหน้าหวาน ดูดเม้มติ่งหูนุ่ม ทิ้งรอยรักไว้ตามซอกคอขาวสวยและลาดไหล่เนียน กระดุมเสื้อนอนไม่กี่เม็ดถูกปลดออกไปอย่างรวดเร็ว หอม..หวาน...และแสนจะเย้ายวนอย่างเหลือเกิน ปากบางตามมาขบหยอกเย้ากับยอด-อกสีสวยที่ชูชันท้าสายตานั้นอย่างมัวเมา.. ปากอิ่มเผยอน้อยๆ เหมือนเชิญชวนอยู่ในที ก้องครางออกมาด้วยความเสียวซ่าน ปากบางประกบปิดแทบจะทันทีที่เสียงครางเลือนหาย ลิ้นร้อนตรงเข้ากอดรัดกับลิ้นเรียวอย่างไม่อยากให้แต่เวลาแต่ละวินาทีสูญเสียไปอย่างเปล่าประโยชน์ มือใหญ่วาดผ่านท้องน้อยอย่างแผ่วเบา ร่างบางด้านล่างก็เกร็งขึ้นทันทีเมื่อฝ่ามือวนเวียนลูบไล้บีบเคล้นที่สะโพกและต้นขาเรียวสวย บางขณะก็สัมผัสถูกส่วนอ่อนไหวเหมือนไม่ได้ตั้งใจแต่ก็ทำให้ส่วนนั้นเริ่มแข็งขึงขึ้นตามอามรณ์ที่ทะยานสูงขึ้นเรื่อยๆ การหายใจหอบถี่เมื่อมือหนากอบกุมส่วนอ่อนไหวนั้นไว้ด้วยกัน และเริ่มขยับเร้าเร่งจังหวะขึ้น หัวใจเต้นระรัวราวกับจะระเบิดเสียให้ได้ เมื่อพีสอดนิ้วชุ่มลื่นเข้าสู่เส้นทางรักอย่างช้าๆด้วยความทะนุถนอม การตอบรับจากร่างบางเป็นไปอย่างธรรมชาติ เมื่อสัมผัสตอบรับว่าพร้อมแล้ว เพียงพีเคลื่อนส่วนอ่อนไหวสัมผัสแค่ภายนอกก็ทำให้ก้องแทบขาดใจ ร่างบางบิดเร่า ความต้องการทะยานขึ้นอย่างรวดเร็ว...รอการสอดประสานอย่างล้ำลึก กายแกร่งสอดเข้าหาอย่างเนิบช้าแต่หนักหน่วง ค่อยๆซึมซับสัมผัสความซาบซ่านจากกันและกัน อย่างช้าๆก่อนจะเร่งจังหวะให้ถี่กระชั้นขึ้นเมื่อก้องตามได้ทันแล้ว เรือนกายสั่นระริกตอดรับสนองตอบทุกการสัมผัสอย่างดื่มด่ำ หวานล้ำ การเสียดสีกระทั้นรัวเร็วตอกย้ำว่ารู้ชัดถึงจุดสัมผัสนั้นอยู่ที่ใดทำใหก้องแทบจะเผาไหม้ไปกับรสรักที่พีมอบให้ ความเสียวซ่านที่ได้รับยากนักที่จะถอนตัวจากการร่วมรักที่ร้อนแรงนี้แล้ว...เหมือนตกอยู่ในห้วงหฤหรรษ์ ความเสียวซ่านทะยานขึ้นสูงจนสุดจะกลั้น ฝ่ามือเรียวพยายามปิดปากไว้เมื่อก้องส่งเสียงครางดังขึ้นเรื่อยๆเสียงกระเส่ากรีดร้องลั่น จังหวะถี่รัวนั้นกระชั้นถี่ไม่นานทำนบก็พังทลาย ในหัวขาวโพลนดั่งพลุแตกกระจายเต็มฝากฟ้า รู้สึกอุ่นวาบตั้งแต่ท้องน้อยลงสู่ปลายเท้า... ปลดปล่อยสายธารรักขาวขุ่นออกมาพร้อมกัน “อ๊ะ!!อา..พี.อื้ออออ” “อืมมมม...กะ..ก้อง..อา” ร่างชื้นเหงื่อกอดกระหวัดรัดกันอยู่นานกว่าการหายใจจะคลายจากหอบเข้าสู่ภาวะปกติ จุมพิตหวานถูกถ่ายทอดจากความรักสุดใจมอบให้กับคนที่เขารัก มากที่สุด ร่างสองร่างกระชับอ้อมกอดถ่ายทอดสัมผัสรักให้แก่กันและกัน ไม่ว่าจะผ่านไปกี่ปี รักเราก็จะเป็นแบบนี้...เพราะนี่คือพรหมลิขิต .. “...ไม่ว่าอย่างไร..มันก็จะเป็นแบบนี้..ชั่วนิจนิรันดร์ครับก้อง”.... บทเพลงบรรเลงแผ่วหวานยังดังพลิ้วไหวอยู่ในห้องแห่งความรักวนเวียนซ้ำแล้วซ้ำเล่า...คนหน้าหวานยิ้มจางๆตาสวยไหวระริกเป็นประกายหวานฉ่ำ..คำรักที่ผ่านปากบางๆนั้นเชื่อมั่นได้เสมอ...จากวันนี้..และต่อจากนี้ไปจนนิรันดร์ ทั้งหัวใจคือเธอเท่านั้น รักของเราจะอยู่จนวันตาย . ++++++++++++++++++++ ขอบคุณเพลงประกอบฟิคเอ๊ะ จิรากร - จากนี้ไปจนนิรันดร์ ขอบคุณMVจาก polla 1202 มากๆค่ะ   Create Date : 19 พฤศจิกายน 2554 7 comments Last Update : 19 พฤศจิกายน 2554 10:33:00 น. Counter : 929 Pageviews. Share Tweet

หวานหยดซึ้งถึงหัวใจ^////^   โดย: miyukik IP: 110.49.228.174, 141.0.9.232 19 พฤศจิกายน 2554 10:29:12 น.

หวานนนนนนตลอด~~ อร๊ายยยยยย   โดย: น้องลำดวน IP: 223.206.119.136 19 พฤศจิกายน 2554 14:22:29 น.

ขอบคุณมากครับ เสื้อกีฬา เสื้อกีฬาอาดิดาส   โดย: เพื่อนปราจีน 19 พฤศจิกายน 2554 18:47:09 น.

ขอบคุณค๊า แหม ยังเวิ่นเว้อ กันต่อไปอิอิ แอบเขิลเหมือนกันนะเนี่ย   โดย: Jerusha/เพ็ญ IP: 171.4.195.192 20 พฤศจิกายน 2554 23:29:59 น.

ครบรอบสองปีของพีก้อง.... มีความสุขทุกครั้งที่ได้อ่านฟิคหวานๆของน้องดา และนักเขียนคนอื่นด้วย...นะคะ เราจะอยู่ฉลองปีต่อๆไปของพีก้องด้วยกันตลอดไป เย้ เย้ เย้   โดย: พี่นิด IP: 61.7.146.3 21 พฤศจิกายน 2554 8:08:48 น.

แอร๊ยยยยยยยยยยย~ มันหวานชื่นสดใสสมเป็นฟิคฉลองครบรอบ 2 ปีเลยค่ะพี่ดา แต่ก็ยังแอบมีความร้อนแรงวาบหวามอยู่ด้วย กรี๊ดดดด!!! มันได้อย่างใจที่สุดของที่สุดเลย ขอบคุณมากนะคะสำหรับฟิคน่ารักแบบนี้ ขอให้ความรักต่อคุณพีน้องก้องยังอยู่อีกนานแสนนาน เราจะได้มีฟิคดีๆจากพี่ดาอ่านทุกๆปี อิอิ   โดย: Lookwha IP: 58.10.84.158 21 พฤศจิกายน 2554 13:24:01 น.

หวานนนนน ได้อี๊กกกก ขอบคุณพี่ดามากกค่ะ ^^   โดย: น้องฮัน (hunnylovelaruku ) 28 พฤศจิกายน 2554 16:58:00 น.