เมื่อทหารแตกทัพไม่เชื่อฟังคำสั่ง ขวัญเสียสิ้นกำลัง หมดความเป็นระเบียบ และกระด้างกระเดื่อง
ความผิดตกอยู่ที่แม่ทัพ
ความพินาศฉิบหายด้วยเหตุเหล่านี้จะอ้างว่าเป็นเหตุทางธรรมชาติมิได้

   
ภาวะอย่างอื่นก็เช่นเดียวกัน ถ้ากำลังรบหน่วยใดต้องเข้าตีหน่วยที่ใหญ่กว่าสิบเท่า
ผลก็คือต้องแตกทัพ

เมื่อทหารเข้มแข็ง และนายทหารอ่อนแอ กองทัพก็ขาดระเบียบ
เมื่อนายทหารมีความฮึกเหิม และไพร่พลไม่กระตือรือร้น กองทัพก็หมดความสามารถ

เมื่อนายทหารชั้นผู้ใหญ่โกรธ และไม่เชื่อฟังคำสั่ง และเมื่อต้องเข้าสู้รบกับข้าศึก
ก็เร่งรีบเข้าทำการรบโดยไม่เข้าใจ
ผลได้ผลเสียของการปะทะและไม่คอยฟังคำสั่งจากผู้บังคับบัญชา
กองทัพอาจอยู่ในฐานะยับเยินได้
เมื่อจิตใจของแม่ทัพอ่อนแอ การรักษาระเบียบวินัยไม่เคร่งครัด
เมื่อคำสั่งและแนวทางปฏิบัติของแม่ทัพไม่สร้างความเชื่อมั่น
และ
ปราศจากระเบียบและข้อบังคับที่เด็ดขาด
เพื่อเป็นแนวทางสำหรับนายและไพร่พล รูปขบวนทัพก็สับสน หมายถึงกองทัพย่อมเกิด
ความระส่ำระสาย

เมื่อผู้บัญชาการไม่สามารถประมาณกำลังของข้าศึก
ใช้กำลังน้อยเข้าสู้กำลังมาก
กำลังอ่อนแอเข้าตีกำลังเข้มแข็ง หรือไม่สามารถเลือกหน่วยทลวงฟันให้กองทัพ
ผลก็คือ แพ้

เมื่อภาวะอย่างใดอย่างหนึ่งใน ๖ ประการนี้เกิดขึ้น หมายถึงกองทัพมีหนทางพ่ายแพ้
จึงเป็นความรับผิดชอบสูงสุดของแม่ทัพ
ที่จะต้องตรวจสอบปัญหาด้วยความระมัดระวัง

   
แม่ทัพที่นำทัพรุกโดยไม่ใฝ่หาชื่อเสียงเฉพาะตัว และเมื่อถอยทัพก็ไม่ห่วงใย
หลีกเลี่ยงการลงโทษ แต่ด้วยความมุ่งหมายเพียง
ต้องการป้องกันประชาชน
และเสริมสร้างผลประโยชน์ที่ดีที่สุดให้กับผู้มีอำนาจปกครองแผ่นดิน  แม่ทัพเช่นนี้ถือเป็น
"มณีมีค่ายิ่งของบ้านเมือง" 
เพราะแม่ทัพเช่นนั้นถือว่าคนของตนเหมือนดั่งทารกแรกเกิด ทหารจะเดินตามเขาไปในหุบเขาลึก
ที่สุด 
แม่ทัพเช่นนี้ดูแลทหารปานบุตรสุดที่รักของตน ทหารจะตายกับแม่ทัพ
   
"รู้จักข้าศึก รู้จักตัวท่านเอง" ชัยชนะของท่านจะไม่เป็นอันตราย
รู้จักภูมิประเทศ รู้จักภูมิอากาศ ชัยชนะก็เป็นเรื่องเบ็ดเสร็จ

   
ฉะนั้น จงอย่าทำการสู้รบใน "พื้นที่กระจัดกระจาย"   
อย่าหยุดยิง ณ "พื้นที่หน้าด่าน"ชายแดน
   
อย่าโจมตีข้าศึกผู้ยึดครอง "พื้นที่กุญแจ"       
ใน "พื้นที่คมนาคม" อย่าให้ขบวนทัพของท่านแตกแยกกัน
   
ใน "พื้นที่ใจกลาง" ผูกมิตรกับเมืองข้างเคียง       
ใน "พื้นที่ลึก" ต้องหักหาญ
   
ใน "พื้นที่ยากลำบาก" ต้องบากบั่น       
ใน "พื้นที่ปิดล้อม" ให้คิดหายุทธวิธี       
ใน "พื้นที่ตาย" ให้สู้

   
ใน "พื้นที่กระจัดกระจาย"  ข้าพเจ้าจะรวบรวมความตั้งใจมั่นของกองทัพให้เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน
   
"พื้นที่หน้าด่าน" ข้าพเจ้าจะคอยระวังให้กำลังทหารของข้าพเจ้าต่อเชื่อมใกล้ชิดกัน
   
"พื้นที่กุญแจ"  ข้าพเจ้าจะเร่งความเร็วของกำลังส่วนหลัง
   
"พื้นที่คมนาคม"  ข้าพเจ้าจะเอาใจใส่กับการป้องกันตนเอง
   
"พื้นที่ใจกลาง"  ข้าพเจ้าจะส่งเสริมไมตรีกับพันธมิตร
   
"พื้นที่เคร่งเครียด"  ข้าพเจ้าต้องจัดการให้แน่นอนว่า
เสบียงส่งได้ต่อเนื่องไม่ขาดมือ
   
"พื้นที่ยากลำบาก"  ข้าพเจ้าจะเร่งรีบเดินทาง
   
"พื้นที่ปิดล้อม"  ข้าพเจ้าจะปิดทางเข้าและทางออก
   
"พื้นที่ตาย"  ข้าพเจ้าสามารถแสดงด้วยประจักษ์พยานว่า
ไม่มีทางเอาตัวรอดได้เลย  โดยธรรมชาติของทหารนั้น จะต้านทานเมื่อถูกล้อม
จะสู้จนตายเมื่อไม่มีทางเลือกเป็นอย่างอื่น  เมื่อสิ้นหนทาง ทหารจะปฏิบัติตามคำสั่งอย่างเคร่งครัด
ต้องเลือกยุทธวิธีต่างๆกัน ให้เหมาะสมกับลักษณะของพื้นที่ทั้ง
๙ ชนิด   ความได้เปรียบ เสียเปรียบของการรวมและการกระจายกำลัง
และหลักธรรมชาติของมนุษย์  สิ่งต่างๆเหล่านี้ แม่ทัพจะต้องพิจารณา ด้วยความระมัดระวังมากที่สุด
   
หากมีผู้ถามว่า "ข้าพเจ้าจะทำอย่างไรกับกองทัพข้าศึกที่ขบวนทัพเป็นระเบียบดี
และกำลังจะเข้าตีข้าพเจ้า"
   
ข้าพเจ้าตอบว่า "เข้ายึดอะไรสักอย่างหนึ่งที่ข้าศึกหวงแหน แล้วข้าศึกจะยินยอมน้อมตามปรารถนาของท่าน"

สรุปธรรมชาติอันสำคัญของการทำสงคราม
และเป็นหลักสำคัญสูงสุดที่แม่ทัพต้องยึดถือ :-
 
ความเร็ว เป็นสิ่งสำคัญในการทำสงคราม  ถือเอาความได้เปรียบจากการไม่ได้เตรียมตัวของข้าศึก
เดินทางด้วย เส้นทางที่ข้าศึกคาดไม่ถึง  
แล้วเข้าโจมตีตรงจุดที่ข้าศึกมิได้มีความระมัดระวัง

หลักการโดยทั่วไปของกองทัพที่รุกเข้าไปในดินแดนของข้าศึก
    
กองทัพของท่านต้องรวมตัวกันแน่นแฟ้นเมื่อรุกเข้าไปในเขตของข้าศึก ฝ่ายป้องกันจะไม่สามารถเอาชนะท่านได้

การจะสร้างความกล้าหาญให้มีระดับสม่ำเสมอ
คือ จุดมุ่งหมายในการบริหารงานทางการทหาร
และก็ด้วยการจัดใช้พื้นที่ด้วยความเหมาะสม ประกอบทั้งการใช้กองทหารทลวงฟันและกองทหารที่ปรับตัวได้
จึงจะ
ได้เปรียบมากที่สุด

เป็น "กิจของแม่ทัพ"
ที่ต้องมีความสงบระงับ
และไม่หวั่นไหว  ไม่ลำเอียง และสามารถควบคุมสติตัวเองได้ดี
   
แม่ทัพเปลี่ยนวิธีการ และพลิกแพลงแผนการณ์เพื่อมิให้ผู้ใดล่วงรู้ได้ว่าเขากำลังทำอะไรอยู่
   
การรวมกำลัง และทุ่มเทลงไปในภาวะที่ดูเหมือนหมดหนทางเป็น "ภารกิจของแม่ทัพ"

หลักมูลฐานของการปฏิบัติการทางทหารอยู่ที่ความสามารถปรับตนเองให้สอดคล้องไปกับแผนของข้าศึก
กฎของสงครามอยู่ที่การติดตามสถานการณ์ทางด้านข้าศึก
เพื่อการตัดสินใจเข้าทำการรบ

   
ในบรรดาผู้อยู่ใกล้ชิดผู้บัญชาการทัพ ใครไม่สนิทสนมยิ่งไปกว่าสายลับ  
ในบรรดาผู้ที่ได้รับปูนบำเหน็จรางวัล ใครก็ไม่ควรได้
มากไปกว่าสายลับ   
ในบรรดาเรื่องต่างๆไม่มีเรื่องใดเป็นความลับมากกว่าเรื่องที่เกี่ยวกับการสืบราชการลับ

ผู้ที่ไม่สามารถถึงขั้นเซียน และมีสติปัญญา 
มีความเป็นมนุษย์และมีความยุติธรรม จะไม่สามารถใช้สายลับได้
ผู้ที่ไม่ละเอียดละออ และปราศจากไหวพริบ ก็ไม่สามารถเอาความจริงจากสายลับได้

   
เป็นเรื่องสำคัญที่จะต้องค้นให้พบสายลับของข้าศึกที่มาสืบราชการลับของท่าน
แล้วติดสินบนให้กลับทำงานเพื่อท่าน สั่งงานแล้ว
ดูแลด้วยความระมัดระวัง
ด้วยวิธีนี้จะได้ "สายลับสองหน้า"
ไว้ใช้
   
โดยวิธีการใช้สายลับสองหน้า ก็จะจัดหา "สายลับภายใน"
และ "สายลับพื้นเมือง"
มาใช้งานได้
   
และด้วยสายลับสองหน้า จะสามารถส่ง "สายลับกำจัดได้"
นำข่าวลวงไปถึงข้าศึกได้
   
ด้วยวิธีดังกล่าว จะสามารถใช้ "สายลับมีชีวิต"
ได้ด้วยในจังหวะอันเหมาะสม

Create Date : 01 กันยายน 2552
Last Update : 1 กันยายน 2552 23:56:30 น.		0 comments
Counter : 949 Pageviews.
Share Tweet