7 ปี รำลึกถึงจรัล มโนเพ็ชร ที่เมืองเหนือ

สายหมอกกับดอกไม้ ไม่เคยเปิดร้านตามปกติเลย เมื่อถึงวันที่ 3 เดือนกันยายน เพราะอันยา โพธิวัฒน์ ผู้ดูแลร้านต่อมาตามลำพัง หลังจากจรัล มโนเพ็ชร เสียชีวิต ต้องออกสัญจรตามที่ต่างๆ แทบไม่ซ้ำกันในแต่ละปี เมื่อวันที่ 3 กันยา เวียนมาถึง
นั่นก็เพราะต้องจัดงานรำลึกถึงอ้ายจรัลในวงกว้าง เพื่อสืบสานเรื่องหอศิลป์สล่าเลาเลือง ของอ้ายจรัลผู้จากไป
เพิ่งราวๆสองสามปีที่ผ่านมา จึงมีการเคลื่อนไหวที่สายหมอกกับดอกไม้ในวันนี้ วันที่ 3 เดือนกันยายน เป็นการทำบุญตามศาสนาพุทธ เพื่ออุทิศแก่ศิลปินผู้ล่วงลับ จรัล มโนเพ็ชร ผู้ก่อตั้งร้านสายหมอกกับดอกไม้ มาตั้งแต่ปี พ.ศ. 2541

และปีนี้ สายหมอกกับดอกไม้จึงเพิ่งเข้าสู่กระบวนสุดท้ายของบทเพลงซิมโฟนี่ที่จรัลเขียนเอาไว้ เป็นการคลี่คลาย เป็นความกระจ่างแจ้ง ในชีวิตของผู้ที่ยังมีลมหายใจ

รูปภาพที่นำมาใส่ไว้อาจไม่ครบถ้วนทุกผู้ทุกคน คืนนั้น ของปีนี้ มากหน้าหลายตามาร่วมรำลึกถึงอ้ายจรัล ทั้งที่ไม่ได้ป่าวร้องก้องเมือง คงเพราะปากต่อปาก
คืนนั้นสายหมอกกับดอกไม้ของอ้ายจรัล มโนเพ็ชร จึงอบอุ่น ม่วนงัน
เปิดงานแบบฝันๆ ด้วยขับจ๊อยสไตล์ฟิวชั่น ซึง ซอ และเสียงกวีหญิง

ละอ่อนตัวน้อยๆ ขอฟ้อนแด่จรัล จากนั้นนักดนตรีนักร้องตามคิวที่มีไม่กี่คน เท่าที่ได้รับเชิญจากร้านสายหมอกกับดอกไม้ ก็ร่วมบรรเลงเพลงแด่จรัล ด้วยเครื่องดนตรีแทบทุกชิ้นที่ติดตัวมา ขอคารวะในหัวใจเหล่าน้องๆ นักดนตรีทุกคน
แบกมาทั้งเชลโล ทั้งดับเบิลเบส ตัวใหญ่ยักษ์ทั้งนั้น
กีตาร์ ไวโอลิน ขลุ่ย แคน กลอง สาดเสียงเสนาะกล่อมเวทีสุดท้ายในชีวิตศิลปินผู้ล่วงลับ
อีกทั้งซึง กับเตหน่า ไปจนถึงขลุ่ยน้ำเต้า
ยามดึกสี่ทุ่มไปแล้ว เป็นเวลา free stage - free style จนแทบจะฆ่ากันตาย เพราะล้วนมากน้ำใจในการบรรเลงเพลงแด่ปี้อ้ายของหมู่เฮา
รูปภาพยังใส่ได้ไม่ครบถ้วน เจ้าของบล็อก นามว่าหินทิเบตก้อนสุดท้ายขอสัญญาว่าจะค่อยๆนำมาลงเพิ่ม เพื่อส่งสารเป็นการขอบคุณเพื่อนพ้องทุกคนที่ช่างมีน้ำใจให้อ้ายจรัลจ้ะ

อยากเขียนถึงบรรยากาศคืนนั้นจริงๆ ขอเวลาหน่อยนะคะ (ช่วงนี้จนมาก จนเวลาน่ะค่ะ)

Create Date : 19 กันยายน 2551 Last Update : 19 กันยายน 2551 1:44:17 น. Counter : 1371 Pageviews.		5 comments
Share Tweet