พ่อหนุ่มจ๊ะ พ่อหนุ่ม
ผมหันไปตามเสียงที่เรียก
พ่อหนุ่มพอมีเงินให้ยายสัก 200 ไหมจ๊ะ
ยายจะกลับบ้านนอกแต่ไม่มีเงินค่ารถ
นับว่าเป็นรายที่ 3 ในรอบเดือนนี้
ที่ผมได้ทำความรู้จัก พบปะ
และได้อุปการะญาติผู้ใหญ่ที่
ไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน
ผมยิ้มเจื่อนก่อนถามกลับไป
แล้วบ้านของยายอยู่ที่จังหวัดไหนหรือครับ
บ้านยายอยู่หนองคายนู่นแน่ะพ่อหนุ่ม...
ยายมาหาลูกในกรุงเทพฯน่ะจ้ะ
อ้าว...แล้วลูกยายล่ะครับ ไม่เจอกันหรือ
โอ้ยยยย...! มันได้ผัวฝรั่งสบายไปแล้ว...มันไม่มาดูดำดูดียายหรอก
อ้าว....ทำงี้ได้ไง แย่จังเลยนะครับ
ใช่...ยายนะ หวังจะเข้ามาขอพึ่งพิงมันเสียหน่อย เฮ้อ...
เมื่อพูดจบ ยายก็ถอนหายใจยาว...
ผมมองยายคนนั้นด้วยความเวทนาสงสาร
เอาอย่างงี้แล้วกันครับยาย...ผมก็ไม่ได้มีเงินมากมายอะไร
ถ้ายายจะขอ 200 ผมไม่มีให้หรอกนะ... ผมพูดพร้อมกับควักแบงก์ร้อยออกจากกระเป๋าเงิน
ผมให้ยายร้อยนึงแล้วกันนะ
ท่าทีของยายดูกระอักกระอ่วนยังไงพิกล แต่มือก็ยังยื่นมารับแบงก์สีแดงจากผม
พร้อมกับยกมือไหว้ผมประหลกๆ แล้วคำอวยพรขอให้โชคดี คุณพระคุ้มครอง
ผมรู้สึกไม่สู้ดีนัก เมื่อเห็นหญิงแก่กว่าแม่มาไหว้ผม
ผมยกมือไหว้กลับ แล้วยิ้มรับ พร้อมกับยายคนนั้นที่เดินจากไป
เฮ้อ... ผมถอนหายใจ แล้วส่ายหน้าให้กับความใจอ่อนของตัวเอง
ยายแกคงลืมไปแล้วล่ะมั้ง ว่าผมเจอยายเป็นครั้งที่ 3 ในรอบเดือนนี้แล้ว
..................................
......................
..........
ไม่แปลก...ในเมื่อผู้คนในเมือง...แห่งนี้
เป็นศูนย์รวมของอะไรหลายๆอย่าง รวมทั้งผู้คนที่หลากหลาย
ที่นี่มีคนรวยที่สุด...อีกด้าน ย่อมมีคนที่ยากจนข้นแค้นที่สุดเช่นกัน
บางคนมีที่อยู่อาศัยเป็นคอนโดหรูสูงนับสิบๆชั้น
ขณะที่บางคนยึดเอาป้ายรถเมล์ ใต้สะพาน ใต้ทางด่วนเป็นที่ซุกหัวนอน
ทุกชีวิตล้วนดำเนินไปตามกฎเกณฑ์แห่งทุนนิยม กฎเกณฑ์แห่งการตลาด
ใครฉลาด + โกง ใครจิตใจเหี้ยมกว่า ย่อมได้เปรียบ และชนะไปในที่สุด
เสียงเครื่องยนต์ผสานกับเสียงแตรดังก้องกังวาน
ในถนนที่อุดมไปด้วยสารบั่นทอนชีวิต...
ผมเดินไปตามริมฟุตบาท
ที่มีไว้ให้ขายของ มากกว่ามีไว้ให้คนเดิน
ผมเหลือบไปเห็นชายแขน ขาด้วนคนหนึ่ง
กำลังก้มลงกราบคนที่เดินผ่านไปผ่านมา
ผมเผ้ารกรุงรัง...หยาบกร้าน และเป็นสังกะตัง
ผมเห็นผ้ากอซพันไว้รอบตัวเขา
ยาแดงผสมกับไอโอดีน ถูก...ราดไว้ทั่วตัว
ผมนึกสงสัย ผมเจอชายคนนี้เป็นเดือนๆ แล้ว แผลยังไม่หายอีกหรือ
ผมหย่อนเศษเงิน 10 บาทลงแก้วน้ำอัดลม...
ชายผู้นั้นยกมือไหว้ผม พร้อมกับกล่าวคำอวยพรเช่นกัน
เขาจะรู้ไหมนะ...ว่าผมเคยนั่งรถเมล์สายเดียวกับเขา
และแขนขา ของเขา ก็ปกติดีทุกอย่าง
...................................
.......................
........
เมื่อเดินไปซักพัก ผมก็พบคู่สามี-ภรรยา ตาบอดคู่หนึ่ง
เดินเคียงคู่กัน ในมือของชายตาบอดวัยกลางคน
ถือแคน และกำลังบรรเลงมันอยู่...
ส่วนภรรยาของเขาที่ตาบอดเช่นกัน
กำลังถือกล่องเงินเพื่อรอรับบริจาคทำทานอยู่
ผมควักเงินอีก 20 เพื่อให้ทานแก่พวกเขา
พวกเขาจะรู้ไหมนะ...ว่าผมเคยเห็นเค้า 2 คนทะเลาะกัน
ฝ่ายสามี เคยวิ่งหลบจานจากผู้เป็นภรรยาที่เขวี้ยงใส่อย่างแม่นยำ
ราวกับว่าทั้งคู่ตาไม่บอดอย่างนั้นแหล่ะ...ซึ่งก็จริง
พวกเขามีสายตาที่ปกติเหมือนๆ กับผมนี่แหล่ะ
.......................................
.......................
........
ผมเดินขึ้นสะพานลอย...ที่สร้างไว้ให้เพื่อให้นักถ้ำมอง
แอบดูสิ่งใต้กระโปรงสาวๆ ที่เดินข้าม
และมีไว้ให้มิจฉาชีพ ฉกเงินจากกระเป๋าได้อย่างสะดวก
และ...มีไว้เพื่อเป็นที่อยู่ของพวกเขา...
ผมเห็นขอทานคนหนึ่ง
แต่งตัวซอมซ่อ...ผมเป็นสีดอกเลา
มั่นใจได้ว่า อายุของแกคงต้องล่วงเลยเข้าสู่วัยชราแล้วแน่แท้
แต่ข้างกายของชายแก่ผู้นั้น กลับมีเจ้าตูบ...มานั่งขอทานเป็นเพื่อนนี่สิ
เป็นภาพที่ดูแล้วสะเทือนใจยิ่งนัก...
สำหรับคนรักสัตว์โดยเฉพาะสุนัข...ยิ่งเห็นก็ยิ่งสงสาร
ทำให้ได้รับเงินจากผู้คนที่เดินขึ้นสะพานลอยแถวนั้นมากโขเลยทีเดียว
แม้หลายๆคนจะรู้ดีว่า...เงินที่ให้ไป...น้องหมาน่ารักตัวนั้นจะไม่ได้เป็นผู้ใช้ก็ตาม
ซึ่งผมก็เช่นกัน...
ผมล้วงเศษเงินออกจากกระเป๋า
ค่อยๆย่อตัวก้มลงให้เศษเงินให้เจ้าหมาน้อยตัวนั้นด้วย
และไม่ลืมที่จะให้ชายแก่ผู้เป็นเจ้าของเช่นกัน
โห...ไอเดียบรรเจิดมากเลยลุง...โดนใจผมมาก
ให้ไอ้แดงมาขอทานด้วยเยี่ยมสุดๆ
ไว้ถึงบ้านเดี๋ยวผมจะเพิ่มเปอร์เซ็นต์ให้อย่างงามเลยลุง
ผมพูดเสร็จ...ก็ลุกจากไป
ในใจก็คิดถึงเม็ดเงินที่จะได้จากพวกนี้เมื่อเลิกงาน
ผมยิ้ม...
สังคมนี้ใครฉลาด + โกงกว่า ย่อมเป็นผู้ชนะ
ผมก็เช่นกัน...แล้วคุณละ?
.................................
.....................
...........