BlogGang.com : : F_nakhon : เฉพาะแฟนชิงชัง (((ตอนที่ 48 ในที่สุดก็ต้องรอวันจันทร์)))

เฉพาะแฟนชิงชัง (((ตอนที่ 48 ในที่สุดก็ต้องรอวันจันทร์)))

บทประพันธ์ จุฬามณี
บทโทรทัศน์ ศิริลักษณ์ ศรีสุคนธ์
กำกับการแสดง สันต์ ศรีแก้วหล่อ

หากไม่มีอะไรผิดพลาดคลาดเคลื่อน อาทิตย์หน้า "ชิงชัง"ก็จะเหลืออีกสี่ตอนสุดท้าย รวมกันแล้วเป็น 52 ตอน ซึ่งที่เคยคุยกับคุณเฟื่องทีแรกนั้น
เรารู้กันมาว่าประมาณ 40 ตอนก็อาจจะลาวิกททบ.5นี้ไป

แต่นับจากออนแอร์วันแรก 3 สิงหาคม 52 ณ ขณะนี้ 48 ตอนเข้าไปแล้ว
ต้องบอกว่าเป็น 48 ตอนที่ไม่เคยพลาดแม้เพียงช็อตเดียว แม้จะไม่ได้เขียนแสดงความคิดเห็นในอาทิตย์แรกตอนชิงชังฉายก็ตาม แต่หลังจากนั้นมา
ความคิดเห็นที่มาในรูปแบบดูละครแล้วย้อนดูตัวก็ไม่เคยขาดสักตอนเดียว

เคยคุยกับคุณเฟื่องว่า บางครั้งไม่รู้จะเขียนอะไร เพราะคิดว่าแต่ละตอนที่ผ่านมาก็มีรายละเอียดให้พูดถึงเยอะแทบทุกตอน ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของความรักระหว่างหนุ่มสาว ความรักของพี่น้อง ความรักจากพ่อแม่สู่ลูก และคนในครอบครัว ความกตัญญูรู้คุณ ความดีงาม เสียสละ อดทน ความอิษฉาริษยา การแก่งแย่งชิงดี ความทะเยอทะยาน ใฝ่สูง ความเคียดแค้น อาฆาต หลงผิดคิดชั่ว เอาชนะเพื่อให้ได้ในสิ่งที่ต้องการ ทุกสิ่งที่กล่าวมานั้น ล้วนพูดไปหมดแล้ว ไม่เว้นแม้แต่ความชิงชังที่แฝงอยู่ในตัวละครทุกตัว เราก็เอ่ยถึง

วันนี้อีกเหมือนกัน ระหว่างที่นั่งดูก็นึกอยู่ว่าวันนี้เราจะดึงประเด็นไหนขึ้นมาพูดถึง หรือจะว่าไปแล้ว เราดูอย่างเดียวไม่ได้ ต้องทำงานด้วย เพราะไม่อย่างนั้นไม่มีการบ้านให้คุณเฟื่องลอก 5555

แต่จริง ๆ แล้วเคยบอกกับคุณเฟื่องว่า มันเป็นช่วงหนึ่งของประวัติศาสตร์ชีวิตเรา (หมายถึงคุณเฟื่อง) ละครยิ่งใหญ่แห่งปีทำจากนวนิยายที่คุณเฟื่องปั้นเองมากับมือ และเมื่อตัวละครเหล่านั้นมีชีวิตโลดแล่นให้เราได้อิ่มเอมมีความสุขไปกับมัน หรือจะร้องไห้กับทุกช็อตทุกฉากก็ตาม

เราสมควรจะทำบางสิ่งเพื่อจารึกไว้ให้เราได้รำลึกถึง การคอมเม้นท์จึงเกิดขึ้น แม้จะกระพร่องกระแพร่งบ้างในตอนแรก ๆ แต่เราก็ตั้งใจทำเพื่อวันหนึ่งเราจะได้หันมองกลับมาเห็นความสำเร็จด้วยรอยยิ้ม ด้วยความภูมิใจที่คุณเฟื่องมีวันนี้

เกริ่นทำไมก็ไม่รู้ยาวเชียว 55555 นี่กำลังนึกถึงวันสุดท้ายของตอนอวสานนะเนี่ย วันนั้นต้องเขียนอะไรบ้างยังไม่รู้เลย แต่ก็ช่างเถอะ อนาคตเป็นเรื่องที่คาดเดาไม่ได้ เราทำปัจจุบันให้ดีที่สุดเป็นพอไม่ใช่หรือ ?

แล้วอนาคตที่ดีก็จะรออยู่ข้างหน้า

ฉากแรกของวันนี้ เชื่อว่าคุณชลาชลคงโดนด่าตรึม เพราะไม่ฉลาดเอาเสียเลย กับการกระทำที่แสนซื่อจนเซ่อ ขอโทษที่ต้องใช้คำนี้ เพราะไม่มีใครที่ไหนเขาทำแบบพ่อชลาชลหรอกนะ เยาวชนดูอยู่หรือเปล่า ? พ่อแม่ผู้ปกครองควรเตือนบุตรหลานด้วยว่าอย่าเอาเยี่ยงอย่างมีอย่างที่ไหน ได้ยินคนร้ายวางแผนการจะไปฆ่าคนแทนที่จะไปแจ้งความ หรือหาวิธีป้องกันตัวอาทิตย์กับยงชัยแทนกลับพูดเตือนสติให้เลิกทำชั่ว แถมยังบอกอีกว่าจะไปแจ้งความ

เฮ้อ..แล้วคนร้ายมันจะเอาคุณชลาชลไว้ทำพ่ออะไรอีกล่ะ? ดีมันไม่ยิงเอาข้างหลัง จบเห่ตายกันพอดี ไม่ต้องเจอหรอกเมียเก่าน่ะ

เฮ้อ.. อีกรอบแต่ก็นึกไปนึกว่า เพราะในชีวิตจริงเขาก็ไม่ทำกันแบบนี้อยู่แล้ว แต่นี่มันคือละครเพราะเขาต้องการโยงให้ชลาชลโดนทำร้าย แบบว่าต้องการให้สมองกระทบกระเทือน เผื่อเอาไว้เรียกความทรงจำแต่หนหลังคืนมาก็ได้ อันนี้เดาใจคนเขียนบท หากต้องการให้ละครเรื่องนี้จบอย่างแฮปปี้

อ้าว แต่พอฟื้นขึ้นมา จำลูกสองคนได้อีก เอ๊ มันยังไงหว่า ? พับผ่าเถอะเดาตอนจบยากจริง ๆเลย 555

มาพูดถึงฉากซึ้ง ๆ ที่ยังมีให้เห็นกันบ้างดีกว่า แม้จะไม่มาก แต่ก็ประทับใจกับพ่อปิง หนึ่งในคนดีของโลกใบนี้ ปิงช่างเป็นพ่อที่แสนดี ดีด้วยเนื้อแท้ของตัวเอง อาทิตย์เป็นเพชรที่ส่องประกายมาได้นั้น ก็ต้องบอกว่าเพราะมีทองแท้อย่างพ่อปิงเป็นต้นแบบนั่นเอง

พ่ออย่างปิงมีความสุขอยู่กับการให้ ให้โดยไม่หวังสิ่งตอบแทน เขาขอเพียงให้ลูกมีความสุข แล้วเฝ้ามองชื่นชมอยู่ห่าง ๆ ก็เพียงพอแล้วสำหรับเขา ฉากที่แม่อื่มยื่นบาตรกับตาลปัตรให้ถือและสะพายนั้น สีหน้าของปิงนั้นตื้นตัน อิ่มเอม ปลาบปลื้มกับความสุขใจที่ได้รับในชีวิตอาภัพของตน แต่ความสุขของคนอยู่กับเราไม่นานหรอกนะ อย่าลืม !

อีกฉากก็คืออารีย์กับความจริงที่เธอเพิ่งยอมเปิดปากพูดออกมาครั้งแรก
แต่มันก็เป็นครั้งแรกที่ใครหลายคนได้ฟัง ก็คงจะพากันปลื้มและโล่งใจที่อารีย์คิดได้ และยอมที่จะเปิดเผยความจริงให้ใครได้รับรู้ว่าเธอมีลูกชายกำลังจะบวช ในที่สุดสำนึกดี ๆ ก็ดึงความรู้สึกผิดชอบชั่วดีของอารีย์กลับมาได้
แม้จะช้าไปเกือบยี่สิบกว่าปี แต่มันก็ไม่สายที่จะเริ่มต้นมิใช่หรือ ?

เคยบอกคุณเฟื่องหลายครั้งแล้วว่า ตัวละครในเรื่องแม้จะร้ายแสนร้ายแค่ไหน แต่เราก็ไม่เคยโกรธเกลียดพวกเขา ด้วยเข้าใจในเหตุผลของการกระทำของทุกคน เพราะคนเราไม่มีใครดีร้อยเปอร์เซ็นต์ และไม่มีใครเลวไปเสียทุกด้าน ดังนั้นเมื่อตัวละครสำนึกได้ จึงเป็นเรื่องที่น่ายินดี
เหมือนกับคู่ของพี่น้องสองสาว อุ่นกับบังอร ที่ผิดใจกันมาตั้งแต่ครั้งยังเป็นสาว จวบจนอุ่นเป็นแม่ คนทั้งสองก็ไม่เคยคิดจะกล่าวคำขอโทษต่อกัน
เมื่อวันเวลาผ่านพ้น ต่างคนต่างผ่านช่วงที่ยากที่สุดของชีวิตมาแล้ว และเรียนรู้ว่าการกล่าวคำขอโทษ ขออโหสิ ให้อภัยซึ่งกันและกัน เป็นสิ่งจำเป็นที่สมควรทำ เพราะเมื่อถึงเวลานั้นมันก็อาจสายเกินไป

แล้ววันนี้ล่ะ คุณกล่าวคำขอโทษ ขออภัยกับใครบางคนหรือยัง ?

โมริสา

คำเตือน : นี่คือความคิดเห็นส่วนตัวหลังดูละครจบ
โปรดใช้วิจารณญาณ

โดย: โมริสา IP: 125.24.70.206 22 ตุลาคม 2552 22:51:05 น.

กว่าจะได้อัพบล็อกในวันนี้เป็นอะไรที่โกลาหลมาก มาก เพราะไม่ได้ทำงานที่บ้าน เมื่อวานลาบล็อกตั้งแต่บ่ายสองโมง เพราะต้องรีบเข้ามาในกทม. แบบมีนัดกับ พี่คนขายหนังสือที่บู๊ธ ณ บ้านวรรณกรรม พี่เขาโทรตาม เมื่อวันพุธ ถามว่า จุ ไม่มีเหรอ มาสิ ชิงชัง ขายดีนะ มาเซ็น ผมก็เลย โอเคพี่ ไปครับ พรุ่งนี้ ก็คือ เมื่อวาน วันพฤหัส แต่ว่า ตื่นเช้ามารีบอัพบล็อก แต่อย่างว่าละนะ ของดีต้องใจเย็น ๆ ก็เลย อีลุ้ยฉุยแฉะ ปาไปเกือบสี่โมง บล็อกจึงสำเร็จ แต่ว่า โทรศัพท์ก็ดังขึ้น

พี่นิพนธ์ ว่างเปล่า มาบริจาคเกล็ดเลือดตอนสิบโมงได้ไหม

โอ้ว น้องเอ้ย ยังไม่ได้อาบน้ำ ยังไม่กินข้าวเลย อะไรวุ่นวายไปหมด สรุปว่า เอ้า เอาบุญก่อน ก็เลย ตะโกนเรียกหลาน ในขณะที่อาบน้ำว่า คดข้าว ใส่จาน ทอดไข่ดาวโปะให้สองใบเอาน้ำปลาราดให้ด้วยนะ ออกมาจากห้องน้ำก็กินข้าวด้วย แต่งตัวด้วย เก็บของด้วย ถือหนังสือชิงชังเอาไปด้วยสองชุด เพราะต้องเลยไปไปรษณีย์ต่อ พอไปถึง เช่นเดิมครับ คนเต็มห้องเลย อุ้ย พี่นิพนธ์มาแล้ว คนเขียนชิงชังนะเนี่ย ..(ตอนนี้ผมเริ่มชินกับสายตาชื่นชม) ผมก็วางหนังสือ แล้วเข้านั่งประจำที่ หนังสือถูกรุมหยิบ การเสนอราคาเกิดขึ้น 420 เหลือ 330.- เอาเปล่า ลดแล้ว ส่งถึงที่ คนขายมาเอง โอ้วววว สองเล่มเลยเหรอ คนแรกบอกหนูเอา อีกคนก็หนูเอา อีกคนก็เอา สามคนหันไปหาอีกคนซื้ออีก สรุปได้มา ก็เลยขออนุญาตเก็บเงินกันเปลี่ยนใจ ซ้า 555555+

(ตั้งใจยืดยาด เพื่อเข้าสู่สาระสำคัญที่อยากจะเขียนจริง ๆ ในภายหลังนะเนี่ย)

บริจาคเกล็ดเลือดเรียบร้อย เที่ยงพอดี เขามีเลี้ยงกันในห้อง อานิสงส์ ชิงชัง เลยได้กินขนมจีนแกงเขียวหวาน ซึ่งเขาตักมารอไว้ให้ ...ปากอย่างผมเหรอ จะทักว่าอะไรทายสิ... โอ้วววววววววว ตักมาแค่นี้จะพอเหรอเนี่ย.....555+ มันเยอะมาก ครับ หลังจากนั้นก็ตามด้วยไอศรีม ตามด้วยร้องเพลงวันเกิดให้น้องเจ้าหน้าที่อีก 3 คน ได้เค้กมาอีกชิ้น ..

เรานะก็เกรงใจที่ ตลกบริโภคของเขา แต่กลับได้ยินว่า ดีใจจังเลย จุฬามณีมาร้องเพลงอวยพรวันเกิดให้ โอ้วววววววววววว

ชิงชังนี่มันพาอะไรมาในชีวิต ชนิดคิดไม่ถึง จริง ๆ

สรุปว่า กลับมาบ้าน อาบน้ำแต่งตัว เก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋า แล้วก็รีบเดินทางมาขึ้นรถทัวร์ รถออกจากท่า ล่าไป 20 นาที วิ่งออกจากเมืองมาได้ 20 นาที แอร์เสีย วิ่งย้อนกลับไปเปลี่ยนรอ รอรถ กว่าจะออกอีก กว่าจะถึงที่เดิมตอนรถเสีย รวม ๆ ชั่วโมงฝ่า ฮาย ก็เลย "อารมณ์เสีย" พอถึงกทม. รถติดอีก มองนาฬิกาไปหงุดหงิดไป ชิงชัง ชิงชัง ชิงชัง อยู่ในใจ จุดหมายคือพระรามสอง แต่ว่านั่งอยู่บนรถตู้ ครึ่งชั่วโมงงงงงงงงงง ถึงจุดหมาย 3 ทุ่ม ก็เลยได้ดูฉาก ไอ้สันดานเสีย มันกำลังซุ่มดักเล่นงานนาค...และคอมฯ บ้านคนอื่นมันก็ไม่คุ้นมือเหมือนคอมฯ ตัวเอง ดังนั้น ไม่มีเสียงพูดคุยของตัวละครมาให้ได้อ่านกันนะครับ...

เริ่มเรื่องสำคัญ

ชื่อ ตัวละคร สัญชัยนั้น มานั่งดุละครถึงได้รู้ว่า เอ่อ พระเอก ชื่อยงชัย (แปลกแล้วนะ) ดันไปตั้งตัวเลยมีชื่อสัญชัย อีก ก็เลยกลายเป็นสองชัย อะไรแบบนี้ นักประพันธ์ที่เก่ง ๆ เขาจะไม่ตั้งกันหรอก แต่ตอนนั้นข้าพเจ้า วิงเวียนกับชื่อตัวละครมาก และอีกอย่าง ไอ้สัญชัย (เจี๊ยะเนี่ย) ตอนที่ผมยังเดะ ๆ นะ มันแก่กว่า ผมหนึ่งปี มันชอบแกล้งผมเหลือเกิน แกล้งได้ทุกวัน ไม่รู้ไปทำอะไรไม่ถูกใจมัน....หรือหน้าตาถูกใจมันก็ไม่รู้ ประมาณว่าหาเรื่องมาตอแยได้บ่อย ๆ พอเขียนชิงชัง มีตัวร้าย(แรง) ก็เลย ต้องอัญเชิญชื่อมันมาใช้...555555+

ครับ สรุปว่า ผมต้องมานั่งดูย้อนหลังตอนเมื่อวานในร้านเน็ต แถมยังได้อ่าน ของคุณลีก่อนเสียอีก ก็เลยคิดว่า คุณชลาชล มันโน่ ตรงไหน โน่ อย่างไร ..

อืม จริง ๆ ด้วย แต่ก็คิดอีกทางนะ เขาพลิกจากบทประพันธ์ ในบทประพันธ์ คนที่ได้ยิน เรื่องในห้องน้ำก็คือ ปิง พอรู้ก็ขวางก็เลยถูกอัดซะน่วมเลย

แต่คุณพี่เสื้อกั๊กสีน้ำเงินนี้ สงสัยว่า พี่ศิริลักษณ์ ต้องการให้ความจำคืน เพื่อ แฮปปี้กับแม่อิ่มในภายหลังก็เลย ต้อง เกือบถูกเป็นไก่ย่างถูกเผา เจ้าจะโดนไม้เสียบ เสียบตูดซ้าย เสียบตูดขวา ร้อน จริง ๆ ร้อน จริง ๆ ร้อนจริง ๆ กุสลาธัมมา ๆ ขอเชิญเทพเทวา ช่วยเอาน้องไก่ไปเผา...(ตัวอย่างการยืดยาดให้เรื่องยาว สมกับที่เรตติ้งกระฉูด) เพลงไก่ย่างของ แคทรียา มารศรีครับ

อย่างไรเสีย คอนิยาย ก็ตามลุ้นกันต่อไปว่าในความคล้าย ๆ กับบทประพันธ์นั้นเขาหลบหลีกอะไรอย่างไร..

เอ้า ลืมโม้เลย เอารูป เรตติ้งบล็อก ของวันที่ 22 ตุลาคมมาให้ดู ตอนนี้แตะที่อันดับ 8 แถม ยอดเมื่อคืน ถล่มทลาย ข้ามจาก 2000 กว่าไปหยุดที่ 3 พันกว่า แบบมันเป็นอะไรที่สร้างความกดดันให้กับผมและคุณลีเป็นอย่างยิ่งครับพี่น้อง....

คิดดูว่าผมคิดกันว่าอย่างไร..

คำตอบ ผมคิดว่า มันต้องมีอะไรดี ๆ แน่ ๆ เลย เขาถึงเข้ามากันมากขึ้น ๆ ..ผมเคยบอกกับพี่ศิริลักษณ์คนเขียนบทฯ หลังจากที่ละครออนแอร์และเห็นโปรดักชั่นของเขาแล้ว ..ตอนนั้นเรตติ้ง ชิงชัง ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ คำเดียวที่จะให้กำลังใจกันได้ และที่ผมมั่นใจมาก ๆ ก็คือ ชิงชัง ดีแล้ว และความดีนี้ จะต้องถูกเอ่ยถึงกันไปเรื่อย ๆ เรียกว่า ปากต่อปาก ปากต่อปาก..(ลิ้นเกี่ยวไหมเนี่ย) ถึงวันนี้ ผ่านไปสองเดือนกว่า มันเป็นเช่นนั้นจริง ๆ กล่องเรตติ้งไม่รู้ แต่ว่ากระแสดีมาก ชิงชัง จะไม่ได้แค่เรตติ้งแต่ จะไม่ได้ แค่ได้ คำชมว่า ดีหรือ แค่คำว่า ชอบละคร แต่ชิงชังนั้นจะฝังในใจคนดู และคนดูจะต้องชอบ ชนิดลืมไม่ลงทีเดียว

ส่วนสาเหตุที่ผมวิเคราะห์กับคุณลี (เล่น ๆ นั้น) ชิงชังมีรากเหง้าความเป็นไทย ตอนต้นเลย ผมชอบบทสนทนาของตัวละครมาก ทำได้บ้านนอกจริง ๆ ผู้ใหญ่แก้วเสียงเหน่อ ๆ มีถ้อยคำบางคำสะท้อนความเป็นลูกทุ่งพีเรียด กลิ่นต่างจังหวัด เช่น คำว่า ตรอง เป็น กรอง ขมา เป็นสมา อะไรแบบนี้แล้วจังหวะน้ำเสียงของอุ่น ของบังอร ของไอ้ยิ่ง พี่ทิดยอด ทิดอิน ฯลฯ นั้นมันเป็นธรรมชาติสุด ๆ

ถ้าจะชมชิงชังมีอะไรให้ชมเยอะมากกว่าติ..

ครับ วันนี้ กระแสดีขนาดนี้ ผมในฐานะเจ้าของบทประพันธ์ ปลื้มมากครับ ตอนที่ละครมีสปอตออกมา ผมนั่งหัวเราะทั้งน้ำตานะ หัวเราะว่า ผ้าถุง เสื้อคอกระเช้า ของเรา ออกอาละวาดแล้วโว้ยยยยยยยย งานบ้านนอก ๆ ลูกทุ่งพีเรียด ที่คน(บางคน)เบ้หน้าใส่ บัดนี้ สู่บรรลังก์จอแก้วแล้วเว้ยยยย..

จนถึงวันนี้ คนดูให้การยอมรับแล้วว่า ชิงชัง ไม่ใช่ แค่งานพี่น้องแย่งผัวแย่งผู้ชายกัน ผมก็ยิ่งปลื้ม ยิ่งมีคนเป็นทุกข์เป็นร้อนกับตัวละครของเรา เราก็ยิ่งปลื้ม ปลื้มที่เขาแบ่ง ความรู้สึกสังเวชของเราไปได้ด้วย ผมสังเวชและเห็นใจตัวละครทุกตัว เขียนเสร็จแล้วนั้น ว่าง ๆ เผลอ คิดย้อนกลับไป น้ำตามันก็ไหลมาเอง ผมสงสารตัวละครทุกตัวครับ และผมก็ต้องยืนยันตรงนี้อีกครั้งนะครับ ชิงชังนั้น... มีแค่ชื่อผู้ใหญ่แก้วและแม่ทองคำเท่านั้นที่เป็นชื่อจริงของทวดผมเอง ส่วนตัวละครทั้งหมด ถูกสมมุติขึ้นมา ไม่ได้หยิบประวัติของลูกหลานของท่าน ท่านใดมาเขียนเลย ไม่มีเลยครับ ที่มีก็แค่แม่อิ่มถูกเสน่ห์จากยอดเท่านั้น นอกนั้นผมจินตนาการทั้งหมด....พลีสสสสสสสส ช่วยกระจายด้วยนะครับ ชิงชัง คือเรื่องแต่งครับ ไม่ใช่เรื่องจริง...

//www.pantip.com/cafe/chalermthai/topic/A8463051/A8463051.html

เมื่อคืนสองตนสุดท้ายผมนั่งดูอยู่กับเพื่อน ผมได้ยินมันเอ่ยว่า ผู้หญิงคนนี้(แม่อิ่ม) ยิ่งเล่นยิ่งสวย

แม่อิ่ม สวยเพราะมีความดีเป็นอาภรณ์ห่อหุ้มกาย (คมไหม)

คนจะงาม งามน้ำใจใช่ใบหน้า คนจะสวยสวยจรรยาใช่ตาหวาน คนจะแก่แก่ความรู้ใช่อยู่นาน คนจะรวย รวยศีลทานใช่บ้านโต...

ในนวนิยาย ชิงชัง ผมเล่าเรื่องผ่านตัวละคร แม่อิ่ม พี่คนเขียนบทบอกผมว่า คุณโสภิตนภา ดังไม่พอที่จะเล่าเรื่องผ่าน ดังนั้น เส้นการเดินเรื่องจึงต้องกระจายไปให้คนอื่น ๆ ด้วย จะได้มีแรงดึงให้คนอยากดูชิงชังมากยิ่งขึ้น..

แต่สิริรวม 48 ตอนมาแล้วนี้ ยอมรับว่า แรก ๆ ผมก็ว่า คุณโสภิตนภา เล่นไม่ได้เรื่องเลย ไม่ใช่อิ่มในจินตนาการของผม แต่ช่วงหลัง ๆ มานี่ ยิ่งเล่นก็ยิ่งยกนิ้วให้ นี่แหละครับแม่อิ่มในจิตนาการของผม อ่อนหวาน แต่ไม่ใช่คนอ่อนแอ สวย ฉลาด มีสติ พูดน้อย ต่อยหนัก เข้าใจโลก และเข้าใจคน เข้าใจจุดมุ่งหมายของชีวิตตัวเอง เป็นพี่ที่เสียสละ ผมยังประทับใจ น้ำเสียง เมื่อคืนวัน พุธ ได้เป็นอย่างดี บังอรแว๊ดใส่อาทิตย์ อาทิตย์เอ็งไปบอกแม่เอ็งมาหรือยัง แม่เอ็งว่าอย่างไรบ้าง (ผมเองถ้าใครมาแว๊ด ๆ แบบนี้ผมก็ไม่คุยด้วยหรอก) แต่น้ำเสียงของอิ่มนั้น "อาทิตย์ว่าไงลูก ไปหาแม่มาแล้วแม่เขาว่าอย่างไรบ้าง" ในฐานะที่เป็นลูกชายของแม่ ต้องบอกก่อนว่า พ่อผม จะคล้าย บังอรแหละครับ เสียงดังใช้อำนาจกับลูกตลอด ในขณะเดียวกัน แม่จะเย็นมาก และความเย็นของแม่ ทำให้ใจร้อน ๆ ของลูกชายสองคนในบ้านเย็นลงได้อย่างประหลาด อย่าแปลกใจเลย ที่อิ่ม เลี้ยงอาทิตย์และยงชัยได้ออกมาน่ารักแม้ว่าทั้งคู่จะไม่มีพ่อและมีปัญหาเรื่องแม่ของตัวเอง และอยากรู้ว่า อิ่มเลี้ยง ทั้งสองคนมาอย่างไร ต้องอ่านนิยายนะครับ 5555+ (ลูกอีแม่อิ่มแอบโฆษณาอีกแล้ว)

ด้วยดูย้อนหลังในร้านเน็ต ในช่วงที่ผมงง ๆ กับกรุงเทพ ก็เลยจำอะไรไม่ได้มากรู้แต่ว่า ปิงพูดว่า ไอ้ปิงเอ้ย ไม่คิดเลยว่าชาตินี้จะได้บวชลูก หรือไงนี่แหละ

เอาเป็นว่า ผมขอพูดถึงเรื่องงานบวชตามประสาคนถนัดเรื่องวัด ๆ แล้วกันครับ..

ตอนเด็ก ๆ สิ่งที่เด็กผู้ชายต้องคิด มีเรื่อง เรียน เรื่องบวช และเรื่องเกณฑ์ทหาร เป็นอะไรที่กังวลมาก ๆ (ผมนะ)

พอมีเครื่องไฟงานบวชดังขึ้นเราจะรู้ทันที เพราะเพลงที่ใช้นั้นก็ของไวพจน์ เพชรสุพรรณ ...

ประมาณว่า "บวชให้พ่อแม่ ให้แก่ผู้มีพระคุณ พี่ป้าน้าอาการุณขอขอบคุณบวชยกบุญให้"

อย่างย่าผม มีลูกชาย 6 คน เวลาที่ย่าเล่าถึงงานบวชของลูกชายท่าน ย่าจะตาเป็นประกายทีเดียว สมัยนั้นก็ถือว่า จัดงานใหญ่นะมีลิกงลิเกด้วย

ตอนลูกชายป้าผมบวชก็วุ่นวายมาก(บ้านนอก) หมดเงินไปเยอะ แต่ว่า เป็นหน้าตาเป็นความสุข ของคนมีลูกชาย

แต่มันก็มีคำถาม ที่ขัดแย้งกัน บ้างก็ว่า ตำน้ำพริกละลายแม่น้ำ สิ้นเปลืองโดยใช่เหตุ แต่คนที่เขาตำ เขาก็บอกว่า ก็เขามีจะตำ

สำหรับผมเองนั้น บวชนาคหมู่(หมดไปสามพัน) บวชพร้อมกัน 4 องค์ บวชได้ 5 พรรษา เกือบห้าปี แต่ที่อัศจรรย์ใจก็คือ ตอนสึก ก็มี 4 องค์เหมือนกัน สึกพร้อมกันโดยมิได้นัดหมายด้วย ...

ละครชิงชัง เล่นกับธรรมเนียมประเพณี ตั้งแต่เรื่องขอขมา เรื่องปลงผม เรื่องคนถือหมอน อย่างปิงนั้น ตอนที่ยงชัยถามอาทิตย์ว่า คนถือบาตรกับตาลปัตรต้องเป็นพ่อ ไม่ใช่เหรอ ถ้าไม่ใช่พ่อก็ญาติ ๆ กันแต่ว่าน้าปิงเป็นคนอื่น... ผมว่าฉากน้ำเรียกหยาดน้ำตาได้ไม่น้อยเหมือนกัน อย่างที่ปิงเขาพูดแหละ ไม่คิดว่า ชาตินี้จะได้บวชลูก ถ้า หนุ่มน้อยนั่งดูอยู่ก็อยากบอกให้ลูกว่า พ่อแม่ทุกคนที่เป็นชาวพุทธเขาก็อยากให้ลูกบวชให้..

แต่อีกนั่นแหละ ปัจจุบันเรื่อง ปากเรื่องท้อง การงานเป็นเรื่องใหญ่ ..การบวชจึงเป็นเพียงประเพณี เป็นเพียงการจัดงานเพื่อเก็บซอง ผมในฐานะ คนที่บังเอิญไปบวชนาน จึงได้รู้ว่า ชีวิตในวัดที่เสียไปถึงห้าปีนั้น ทำให้ผม เป็นคนได้สมบูรณ์ขึ้นครับ ..และถ้าจะให้ดี อย่างน้อย อย่างน้อยเลย ในฐานะที่เป็นพระพี่เลี้ยงดูแลพระบวชใหม่มานักต่อนัก สักสามเดือน สักพรรษา กับอุปัชฌาย์ดี ๆ แล้วท่าน(ผู้เป็นพ่อแม่ หรือคนบวช) จะได้รู้ว่า ความเย็นของร่มผ้ากาสาวพัสตร์นั้นเป็นเช่นไร บวชเอาบุญให้พ่อแม่นั้นอยู่ตรงแค่ เข้าโบสถ์เปลี่ยนสีผ้า หรือว่า ธรรมะที่ลึกซึ้งของพระพุทธเจ้า ก็น่าจะได้รู้กัน (เอวัง)...

ใครที่เคยบวชลูกมาแล้ว หรือเคยไปงานบวชจะรู้เลยว่า ความรู้สึกของ ยายทองคำ และอุ่นเป็นอย่างไร และใครที่เคยบวชมาแล้วก็จะรู้ว่า สีหน้าของอาทิตย์และยงชัยนั้นออกมาจากความรู้สึกเช่นไร...

มันปลื้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม

งานบวชจริง ๆ ช่วงปลงผมนาคนี้จะเป็นอะไรที่เฮฮามาก ๆ ครับ แต่นี่ เข้าใจจัดฉากนะ ..มีสาว ๆ (ตัวแม้) เรียงกันปลื้มใจจจจจจจจจจจจจจจจ..และอารมณ์ปลื้มใจนี้มันเปลี่ยนชีวิตคนมานักต่อนักแล้ว...

ดังตัวอย่างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

เพื่อนผมมันบอกว่า ตอนนี้มันไม่เกลียดบังอรและ เกลียดนังอารีย์แทน...

5555555555555555+

..เพราะถูกตบเตือนสติ กับได้อำนาจพระนางพญาของพ่อ ทำให้หล่อนสำนึกขึ้นมาได้....ในนวนิยายจะบอกไว้ว่า พระอาทิตย์สวดมนต์ทำวัตรเช้านั่งกรรมฐานส่งจิตเมตตาถึงแม่ทุกวัน จนกระทั่งคุณแม่เธอใจอ่อน ยอมมาหา มาใส่บาตร ฉากนั้นผมสะเทือนใจไม่น้อยใช่กัน...น้ำตาพระล่วงใส่บาตรพร้อมกับน้ำตาของแม่ที่นองหน้า มันเป็นอะไรที่สะเทือนใจเป็นอย่างมากทีเดียว...

ครับ สำหรับคำถามที่ถามกันมาจังเลย ว่า จบอย่างไร จบอย่าง จบอย่างไร
ในนิยาย ยอดจะมากินเลี้ยงในช่วงกลางคืน ความก็แตกตอนนั้น อิ่มเป็นลม ตายังเป็นลม อุ่นสร่างเมา ความโกลาหลเกิดขึ้นในบ้าน แต่ว่าเช้ามา งานบวชก็ต้องดำเนินไป ไอ้สัญชัย ไปยิงจริง ๆ แต่ว่าไม่ถูกใคร ด้วยแอบซุ่มยิงตอนที่นาคออกจากโบสถ์ไปเข้าห้องน้ำ ในนิยายตอนนั้นผมก็ใจจะขาดเช่นกัน สงสารแม่อิ่มเป็นอย่างมาก พอเสียงปืนดัง(ยงชัยกับอาทิตย์ไม่รู้หรอกว่า จะมีคนมาทำร้าย แต่อิ่มรู้จากปิงที่ถูกสัญชัยซ้อมที่ปั้มน้ำมัน) แม่อิ่มกับอาทิตย์วิ่งออกจากโบสถ์ไปตามยงชัย แต่พอเห็นว่ายงชัยไม่ตายแม่อิ่มก็ร้องไห้ตีอกชกหัวก่อนจะดึงลุกกลับมาเข้าโบสถ์ ส่วนคนยิงหนี เพราะในงานมีตำรวจมาเยอะแยะมากมาย...

และด้วย พ่อไอ้สันดานมันรวย มันก็เลย เหมือนที่เราเรารู้กันแหละ..รอดคุกรอดตารางไปได้...(น่าจะเขียนให้ไอ้สันดานนี่มันติดซิฟิริสจากซ่องอย่างไอ้ชดบ้างนะ 55555555 เลวจริง ๆ )

ครับ ต้องบอกว่า ..ผมเองก็ไม่รู้หรอกว่า บทเขาจะพลิกจากบทประพันธ์ไปอย่างไร แต่ในบทประพันธ์นะ ปิงไม่ได้ตายเพราะถูกยิง แต่ตายเพราะโรคเก่ากับพิษสหบาทาของสัญชัย บักยอดก็ไม่ได้ความจำคืนมาดอก แต่ในละคร หนูไม่รู้ หนูไม่รู้ จริง ๆ

ลุ้นด้วยกันอีก 4 ตอนครับ..

อย่างไรวันนี้ ผมซึ่งอยู่ในกรุงเทพฯ แล้ว//ขอไปงานหนังสือก่อน...อีกอย่างหิวข้าวมากแล้วด้วยยยยยยยยยย (คิดถึงบ้านจังเลย))))))

ขอบคุณ คุณ bee boa คุณซามูไร ณ บางกอก สำหรับรูปประกอบบล็อกครับ

Create Date : 23 ตุลาคม 2552

Last Update : 23 ตุลาคม 2552 9:44:46 น.

21 comments

Counter : 4337 Pageviews.

สนใจนวนิยาย ชิงชัง สองเล่มจบ ราคา 420 เหลือจากผม เหลือเพียง 330.- รวมค่าจัดส่ง

โอนเงินมาที่ ธ. กรุงไทย สาขา ถ.มาตุลี ชื่อบัญชี นายนิพนธ์ เที่ยงธรรม ออมทรัพย์ เลขที่ 642-0-02733-0

แล้วอีเมล์มาแจ้งที่อยู่ f_nakhon@hotmail.com

และถ้าจะหาซื้อในกทม. มีจำหน่ายที่แพร่พิทยา ร้านบีทูเอส(บางร้าน)น่าจะสั่งเคาน์เตอร์ได้ หรือสาขาของ ณ บ้านวรรณกรรม มีที่เดอะมอลบางแค บางกะปิ ซีคอน ท่าน้ำศิริราช
หรือสั่งซื้อได้ที่เว็บของ ณ บ้านวรรณกรรม (ครับ)

ขอบคุณล่วงหน้าครับ..

--------------------------------------

เพลงรอสาย ริงโทน
รักเจ้าเอย (เพลงเปิดเรื่อง) กด *1237005 โทรออก
เพลงผิดเพราะรัก กด *1230146 โทรออก

(ได้ทั้ง ดีแทค เอไอเอส และทรู)

ผลงาน+ราคา ของผมและคุณโมริสาครับ (ประกอบการพิจารณา)
ราคาเต็ม
ชิงชัง 420.-
องค์การบริหารฯ 210.-
แจกันดอกหญ้า 220.-
สะบายดีหัวใจ 180.-
ไม่ต้องรักเท่าฟ้า 220.-
แสงดาว ไอดินฯ 295.-
หัวใจไม่ใช้เส้นขนาน 269.-

แรงรักเงาริษยา 269.-
พยัคฆ์ร้ายในสายหมอก 220.-
รอยแค้นแรงพิศวาส 299.- (แถมที่คั่นหนังสือรุ่นพิเศษ)

ทุกเล่มลด 20 % สนใจ โอนเงินเข้าเลขที่ธ.กระทู้บน แล้วก็แจ้งที่อยู่มาครับ เพียงเท่านี้ก็จะได้มีผลงานเกือบมีคุณค่าสูงไว้ในครอบครอง (ขอบคุณล่วงหน้าครับ)

โดย: F_nakhon

วันที่: 23 ตุลาคม 2552 เวลา:10:06:27 น.

พบกับจุฬามณี ที่งานสัปดาห์หนังสือฯ ณ ศูนย์ประชุมแห่งชาติสิริกิตติ์ ที่บู๊ธ ณ บ้านวรรณกรรม ได้ตั้งแต่วันที่ 23-25 ตุลาคม จ้า

โดย: F_nakhon

วันที่: 23 ตุลาคม 2552 เวลา:10:08:08 น.

มีข้อสงสัยกังขาคาใจอยู่ค่ะ

ตามที่หลวงพ่อทำนายไว้ บอกว่ายงชัยจะมีเคราะห์ตอนอายุสิบแปด แล้วตอนนี้ก็สิบแปดแล้ว หลวงพี่อินก็เลยอยากให้รีบบวช

เนื่องจากอาทิตย์และยงชัยอายุไม่ถึงยี่สิบ ก็อุปสมบทไม่ได้สิคะ แล้วที่บวชนี่คือบรรพชาใช่ไหมคะ

แล้วการบวชเณรนี่มีการแห่นาคด้วยหรือเปล่าคะ สงสัยจริงๆค่ะ เพราะไม่เคยไปงานบวช แล้วก็ไม่ค่อยทราบพิธีรีตองอะไรมากนัก

แม่อิ่มก็เถอะนะ ไม่รู้จะได้เจอกับทิดยอดเมื่อไหร่

หากว่าฟ้าเบื้องบนกำหนดไว้
ถึงอยู่ใกล้เหมือนไกลเธอกับฉัน
ถึงเดินผ่านผ่านไปไม่เห็นกัน
เหมือนฟ้ากั้นกั้นไว้มิให้เจอ

ขอบคุณค่ะ

โดย: สุพรรณิการ์ IP: 24.211.35.164 วันที่: 23 ตุลาคม 2552 เวลา:10:56:48 น.

เมื่อคืนก็เสียน้ำตาไปหลายฉากค่ะ

พ่อปิงถ่ายทอดอารมณ์และความรู้สึกได้ดีเหลือเกิน ส่วนบังอรยิ่งดูยิ่งน่าเห็นใจค่ะ

ฉากที่พี่ยอดอยู่ในโรงพยาบาล แล้วบอกว่า "จำได้แล้ว" ไอ้เราก็นึกว่าจำเรื่องเก่าได้ ที่แท้... จำได้ว่าจะมีคนมาทำร้ายอาทิตย์กับยงชัย

โดย: YesterdayOnceMore

วันที่: 23 ตุลาคม 2552 เวลา:11:27:31 น.

เสียดายจริงที่ไม่มีเือื้องอรุณเพราะว่าคงสนุกกว่านี้

แต่เมื่อคืนดูแแล้วสงสารพ่อปิงและนึกถึงตอนที่อาทิตย์คุย

กับยงชัยแล้ว เฮ้ออออ......

ปล.ผู้ที่แสดงเป็นสัญชัยใช่คนเดียวกันกับที่แสดงเป็นน้องคนเล็กของบ้านเฮง เฮง เฮง หรือเปล่านะ

โดย: ToM... IP: 203.151.10.61 วันที่: 23 ตุลาคม 2552 เวลา:16:15:31 น.

แม่ค้าในตลาดไพศาลีติดกันงอมแงมเลยจ้า

โดย: แอน_แฟนชิงชัง IP: 125.25.207.47 วันที่: 23 ตุลาคม 2552 เวลา:18:19:11 น.

ผู้ที่แสดงเป็นสัญชัยใช่คนเดียวกันกับที่แสดงเป็นน้องคนเล็กของบ้านเฮง เฮง เฮง หรือเปล่านะ

ตอบว่า ใช่ค่ะ

เพิ่งมารู้เมื่อคืนตอนดูชิงชังรีรันที่ช่อง act ค่ะ มีโฆษณาเฮง เฮง เฮง พอดีก็เลยได้ร้อง อ๋อ อินี่เองที่เล่นเป็นสัญชัย เล่นได้เลวมากๆ พอไปเล่น เฮงเฮงเฮง คนละคาแรคเตอร์เลย

โดย: platoo_cd

วันที่: 23 ตุลาคม 2552 เวลา:22:16:12 น.

สวัสดีค่ะ

หนูแอบซุ่มตามอ่านบล็อคนี้มานานแล้ว ไหนๆตอนนี้อีกสี่ตอนละครก็จะจบ ก็ขอแสดงตัวสักหน่อย

หนูชอบละครเรื่องนี้มากเลยค่ะ จริงๆก็ไม่ได้ดูแต่แรก แต่ไปๆมาๆแล้วมันสนุกจนติดไปเลยจริงๆ ทุกวันจันทร์ถึงพฤหัสเลยต้องคอยดูเวลา เมื่อไหร่ชิงชังจะมาสักทีว้า 555+

แต่แรกตั้งใจจะเข้ากูเกิ้ลมาหาเรื่องย่อละครในส่วนของรุ่นลูก แต่โชคดีได้มาเจอบล็อคของพี่จุฬามณีเข้า ต้องขอบคุณจริงๆ กูเกิ้ล.. มีทุกสิ่งที่คุณเลือกสรร 555+

จะบอกว่าเพื่อนหนูก็ติดชิงชังกันงอมแงมเยอะเหมือนกันค่ะ หนูว่าเนื้อหามันไม่หนักไปเลยสำหรับเด็กอายุยี่สิบอย่างหนู ถึงจะมีฉากเรียกน้ำตาทรมานจิตใจได้ทุกวี่ทุกวันก็เถอะ

เมื่อวานดูจบแล้วอยากจะตีอกชกหัวตัวเองจริงๆ
ทำไมจบแบบนั้นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
มันทรมานคนดูมาก แล้วไตเติ้ลตอนต่อไปก็.. เอาซะอยากรู้เหลือเกินว่า ตกลงมันใครกันนะที่ถูกยิง จะพ่อปิง นังอุ่น หรือใครกันหว่า

เมื่อฉากชอบฉากที่บังอรตั้งใจจะเข้ามาหาหลาน แต่อุ่นดันเข้ามาเสียก่อน ดูแล้วรู้ว่า ยังไงเธอก็รักหลานชายนะ ที่ทะเลาะกันนั่นไม่ใช่ไม่รัก แต่แค่เธอเป็นคนแบบนั้นเท่านั้นเอง แล้วไหนจะปมเรื่องมีลูกไม่ได้ของเธออีก แล้วก็เลยเป็นโอกาสให้พี่น้องได้เอ่ยคำขอโทษแก่กันด้วย ฉากนี้เลยกลายเป็นฉากที่้ชอบที่สุดของเมื่อวาน

เหมือนกับฉากบนพี่แท็ก(ซี่)ของอารีย์ ที่ในที่สุดก็เอ่ยคำว่าลูกชายได้สักที หลังจากที่เอ่ยออกมาได้ สีหน้าอารีย์ดูจะดีใจในที่สุด สำนึกผิดแล้วสินะคุณนายคะ 55+

อยากจะบอกว่าพี่พิมพ์ รวมทั้งทุกๆคนในเรื่องแสดงได้ดีมากเลย จนถึงตอนนี้ ทุกอย่างๆหนูว่าลงตัวหมดเลยจริงๆนะ

แต่จริงๆก็ยังไม่อยากให้จบเลยนะคะ เพราะว่ามันสนุกจริงๆ
แล้วดูละครเรื่องนี้ ก็ได้อะไรมากกว่าความสะใจ(จากการเห็นนังอารีย์โดนเจ๊บังอรตบไปสองฉาด) กับหยาดน้ำตา(จากความสงสารอาทิตย์เสียเหลือเกิน ที่แม่ใจร้ายได้ขนาดนั้น) จริงๆค่ะ

แล้วจะแวะเวียนมาใหม่นะคะ

ปล. ชอบอ่านความคิดเห็นของพี่โมริสาด้วยค่ะ เพราะได้อะไรเยอะแยะเหมือนกัน แล้วความคิดเห็นค่อนข้างตรงใจหนูด้วยค่ะ

โดย: z_paradiz IP: 58.9.19.218 วันที่: 24 ตุลาคม 2552 เวลา:0:48:08 น.

ชอบฉากที่บังอร เข้าไปตบเตือนสติ คุณนายอารีย์จัง

วนเข้าไปดู ตั้งสามสี่รอบ ที่ youtube บังอรฉากนี้ ตีบทแหลกกระจาย ชอบมากกกกค่ะ

โดย: แฟนละครจากต่างแดนค่ะ IP: 89.242.182.223 วันที่: 24 ตุลาคม 2552 เวลา:2:41:31 น.

โดย: F_nakhon

วันที่: 24 ตุลาคม 2552 เวลา:9:14:20 น.

เปิดคอมฯมาตอนเช้า เช็คยอดคนเข้าชมบล็อกเมื่อวาน ได้ถึง 2700 กว่าคน เปลี่ยนหน้าอ่าน 5พันกว่าหน้า แถมไต่มาอยู่ดีใจมาก ๆ ครับ ที่ยังมีแฟนชิงชังมาตามกันมากมาย ดีใจที่อุตส่าห์ตั้งใจ เขียน ตั้งใจมาก ๆ พอ ๆ กับเขียนนิยายเลยนะ...แล้วผลการตอบรับดีมาก ๆ ครับ

เมื่อวานอยู่ที่ศูนย์ ประชุมแห่งชาติสิริกิตติ์ ตั้งแต่ ห้าโมงเช้ายันสองทุ่ม มีช่วงแอบหนีไปเจอคุณลีกับเพื่อนนักอ่าน ประมาณสองชั่วโมง ระหว่างนั้นก็ยืนเซ็นชื่อที่บู๊ธ ณ บ้านวรรณกรรมเรื่อย ๆ จนกระทั่งหนังสือชิงชังที่ ณ บ้านเตรียมมาขายจำนวนหนึ่งหมดลง หมดจนไม่มีขายนั่นเอง แล้วช่วงสองทุ่มก็มีคนเดินมาจงใจหา เฉพาะชิงชัง ซึ่งตรงนั้นก็ดีใจมากครับ..

บรรยากาศการขายหนังสือนั้น กระแสชิงชัง ดีมาก จนแบบว่า ไม่ต้อง เล่าเรื่องย่อใด ๆ เหมือนเมื่อ 4 งานก่อน ๆ(ชิงชังออกวางมาแล้ว4 งานสัปดาห์) ทุกคนรู้จักชิงชัง บ้างก็ดู บ้างก็ได้ยิน ดังนั้นไม่ต้องเล่า เพียงแต่ว่า เขาอยากได้มากน้อยแค่ไหน รวม ๆ แล้ว ก็ถือว่า ปลื้มใจครับ ตัวลอย มีน้อง ๆ เข้ามาซื้อชิงชัง มีคุณป้า คุณพี่ คุณน้า เข้ามาหยิบอย่างไม่ลังเล แต่ก็มีที่บอกว่าดูละครแล้ว ไม่อ่าน บ้างก็อ่าน แต่ไม่ได้ดูละครแบบกลัวละครทำไม่ถึง บางคนก็ทั้งอ่านทั้งดู แถมบอกว่า นิยายสนุกกว่า แถมช่วยเชียร์ด้วยอีกต่างหาก..

พี่พนักงาน ก็ช่วยเชียร์ เชียร์สั้น ๆ "อยากรู้ไหมว่า ยงชัย ตายไม่ตาย อยากรู้ไหม " แล้วพี่เขาก็ชูหนังสือ คนผ่านไปมาก็ขำ นอกจากนั้น ก็มี แบบ "เร็ว ๆ ครับ นักเขียนจะกลับท่าน้ำอ้อยแล้ว ยงชัยมันจะกลับแล้ว" ขำ ๆ ครับ มีบ้างที่เดินผ่านบู๊ธ ณ บ้าน เห็นชิงชัง ก็ชี้กันดู..ประมาณ ว่า ชิงชัง ชิงชัง...อารมณ์ตรงนั้นผมเข้าใจนะ เพราะบางที ชอบ แต่ให้อ่าน ขี้เกียจ ให้ซื้อ มันแพงจัง..

พอมาร้านเน็ตเมื่อตอนเที่ยงคืนกว่า ๆ เข้าเช็คอ่านกระทู้ที่พันทิพย์ ก็ปลื้มใจกับกระแสเป็นอย่างมากกกกกครับ...เอ้อ ลืมไปเช็คบล็อกก็มียอดแฟนชิงชัง เข้ามาพูดคุยด้วย..ขอบคุณนะครับที่ทำให้บล็อกไม่เงียบเหงา มีอะไรในใจก็ระบายออกมาได้ครับ...

ส่วนเรื่องความจำพี่ยอด ผมมานึก ๆ เขาก็ให้ลุ้นนะ เพราะยอดถูกตีแล้วความจำเสื่อม ตามสูตรที่เราดู ๆ กันมา คือ ถ้าถูกซ้ำความจำจะคืน ...เราคงลุ้น ๆ กันว่า ต้องคืน// แต่ตามบทประพันธ์ เราก็รู้ ๆ กันอีกว่า ความจำไม่คืน..ส่วนความจำยอดจะคืนหรือไม่คืน เพื่อ แม่อิ่มนั้น อีก สองคืนก็ได้รู้กันเนอะ...

อิอิ

เมื่อวานมีแฟนนักอ่านโทรหาขอถ่ายรูปคู่ด้วย ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะครับ...

อย่างไร วันนี้ พรุ่งนี้ ผมก็ยังอยู่ในงานฯ อยากได้ลายเซ็น ก็ โทรหาละกันว่าอยู่ตรงไหน แต่ที่แน่ ๆ ก็ตรงบู๊ธ ณ บ้านแหละครับ เอาเล่มอื่น ๆ ไปให้เซ็นให้ก็ได้ครับ...

ไปล่ะ...

โดย: F_nakhon

วันที่: 24 ตุลาคม 2552 เวลา:9:32:31 น.

ลืมบอกเบอร์โทรผม

0869299779

(ขอบคุณสำหรับหลาย ๆ ข้อความที่ส่งมาให้กำลังใจนะครับ)

โดย: F_nakhon

วันที่: 24 ตุลาคม 2552 เวลา:9:33:45 น.

โดย: F_nakhon

วันที่: 24 ตุลาคม 2552 เวลา:9:33:45 น.

ในที่สุดคุณนายอารีย์ก็มางานบวชลูกชายได้เนอะ รอชมต่อวันจันทร์

โดย: sakana's world

วันที่: 24 ตุลาคม 2552 เวลา:13:27:52 น.

ไม่นึกไม่ฝันเหมือนกัน ว่าชิงชังจะมาได้ไกลขนาดนี้ นักแสดงและทีมงานทุกคนต่างทำหน้าที่จากกำลังใจที่ได้รับ อย่างสุดกำลัง....จริงๆ

โดย: คนเบื้องหลัง ชิงชัง IP: 114.128.136.117 วันที่: 24 ตุลาคม 2552 เวลา:20:00:03 น.

ชิงชังจะจบแล้วเหรอเนี่ย
ยังไม่อยากให้จบเลย
เอ หรือให้จบดีจะได้ไม่ต้องรีบกลับมาเฝ้าหน้าจอ

โดย: Jum IP: 118.174.0.214 วันที่: 25 ตุลาคม 2552 เวลา:21:29:37 น.

ดูลคร แล้วตามมาอ่านบล๊อค ชื่นชม ชื่นชม แต่งได้ดี มาก

จึงอยากมีหนังสือเก็บไว้ เดี๋ยวจะส่งเงินค่าจองหนังสือไปให้นะ อย่าลืมโทรบอกด้วยนะค๊ะ

โดย: ยายเก๋า (ชมพร

) วันที่: 26 ตุลาคม 2552 เวลา:22:25:55 น.

ชอบ ชิงชัง วันนี้จัง ใครเห็นอะไรบ้างเอ่ย?...
บทตอนบวช ค่า...
คนสร้างยอมเสียเวลา ยอมเสียเงินเพื่อสืบทอดวัฒนธรรมในการบวช เริ่มจากแห่นาคที่มีรายละเอียดครบ การรับผ้าไตรจากแม่ การครองผ้าจากพระพี่เลี้ยง การรอรับพระบวชใหม่ เหล่านี้ควรสอดแทรกเข้าไปในละครเพื่อสืบทอดวัฒนธรรม เหมือนหนังเกาหลีที่แทรกวัฒนธรรมการกินอาหาร เข้าไปจนคนดูทั่วโลกรู้จักและอยากกินอาหารเกาหลีนั่นแหละค่า....
สรุบ "ชิงชัง" วันนี้อิ่มอุ่นจังเลยพ่อคุณ

โดย: ป้านางน้อย IP: 222.123.50.192 วันที่: 26 ตุลาคม 2552 เวลา:22:40:30 น.

วันนี้ดูชิงชังไม่ปะติดปะต่อเท่าไร
เพราะสัญญาณดาวเทียมใหญ่ยักษ์บนหลังคามันไม่เวิร์ค
ทำให้การร้องไห้สะดุดหยุดชะงักซะงั้น
เลยต้องโทรหาคุณเฟื่องให้ช่วยลำดับเรื่องราวบางช่วงบางตอนให้หน่อย

วันนี้ต้องขึ้นต้นด้วยเสียงปืนปริศนาเมื่อวันพฤหัสที่แล้ว
หลังจากที่ไต่ถามเข้ามากันวุ่นวายว่าใครเป็นคนยิง
ยงชัยจะตายไหม อาทิตย์ล่ะโดนยิงหรือเปล่า?
ปิงจะช่วยลูกได้ไหม แล้วจะตายตอนนี้ไหม?

สุดท้ายเสียงปืนที่ทุกคนรอคอยก็เฉลยออกอย่างที่ได้ดูกันไปแล้ว
คือเป็นสัญชัยกับปิงที่แย่งปืนกันจนลั่นขึ้นฟ้า
ส่วนภาพของยงชัยที่ถือปืนนั้นก็เป็นคนละช่วงวินาที ต้องบอกแบบนี้
แต่การตัดต่อที่กระชับฉับไว ทำให้คนดูเกิดอาการไขว้เขว
และมีคำถามว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้างหลังได้ยินเสียงปืนนัดแรกดังขึ้น
นับว่าได้ผลทีเดียวกับตัวอย่างของตอนต่อไป
สำหรับเราแล้วเชื่อว่าทุกคนที่ดูชิงชัง หลังละครจบจะยังไม่เปลี่ยนช่องไปไหน
จนกว่าจะได้ดูตัวอย่างของวันพรุ่งนี้ แล้วก็จะมาถกกันว่ามันจะเป็นยังไงบ้างหนอ ?
จริงไหมคะพวกเราชาวชิงชัง

สำหรับวันนี้น้ำตากระจายกับหลาย ๆ ฉาก
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ปิงวิ่งเอาตัวเข้าบังอาทิตย์แล้วล้มอยู่ในอ้อมกอดของไอ้หนู
ระหว่างวินาทีที่วิ่งเอาตัวเข้าบังกระสุนให้ลูกนั้น
คนเป็นพ่อคิดเพียงอย่างเดียวคือ ขอให้ลูกปลอดภัย
แม้ตัวจะตายก็ยอมแลกชีวิตให้
เราจึงได้เห็นว่าปิงหลับตาลงอย่างมีความสุขอยู่ในอ้อมกอดของลูก

อาทิตย์เองก็ตกใจไม่น้อย หรือแทบไม่เชื่อกับความคิดของตนตรงที่ว่า
ปิงเป็นใคร ทำไมถึงต้องทุ่มเทชีวิตทำความดีให้เขามากขนาดนี้
แต่คำถามของอาทิตย์ไม่ต้องรอคำตอบนาน เมื่อแม่อิ่มตัดสินใจพาเข้าไปหาพ่อในห้อง
แล้วความจริงที่เก็บงำไว้เกือบยี่สิบปีก็ถูกเปิดเผย
ให้ลูกได้รู้จักพ่อบังเกิดเกล้า ความรัก ความอบอุ่นที่อาทิตย์รอมานานนั้น
บัดนี้มันได้รับการเยียวยาไม่ให้เขาต้องเป็นลูกไม่มีพ่ออีกต่อไป

สำหรับอารีย์ วันนี้เธอกลับมาเพื่อสะสางเรื่องราวในอดีตให้จบ
หลังจากที่เธอหนีความจริง มาอยู่กับคำโกหกพกลม
และอยู่กับความลับที่คิดว่ามันมีอยู่ในโลกนี้
แต่เมื่อถึงเวลาอารีย์ก็ต้องยอมรับว่าความลับไม่มีในโลก
อดีตถูกเปิดเผยและขุดคุ้ยด้วยตัวของมันเอง
สุดท้ายสามัญสำนึกในด้านดีก็สามารถดึงอารีย์กลับมาในทางที่ถูกที่ควร
คำสัญญาที่รับปากกับอดีตสามี ทำให้ปิงนอนตาหลับ

ความจริงเรื่องระหว่างปิงและอารีย์นั้น
ต้องบอกว่าปิงนั้นเป็นคนดี ดีเกินกว่าที่อารีย์จะคู่ควร
อารีย์เหมือน ลิงได้แหวน ไก่ได้พลอย เธอไม่เคยเห็นค่าของอัญมณีในมือ
ต่อเมื่อเธอปล่อยให้มันหลุดลอย เมื่อนั้นเธอจึงเห็นว่านั่นคือเพชรแท้
คำขอโทษ และขออโหสิกรรมจึงออกจากปากอารีย์ได้อย่างไม่ยากเย็นอีกต่อไป
เหมือนกับฉากที่เธอกราบขออโหสิกรรมกับพระลูกชาย
อาทิตย์เองก็ปลื้มปิติกับคนเป็นแม่ไม่ใช่น้อย
ต่อนี้ไปเขาจะเชิดหน้ามองผู้คน
มองโลกได้อย่างภูมิใจว่าเขามีพ่อแม่พร้อมสมบูรณ์แล้ว

สุดท้ายสำหรับวันนี้ ขอยกให้กับความรักที่ยิ่งใหญ่ของคนเป็นแม่อย่างนางทองคำ
รวมถึงแม่ทุกคนในโลกนี้
ไม่มีความรักใดจะเทียบเท่า และเสมอเหมือนกับความรักของพ่อแม่
ไม่มีความดีใจไหนจะเท่าที่คนเป็นแม่เห็นพี่น้องรักใคร่ปรองดองกลมเกลียวกัน
ไม่มีความสุขใดไหนเท่าที่แม่เห็นลูกยิ้มแย้มแจ่มใส และอยู่เคียงกันไม่ว่ายามทุกข์หรือสุขก็ตาม
นางทองคำจึงไม่ลังเลที่จะเอ่ยออกมาว่าหากตาย นางก็ตายตาหลับ

อยากบอกว่าชีวิตคนเรามันสั้น หากวันนี้คุณยังไม่ได้บอกรักแม่กับพ่อ
ก็จงทำเสีย ก่อนที่จะไม่มีโอกาสนั้น และหากทำมากกว่าคำบอกรัก
ด้วยการทำให้ท่านรู้ว่าเราเป็นคนดี แค่นี้พ่อกับแม่ก็เป็นสุขแล้วค่ะ

ด้วยความปรารถนาดี และในนามของความรัก

โมริสา

คำเตือน : นี่คือความคิดเห็นหลังดูละครจบ
ใครจะเห็นอย่างข้าพเจ้าหรือไม่ ไม่ใช่ความผิด
ขณะเดียวกัน ข้าพเจ้าก็ไม่ผิดเช่นกันที่จะมีความเห็นเช่นดังที่กล่าวมาแล้ว

โปรดใช้วิจารณญาณ

โดย: โมริสา IP: 125.24.77.109 วันที่: 26 ตุลาคม 2552 เวลา:22:59:55 น.

ฝากข่าวถึงน้องปลาทู ปูนาหน่อยค่ะ

ส่งชื่อที่อยู่มาให้พี่ทางอีเมลด้วยนะคะ พี่จะจัดส่งที่คั่นไปให้ค่ะ

ที่ให้พี่มาเมื่อวันก่อน มันอยู่ไหนไม่รู้ ขอโทษทีค่ะพี่หาไม่เจอ

โดย: โมริสา IP: 125.24.77.109 วันที่: 26 ตุลาคม 2552 เวลา:23:06:49 น.

หลับให้สบายนะปิง

โดย: กบในขวด IP: 49.49.244.97 วันที่: 29 เมษายน 2559 เวลา:17:18:30 น.