ตอนนี้ได้หยุดงานวันอาทิตย์วันเดียว ดังนั้นธุระปะปังทั้งหลายที่มีที่ต้องทำ
ต้องเอามาลงวันอาทิตย์เท่านั้น วันอาทิตย์ที่เป็นวันหยุดจึงกลายเป็นวันที่เหนื่อยมากกว่าวันทำงานเสียอีก

เช้าวันอาทิตย์นี้รู้สึกตัวตื่นตั้งแต่ 6 โมงเช้า ไม่อยากจะรู้สึกตัวตื่นเลย อยากจะนอนให้เต็มอิ่มมากกว่านี้ซักหน่อย
8 โมงเช้าเตรียมตัวออกจากบ้าน รองท้องด้วยขนมปังทาแยมส้ม 2 แผ่นกับแอ๊ปเปิ้ลลูกหนึ่ง
นั่งรถตู้มุ่งหน้าสู่บางบัวทอง มีภาระกิจต้องขอความช่วยเหลืองาน thesis กับเพื่อนรุ่นพี่
ก่อนต่อมอไซด์เข้าหมูบ้าน แวะเซเว่นขอน้ำส้มเติมน้ำตาลให้ร่างกายซะหน่อย

คุยงานกันจนเที่ยงวัน ต้องขอลาแล้ว รอมอไซด์ออกจากหมู่บ้านไม่มีผ่านซักคัน จำต้องเดินเท้าออกมาเอง
เที่ยงแล้วก็หิวสิ มื้อนี้พึ่งพาเซเว่นอีกตามเคย ได้พายเผือกมะพร้าวอ่อนคู่นมดัชมิลล์มารองท้อง
อิ่มแล้วก็ต่อรถตู้กลับมาพาต้า ลงรถตู้ต่อรถเมล์ ปอ.507 เป้าหมายต่อไปคือหัวลำโพง
ไปซื้อตั๋วรถไฟให้แม่เดินทางกลับบ้านพรุ่งนี้เช้า  แม่เพิ่งมาจากใต้ถึงกรุงเทพเมื่อเช้า แล้วจะกลับบ้านวันรุ่งขึ้น
บ่าย 2 กว่า ๆ ออกจากหัวลำโพงต่อรถไปหาแม่ที่บ้านพี่สาวต่อ
ถึงบ้านพี่สาวบ่าย 3 กว่า ๆ นั่ง ๆ นอน ๆ ดูทีวี ทำอาหารกินกันไม่หยุดหย่อน
โอ๊ย!!! อิ่มมากมาย ภาวนาขออย่าให้เกิดอาการท้องอืดอาหารไม่ย่อยอีกเลยนะ

2 ทุ่มออกจากบ้านพี่สาว ดึก ๆ วันอาทิตย์ยิ่งไม่ค่อยจะมีรถวิ่ง
ครั้งนี้ก็เช่นเคย รอรถนาน 1 ชั่วโมง ในที่สุด ปอ.507 ก็มาซะที
ทั้งง่วงมากมาย ทั้งปวดหัว เพราะร่างกายมันเหนื่อยเต็มทน
อาการปวดร้าวที่ไหล่ยิ่งทวีมากขึ้น ขยับแขน-ไหล่ขวาไม่ได้เลย
อาการนี้ทำเอาไม่ได้นอนมาทั้งคืน คืนนี้จะเป็นไงต่อว๊า....

และแล้วฝนก็เริ่มตกปรอย ๆ รถก็วิ่งได้แทบคลาน ตอนแรกไม่ได้สนใจ
นึกว่าถนนมันรื่น แต่ที่ไหนได้ รถเสีย!!!! ต้องถ่ายผู้โดยสารลงกลางทาง
ท่ามกลางฝนพรำยามดึก ๆ 5 ทุ่ม
แต่....จุดที่กระเป๋ารถเมล์ตัดสินใจถ่ายผู้โดยสารลงนั้นเป็นป้ายรถเมล์ที่หน้าบ้านพอดี
เฮ้อ....รอดตัวไป!!!!
เข้าบ้าน อาบน้ำ กินยา ล้มตัวลงนอนด้วยความเหน็ดเหนื่อย!!!!!
ภาระกิจวันนี้จบลงแล้ว พรุ่งนี้ว่ากันไหม่ good night
แต่ถึงกระนั้นก็ไม่หลับเอาง่าย ๆ อีกตามเคย