เกลียด



เกลียด




เกลียด





เกลียด





เกลียด






เป็นเด็กทำตามผู้ใหญ่ ไม่ผิดชิมิ


ปล.ว่าแต่อยากอ่านที่บล็อกน้าหรือบล็อกชาวบ้านล่ะ

ทำงาน เก็บเงิน



ไฮเนเก้นเย็นๆ

น่าจะช่วยได้นะน้า

ทำงาน เก็บเงิน

120 นะเนี่ย หย่ายพอมะ

อยากคิดถึงแต่มิยาซาว่า

แล้ว มาเรีย โอซาว่า มิยาบิ ล่ะน้า

คิดถึงปะ

ไปดีกว่า

ไม่กวนน้าแล้ว

เกลียดทุกอย่างที่เกลียด
แต่เกลียดอย่างไร ก็มักจะได้อย่างนั้น

เกลียดเงิน แล้วจะได้เงินหรือเปล่า
หรือยิ่งเกลียดเงิน เงินยิ่งหาย
ไม่เข้าใจ


มีความสุขมาก ๆ ในทุก ๆ วันนะคะ

งิ

อดไม่ได้ ต้องแวะเข้ามาดู

ทีแรกแอบหมั่นไส้น้า มาเกลียดๆ เชอะ

เครียดเรื่องคนมุงบล็อก

น้าตกลงรับข้อเสนอนู๋ฯ ไหมล่ะ

คิดไม่แพง รับรองเรตติ้งพุ่งกระฉูด

น้าคนกันเอง รับรองนู๋เจ็งฯ ไม่ปั่นให้ตกโหวตแน่ๆ







ปล.ไม่รู้จักมิยาบิ จริงอะ เชยนะเนี่ยน้า มิยาบิ เป็นนักฟุตบอลด้วยนะ
ไม่เชื่อถามพี่เหลือมขายกะละมังดู

อร๊ายยยยยยย

แวะมาบอกว่า
คิดถึงป๋าเลนะฮ้า

ปล ลืมไปแล้วเขาไปแล้วสิ
งอน

ม่ายช่ายยยยยยย

แต่หน้าตาคล้ายคลึงกัน

น่าจะเป็นญาติห่างมากถึงมากที่สุดของ "อาแนน" นะน้านะ




ปล.คิดว่าพี่เหลือมเพื่อนน้าจะมีคลิป เอ้ย วิดีโอการเล่นบอลของมิยาบิไว้ทุกนัดนะ อิอิ

ผู้หญิง ผ้าขนหนู ขอบเตียง และรอยถีบ...

(เข้ามาเขียนให้อ่านละนะลุง..ไปละ)

น้อยใจ

ชิส์

นูนู๊.....

อยากเข้า อยากเข้า อยากเข้า

แต่ ป๋า แบน ป๋ม แฮะๆๆๆ

ป๋าบอกป๋ม ตัวกาลกิณี บอร์ด

ตัวกินบอร์ด กินเมือง

ป๋าเลยให้ป๋มมานั่งทำแหนมเนืองๆ

ที่ส่องประเทือง ไปทั่วเมืองไทย กง นี้

จำใจต้องแบนเพราะ

ป๋าเค้ามองกามไกลแล้วว่า

ถ้าไม่แบนน้า

บอร์ดอาจจะถึงกับต้องพาสมาชิกอพยพล่องเรือ

แบบเพลง "ฟูก้าคา"

เป็นแน่แท้...

เรื่องจริง?

โห...

แบบนี้อำยันลูกบวชเลยนะ


มิน่าพักนี้ป๋าถึงไม่ค่อยกร่าง...


ขอรายละเอียดด้วยพี่...


จะเอาไปแปะไว้บนฐานปล่อยจรวดนิวเคลีย์...


เผื่อจะได้เอาไปขู่แฮ่ๆ ป๋ามั่ง...

วันนี้อากาศปลอดโปร่งสินะ...

ยิงเป็นชุดเลยน้าเรา

เหมือนอัดอั้นท้องผูกมานาน

แล้วเผลอไปแดกน้ำมะขามป้อมหมดอายุเข้าไป

นูเพ่ไปทำงาน ก่อง เรื่องจริงๆ

แหล่งข่าวได้มาจากด่านพานทอง 555

จะแอบอ่านเม้นต์ชาวบ้านแต่ลำบากจัง

ขี้เกียจลากเม้าส์วุ้ย

เกลียดตัว..

แอบกินหัวใจ

เกลียดปลาไหล

แต่แวะมาดูทำไม๊...ได้ทุกวัน..





เกลียด

เราตามมาอาละวาดที่นี้มั้ง
โฮะๆ

เต็งอยากอ่านใช่มิ
มามาเขาจะเล่าให้ฟัง

เรื่องมันมีอยู่ว่า
..
....
....


ณ. วันนั้น (วันไหนไม่รู้สักวันแหละ)
สาว(สวย)น้อยนางนึงนั่งเพ็งผิดผนังเครื่องบินอยู่ดีดี
ทันใดนั้น
พรึบ!!!
ไฟตรงผนังที่จองอยู่นั้น
เกิดดับ
และกระพริบ
เธอกระพริบตาอีกครั้ง
ไฟก็กระพริบตาม
เธอหวาดกลัวมากไปเรียกรุ่นพี่มาดู
พี่พี เห็นไรไหมคะ
นู๋เห็นไฟมันดับคะ
พี่>> ไหนๆ ก็ติดดีนี่คะ
นู่เห็นจริงๆคะพี่
ทันใดนั้นเสียงอีกเสียงก็ดังขึ้น

ติ๊งต๊อง ติ๊งงต๊อง
ผู้โดยสารมาแล้วคะ

หลังจากผู้โดยสารขึ้นปุ๊ปเธอก็ไม่เห็นไฟกระพริบอีกเลย
แต่ทว่าเธอยังไม่ยอมแพ้
แต่นู่เห็นจริงๆนะพี่
พี่ >>แหม...
น้องกลัวผีเหรอคะไม่เป้นไรหรอกคะผู้โดยสารมาแล้ว
เอ๊ะเกี่ยวอะไรคะพี่
พี่>>แหม....
น้องคะก็เที่ยวบินนี้หน่ะอุ่นใจ!!!


ยังไงคะพี่ (แหมน้องนี่มันยังพาซื่อ)

พี่ >>แหม...น้องก็
ก็นี้มันนครศรีธรรมราชนะคะ
น้องไม่ต้องกลัว

อ่ะ อ่ะ เก๊ตไมเต็ง
อิอิ

ปล เล่าไปไปมามาชักจะฝืด
จบดีก่า
กร๊ากกกกกกกกกกก

ขำเฮียเล จำนวนคนเข้า มันดีดกลับมาศูนย์ประจำ บล็อกเฮียยอดมากกว่านั้นนะ

คนเข้าไม่สำคุญ เท่ากับเห็นเฮียเลมีความสุขกับการเขียนบล็อกค่ะ

เกลียด เกลียด คนชอบบอกว่า .....