All the arts are brothers - each one is the light to the others. ( Voltair )
|
|||
มีอะไรในเล่มนี้ มหัศจรรย์ดอกไม้กินได้ ในที่สุดก็เป็นเล่มได้เสียที หลังจากสิบกว่าปีผ่านมาที่อันยา โพธิวัฒน์ ได้ตั้งต้นปรุงอาหารจานดอกไม้ จากที่ไม่มีใครกล้ากินกันจนวันนี้ประสบความสำเร็จ และทำให้เกิดทางเลือกขึ้นมาอีกหนึ่ง ในแวดวงอาหารการกินของบ้านเรา คุณอันยา เป็นเพื่อนรักคนหนึ่งของหินทิเบตก้อนสุดท้าย วันนี้เลยขอนำเอาความในใจของเธอที่มีต่อการเขียนหนังสือ มหัศจรรย์ดอกไม้กินได้ มาให้อ่านกันค่ะ " ฉันไม่ลังเลใจเลยที่จะตอบรับกับการเขียนหนังสือเล่มนี้ แม้ว่าเล่มนี้ไม่ใช่ความเรียง แต่กลับเอนเอียงไปทางหนังสือประเภทคุ้กบุ๊ค มีเครื่องปรุงรสเป็นแถวแนวยาวเหยียด และยังบอกถึงวิธีปรุงอาหารแต่ละจาน ที่ชาวไทยทั่วๆไปก็ล้วนกินกันมาตั้งแต่อ้อนแต่ออก ถ้าคิดว่าเครื่องปรุงรสนั้นประดุจอัญมณีอันล้ำค่า.... ก็น่าสนุกที่คุณจะเสาะหาอัญมณีมาประกอบกันเข้า เหมือนประดิษฐ์กำไลหรือหัวแหวนนพเก้าสักวงหนึ่ง ส่วนผลที่ตามมาขึ้นอยู่กับว่า ผู้ประดิษฐ์จะเป็นช่างฝีมือหรือว่าเป็นศิลปิน ยังไงเสียในเล่มนี้ก็พูดเรื่องปรุงอาหารไปครึ่งค่อนเล่ม เพียงน้อยนิดที่ติดไปทางความเรียง เนื้อหาจึงหนักไปทางห้องครัวไม่ใช่ห้องสมุด มีทั้งกะปิ น้ำปลา น้ำมะขามเปียก พริกขี้หนู ตะไคร้ ใบมะกรูด ครกกับสาก และหม้อ ไห ตะไหล ป้าก มีเข้าของเครื่องใช้ในครัวเรือนมากกว่าจะพบ ศรีบูรพา กาเบรียล กาเซียร์ มาร์เกซ ไอแซค ไดนีเซน แดนอรัญ แสงทอง - เออร์เนสท์ เฮมมิงเวย์ หรือวิคเตอร์ ฮูโก (ผู้เขียนเรื่องชายหลังค่อมแห่งนอตเตรอะดามที่ฉันชอบมาก) แต่ไม่ว่าห้องครัวหรือห้องสมุด ย่อมต้องมีสวนดอกไม้อยู่ใกล้ๆ เพียงแค่เอื้อมก็เป็นพอ ที่สำคัญสวนนั้นต้องปลอดสารเคมี ศัพท์แสงเป็นทางการเกี่ยวกับพืชพันธุ์ไม้มีอยู่ไม่มากนัก คำว่า ออร์แกนิก นั่นนับนิ้วมือแล้วก็ยังเหลืออีกหลายนิ้ว จะพบอยู่บ้างเพียงสองสามแห่ง แต่คำว่า ปลอดสารเคมี จะพบอยู่จนเปรอะไปหมด เพราะเป็นคำไทยง่ายๆ ตั้งแต่สมัยที่โลกตรงนี้ยังไม่มีถุงพลาสติกและกล่องโฟม เมื่อปี พ.ศ. ๒๔๙๗ ที่นี่ใช้ปิ่นโตเถาใส่ก๋วยเตี๋ยวเมื่อต้องซื้อมันกลับบ้าน ฝาปิ่นโตเอาไว้ใส่พริกน้ำส้ม และโอเลี้ยงหรือโอยั๊วะจากร้านอาแปะในตลาด ก็ใส่ลงไปในกระป๋องนมเปล่าๆ ซึ่งฝากระป๋องจะถูกเจาะรูแล้วร้อยด้วยเชือกให้คนซื้อหิ้วกลับไปบ้านได้ ส่วนปู่ย่าตายายของฉันก็เลี้ยงดูต้นไม้ต้นไร่อย่างคนทั่วๆไป ไม่สลับซับซ้อน เวลานั้นจึงแทบไม่มีใครรู้จักคำว่าออร์แกนิก ฉันไม่ได้อยากประกาศตัวว่าเป็นแม่ครัวฝีมือเยี่ยม เพราะนั่นไม่ใช่ความจริง แต่หวังจะเล่าถึงความจริง ถึงที่มาที่ไปเรื่องที่ว่า ทำไมจู่ๆจึงอยากลุกขึ้นมากินดอกไม้งามตามสวนของเราเอง ปลูกเอง เลี้ยงเอง กับมือของตัวเอง เด็ดเอาดอกไม้พวกนั้นมาแล้วเข้าครัว แล้วปรุงกินเป็นอาหาร จำเป็นที่จะต้องบอกต้องเล่า ต้องอธิบายให้เห็นภาพ จะเชื่อหรือไม่ก็ตาม ฉันต้องบอกเพื่อบันทึกไว้ว่า มันมาจากอำนาจของวรรณกรรม ซึ่งพลังของมันสะกิดหัวใจฉันอย่างรุนแรงจนชักนำจินตนาการ แล้วโยงใยไปสู่ความกล้าและบ้าพอ ที่จะทำอะไรสักอย่างนอกเหนือไปจากเรื่องดาดๆ ทั่วๆไป และเพื่อยืนยันให้ถ่องแท้ว่า อายุขัยหรือวัยที่สูงขึ้น ไม่อาจกัดกร่อนจินตนาการของใครได้ บรรดาเชฟรุ่นใหม่ไฟแรงกล้าที่ปรุงอาหารอยู่ตามโรงแรมห้าดาว ยังไม่กล้าท้าทายใส่เมนูอาหารดอกไม้ลงไปในครัวหรู แม็กกาซีนแจกฟรีของสายการบินที่ใช้ดอกกล้วยไม้เป็นสัญลักษณ์ ยังไม่เคยโปรยปกหน้าด้วยภาพดอกกล้วยไม้และเรื่องราว ซึ่งกล่าวถึงคุณค่าจากการเก็บดอกไม้มาใส่จาน ( แน่ล่ะว่าย่อมให้น้ำหนักไปที่ดอกกล้วยไม้อันงดงาม ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของสายการบินเอง- ถ้าดูปี พ.ศ. ก็จะรู้และเข้าใจ ) เมื่อเริ่มต้นเก็บดอกไม้งามจากในสวนมาเข้าครัว ปรุงกินเป็นอาหาร อาหารจานดอกไม้ยังไม่แพร่หลายอยู่ที่นี่ และให้ตายเถอะ ช่วงเวลานั้นฉันยังไม่รู้จักคอมพิวเตอร์เลยสักนิด มีคนบอกว่า ถ้าใช้มันพิมพ์งานจะดีกว่าใช้เครื่องพิมพ์ดีด แต่ฉันก็ไม่เคยแตะต้อง ติดจะกลัวๆมันอยู่ด้วยซ้ำ โลกกว้างจากการท่องเน็ทเป็นยังไงฉันไม่รู้ ดังนั้นฉันจึงไม่ได้ติดตามก้นฝรั่งหรือก้นชนชาติใดๆ ทางอินเตอร์เน็ท อาจเป็นเรื่องธรรมดาสามัญต่อบางคนที่จะตีพิมพ์หนังสือออกมาสักเล่ม เกี่ยวกับอาหารการกิน แต่ไม่ใช่สำหรับฉันแน่ๆ เนิ่นนานเกินกว่าสิบปี เพิ่งถึงเวลาที่จะเล่าไขขานถึงการหันมากินดอกไม้เป็นอาหาร หากเล่มนี้เป็นเพียงคุ้กบุ๊ค ก็จะไม่มีเรื่องเล่าถึงเมืองแม่ฮ่องสอนที่อยู่แสนไกล เล่าถึงหนังสือดีๆ ที่สร้างจินตนาการ เล่าถึงแม่ครัวคนหนึ่งที่ลักขโมยบางสิ่งบางอย่างไปจากครัวของฉัน และเล่าถึงนักศึกษาสาวผู้ยินยอมกลับใจ เลิกใช้สารเคมีในสวนของเธอโดยสิ้นเชิง เพื่อจะปรุงอาหารจากดอกกุหลาบมอญให้ปลอดภัย หากเปรียบเทียบกับเล่มอื่นๆ เมนูอาหารดอกไม้ในเล่มนี้อาจมีจำนวนไม่มากนัก มันอาจไม่มากพอต่อผู้ที่ชอบเอาปริมาณมากๆเข้าว่าไว้ก่อน แต่ฉันอยากบอกว่า ทุกจานเป็นของจริง ผ่านปากคอและท้องไส้ของผู้คนมามากแล้ว ใช้สูตรพวกนี้เป็นแนวทางให้ง่ายขึ้น จากนั้นคุณมีสิทธิสร้างสรรค์ในครัวของคุณเอง เปลี่ยนมันบ้าง หรือเพิ่มเติมบางอย่างเข้าไป หรือไม่ก็ไม่ใช้มันไปเลย และถ้าปรุงตามที่ฉันแนะนำแล้วอร่อยถูกปากก็นับเป็นเรื่องดี แต่ถ้าไม่ได้ความหรือไม่เป็นสับปะรด ก็ขว้างจานทิ้งไปไกลๆ เลยก็ยังได้ หวังอยู่บ้างว่า หนังสือเล่มนี้อาจช่วยเพิ่มความมั่นใจให้กับคุณ ที่จะเก็บดอกไม้งามๆซึ่งปราศจากสารเคมี แล้วเข้าครัวปรุงอาหารจากดอกไม้พวกนั้นกินกันเอง จะได้ออกไปกินอาหารนอกบ้านให้น้อยลง คุณอาจประหยัดเงินทองได้มากขึ้น เก็บออมมันเอาไว้เพื่อหาซื้อหนังสือดีๆอ่าน หรือเพื่อจับจ่ายซื้อซีดีแผ่นเพลงที่ถูกใจ หรือไม่ก็เก็บกันเงินตราเอาไว้สำหรับตั๋วรถบัส รถไฟ หรือเครื่องบิน จะได้ออกเดินทางท่องเที่ยว ไปหาชิมอาหาร ฟังเพลงจากต่างถิ่น และชื่นชมต้นไม้ดอกไม้ ที่ไม่คุ้นเคยอย่างเป็นสุข" |
last_tibetstone
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] เหนือกว่ารัก เงินตรา หรือชื่อเสียง... มอบความจริงใจให้แก่กันจะดีกว่า... Group Blog
All Blog |
||
Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved. |
คิดถึงค่ะ เห็นบล็อกอัพเดตเลยแจ้นเข้ามามิรอช้า...
ถ้าได้ไปเดินร้านหนังสือ เจอเล่มนี้จะคว้าทันทีค่ะ
ชอบสำนวน การเขียนของคุณอันยาตั้งแต่อ่านรักและคิดถึงอ้ายจรัลแล้วล่ะค่ะ