Bloggang.com : last_tibetstone - ลี่เจียง...กระซิบเสียงสายน้ำ (ตอน 1)

ลี่เจียง...กระซิบเสียงสายน้ำ (ตอน 1)

หลังคากระเบื้องดินเผาสีเทาจากบ้านหนึ่งสู่บ้านหนึ่ง ใกล้ชิดสนิทสนมราวเถาไม้เลื้อย ตรอกแคบๆที่ปูพื้นทางเดินด้วยหินแกร่งแข็งแรงยิ่ง ช่องทางเดินในตรอกนั้นเป็นมันเลื่อมวาววะวับราวกับถูกขัดถูด้วยน้ำมันชักเงา แต่ที่จริงนั่นไม่ใช่

แสงเงาแวววับนั้นอุบัติขึ้นจากความเก่า
และเรื่องเล่าอันยาวนานจากรอยเท้าผู้มาเยือน

แน่ล่ะถ้าไม่ใช่เพราะอายุอันยืนนานหินนับล้านคงไม่อาจส่องประกายมันวาวได้เช่นนี้ อีกทั้งแววระยิบระยับของสายน้ำในลำคลอง สะพานหินโค้ง สะพานไม้ ภาพงามซึ่งปรากฏตามหน้าตาของสื่อต่างๆทุกสื่อเท่าที่มีอยู่ในโลก ไม่ว่าหนังสือนิตยสาร รายการทีวี หรือบนโลกอินเตอร์เน็ท
ภาพเหล่านี้ไม่อาจหลีกเลี่ยงเพราะไม่เช่นนั้น ไม่ใช่ลี่เจียง !

ฉันมาถึงที่นี่ ตะวันตกเฉียงเหนือของมณฑลหยุนหนานในช่วงฤดูร้อน ดินแดนที่ห่างไกลจากเมืองใหญ่ ล้าหลังและไม่ทันสมัยเอาเสียเลย “เมฆใต้” ที่รัฐบาลกลางในอดีตไม่เคยสนใจใยดี แต่บัดนี้กลับยกย่อง

หยุนหนาน หมายถึงเมฆใต้ และไม่เคยอยู่ในสายตาของราชสำนักจีน
มีเพียงพวกต้องอาญาแผ่นดินและพวกไร้ถิ่นฐานบ้านช่องเท่านั้นที่จะถูกส่งมายังเมฆใต้
บ้านป่าเมืองเถื่อนที่ไร้ความเจริญและเต็มไปด้วยอันตราย
นี่เป็นอดีตของลี่เจียงด้วยเช่นกัน
เมื่อเมืองโบราณเก่าแก่เมืองนี้อยู่ที่เมฆใต้
อยู่ในมณฑลหยุนหนาน...

จากคุนหมิงเมืองศูนย์กลางของมณฑลหยุนหนานถ้าเดินทางโดยรถยนต์จากที่นี่ไปลี่เจียง ใช้เวลาเป็นวันหรือวันครึ่งเลยทีเดียวด้วยระยะทางราวหกร้อยกว่ากิโลเมตร คุณต้องผ่านต้าหลี่ก่อน อาณาจักรน่านเจ้าในอดีตหรือตาลีฟูที่ชาวไทยได้ยินกรอกหูมาแต่เด็ก
ฉันมีเวลาไม่มากนักและใจก็มุ่งไปยังลี่เจียงราวหญิงสาวใฝ่ฝันจะพบคนรักที่นัดไว้ในยามเย็นเลยเลือกที่จะบิน
ด้วยปีกของนกที่กระพือพัดฝ่าลมแรงและแสงจ้าจากดวงตะวัน เพียงแค่ห้าสิบนาทีถึงลี่เจียง

สนามบินของลี่เจียงเล็กมาก อยู่ห่างจากตัวเมือง 28 กิโลเมตร
เหมือนขับรถจากเชียงใหม่ไปลำพูน
สองฟากทางคุณจะเห็นบ้านเรือนตั้งอยู่เป็นระยะๆ ไม่แออัด บ้านแบบโบราณยังคงมีให้เห็น สลับกับบ้านร่วมสมัย เจ้าของบ้านคงพยายามออกแบบเพื่อผสมผสานเก่าและใหม่ให้เข้ากัน แปลงปลูกผักเรียงรายอยู่ข้างทางทั้งซ้ายขวา ทุ่งหญ้ากว้างไกล และทิวเทือกเขาโอบอ้อมเมืองโบราณนี้ไว้อย่างอบอุ่น
และคุณก็จะเห็นป้ายโฆษณาละลานตาล้วนมีขนาดค่อนข้างใหญ่แทบทั้งสิ้น ข้อความบนแผ่นป้ายล้วนเชิญชวนให้ผู้มาเยือนไปชมภูเขาสูง
หิมะมังกรหยกคือชื่อของภูเขา
ฝรั่งดั้งขอเรียก Jade dragon snow mountain

กองทัพแดงบุกเข้ายึดลี่เจียงในปี พ.ศ. 2492
ด้วยเหตุผลทางการเมืองการปกครอง
ถึงวันนี้หกสิบกว่าปีผ่านลี่เจียงย่อมเปลี่ยนไป จากเมืองเก่าสู่เมืองใหม่ ดังนั้นคุณจะเห็น ถนนหนทางกว้างขวาง ตึกรามอาคารพานิชย์ใหญ่โต ผู้คนค่อนข้างหนาตา นี่หมายถึงตัวเมืองใหม่เอี่ยมซึ่งเพิ่งสร้างหลังจากประธานเหมาเหยียบแผ่นดิน

แต่เมืองเล็กเมืองโบราณยังคงอยู่ ยุคสมัยไม่กล้ำกรายมรดกพกห่อของลี่เจียง
จนวันนี้ลี่เจียงกลายเป็นเมืองมรดกโลก

ย่อมไม่ใช่เมืองใหม่ที่ฉันเพิ่งมาเหยียบ
แต่เป็นอีกฟากหนึ่งที่อยู่ทางตะวันออกของภูเขา
เราต้องข้ามไปอีกฟากแล้วจะพบเมืองโบราณ

......ทุกหนแห่งที่ไปเยือน ฉันพบว่าบรรดากวีได้ไปถึงที่นั่นก่อนฉันแล้ว...

(ยังมีต่อ)

Create Date : 14 พฤศจิกายน 2550
Last Update : 29 มิถุนายน 2551 20:02:11 น.
Counter : 1039 Pageviews.

6 comments

ว้า...หนูยังไม่ได้ทำไรเลย แย่จัง

โดย: dulcinea (Dulcinea

) วันที่: 21 พฤศจิกายน 2550 เวลา:17:16:45 น.

meona หมายถึง สตรีที่ชอบปัสสาวะบ่อย
ได้มาจาก คำอธิบาย จากหนังสือ ดอน กิโฆเต้

โดย: dulcinea (Dulcinea

) วันที่: 21 พฤศจิกายน 2550 เวลา:18:11:10 น.

ถ่ายภาพได้ไม่ธรรมดานะ ภาพที่สองชอบจัง

โดย: แพรจารุ

วันที่: 21 พฤศจิกายน 2550 เวลา:18:33:03 น.

แพร จารุ แหม ดีใจนะนี่มีคนชอบภาพตรอกแคบๆ ของเราด้วย กล้องดิจิทัลช่วยได้เพราะฝีมือหินทิเบตฯ จริงๆแล้วก็งั้นๆแหละ
ขอบคุณแทนกล้อง Nikon !

ดัลซิเนีย แม่นางจะมัวช้าอยู่ใย
ออกมาเต้นระบำ โชว์โฉมต่อหน้าข้า ดอน กิโฆเต้ เทอญ
To dream the impossible dream...
เราจะฝันด้วยกัน

โดย: หินทิเบตก้อนสุดท้าย (last_tibetstone

) วันที่: 21 พฤศจิกายน 2550 เวลา:19:19:33 น.

คิดถึงหินทิเบตจัง