BlogGang.com : : F_nakhon : เฉพาะแฟน ชิงชัง (ตอนที่ 38 + ภาพงานทมยันตีอะวอร์ด ครั้งที่ 2)

เฉพาะแฟน ชิงชัง (ตอนที่ 38 + ภาพงานทมยันตีอะวอร์ด ครั้งที่ 2)

"ผู้หญิงด่าแปลว่าผู้หญิงรัก"

คำพูดนี้ออกจากปากของสาวน้อยชื่อก้อย ผู้นำความสดใสมาให้แฟนละครชิงชังได้ยิ้ม ได้หัวเราะ ได้เอ็นดูในความน่ารักของหนุ่มสาวคู่หนึ่ง
หลังจากที่แต่ละตอนจะมีแต่น้ำตาเข้ามาแทรกทุกครั้ง
วันนี้จึงขอยืนยันว่าเป็นครั้งแรกในรอบหลายสิบตอนที่ผ่านมา
เรามีโอกาสได้ยิ้มกับภาพความสุขของยงชัยที่พูดแหย่ขอให้ก้อยด่าซ้ำ

"ด่าเขาอีก ด่าซิ"
"บ้า"
"โอ๊ย เจ็บ ด่าอีก"
"บ๊อง"
"โอยปวด"

น่าเสียดายนะ ความสุขของคนเรามันสั้นนิดเดียว
หนุ่มสาวทั้งสองไม่มีโอกาสรู้เลยว่า ถนนข้างหน้าที่พวกเขาจะใช้เดินนั้น
มันเป็นถนนของเส้นขนานที่ไม่มีวันบรรจบพบกันได้อีก

ฉากไอ้ยอดกับขวดน้ำพริกเผายี่ห้อแม่อิ่ม ทำเอาคนดูลุ้นระทึกกับมือที่จับขวดของไอ้ยอด แหมช่างจับได้พอเหมาะพอดีเหลือเกิน คนดูอย่างเราก็ลุ้นไปด้วย หมุนอีกพ่อยอด หมุนอีก แม่อิ่มอยู่ตรงมือปิดนั่นแหละ นะ รู้ก็รู้ว่าไอ้ยอดมันความจำเสื่อม แต่เราคนดูก็ยังลุ้นระทึกไปกับฉากนี้ด้วย ลุ้นแบบมีความหวังด้วยนะว่าไอ้ยอดมันต้องจำได้บ้างหรอกน่ะ

เอ้า ! รูปไม่เห็น ดมกลิ่นน้ำพริกก็ยังดี เผื่อกลิ่นจะช่วยฟื้นความจำของไอ้ยอดรสมือตำน้ำพริกของแม่อิ่มที่ไอ้ยอดเคยลิ้มชิมรส น่าจะดึงความทรงจำกลับมาได้บ้างไม่มากก็น้อย

แล้วก็ตามไปลุ้นกับฉากปิงแอบดูคุณนายอารีย์ต่อว่าลูกชาย ผ้าม่าน มุมหน้าต่าง บั้นทายของอารีย์ล้วนเป็นอุปสรรคใหญ่ของปิง เท่านั้นยังไม่พอ ไอ้เจิดยังมาจับตัวของไอ้ปิงให้พ้นมาจากตรงนั้นอีก ก็เลยไม่ต้องรู้กันว่า แม่ของอาทิตย์หน้าตาเป็นอย่างไร ยัง ยังไม่ถึงเวลาที่ต้องสะสาง รอ รออีกนิดเดียวรอเวลาที่แม่ใจดำจะรับโทษทัณฑ์ของความเกลียดชังจากครอบครัว

อยากบอกว่าอารีย์ยังเป็นผู้หญิงใจดำ เห็นแก่ตัวอย่างร้ายกาจ
เวลาที่ผ่านไปสิบกว่าปี ไม่สามารถกล่อมเกลาจิตใจของอารีย์ให้ขาวสะอาดได้แม้แต่นิดเดียว

ส่วนนังอุ่นไม่ต้องรอลุ้นนาน ตามประสาคนใจร้อนที่ตัดสินใจจะทำอะไรสักอย่าง นังอุ่นต้องทำให้สำเร็จและรู้กันไปข้างหนึ่งเลย วันนี้จึงได้เห็นการไล่ล่าราวกับภาพยนตร์นักสืบ แต่ความจริงการขับรถตามดูมันก็อยู่ในละครหลาย ๆ เรื่องอยู่แล้วเวลาสิบกว่าปีที่ไม่ได้เจอกัน ไม่ได้ทำให้นังอุ่นไขว้เขวกับความรู้สึก เมื่อผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าคือตัวตนของพี่ยอดผัวรักที่จากกันโดยไม่ทันได้ล่ำลา แต่สายตาของไอ้ยอดที่มองนังอุ่น มีแต่สงสัยระคนแปลกใจ
ร่องรอยของอดีตไม่อยู่ในความทรงจำของไอ้ยอดแม้เพียงเศษเสี้ยว
จึงไม่แปลกที่นังอุ่นจะรีบเช็ดน้ำตากลบเกลื่อนความผิดหวังที่ได้รับ
ต่อหน้าความพิศวงงงงวยของสายตาไอ้ยอด

วันนี้ดูละครชิงชังด้วยความลุ้นระทึกไปกับตัวละครทุกตัว แคล้วคลาดกันไปมาจนน่าสั่งคัท แล้วถ่ายซ่อมใหม่ แบบว่าไม่ต้องยืดเยื้อให้มากความอีกแล้ว แค่นี้คนดูก็รอลุ้นจนคอยาวแล้วจ้ะคุณผู้กำกับ

แต่ขอชมว่าตื่นเต้นทุกช็อตทุกคัท แถมทีเซอร์ตอนต่อไปก็เรียกให้คนดูต้องตามติดแบบไม่ให้พลาดสักวินาทีเดียวเลย

คำเตือน : นี่คือความคิดเห็นส่วนตัวหลังดูละครจบ
โปรดใช้วิจารณญาณ

โดย: โมริสา IP: 125.24.5.250 6 ตุลาคม 2552 22:25:42 น.

ขอคั่นโฆษณานิดนึงนะครับ..

ทาง บ.เเอ็กแซก แจ้งมาแล้วว่า ละคร ชิงชัง จะมี ดีวีดี บ็อกเซ็ท พร้อมรูปสวย ๆ ออกวางจำหน่ายภายในเร็ววัน อย่างไรใครที่นิยมของแท้ ก็อย่างเพิ่งซื้อของไม่ถูกลิขสิทธิ์นะครับ ...ขอบคุณล่วงหน้าเลยครับ..

คณะกรรมการจัดงาน กรรมการตัดสิน เจ้าของรางวัลทมยันตีอะวอร์ด "ทมยันตี" และนักเขียนที่เข้ารอบสามเล่มสุดท้าย

คุณหญิง วิมล ศิริไพบูลย์ เจ้าของ นามปากกา ทมยันตี ให้สัมภาษณ์หลังเสร็จงาน

คุณพนิดา ชอบวนิชา ชี้แจงเกี่ยวกับหนังสือที่เข้ารอบทั้ง 7 เล่ม

รัศมี สุขใส เจ้าของผลงาน กล้ารัก
เม้าท์หน่อย คนที่ถ่ายและผมขอร้องแกมบังคับให้ส่งรูปในงานมาให้คือคุณเปิ้ล เพื่อนคุณรัศมี แต่รูปที่ได้มา เป็นว่า รูปหน้าปกหนังสือของเพื่อนคุณเปิ้ล เป็นอย่างที่เห็นนี่แหละ ของคนอื่น ถ่ายออกมาดีหมด (งงนะเนี่ย)

แต่อย่างไรก็ขอบคุณที่ส่งรูปมาให้ทันใช้ครับ..

เมื่อวานบอกไว้ว่าจะเล่าเรื่องบรรยากาศ งานประกาศผลรางวัล ทมยันตีอะวอร์ดครั้งที่ 2 (2552)

ได้ฤกษ์แล้วครับ..

วันที่ 3 ตุลาคม 2552 งานจัดขึ้นที่สยามสมาคม ถนนอโศก เวลา 17.00-21.00 น.
ผม 1 ใน 20 นักเขียน โครงการทมยันตีอะวอร์ด ครั้งที่ 1(2548-2549) ได้รับบัตรเชิญ แน่นอนว่า “ต้องไป” พอดีกับไม่มีงานเข้า ก็เลยสะดวกโยธิน งานนี้ชวนคุณลี(โมริสา)ไปด้วย เพราะคุณลีก็คือ หนึ่งในนักเขียนหน้าใหม่ ที่ส่งงานเข้าประกวดเมื่อครั้งที่แล้ว..

กติกา ของโครงการนี้ มันสดและน่าสนใจอยู่ 1 ข้อ นั่นก็คือ นักเขียนที่ส่งนิยายเข้าประกวดต้องไม่เคยผลงานรวมเล่มประเภทนิยายมาก่อนครับ นั่นก็คือ ทุกคนสดหมด

ย้อนกลับไปเมื่อปี 2548 ผมก็ได้อ่านรายละเอียดโครงการ แล้วรู้สึกเนื้อเต้นขึ้นมา ครั้งที่ 1 นั้น รับนักเขียนที่จะพิมพ์รวมเล่มถึง 20 เรื่อง ตอนนั้นชิงชังก็ยังเขียนไม่เสร็จ เหลือประมาณ สิบกว่าตอน ผมก็โอ้เอ้ไม่มีอารมณ์ทำงาน ปล่อยทิ้งไว้อย่างนั้น จนกระทั่งได้ดู เดอะสตาร์ ค้นคว้าฟ้าดาว ผมก็เลยได้แรงบันดาลใจจากการเม้นท์ของเจ๊ม้าและคณะ(มันเวทีร้องเพลงอะนะ) จริง ๆ ผมก็อยากเป็นนักร้องด้วย ก็เลย ดูเพื่อศึกษา ลีลาต่าง ๆบนเวทีไว้ แต่สุดท้าย เราเห็นคนล่าฝัน เขาสู้ไปยืนให้ด่ากันสด ๆ แบบนั้น เราก็เลย อุ้ย เราก็มีฝันเช่นนิ ก็เลยมานั่งทำงาน..

ต้องบอกว่า ชิงชัง เป็นอะไรที่ เฉียดฉิว จริง ๆ ครับ กำหนดการของเขา คือ สุดท้าย 30 ธันวาคม 2548 เป็นวันสุดท้าย ต้นฉบับผมตอนนั้น เป็นกระดาษสีเหลือง ประมาณร้อยกว่าหน้า แถมไฟล์ ดิสเก็ตก็สูญหายไปเสียอีก ไหนจะต้องมาปั่นต้นฉบับต่อ ผมก็เลยไปจ้างน้องที่ร้านถ่ายเอกสารให้ช่วย เอาต้นฉบับมาพิมพ์ (เพราะต้องส่งไฟล์ด้วย) ส่วนผมก็พิมพ์ส่วนที่ยังค้างให้จบ..

พอจบแล้วอ่านทวนรอบเดียวแล้วก็ปริ้น ..แต่ปรากฏว่าเครื่องปริ้นเตอร์เจ้ากรรม เจ๊งอีก เงินก็บ่มี ทำอย่างไรดี ก็เลย ถอดตลับหมึกไปหาเขา(ร้านถ่ายเอกสารร้านเดิม) ใช้เครื่องเขา หมึกเรา.. 416 หน้า 3 ชุด เข้าเล่ม สรุปว่า ไม่มีเงินจ่ายค่าพิมพ์..พันกว่าบาท จ่ายไปแค่พันหนึ่ง เหลือ 500 //ก็เลย เล่นเกมส์กัน..เกมส์ผัดหนี้ กติกามีดังนี้ ถ้าผมเข้ารอบ 20 คนจะให้ 1 พัน ถ้าตกรอบ เอาไป 500 แผนนี้ได้ผล เธอเล่น ผมก็เลยได้มีเจ้าหนี้ที่มีมูลค่าเงินไม่แน่นอนนี้ไปถึง 8 เดือน 5555+

พอได้เข้ารอบ 20 คนดีใจมากครับ..

ดังนั้น โครงการ 2 ผมจึงเข้าใจความรู้สึกของคนที่เข้ารอบดีว่าเป็นอย่างไร ปีนี้มีต้นฉบับจากนักเขียนหน้าใหม่ ถึง 80 กว่าเรื่อง คัดเหลือ 7 เรื่องเท่านั้น
มีดังนี้..(ตามรูปข้างบน)

1.ยอดดวงใจ ของ วรรณรัตน์
2. ขังเดี่ยวแดนสิบสอง ของ เรืองรัชนี
3.เปลือกหัวใจ ของ สิรสา
4.ลิขิตรักเคหาสน์ดาว ของ อัศวิน
5.กล้ารัก ของ รัศมี สุขใส
6.เจ้าของหัวใจไฮโซ ของ แกลดิออรัส
7.พันธนาการ ของ ราษราตริน

โครงการแรกที่ 1 ของรางวัลทมยันตีอะวอร์ด ก็คือ เรื่อง เซลล์เกิร์ล รักนี้ไม่ได้มีไว้ขาย ของกีณริน ได้เงินรางวัล 300,000 บาท

มาปีนี้..
ผลการตัดสิน ไม่มีที่ 1 ครับ มี จาก 7 เหลือ 3 ดังนี้ 2,5,7
ขังเดี่ยวฯ / กล้ารัก /พันธนาการ

ส่วนตัว จากชื่อเรื่อง ถามว่าอยากอ่านเรื่องไหน จากชื่อเรื่อง คงเป็น ขังเดียวฯ(น่าจะรันทด) แต่ยืนฟังพล็อตคร่าว ๆ แล้ว กล้ารัก ก็น่าสนใจ เพราะเป็นเรื่อง ไร่ ๆ นา ๆ ตามที่ผมถนัดด้วย ก็อยากจะดูว่า อีกมุมมองหนึ่งของเขาจะเป็นอย่างไร..

แต่ทั้ง 7 เล่มนี้ คงได้เห็นตามแผง บีทูเอส ร้านแพร่พิทยา และสาขาของ ณ บ้านวรรณกรรม ก็โน่นเลยครับ เมษายน ปีหน้าครับ (แว่ว ๆมาอย่างนั้นนะคับ)..

กลับมาโฆษณา ชิงชังกันต่อ..
อิอิ

วันนั้นไป ก็กะจะหิ้วหนังสือกลับ เพราะเขาลดเยอะ ถึง 35 % อุ๊บ! แต่ว่า ได้มาแค่ 9 เล่ม ด้วยหมด(ที่เขาเอามา) คงเอามาสิบ ขายไป 1 เหลือ 9 น้องคนขาย อุ้ย พี่จุฬามณีมา ขอต่อว่าหน่อย ทำไมใจร้ายจัง หนูอ่านไปเครียดไป แต่มันก็สนุกจนวางไม่ลง (เหอะ ๆ ต้องบอกอย่างชิงชังไม่สนุกหรอก ต้องคนจิตแข็ง ๆ ถึงจะอ่านจบถ้าอ่าน เอาสุข ๆรัก ๆ หวาน ๆ ฉ่ำ วางแน่นอน (จะมีคนซื้ออีกไหมเนี่ย)

พอซื้อมาแล้วกองโต (เล่มอื่น ๆ ด้วย) ก็เอ เราจะหิ้วขึ้น บขส. กลับ นครสวรรค์ อีท่าไหน//แล้วก็มันจะขายหมดไหม/ละครจะจบแล้ว ปรากฏว่า มีสายเข้า /เธอ ชิงชังเธอมีไหมที่บ้านน่ะ/ มีครับ (ในกองนี่แหละ) /เอามาเผื่อฉันเล่ม 1 นะ/ ได้จ้า../ดีใจว่าขายได้หนึ่งเหลือ 8 /นั่งดูงานไป เมาท์ไป คนนั่งข้างหน้า ได้ยินว่าเราเขียนชิงชัง หันมา อุ้ย พี่เหรอ ..อุ้ย หนูว่าหนูซื้อชิงชังให้พี่เซนต์ดีกว่า ละครสนุกมาก เราก็ที่แผงหมดแล้ว ซื้อกับพี่นี่แหละ 273 เหลือ 270 เอาเปล่า ลด 3 บาท เอาค่ะ รีบฉีกถุงออกมาเซ็นอีกหนึ่ง/ เหลือ 7 /ครุ่นคิดว่า เจ็ดแล้วนะจะหมดไหมเนี่ย เงินทุนจมหมดหรือเปล่าหว่า..

คืนนั้นตุปัดตุเป๋ หิ้ว ชิงชัง ขึ้นรถ บขส. กลับถึงบ้าน ตีสาม ตื่นมาทรุดโทรม แต่ก็มีแรงใจทำงาน เพราะ เห็นนักเขียนใหญ่ ๆ ที่ประสบความสำเร็จไปแล้ว เราเพิ่งก้าวได้นิดหนึ่ง ก็ต้องสู้กันต่อไป(ให้หนัก ๆ )

ครับ ชิงชัง เหลือ 7 ชุด/มีเรื่อง ตลก มาเล่าให้อ่านอีกหน่อย..ตอนเช้าผมก็นั่งทำงานอยู่ เพื่อนเก่า สมัยทำงานอยู่ในกทม. โทรมา ถามว่า ชิงชัง เล่ม 1 ที่บ้านมีเปล่า /อ้าว ทำไมละ/คนรู้จักกันมันซื้อเล่ม 2 มา แต่ไม่ได้ซื้อเล่ม 1/ คือช่วงที่ชิงชังวางแผงแรก ๆ เขาจะแยกเล่มขาย จนตอนหลัง ผมไปเจอที่สวนจตุจักเป็น เล่ม 2 แล้วก็เจอที่ ร้านดอกหญ้าอนุสาวรีย์ชัย เป็น เล่ม1 ก็เลยคิดจะซื้อมารวมกัน แต่พอไปที่สวน ดันมีคนมาซื้อไปแล้ว ก็เลยต้องปล่อยที่อนุสาวรีย์ไว้อย่างนั้น ///

เราก็เอ เรื่องบังเอิญ ๆ มันมีจริง ๆ นี่หว่า คือตอนนั้นก็คิดว่า ใครมันซื้อไปเล่มเดียวหว่า แล้วจะอ่านรู้เรื่องไหม.../// สรุปว่า ตอนนี้ เล่มนั้นที่ดอกหญ้าอนุสารีย์ชัยก็ไม่มีแล้ว เพื่อนผม มันก็เลย ต้องซื้อ อีก 1 ชุดให้กับเพื่อนของเขา..มันบอกว่าให้เป็นของขวัญเพื่อนคนนั้นเหตุจากเรียนจบแล้วกัน เห็นมันชอบชิงชังมาก //// เราก็อืม คิดถูกกกกกกกกกกกก ///

และเมื่อคืน คุณก้อย กาละแม จากเชียงใหม่ ส่งเมล์มาซื้อชิงชัง เพราะต้องการลายเซ็น แบบว่าที่บ้านมีแล้วอยากได้ชุดที่มีลายเซ็น เราก็เอ อืม แปลกดีนะ ต้องการลายเซ็น เล่าให้พี่จุ๋มฟัง พี่จุ๋ม บอก ทำไมไม่ให้เขา ส่งชุดที่มีอยู่มาให้เฟื่องเซ็นละ อืม นั่นซิเนอะ แต่ที่รู้ ขายไปแล้ว อีก 1 ชุด..

ขอบคุณสำหรับกำลังใจจากทุก ๆ คนนะครับ แต่บอกไว้ก่อนนะ ว่า เห็นชิงชังในละคร กระชับฉับไว แล้วคิดว่านิยายจะเป็นอย่างนั้นไม่ใช่นะครับ นิยายมีตัวละครลูกสาวผู้ใหญ่แก้ว 5 คน แล้วส่วนใหญ่จะเล่าเรื่องผ่านสายตาแม่อิ่ม ซึ่งเป็นสายตาของคนดี เรื่องก็เลยค่อนข้างจะมีความคิดดี ๆ ของแม่อิ่มเยอะไปนิด ส่วนทิดอินก็ไม่ร้ายขนาดนั้น บังอรเองก็ไม่ถึงกับน่าตบ แต่ที่แน่ ๆ นังอุ่นในนิยายเธอกร้านโลกมากกว่า ส่วนรุ่นลูกนั้นในนิยายจะไม่ได้ดึงรุ่นพ่อแม่มาเล่นมากเท่านี้ เจอกันรวดเดียวตอนจบครับ ....

ตัดสินใจซื้อจากผมก่อนที่จะหมดสต๊อกสุดท้าย..นะครับ...
จุ๊ ฟ ๆ

ปล. อย่างไรถ้าไม่อยากอ่าน ก็รอซื้อแบบดู(ของแท้)นะครับ ทำออกมาแน่นอน..

ชิงชังยิ่งใกล้จบยิ่งสนุก เมื่อคืนแทบทุกฉากอย่างที่คุณลีบอกไว้คือ ลุ้นหมดลุ้นใจหายใจคว่ำเลย..

ฉากน้ำพริกนี่ยกนิ้วเลยครับ แม้คิดได้อย่างไร เราก็นึกว่า แม่ก้อยจะบอกกับคุณพ่อ ว่าดูรูปแม่พี่ยงชัยสิคะ (สมัยสาว ๆ) หล่อนก็ไม่พูด คุณพ่อชลาชล(คุณลี เขาเปลี่ยนชื่อชลาชลแล้วนะ เรียกไอ้ยอดอยู่ด้าย)) ก็แหม ดูไม่ละเอียดถ้าเป็นผมอ่านหมดแหละว่า น้ำพริกขวดนี้ใส่อะไรกี่เปอเซ็นต์ ทุกวันนี้ถ้านั่งกินข้าวคนเดียว(เป็นมาตั้งแต่เด็ก ๆ แล้ว) มีขวดน้ำปลาอยู่ด้วย ก็จะนั่งอ่านฉลากข้างขวด อ่านได้ทุกวัน ...(เข้าห้องน้ำก็อ่านฉลากยาขัดห้องน้ำ) มีใครเป็นบ้างไหม? (นอกเรื่องอีกแระ)

ครับ สงสารยอดก็สงสาร ..กลิ่น นั้น ติดอยู่ในใจ รสนั้นเล่าก็อร่อยอย่างที่คุ้นเคย...และไหนจะสงสารยงชัยอีกคนที่ไม่ได้เตรียมตัวโกหกไว้ สีหน้าของเเขก็เลยอิหลักอิเหลื่อ กลืนไม่เข้าคายไม่ออก...

ต้องบอกว่า ช่วงนี้นั่งดูชิงชังนั้นเหมือนคนเป็นบ้า เดี๋ยวหัวเราะ เดี๋ยวร้องไห้..ดีนะดูอยู่คนเดียว ถ้าดูหลาย ๆ คน คงไม่กล้าปล่อยใจ(และกาย) ได้ถึงเพียงนี้55555+

ขำมาก กับฉากที่ก้อยกับยงชัยหยอกล้อกัน มุกนี้คิดได้ไง (อยากรู้เหมือนกันว่าเคยมีหนังกับละครเรื่องใด ใช้ไปแล้วบ้าง ถ้ายังก็ต้องยกนิ้วให้คนเขียนบท สุโค่ย จริง ๆ) เล่นเอาเราหัวเราะยิ้มและเขิน กับหนุ่มน้อยสาวน้อยผู้นี้..แต่ในขณะเดียวกัน เรา(คนดู) ก็รู้ว่า...ชาตินี้ที่รักเราคงรักกันไม่ได้...มันก็เลยห่อเหี่ยว ๆ ...

ต้องชมคนเขียนบทอีกครั้ง กับ มิติ ที่ให้มา กับบทของก้อย ผู้หญิง คิดจะมีแฟนเป็นตัวเป็นตน ยังอยากให้พ่อช่วยดู.. ดีเนอะ// สมัยนี้นะเหรอ ดูกันจนหนำใจแล้วเรื่องก็แดงโร่ขึ้นมา(จ๊าย ปากจัด)ให้พ่อแม่ขายขี้หน้าอีก ต้องบอกว่า ชลาชลเลี้ยงลูกได้ดีมาก (เหมือนนักเรียนนอกเลยนะ อิอิ) เข้าอกเข้าใจ เป็นทั้งพ่อและเพื่อน (ผิด สังข์ผู้ใหญ่แก้วไหม เข้าใจคำว่าสังข์หรือเปล่า? ...ครับ (ไม่มีบอก)) กรณี กิ่งกานดา ก็เหมือนกัน เห็นไหมว่า สองฉากแล้วนะ ที่ชลาชล พยายามมอบความรักความอบอุ่น และตอบแทนบุญคุณของคุณอรุณีที่ชุบชีวิตใหม่ของเขาขึ้นมา...(คนดีที่โลกต้องการ) ส่วนกิ่ง กานดานั้น ก็มีปมว่าพ่อไม่มี (ในนิยาย ลุงเขยคือพ่อของเธอ แต่ในละคร สงสัยพ่อจะทิ้งแม่ไป) พอรู้ว่า คนที่ตัวเอง แอบมีใจอยู่(นิด ๆ ) ก็ไม่มีพ่อ อาการ แบบ อุ้ย บุพเพ คนอารมณ์เดียวกัน คนหัวอกเดียวกันก็แสดงออกมา..

เนอะ บางทีคนที่เราตามหา บางครั้ง เราก็อยากให้เขาเป็นเหมือน ๆ กับเรา คือ คนที่น่าจะคุยกันรู้เรื่องนั่นเอง....

ยอมรับว่า เขาให้มิติกิ่งกับก้อย ให้โดดเด่นขึ้นมา ไม่ใช่ สร้างมาเพื่อเป็นนางเอก แต่ยังมีอะไรให้เล่น เหมือนกับ อาริสา กับอารีย์ ฉากปะทะกันนั้น ชัดเจนเช่นกัน ไม่เกินเลยไปอารมณ์ของคุณแม่ที่เลี้ยงลูกแบบตามใจ และก้ไม่เกินเลยสำหรับเด็กวัยนั้นสักนิด แต่อาริสา หล่อนก็ฉลาดนะ แหม ทำเป็นบอกเขาว่า อยากมีพี่ชาย (ร้อยเล่มเกวียนจริง ๆ แม่คุณ)..

ดีนะที่ฉากอาริสากลับบ้าน มีทองคำเปลว ติดหน้าผากมาด้วย ชอบที่เขาใส่ใจรายละเอียดตรงนี้ หรือแม้แต่เมื่อวาน ตอนที่ฉากนั่งกันอยู่(รอยงชัยมาด่า) ก็ยังให้อาริสาเล่นเปียแช เอ้ย เปียโน รอ คือเป็นอะไรที่กระชับมากไม่เยิ่นเย้อยืดยาดให้อารมณ์ขึ้น ๆ ลง ๆ

คั่นด้วยรูปหน่อยนะ

และฉากที่ทำให้ลุ้นแทบหัวใจวายอีกฉากนั่นก็คือฉากของอาทิตย์กับอารีย์และปิง...ซึ่งตรงนี้..โอ้ววววววว ทั้งลุ้น ทั้งซึ้ง.. สีหน้าท่าทางของอาทิตย์โอมาก ๆ เลยครับ (แม้น้ำตาจะไม่ไหล) แต่ผมก็ชอบประโยคที่ปิงปลอบอาทิตย์ ว่า "ผู้ชายเขาไม่ร้องไห้กันหรอกนะ"

แต่ว่า เรื่องบางเรื่องมันก็ทำให้ผู้ชายร้องไห้ได้เช่นกัน ผมเคยพูดกับพี่นักเขียนท่านหนึ่งถึงเรื่อง ผู้ชายร้องไห้ ซึ่งในซีรีย์เกาหลี จะมีประจำ ..ตอนที่ผมเขียนชิงชัง ตอนนี้ซีรีย์เกาหลี ยังไม่ระบาดเข้ามาในเมืองไทย ผมเขียนตามอารมณ์ของตัวละครที่มันควรจะเป็นก็เท่านั้น ไม่ได้จงใจสร้างพระเอกเจ้าน้ำตาขึ้นมาเพื่อแข่งกับซีรีย์เกาหลี เคยคุยกับพี่เขาว่า รุ่นลูกจะทำได้ไหม เพราะมันคนละอารมณ์กับ อิน กับ ยิ่ง แต่มันเป็นลักษณะ ของจิตที่ถูกซ่อนความไม่น่าพอใจกับความเป็นมาของชีวิตไว้ด้วย สีหน้าของยงชัย บนโต๊ะอาหารก็ดี สีหน้าของอาทิตย์ ต่อหน้า คุณแม่ใจร้ายอย่างอารีย์ก็ดีนั้น วันนี้ วันนี้ ทั้งคู่ถือว่า ผ่านตัวละครที่ผมรักและเวทนายิ่งนัก อย่างอาทิตย์และยงชัย..

"เราเลือกพ่อแม่ไม่ได้ แต่ว่าเราเลือกที่จะปฏิบัติต่อท่านได้.."

เหมือนเดิมว่า ยงชัยก็ไม่ผิด อาทิตย์ก็ไม่ผิด หากเลือกที่จะเก็บงำความจริงนั้นไว้...

"ฉันกลัว กลัวว่า เขาจะไม่ยอมรับฉัน"

และตอนสุดท้ายของวัน ต้องยกนิ้วให้น้องพิมพ์มาดา หรือนังอุ่นของเรา..
แบบว่า สุดยอดเลย เธออุตส่าห์ดีใจว่า ได้เจอพี่ยอด แต่ว่า สายตาของพี่ยอดนั้นว่างเปล่า แบบไม่เคยรู้จักจริง ๆ ไม่มีเสเเสร้งว่าไม่รู้จัก..เขาไม่ใช่ยอด เขาคือใครก็ไม่รู้..เพราะถ้าเป็นพี่ยอด เขาจะไม่พูดแบบนี้กับฉัน
ทำไมอุ่นจะไม่รู้ละ ทำไมเราจะไม่รู้ว่า คนที่เรารัก ลักษณะอย่างไร จำไม่ได้ไม่เคยลืม..โอ้วววววววววว กรูสงสารมึง(และตัวกรู)จริง ๆ เล้ย อุ่นเอ้ยยยยยยยยย

(ก้อยต้องตามรู้ให้ได้ว่า ..ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร..อุ้ย...อย่าลืมนะคะ รักชอบละครชิงชัง เตรียมอุดหนุนดีวีดีของแท้นะคะ ..เจอกันคืนนี้ค่ะ...ก้อยจะต้องรู้ให้ได้ค่ะ ก้อยจะต้องรู้ให้ได้)...

(ขอบคุณคุณผักกาดแดงคุณมือปราบคำผิดจากพันทิพย์ที่อนุเคราะห์รูปสวย ๆ ด้วยครับ)

Create Date : 07 ตุลาคม 2552

Last Update : 7 ตุลาคม 2552 10:52:50 น.

4 comments

Counter : 2739 Pageviews.

สนใจนวนิยาย ชิงชัง สองเล่มจบ ราคา 420 เหลือจากผม เหลือเพียง 330.- รวมค่าจัดส่ง

โอนเงินมาที่ ธ. กรุงไทย สาขา ถ.มาตุลี ชื่อบัญชี นายนิพนธ์ เที่ยงธรรม ออมทรัพย์ เลขที่ 642-0-02733-0

แล้วอีเมล์มาแจ้งที่อยู่ f_nakhon@hotmail.com

และถ้าจะหาซื้อในกทม. มีจำหน่ายที่แพร่พิทยา ร้านบีทูเอส(บางร้าน)น่าจะสั่งเคาน์เตอร์ได้ หรือสาขาของ ณ บ้านวรรณกรรม มีที่เดอะมอลบางแค บางกะปิ ซีคอน ท่าน้ำศิริราช
หรือสั่งซื้อได้ที่เว็บของ ณ บ้านวรรณกรรม (ครับ)

ขอบคุณล่วงหน้าครับ..

--------------------------------------

เพลงรอสาย ริงโทน
รักเจ้าเอย (เพลงเปิดเรื่อง) กด *1237005 โทรออก
เพลงผิดเพราะรัก กด *1230146 โทรออก

(ได้ทั้ง ดีแทค เอไอเอส และทรู)

ผลงาน+ราคา ของผมและคุณโมริสาครับ (ประกอบการพิจารณา)
ราคาเต็ม
ชิงชัง 420.-
องค์การบริหารฯ 210.-
แจกันดอกหญ้า 220.-
สะบายดีหัวใจ 180.-
ไม่ต้องรักเท่าฟ้า 220.-
แสงดาว ไอดินฯ 295.-
หัวใจไม่ใช้เส้นขนาน 269.-

แรงรักเงาริษยา 269.-
พยัคฆ์ร้ายในสายหมอก 220.-
รอยแค้นแรงพิศวาส 299.- (แถมที่คั่นหนังสือรุ่นพิเศษ)

ทุกเล่มลด 20 % สนใจ โอนเงินเข้าเลขที่ธ.กระทู้บน แล้วก็แจ้งที่อยู่มาครับ เพียงเท่านี้ก็จะได้มีผลงานเกือบมีคุณค่าสูงไว้ในครอบครอง (ขอบคุณล่วงหน้าครับ)

โดย: F_nakhon

วันที่: 7 ตุลาคม 2552 เวลา:10:45:53 น.

ติดชิงชังมากค่ะ ทุกเย็นต้องรีบกลับบ้าน เดี๋ยวไม่ทันดู

โดย: YesterdayOnceMore

วันที่: 7 ตุลาคม 2552 เวลา:15:43:29 น.

โอยยยยยย ขัดใจ ๆๆๆๆๆๆๆ
หงุดหงิดจริง ๆ เลย ต้องรออีกยี่สิบสี่ชั่วโมงกว่าจะได้ดูตอนต่อไป
เฮ้อ..........ต้องทำใจอยู่นานเลยกว่าจะเรียบเรียงสมาธิใหม่ได้
วันนี้ขัดอกขัดใจกับสาวแก่แดดเกินตัวอย่างอริสามากเลย
เออหนอ แม่ลูกช่างเหมือนกันเหลือเกินในเรื่องเอาแต่ใจตัว และความร้ายกาจ
แถมอริสายังทำให้เราเกลียด เหมือนที่เกลียดแม่ของเธอได้เหมือนกันอีกแน่ะ !!
เอาเป็นว่าอริสามาเป็นอันดับสอง
รองจากอารีย์ก็แล้วกันนะในความเกลียดที่มีให้ตัวละครตัวนี้

วันนี้จะไม่พูดถึงเหตุผลของตัวละครหรอกว่าที่อริสาทำไปนั้น มันอะไรยังไง
แต่จะขอพูดถึงในมุมของคนดูชิงชังอย่างแท้จริงเลย
เพราะตั้งแต่ต้นเรื่องเปิดฉากแรกมา เธอทำตัวได้น่ารำคาญมากกก มากกกกกเสียจนรำคาญ
จะว่าไปแล้ว ตอนที่บังอรอาละวาดกับใคร ๆ นั้น เรารับได้ในเหตุผลของเธอนะ
กลับไม่เกลียดด้วยซ้ำ เอ หรือว่าวุฒิภาวะทางอารมณ์มันต่างกันด้วยวัยที่มากกว่า

แต่กับอริสามันไม่ใช่แบบบังอรเลย
ความก้าวร้าวอยู่ในสีหน้าและแววตา รวมไปถึงการกระทำที่มีต่อผู้ใหญ่และคนรุ่นพี่
ไม่มีสัมมาคารวะ ไม่มีความเกรงอกเกรงใจ ไม่มีสำนึกของความเป็นเด็กอยู่ในตัวเลยสักนิดเดียว
สิ่งเหล่านี้ที่อริสามี ทำให้คนอื่นเดือดร้อน โดยเฉพาะพี่ชายที่แสนดีอย่างอาทิตย์ เที่ยงตรง !

ฮึ่ม !!!! วันนี้ยอมรับว่ามีอารมณ์มากกับการดูละครชิงชัง
จริง ๆ นะไม่เคยโมโห หรือหงุดหงิดมากเท่าวันนี้มาก่อนเลย

เอาใหม่ ๆ ฮ่า ๆ ต้องบอกแบบนี้ว่า เป็นเพราะนักแสดงเขาแสดงได้ถึงบทบาทมากกว่า
ถึงทำให้เราคนดูอินไปกับเนื้อเรื่องที่เข้มข้นได้
แต่ช่วยลดความเป็นเด็กน่ารำคาญของอริสาลงหน่อยได้ป่าว
เด็กอะไรไม่น่ารักเลย แบบว่ารักไม่ลงเลยจริง ๆ นะ
แต่ก็สมกับอารีย์แล้วละที่มีลูกแบบนี้
เพราะตัวเองก็ทำกับแม่กับพ่อ พี่น้องไว้เยอะ

ต้องบอกอีกครั้งว่า ผลของการกระทำมันกำลังส่งผลมาถึงเธอแล้ว อารีย์ !!

อาทิตย์หนออาทิตย์ มีน้องแบบนี้อย่ามีดีกว่านะลูกนะ
ความจริงเรื่องของเรื่องมันพันพัวกันยุ่ง
เป็นเพราะการอมพะนำเก็บงำความลับเอาไว้ หากพูดหรือบอกออกไป
ก็จะได้รู้เช่นเห็นชัดกันไปเลยว่าใครมีความเป็นมาอย่างไร
แต่ก็นะ อาทิตย์คงไม่ทันคิดว่าน้องสาวตัวแสบจะทำเรื่องยุ่ง ๆ ให้ตัวเดือดร้อน
แต่ก็ดีไปอย่างคือ ความจริงจากอดีตกำลังจะถูกเปิดเผย ให้ทุกคนที่เกี่ยวข้องสะสางกัน

หยุดพูดเรื่องพี่น้อง ขอไปพูดเรื่องแม่ทองคำบ้างดีกว่า
แบบว่าแม่ทองคำน่ารักมากเลย
ท่าทาง สีหน้า แววตา แสดงออกถึงความดีใจอย่างที่สุดตอนเจอหน้าลูกหลาน
คนเราในยามไม้ใกล้ฝั่ง หวังเพียงลูกหลานได้ใกล้ชิดดูแล
แม้จะนาน ๆ ครั้งก็ทำให้ยิ้มได้หัวเราะได้
หรือจะรวมถึงทานข้าวได้ เรียกว่าเหมือนได้ยาขนานเอกเข้าไปทำให้มีแรงขึ้นมาทันที
คุณเดือนเต็มแสดงเป็นคนแก่ได้เหมือนมาก และน่ารักมากจริง ๆ
เห็นแล้วก็คิดถึงผู้ใหญ่แก้ว ถ้าอยู่ป่านนี้จะเลิกปวดหัว ปวดใจ กับวิถีชีวิตของลูกหรือยังหนอ ???
อุ้ย !! เราคิดถึงอดีตได้ยังไง ????
ฮ่ะ ๆๆ เขายิ่งบอกว่าคนที่พร่ำรำพันคิดถึงอดีตคือคนแก่ !!!

ว้าวววววว ไม่เอาไม่พูด
ขอพูดเรื่องไอ้ปิงหมาวัดบ้างดีกว่า
ในที่สุดความจริงหลังม่านหน้าต่างก็เปิดเผยออกมาจนได้
หลังแอบดูอยู่ตามมุมตึก หลังเสา ริมหน้าต่างมาหลายวัน
วันนี้อารีย์หันหน้ามาให้ดูกันเต็ม ๆ ว่าฉันนี่แหละผู้หญิงใจร้าย ใจดำ
ผู้ทิ้งผัวหอบลูกหนีไปให้แม่อิ่มเลี้ยง ส่วนตัวเองหนีไปมีลูกกับผัวใหม่

อยากเข้าไปนั่งในความรู้สึกของไอ้ปิงเหลือเกิน ตอนที่รู้ว่าอาทิตย์เป็นลูก
เราลุ้นอยู่ว่าปิงจะพูดออกมาไหมกับคำว่า "ไอ้หนูลูกพ่อ"
ในที่สุดก็ได้ยินคำนี้ หากเป็นช่วงเวลาปกติ
เขาสองคนพ่อลูกคงกอดกันกลม กอดให้สมกับความคิดถึง
กอดให้สมกับความรัก ความผูกพันที่มีให้กัน
แม้จะไม่ได้อุ้มชูเลี้ยงดู แต่สายโลหิตเดียวกันย่อมมีสัมผัสบริสุทธิ์ถึงกันได้

วันนี้แม้จะหงุดหงิดกับการกระทำของอริสา
แต่ยังมีความรู้สึกดี ๆ จากพ่อสู่ลูกให้ได้เห็น ได้ประทับใจ
ขอแสดงความยินดีกับไอ้หมาวัดปิงที่ความสุขกำลังกลับมา
หลังรอคอยและตามหามาเกือบค่อนชีวิต การได้ลูกสู่อ้อมใจอีกครั้ง
มันช่างเป็นช่วงเวลาที่วิเศษสุดยิ่งนักสำหรับคนเป็นพ่ออย่างปิง

ดีใจ ดีใจจริง ๆที่ปิงยังมีโอกาสได้ความรู้สึกนี้กลับคืนมา

คำเตือน : นี่คือความคิดเห็นส่วนตัวหลังดูละครจบ
โปรดใช้วิจารณญาณ

โมริสา เองจ้ะ

โดย: โมริสา IP: 125.24.61.118 วันที่: 7 ตุลาคม 2552 เวลา:22:25:04 น.

อลิสาน่ารำคาญจริงๆ เด็กอาไร้
เป็นน้องเป็นนุ่งตีตายเลย

โดย: ๋Jum IP: 199.40.204.245 วันที่: 8 ตุลาคม 2552 เวลา:9:10:21 น.