ซุนจู้สอนว่า....
       
"สงครามทุกรูปแบบ ตั้งอยู่บนพื้นฐานของกลอุบาย"และ "นโยบายที่ดีที่สุดของการชนะสงคราม
คือ การทำให้ข้าศึก ยอมแพ้โดยไม่ต้องสู้รบ"
       
หมายถึง การใช้สติปัญญา ความรอบรู้ กำหนดแผนยุทธศาสตร์ เพื่อทำลายล้างข้าศึก
หรือทำให้ข้าศึก เกิดความอ่อนแอภายในเสียก่อนที่จะต้องใช้กำลังทหารเข้าทุ่มเท

ซุนจู้กล่าวว่า.....
           
"แม่ทัพที่ชำนาญการสงคราม เอาชนะข้าศึกได้โดยมิต้องสู้รบ   
ยึดเมืองได้โดยมิต้องใช้กำลังเข้าตี    และล้มอาณาจักรของศัตรูได้โดยมิต้องทำการรบเรื้อรัง"

สงครามเป็นเรื่องร้ายแรงยิ่ง    
คู่สงครามไม่ว่าจะเป็นฝ่ายแพ้ หรือฝ่ายชนะ ต่างต้องได้รับความเสียหาย ชีวิตของผู้คนพลเมือง
ทรัพย์สินของบ้านเมืองต้องสูญเสียสิ้นเปลืองอย่างน่าอเนจอนาถ
สงครามเป็นเหตุแห่งความเดือดร้อนใหญ่หลวงของประชาชน
และผู้ต้องภัยพิบัติมากที่สุดจากสงคราม ก็คือประชาชนโดยตรง

ม่อตี๊
เป็นนักคิด นักบันทึกจดหมายเหตุ
(พ.ศ.64-162) ประณามการทำสงครามไว้อย่างน่าพิจารณาว่า
           
" ความถูกต้อง และความควรมิควร เป็นสิ่งชี้ขาดได้ยาก"
               
ผู้ที่ทำความผิดขนาดเล็ก ถือเป็นอาชญากร แต่ผู้ที่ทำผิดขนาดใหญ่กว่า เช่น
การยกกองทัพ ไปรุกรานโจมตีเข่นฆ่าผู้คนพลเมืองของเมืองอื่นล้มตายนับพันนับหมื่น
กลับไม่ถือกันว่าเป็นความผิด     แต่กลายเป็นสิ่งอันควรยกย่องสรรเสริญ 
แล้วเช่นนี้ ความถูกต้อง และความควรมิควรอยู่ที่ใดกันแน่"

       
"ผู้ทำสงครามโดยหวังชัยชนะ"
ดวรปฏิบัติตามหลักสำคัญ ๓ ประการ :-
           
๑. ทำสงครามให้สุดสิ้นเด็ดขาด ด้วยระยะเวลาสั้นที่สุดเท่าที่จะทำได้
           
๒. ทำสงครามโดยให้สูญเสียทรัพย์สินสิ่งของ ชีวิตทหาร และการใช้ความพยายามให้น้อยที่สุด
           
๓. สร้างความเสียหายให้ข้าศึกมากที่สุด โดยตัวเองมีความเสียหายน้อยที่สุด

           
"หลักสำคัญที่ซุนจู้ยึดถือ"
คือ ความสามัคคีกลมเกลียวของประชาชนในบ้านเมือง สิ่งจำเป็นยิ่งที่
จะช่วยให้ชนะสงครามได้
คือ ความเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันของบ้านเมือง
            
"แม่ทัพที่ฉลาด"
จะสร้างสถานการณ์ที่ช่วยทำให้เขาแน่ใจได้ว่า จะช่วยให้เขาตัดสินใจได้รวดเร็ว
           
ซุนจู้ย้ำเสมอว่า สิ่งจำเป็นที่สุดในการทำสงคราม คือ "ความสามารถในการโจมตีที่ความคิด
ของข้าศึก"  
ยุทธวิธีของแม่ทัพผู้สามารถ
ขึ้นอยู่กับการนำเอาการรบแบบธรรมดา (เจิ้ง) และการรบแบบ
พิสดาร
(ฉี) มาใช้ให้ถูกต้อง ผสมผสานกันโดยเหมาะสม จะให้ผลในทางที่ดีเสมอ

เจิ้งกับฉี เปรียบได้กับวงแหวนสองวง เกี่ยวกันอยู่
ใครเล่าจะบอกได้ว่า
ห่วงกลมทั้งสองที่คล้องกันอยู่นั้น เริ่มคล้องที่ใดและสิ้นสุดตรงไหน 
ปฏิบัติการของกำลังส่วนที่เป็นฉี  หรือพิสดารเป็นสิ่งที่ต้องทำให้ข้าศึก
ไม่คาดคิดเสมอ
           
"แม่ทัพที่ดี รู้จักระมัดระวัง รอคอย แต่ไม่รีรอลังเล" 
เขาเห็นโอกาสเปิดเขาลงมือกระทำการ โดยฉับพลันทันที และเด็ดขาด
ทฤษฎีของซุนจู้ ให้รู้จักปรับตนเองได้ตามสภาพแวดล้อมที่เกิดขึ้น
ซุนจู้เห็นว่า ผู้ที่ไม่รู้จักเลือกใช้พื้นที่ให้ ถูกต้อง ย่อมเป็นแม่ทัพมิได้

คู่ลู่ยุ
นักทำแผนที่ทหารสำคัญของจีน
(พ.ศ.๒๑๗๔-๒๒๓๕) บันทึกไว้ว่า
           
"ใครก็ตามที่เริ่มดำเนินการสงคราม ณ ที่ใดที่หนึ่งของประเทศ เขาควรรู้สภาพภูมิประเทศใน
เขตสงครามโดยครบถ้วนถูกต้อง การทำสงครามโดยไม่รู้จักภูมิประเทศโดยละเอียด
ย่อมจะต้องพ่ายแพ้ ไม่ว่าจะเป็นฝ่ายรุกหรือฝ่ายรับ"

           
"ไม่มีบ้านเมืองใดที่ได้ประโยชน์จากการทำสงครามยืดเยื้อ" 
ซึ่งเป็นทฤษฎีของซุนจู้ยังนำมาใช้ใน ปัจจุบันในการปฏิบัติทางทหารของผู้ก่อการร้ายคอมมิวนิสต์
ว่า "เอ็งมาข้ามุด เอ็งหยุดข้าแหย่ เอ็งแย่ข้าตี เอ็งหนีข้าตาม"  
ซึ่งทราบกันดีว่ามาจากยุทธวิธีของ "เมาเซตุง"
ที่ว่า
               
๑. เมื่อข้าศึกรุก      เราถอย
               
๒. เมื่อข้าศึกหยุดพัก  เรารบกวน
               
๓. เมื่อข้าศึกอิดโรยหลีกเลี่ยงการสู้รบ   เราเข้าตี
               
๔. เมื่อข้าศึกถอย  เราติดตามทำลาย

Create Date : 01 กันยายน 2552
Last Update : 1 กันยายน 2552 23:53:25 น.		0 comments
Counter : 983 Pageviews.
Share Tweet