ออกเดินทางอีกครั้ง สายลมพัดผ่านยามเย็น ต้นข้าวลู่เอนไปตามลม ดูสิต้นข้าวกำลังเต้นระบำ แม่นกกำลังพาลูกนกกลับรัง แล้วนั้นดวงตะวันก็กำลังจะลับขอบฟ้า ตะวันจ๋าเธอจะไปที่ไหนกัน มีอะไรรอเธออยู่ที่นั้นหรือ ทำไมเธอจึงต้องจากท้องฟ้าวันนี้ไปด้วยเล่า แล้วทำไมท้องฟ้าคืนนี้ไม่มีดาว ดวงดาวเธอก็ใจร้ายกับท้องฟ้าอีกเหรอ ทิ้งให้ท้องฟ้าต้องโดดเดี๋ยวลำพัง พรุ่งนี้แล้วสินะที่ฉันจะต้องกลับไป...บ้านสีขาว ก๊อกๆๆ ก๊อกๆๆ เช้าแล้ว ตื่นได้แล้วลูก เสียงแม่เรียก ฉันไม่อยากตื่นและลุกจากที่นอนเลย นั้นไงดวงตะวันดวงเดียวกับดวงเมื่อวานนี้ ดวงตะวันจ๋าเธอหายไปไหนมาเหรอ ตะวันไม่ได้หายไปไหนหรอกลูก ตะวันยังอยู่คู่กับท้องฟ้าและดวงดาว ถึงเวลาที่ต้องออกเดินทางอีกครั้งแล้ว รถค่อยๆเคลื่อนห่างออกไป และห่างออกไปเรื่อยๆ พ่อกับแม่ยังยืนอยู่ที่เดิม และยังค่อยฉันอยู่ที่นั้น...บ้านของฉัน   Create Date : 20 ตุลาคม 2550 19 comments Last Update : 5 มีนาคม 2551 18:41:48 น. Counter : 709 Pageviews. Share Tweet

ดวงตะวันไม่ได้จากไปไหนหรอก ดวงตะวันยังอยู่ที่เดิม เพียงแต่โลกของเธอสิ ที่เบือนหน้าหนีดวงตะวัน มะพร้าวหวาน พี่ว่ามันก็น่าจะเกี่ยวกะดินนั่นแหละ กำลังคอยใครสักคนผ่านเข้ามาใช่ไหมล่ะ นี่ไงมาแล้ว ทานข้าวเสร็จแล้วมาทักทาย รูปถ่ายรูปแรกพี่ชอบจังเลย แถวบ้านเหรอ ฟ้าฉ่ำฝนดีจัง   โดย: ตาพรานบุญ 20 ตุลาคม 2550 19:21:37 น.

สวัสดีค่ะ ใช่แล้วค่ะกำลังคอยใครสักคนผ่านเข้ามาที่บล็อก พี่ตาพรานบุญผ่านเข้ามาคนแรกเลย ถ้าอย่างนั้นวันพรุ่งนี้เอาบัตรประจำตัวไปรับเอารางวัลที่เชเว่นได้ทุกสาขาค่ะ(ยืมมุกมาเล่นค่ะ) ตอนนี้อยากกลับหอแล้วแต่ยังกลับไม่ได้ ต้องรอปิดห้องเน็ตก่อน วันนี้เป็นเวรของเพื่อน แต่เขากลับบ้านแล้วฝากเวรไว้ เพราะพรุ่งนี้เป็นเวรหนูกับเพื่อนอีก 1 คน เราก็ต้องตื่นแต่เช้ามาเปิดอีกแล้วก็ต้องรอปิดอีก 1 วันค่ะ วันนี้ไม่รู้เป็นอะไรไม่มีใครเขาสนใจเลย เพื่อนก็เล่นเน็ต ฟังเพลง โทรไปที่บ้านก็มีงานยุ้งๆ ไม่มีใครคุยด้วย(งอนซะให้เข็ดเลยคอยดู) โทรไปหาเพื่อนเขาก็กำลังกินหมูกระทะกัน ไม่สนใจเราเลย เรามันคนไม่ได้กลับบ้าน แค่นี้ก่อนนะแกฉันจะกินหมูกระทะต่อ ดูสิค่ะทำกันได้ลงคอ แฮะๆๆมาบ่นอะไรให้พี่ตาพรานบุญฟังเนี้ย ใช่อีกแหละค่ะเป็นภาพทุ่งน่าแถวๆบ้านหนูเอง อยู่หลังบ้านมองออกไปก็เห็นค่ะ ถายตอนไปทุ่งนากับคุณพ่อ แล้วฝนตกเลยเข้าไปหลบฝนในโรงนา(แถวๆบ้านเรียกว่าห้าง ไม่ใช่ห้างสรรพสินค้านะค่ะ) พอฝนมันหยุดตก เอากล้องไปด้วยพอดีจึงถ่ายเอาไว้ค่ะ เวลาเปิดภาพที่เก็บไว้นะค่ะไม่อยากเปิดเลยมันทำให้คิดถึงบ้าน ในนั้นมีภาพคนที่บ้าน ยาย ตา พ่อ แม่ น้อง หลานๆ พี่ๆ ภาพที่หนูถ่ายกับทุกๆคนและภาพบรรยากาศแถวๆบ้าน จะลบทิ้งก็เสียดาย เปิดดูก็ทำให้เหงาอยากกลับบ้าน ว้าบ่นอีกแล้ว ไม่เอาละไปดีกว่า ใกล้จะได้เวลาปิดห้องเน็ตแล้วค่ะ   โดย: เบญจวรรณ (lukkongpoka ) 20 ตุลาคม 2550 19:55:28 น.

งั้นไว้อ่านพรุ่งนี้แล้วกัน บ้านพี่ก็เรียกห้างเช่นกัน รู้สึกโชคดีมากที่ได้เกิดเป็นลูกชาวนา พี่ว่าหนูก็โชคดีนะ ดูเด็กสมัยนี้ แถวบ้านนะออกจะเป็นเด็กเมืองกันซะหมด นานแล้วไม่ได้ไปสำผัสท้องทุ่งนาเพราะตอนยนี้ก็ไม่มีใครทำนาแล้ว พ่อแม่ก็แก่ไปทุกวัน ร่างกายไม่ไหวและไม่อยากให้แกทำด้วย แต่เคยถามท่านนะว่าทำไม ท่านบอกว่าสุขใจที่ได้ทำ อย่างน้อยเราก็ไม่ได้ซื้อข้าวกิน และยังได้เดินเล่นในทุ่งนาเป็นการออกกำลังกาย ว่าแต่ยังไม่ทราบขว่าหนูอยู่บ้านไหน ขอให้มีความสุขกับวิถีเดิมๆนะ เอ่อ...พูดถึงสมัยเรียนพี่ก็ไปเรียนต่างจังหวัด พอวันศุกร์เพื่อนก็กลับบ้านกันหมดปล่อยเราอยู่หอคนเดียว เริ่มอยู่หอตั้งแต่อาทิตย์แรกทีไปแล้ว เริ่มรู้ว่าเหงาเป็นเช่นไร ยิ่งนานวัน วัยผ่านไปยิ่งทำให้หลงลืมคนที่บ้าน หลงไขว่คว้าหาความรักจากคนข้างนอก แต่ตอนนี้กลับมามองตัวเอง มองย้อนกลับไปที่บ้าน คนที่รักเราอยู่ที่บ้าน คนที่ไม่เคยให้ร้ายเราเลย คิดว่าต่อไปนี้จะกลับบ้านให้บ่อยขึ้น เก็บวันเวลาที่มีอยู่ หาเวลาใช้ชีวิตร่วมกันให้มากขึ้น ป.ล สมัยพี่ไม่มีหมูกะทะ   โดย: ตาพรานบุญ 20 ตุลาคม 2550 20:31:37 น.

สวัสดีจ๊ะน้อง...? ยินดีที่ได้รู้จักจ๊ะ เข้าไปบล็อคพี่บ่อยๆก็คุยกันได้จ๊ะ พี่ไม่กัด อิอิ แต่ จะสามารถคอมเมนต์ได้ไหมพี่ไม่รับประกันนะ เพราะบางทีระบบมันรวนทำให้เมนต์ไม่ได้ประจำเลย แล้วแวะไปอีกนะจ๊ะ   โดย: มัยดีนาห์ 20 ตุลาคม 2550 21:09:53 น.

หวัดดีคับ แวะมาเยี่ยม ผมเป็นคนกรุงเทพ ไม่ค่อยได้ออกต่างจังหวัดบ่อยนัก แต่มีเพื่อนที่มาจากต่างจังหวัดเยอะ บางทีเวลาเพื่อนปิดภาคเรียน กลับบ้านกัน ผมเองก็เคยอิจฉานะ ได้กลับบ้าน แต่ผมเป็นคนที่นี่ ทั้งปีชาติก็อยู่แต่ที่นี่ ไม่เคยสัมผัสอารมณ์แบบนั้นเลย แต่เพื่อนที่บ้านอยู่ต่างจังหวัดจะอิจฉาผมที่ไม่ต้องกลับบ้าน ได้อยู่พร้อมหน้ากับครอบครัว เออ...ก็แปลกดี เห็นรูปแล้วได้บรรยากาศของอากาศบริสุทธิ์ ต้นปีผมนัดเพื่อนๆที่เรียนไปสัมผัสอากาศบริสุทธิ์ทางเหนืออยู่ ถ้าได้ไปจริงๆคงเป็นครั้งแรกที่ผมจะได้ขึ้นเหนือคับจะได้ไปเห็นขุนเขาและสายหมอก   โดย: null (เกาเหลาใส่เส้น ) 20 ตุลาคม 2550 23:42:29 น.

สวัสดีค่ะพี่ตาพรานบุญ กำลังทานข้าวเที่ยงมาแล้วก็มานั่งฟังเพลงนี้แหละค่ะ วันนี้นังทำการบ้านที่ทำค้างไว้ นั่งวาดรูปเชื้อแบคทีเรียที่ทำการย้อมสี ตรจจหาเชื้อแบคที่เรียชนิดต่างๆ นั่งทำตั่งแต่เมื่อคืนวันศุกร์ นอนตี 1 ยังทำไม่เสร็จ เมื่อคืนวานก็ไม่มีอารมณ์ทำต่อ เลยนั่งอ่านหนังสือ ชีวิตสุดท้ายที่เหลืออยู่ชะเลย วันนี้ต้องตื่นแต่เช้ามาเปิดห้องกับเพื่อน แล้วกลับไปนั่งทำต่อ ปฏิยานเอาไว้ว่าถ้าทำไม่เสร็จจะไม่ไปกินข้าว ก็จะต้องส่งวันพรุ่งนี้แล้ว แบบว่าไฟมันลนก้นค่ะ เขาให้ทดลองและเขียนรายงานผลตั้งนานแล้ว แต่ไฟไม่ลนก้นทำกันไม่ได้ ตอนนี้เสร็จแล้ว เลยได้กินข้าวเที่ยงสักที ตอนเช้าก็กินนมกับคุกกี๊แทนข้าวไปแล้ว พี่ตาพรานบุญก็ไปเรียนต่างจังหวัดเหมือนกันหรือค่ะ เคยรู้สึกแบบนี้ไหมค่ะ ตอนที่อยู่บ้านอยากไปเรียนไกลๆบ้าน โดยเฉพาะตอนจบ ม.3 เพื่อนไปเรียนในเมืองก็อยากไป แต่มาตอนนี้กลับไม่อยากแล้วค่ะ หนูเป็นคนจังหวัดเชียงราย อยู่อำเภอพญาเม็งรายค่ะ พี่ตาพรานบุญอยู่หอคนเดียวตั้งแต่อาทิตย์แรกเลยหรือค่ะ ผิดกับหนูถนัดเลย ตอนที่มาแรกๆหนูกลับบ้านทุกอาทิตย์เลย บางวันกลับตอนเย็นวันศุกร์ รู้ทั้งรู้ว่ายังไงก็ไม่มีรถเข้าไปในหมู่บ้าน แต่ก็กลับ ขอให้ถึงเชียงรายก็พอ ไปพักโรงแรมแถวๆขนส่งเอากับเพื่อนที่มาด้วยกัน จะไปพักหอเพื่อนก็ไม่ได้เพราะเขาพักหอในมอ อย่างน้อยถึงเชียงรายก็อุ่นใจ เพราะยังไงก็รู้ว่าที่ไหนเป็นที่ไหน เพื่อนเราก็มี สวัสดีค่ะพี่นา ดีใจค่ะที่เข้ามาทักทาย ชอบไปอ่านกลอนที่พี่แต่งค่ะ แต่ไม่รู้จะเมนต์อะไรค่ะ สวัสดีค่ะคุณ null ยินดีค่ะที่เข้ามาทักทาย ไม่ต้องอิจฉาหรอกค่ะ ได้อยู่ใกล้ครอบครัวของเรานะดีแล้ว ไม่ต้องนั่งรถนานๆ ไม่ต้องคิดถึงบ้านด้วย เวลามีปัญหาได้เห็นหน้าพ่อกับแม่ ได้อยู่ในอ้อมกอดของท่านอบอุ่นที่สุด เมื่อก่อนก็คิดอยากอยู่หอพัก เพราะเห็นเพื่อนเขาไปเรียนในเมือง พักหอพักในเมือง ได้เที่ยวกัน แต่เราเรียนที่ ร.ร.เดิม อยู่ที่บ้านเวลางานวันเกิดเพื่อนขอพ่อไป พ่อให้ลิมิตกลับ 6 โมงเย็น งานยังไม่ทันได้เริ่มเราต้องกลับ เลยอยากมีอิสระอย่างเพื่อนๆเขา พอเอาเข้าจริงๆนะ อาทิตย์แรกๆนั่งร้องไห้ทุกวัน พอวันศุกร์มานะไม่มีกะใจจะเรียนแล้ว นั่งคิดอยู่อย่างเดียวว่าเมื่อไหร่จะหมดชัวโมงเรียน เมื่อไหร่จะถึง 16.00 น.จะได้กลับบ้าน (เด็กที่วิทยาลัยจะหมดสิทธ์ได้เที่ยว เพราะห้ามออกนอกวิทยาลัยหลัง 18.00 น. จะต้องอยู่ในบริเวณวิทยาลัยเท่านั้น) จะมาเที่ยวทางเหนือหรือค่ะตอนสิ้นปี ยินดีต้อนรับสู่เมืองเหนือค่ะ จะไปเที่ยวจังหวัดอะไรกันค่ะ ขอให้มีความสุขในการเดินทางที่กำลังจะมาถึงด้วยแล้วกันค่ะ ขอบคุณทุกๆคนที่เข้ามาทักทายค่ะ   โดย: เบญจวรรณ (lukkongpoka ) 21 ตุลาคม 2550 18:26:27 น.

แวะมาทักทายและร่วมเดินทาง...ไปด้วยกัน เส้นทางมิตรภาพ   โดย: null (sananda ) 21 ตุลาคม 2550 21:25:44 น.

สวัสดีพยาบาลน้ยๆ พี่ออกจากบ้านตอนม.สาม วันนั้นพ่อไปส่งที่บ.ข.ส ยังจำภาพนั้นได้ดี พี่ไปเรียนอีกจังหวัดหนึ่งห่างจากบ้านราวๆสี่ถึงห้าร้อยกิโล (บ้านใต้พี่ยาย)ปีแรกที่ไปน้ำท่วมใหญ่ รุ่นพี่ที่อยู่ด้วยกหลับไปบ้าน เขาชวนแต่เราไม่ไป นอนรอเวลาอยู่หลายวันจะกลับบ้านก็ถนนขาดไปไม่ได้ เลยนอนอยู่บนเตียงฟังเสียวกะละมังลอยกระทบขอบเตียงเล่นไปวันๆ กลางคืนจุดเทียน มีนักเรียนไกลบ้านเหลืออยู่ไม่กี่คนหรอก อีกอย่างเข้าไปปีแรกยังไม่รู้จักเพื่อนเท่าไหร่ พี่น่ะปิดเทอมจึงจะกลับบ้านสักครั้ง ตอนเรียนม.สามนะอยากให้จบเร็วๆเพราะอยากจะไปเรียนศิลปะแล้ว ที่โรงเรียนเก่าเขาเลิกรายวิชาศิลปะไป พี่รอเวลาจบแบบนับวันเลย และแล้วก็ได้เรียนดังใจแม้นว่าจบแล้วไม่ได้เป็นใหญ่เป็นโตก็ยังภูมิใจที่ได้เรียนที่ชอบ   โดย: ตาพรานบุญ 22 ตุลาคม 2550 0:07:06 น.

หวัดดีครับ บรรยากาศยามเช้าที่สดชื่น น่าจะตื่นเช้าหน่อยนะครับ ไม่ต้องให้แม่ปลุก กีอก ๆ ๆ เพราะว่าบรรยากาศแบบนี้ หาดูได้ยากมากในเมือง บางครั้งดวงตะวัน รอคอยเราอยู่เหมือนกัน ไม่ได้หายไปไหนหรอก อยู่ที่เราจะให้ความสำคัญ มากน้อยแค่ไหน... กำลังใจเดิม   โดย: ดอกเสี้ยวขาว 22 ตุลาคม 2550 11:42:16 น.

แวะมาทักทายตอนบ่ายๆวันจันทร์คับ เหลือวิชาที่ต้องสอบอีก5ตัว สอบติดๆกันจากวันพุธนี้ไปจนวันอังคารหน้า หลังจากนั้นคงได้หยุดพักบ้างหล่ะคับ เทอมหน้าลงอีก3ตัวผมก็จบแล้ว อาจจะได้สบายๆเป็นเทอมสุดท้าย ก่อนออกไปสู่โลกแห่งความเป็นจริง โชคดีมีความสุข พักผ่อนเยอะๆนะคับ^^   โดย: jOkeCup (เกาเหลาใส่เส้น ) 22 ตุลาคม 2550 14:56:02 น.

สวัสดีค่ะคุณ sananda ยิดดีที่เข้ามาทักทาย และเดินทางร่วมกันไปบนถนนสายมิตรภาพสายนี้ค่ะ แล้วคุยกันค่ะ สวัสดีค่ะพี่ตาพรานบุญ แหมอิจฉาพี่ที่ได้เรียนในสิ่งที่ตนเองรักและสนใจ หนูเองก็มีคณะและมหาลัยในฝันเหมือนกันค่ะ เคยคิดเสียใจที่ไม่ได้เรียนในสิ่งที่ตัวเองชอบนะค่ะ แต่ตอนนี้เพียงแค่นึกเสียดายที่ไม่ได้เรียน แต่ไม่เสียใจแล้วค่ะ ปรับตัวได้แล้ว(ในระดับหนึ่ง ก็ไม่รู้ว่าจะงอแงวันไหนค่ะ เห็นเขาว่าอาจารย์นิเทศน์ บนวอดดุกว่า 2 เท่า) มันก็มีความสุขอีกอย่างหนึ่งค่ะ มีความสุขที่ได้ทำให้ความหวังของคนอื่นๆ(คนที่รักเรา)เขาเป็นจริง ยายอยากให้ลูกหลานเป็นพยาบาล พ่อกับแม่อยากให้ลูกรับราชการ โดยเฉพาะยายหวังเอากับหลานหลายรุ่น แต่ละคนเขาก็เรียนในสิ่งที่ตนเองรักหมด พอถึงคราวหนูยายก็หวังอีก เลยไม่อยากให้ใครเขาผิดหวัง ยายอายุมาแล้ว ทำให้ท่านได้สมหวังคงไม่เสียหายอะไร ตั้งแต่เมื่อเย็นวานแล้วค่ะที่หอกลับมาคึกคักอีกครั้ง วันนี้อ่านเรื่อง เหงา ของพระสมปองจบ ท่านเล่าว่าสมัยเด็กๆเคยเหงา บ้านมีไม่ถู ถ้วยมีไม่ล้าง พอพี่ๆกลับจากที่ทำงานมาถามท่านว่าทำไมไม่ทำงานบ้าน ท่านบอกว่าเหงา เลยโดนแตะตูดเอา หลังจากนั้นท่านไม่เหงาอีกเลยค่ะ ตอนนี้เลยไม่เหงาแล้ว การอยู่คนเดียวมันทำให้รู้สึกเหงา ในขณะเดียวกันมันก็ทำให้เราได้อยู่กับตัวเองมากขึ้น ความจริงวันก่อนยังน้อยใจอยู่เลยที่ไม่มีใครสนใจ แต่วันนี้หายงอนแล้วค่ะ พ่อกับแม่โทรมาหาแต่เช้าเลย เมือคืนยังได้รับข้อความจากเพื่อนและพี่อีกเลยหายงอนแล้วค่ะ แน่ๆๆพี่ตาพรานบุญละค่ะ คงหายเหงาแล้วละสิท่า เห็นพี่ปลายแปลงเอารูปสาวเมืองเหนือแต้ๆๆกะเจ้าไปฝากที่บล็อก แบบว่าเปิดบล็อกเจอหน้าเธอ(คนที่อยู่ในบล็อกตาพรานบุญ)แล้วหายเหงา สวัสดีค่ะคุณดอกเสี้ยวขาว จะให้หนูเรียกสรรพนานนำหน้าว่าอะไรดีค่ะ ต้องถามก่อนเดี๋ยวเติมให้แล้วจะไม่ถูกใจค่ะ ดูอย่างพี่ปลายแปลง แจ้งความจำนงคงมาด่วนว่าให้เรียกพี่ (ไม่ว่ากันนะค่ะพี่ปลายแปลง) ใครว่าตื่นสายกัน ไม่ได้ตื่นสายชักหน่อย ตื่นตั้งนานแล้ว แค่ไม่อยากลุกเท่านั้นเอง รอให้แม่มาปลุกก่อนตากหาก ทุกวันนี้แม่ก็ยังชอบโทรตามมาปลุกแทบจะทุกเช้า โดยเฉพาะเสาร์ อาทิตย์ โทรมาตรงเวลาแปะ 6 โมงเช้า มีอยู่วันหนึ่งนะค่ะ นอนดึกไปหน่อยตื่นเอาเกือบเที่ยงวัน ตืนมาดูไม่ได้รับสายเกือบสิบสาย เปิดดูเป็นของพ่อ พอโทรกลับเลยโดนดุว่าตื่นสาย สวัสดีค่ะคุณเกาเหลาใส่เส้น เกาเหลาใส่เส้น เขาจะเรียกว่าอะไรค่ะ เป็นกำลังใจในการสอบค่ะ สู้ๆๆค่ะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาทักทายค่ะ   โดย: เบญจวรรณ IP: 61.7.231.130 22 ตุลาคม 2550 17:01:37 น.

ไปเถิดไปตามรอยแสงตะวัน ไปค้นหาความฝันอันเฉิดฉาย ตะวันกล้ายังเจิดจ้าส่องท้าทาย โน่น,เส้นทางอีกมากมายให้เธอเดิน...   โดย: pu_chiangdao 22 ตุลาคม 2550 18:48:36 น.

อย่าเอ่ยถึงแม่เอวอ่อนของยายแปร่งปลายได้ไหม วันหลังต้องพันสายสิญจ์รอห้องแล้วกระมัง   โดย: ตาพรานบุญ 22 ตุลาคม 2550 20:51:43 น.

เรียกพี่ได้ไหม.....   โดย: ดอกเสี้ยวขาว IP: 203.150.104.193 23 ตุลาคม 2550 15:15:34 น.

ยินดีที่ได้รู้จักคับ ดีคับ   โดย: godesa (godesa ) 23 ตุลาคม 2550 18:57:10 น.

น้องเบญจ์.. ตามมาดูถนนหนทางและท้องทุ่งนาค่ะ บ้านพี่นกมีแต่สวนนะ เป็นสวนผลไม้ทั้งนั้น เวลามองออกไป จะไม่ได้เห็นวิวทิวทัศน์สุดลูกหูลูกตาแบบบ้านน้องเบญจ์ เพราะเราจะเห็นแต่ต้นไม้ต้นใหญ่บดบังสายตา ได้กลับไปบ้านสัปดาห์ละคร้ง ไปสูดอากาศที่สดชื่น เพื่อสะสมพลังงานไว้มาต่อชีวิตให้ยืนยาวในสภาพแวดล้อมที่เป็นมลพิษของโรงงานอุตสาหกรรมที่ระยอง กลับไปบ้านเมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา เห็นทุเรียนออกดอกแล้วค่ะ น้องเบญจ์เคยเห็นดอกทุเรียนมั้ยคะ พี่นกเลยถ่ายภาพมาฝากด้วยนะคะ ที่สวนอื่นยังไม่เห็นมีเลย อย่างนี้เค้าเรียกออกนอกฤดูค่ะ จะติดลูกหรือเปล่ายังไม่ทราบเลย สุขสันต์วันพุธนะคะ สาวน้อยนักเรียนพยาบาล   โดย: พี่นก (Nok_Noah ) 24 ตุลาคม 2550 11:12:04 น.

สวัสดีค่ะ เพิ่งจะกลับถึงวิทยาลัยตอนเช้าวันนี้เวลา 05.00 น. ได้นอนต่ออีก 1 ชั่วโมงแล้วก็ตื่นมาเรียนตามปรกติ มีงานรออีกไม่นิดหน่อยแต่ก็ไม่มากมายอะไร ขอบคุณทุกคนที่แวะเวียนเข้ามาค่ะ งานเสร็จเมื่อไหร่คงได้คุยกันค่ะ   โดย: เบญจวรรณ IP: 61.7.231.130 25 ตุลาคม 2550 16:23:54 น.

พี่นกของน้องเบญทำเท่เอารูปดอกทุเรียนตูม ๆ มาฝาก พอมันบานแล้วก็สวยนะ น้านะเคยได้ดอกทุเรียน ร้อยเป็นมาลัยมาเป็นของกำนัล (จริง ๆ ไม่ได้โม้) วันนี้อยู่บ้านคนเดียว กวีร่วมบ้านถูกเพื่อนชวนไปร้องรำทำกินไกลออกไปประมาณห้ากิโล เห็นว่าเพื่อนเก่าสมัยเรียนชั้นประถมทื่ไม่ได้เจอกันมาเกือบสี่สิบปี มาพบกัน พวกเขาชวนน้าด้วย แต่น้าว่า น้าเล่นอ่านเขียนบล็อกอยู่ที่บ้านดีกว่า ขนาดอยู่บ้านเขียนอ่านบล็อกยังมีคนหลอกให้ไปฟังเพลงบ้านบล้อกเขา ทำกันได้อย่างไร ฝากไว้ก่อนเถอะตาพราน ฝากไว้ที่หน้าบ้านนี้แหละเข้าใจว่า จะผ่านมาอีก   โดย: แพรจารุ 25 ตุลาคม 2550 20:38:04 น.

สวัสดีค่ะ   โดย: เม IP: 118.172.60.126 24 มีนาคม 2552 19:33:34 น.