หลังจากผลัดวันประกันพรุ่งที่จะไปเช็คอาการกับคุณหมอมาเกือบเดือน
ในที่สุดก็จำต้องมีภาคคำสั่งแกมบังคับจากเบื้องขวา
ว่าให้ไปหาหมอเร็วที่สุดเท่าที่จะเร็วได้

วันพฤหัสฯ เลยจัดให้  ไปถึงประมาณ 10 โมงกว่า ๆ
มองคนซ้ายแลคนขวา ก็มีแต่ผู้สูงวัยทั้งนั้น
มีคิวรอก่อนหน้าหลายคิวเลย
จำต้องนั่งรอ รออออ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ........
ออกไปเดินเล่นสูดอากาศข้างนอกซักหน่อยดีกว่าเรา
ถือโอกาสเดินสำรวจสถานที่ซะเลย
บรรยากาศดีมาก ๆ 

รอประมาณ 1 ชั่วโมง ก็ถึงคิวพบหมอวินิจฉัยโรค
เดินเข้าคุณหมอให้นั่งโซฟา หลังอิงพนัก ตัวตรง
แล้วถามว่า อ๊ะ!! วัยรุ่น วันนี้มาหาคุณหมอทำไมครับ
เหอะ เหอะ  ก็ทุกคนที่มาส่วนมากล้วนแล้วแต่สูงวัยทั้งน๊าน

ใช้เวลาพูดคุยกับคุณหมอประมาณครึ่งชั่วโมงก็ออกมารับยา
เดือนหน้ายาจะขึ้นราคา พนักงานก็เลยจัดยาให้ไปครั้งเดียวเลย
เบ็ดเสร็จหลังลด 10% แล้ว เหลือ 2,700 กระเป๋าแฟ๊บอีกแล้ววันนี้

เดินหิ้วยาแขนยาวโตงเตงไปขึ้น BTS สถานีต่อไปพารากอน
ไหน ๆ ก็ไหน ๆ where where is where where.
ไหน ๆ ก็มาย่านนี้แล้ว ถือโอกาสเอานาฬิกาไปส่งซ่อมเลยละกัน
และแล้วก็หลุดเข้าไปในวังวนของโลกนาฬิกา Warch World @Paragon

เดินเลี้ยวซ้าย เลี้ยวขวา เดินหน้า หันหลัง ก็ยังหาไม่เจอ
เคาเตอร์ Titan มันอยู่ไหน ทำไมมีแต่ยี่ห้ออื่นละลานตาไปหมด
ถาม รปภ. คำตอบที่ได้ "หนูก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ"
จำใจเอ่ยปากถามพนักงานเคาเตอร์ยี่ห้ออื่น
เขาก็ชี้บอกทิศให้ มองไปไม่เห็นอยู่ดี แต่ก็เดินไป
ในที่สุดก็เจอ แต่....พนักงานไปไหน
ยืนรอซักพักใหญ่ ๆ ถามพนักงานเคาเตอร์ข้าง ๆ
ได้ความว่าพนักงานน่าจะไปทานข้าว โอเคร...น่าจะอีกนาน 
ไปหาที่นั่งรอแล้วค่อยกลับมาดูใหม่ล่ะกัน
หาที่นั่งฟังเพลงรอ รอออ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ  ๆ .......

เกือบชั่วโมงผ่านไป เดินกลับไปดูที่เคาเตอร์อีกหน
โอ๊ว!! พนักงานกลับมาแร๊ะ
ใช้เวลา 10 นาที ก็เสร็จเรื่องราว แต่รอยาวนานเกือบชั่วโมง -_-!

จากนั้นก็เดิน ๆ ๆ ๆ ไปขึ้นรถเมล์ จะไปบ้านพี่สาว
แต่รอ รอออ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ .......... 
รอรถนานแสนนาน  โฮ๊ก!!!!!! กว่ารถจะมา
รถมาซะที บ่าย ๆ คนน้อย รถเลยไม่ค่อยวิ่ง

เลือกนั่งเบาะยาว ๆ ข้างหน้าข้าง ๆ คนขับ จะได้นั่งสบาย ๆ
แต่สบายอยู่ได้ไม่นาน ก็มีผู้ชายขึ้นมากับพวกอีก 2 คน
ผู้ชายคนนี้ก็ช่างมารยาทน่า....มาก
ไอ้เราก็กระเถิบที่นั่งให้ไกลมัน มันก็กระเถิบเข้ามาเบียด
เราก็กระเถิบหนีมัน มันก็กระเถิบเข้ามาเบียดอีก
ชักสีหน้าให้รู้ว่าไม่พอใจ มองมันด้วยหางตา มันก็มองเหยียด ๆ กลับมา
นึกในใจทำหน้าตาเหยียด ๆ ได้น่าตบมากเลยน้า

รถวิ่งถึงบิ๊กซี รู้สึกชักจะทนพฤติกรรมมันไม่ไหว...ลงดีกว่าวุ๊ย
พอลุกปุ๊บมันก็กระเถิบที่นั่งแทนที่ ก็เลยชักสีหน้ามองหน้ามันอีกครั้ง
มันก็มองหน้าตอบแบบเหยียด ๆ  แล้วพูดอะไรไม่รู้ 2-3 ประโยค
ไม่รู้จะทำไง ได้แต่เพียงทำหน้ารังเกียจมัน ด่ามันด้วยสายตา ....

เอิงเอยหาซื้อของอยู่ในบิ๊กซีจน 5 โมงเย็น ซื้อของเสร็จเดินไปบ้านพี่สาว
ปวดเมื่อยขาม๊ากกกก แต่อนิจจา!!!! ข้าพเจ้าลืมกุญแจ  ~_~
จำต้องรอ รอออ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ......
ท่ามกลางสายฝนที่มันกระหน่ำเทลงมาอีกชั่วโมงกว่า ๆ
ฉันต้องรออีกแล้วเหรอเนี๊ยะ....


ณ ตอนเที่ยงฟ้ายังแจ่ม ๆ อยู่เลย ตกเย็นฟ้าก็รั่วซะงั้น
สภาพดินฟ้าไว้ใจไม่ได้นี่นา