ตั้งแต่ดูมา 20 ตอน
บอกตรง ๆ เลยนะไม่มีตอนไหนที่ไม่อยากดูต่อสักตอน
แล้วแบบว่าหนึ่งชั่วโมงมันทำไมเร็วเยี่ยงนี้
รู้สึกว่าหายใจไม่กี่ที อ้าว !จบแล้ว
ฟระ กว่าจะได้ดูอีกทีก็ต้องวันจันทร์ คอยกันเงกเลย

เสียดายว่าฉากแรกที่พ่อกับแม่นังมาลัยเข้าไปเจอไอ้ยอดอยู่กับลูกสาวตัวเองนั้น
เราไม่ได้ดู เพราะมัวแต่เดินไปซื้อหนังสือ "แม่และเด็ก" ฉบับเดือนกันยายน
เพราะในเล่ม คอลัมส์เคาะประตูบ้าน เขามีสัมภาษณ์คุณจุฬามณี เจ้าของเรื่อง "ชิงชัง"
เราตามประสาแควนขับก็เลยต้องแจ้นออกไปหาซื้อมาชื่นชม
สำหรับใครที่อยากทราบว่าเขาสัมภาษณ์อะไรกันบ้าง
แล้วตัวจริงเสียงจริงหน้าตาจะหล่อปานไหนละก็
ขอเชิญออกไปหาซื้อได้ตามร้านหนังสือชั้นนำทั่วไป
ขอบอกว่าหมดแล้วหมดเลยเน้อ

วกกลับมาเรื่องชิงชังต่อดีกว่า
วันนี้สงสารแม่อิ่ม เธอพยายามจะรักษาสถานะสามีภรรยาให้ยืนยาว
ถึงแม้ไม่ได้ตกแต่งตามประเพณี แต่เมื่ออยู่กินเป็นผัวเมียกันแล้ว
เรื่องจะให้ทิ้งสามีแล้วไปอยู่กับคนใหม่นั้น ไม่เคยมีความคิดอยู่ในสมองของแม่อิ่ม
วันนี้จึงได้เห็นแม่อิ่มอ้อนวอนขอร้องให้ผัวกลับบ้าน
หากจะมองย้อนกลับไปตอนที่แม่อิ่มรู้ว่าผัวทำเสน่ห์ใส่นั้น
ตอนนั้นแม่อิ่มก็คิดจะกลับไปอยู่กับพ่อ แต่เพราะคำมั่นสัญญาที่ไอ้ยอดขอพิสูจน์ตัวเอง
อีกทั้งแม่อิ่มเองก็คิดว่าในเมื่อเป็นผัวเมียกันแล้ว ก็ต้องอดทนสู้กันไปให้ถึงที่สุด
แต่มาวันนี้ วันที่มารผจญชีวิตคู่ของแม่อิ่มกับไอ้ยอด
เราจึงได้เห็นแม่อิ่มอ้อนวอนไอ้ยอดให้กลับบ้านทั้งน้ำตา
หากไอ้ยอดมีสติสัมปชัญญะที่สมบูรณ์ มันคงปลื้มจนน้ำตาไหลที่แม่อิ่มรักมันได้ขนาดนี้

อีกสองคนที่น่าสงสารไม่แพ้แม่อิ่มก็คือ ไอ้ยิ่งกับนังอุ่น
ฉากไอ้ยิ่งยกมือไหว้ขอร้องแม่อิ่มให้อยู่ต่อ ยอมรับว่าประทับใจมาก
ประทับใจในความรักของไอ้ยิ่งที่มีต่อพี่ชายและพี่สะใภ้ของมัน
ความรักที่ไอ้ยิ่งมอบให้คนทั้งสอง
มีทั้งความเคารพยำเกรง ความภักดี สุดท้ายความจริงใจ
และไอ้ยิ่งยังเชื่อมั่นว่าพี่ของมันไม่ใช่คนเยี่ยงนั้น
จึงไม่แปลกที่ไอ้ยิ่งจะยกมือไหว้ขอเวลาจากพี่อิ่มของมันทั้งน้ำตา

นังอุ่นเองก็เจ็บไม่แพ้คนเป็นพี่สาวหรือไอ้ยิ่ง
แต่ความเจ็บของนังอุ่นออกไปในทางเหมือนเด็กกำลังถูกแย่งของรักของหวง
เราจึงเห็นนังอุ่นตบตีด่าทอกับนังมาลัยอย่างถึงพริกถึงขิง
เห็นนังอุ่นตัดพ้อต่อว่าไอ้ยอดราวเด็กน้อยที่ถูกพี่ชายขัดใจ

แต่ฉากนังอุ่นตบกับนังมาลัย ยอมรับเลยว่าคันมือมาก ๆ อยากร่วมวงไพบูลย์ด้วยคน
คุณปีใหม่แสดงเป็นนางมาลัยได้อย่างสุดยอดของเมียน้อยจริง ๆ
แบบว่าอยากตบเธอจริง ๆ เลยขอบอก (ฮา)

ผู้ใหญ่แก้วกับแม่ทองคำในงานศพของเจ๊กฮวด
เป็นอีกหนึ่งฉากที่เข้มข้นของวันนี้เลยทีเดียว
ผู้ใหญ่แก้วที่กางปีกปกป้องลูกสาวราวพญาเหยี่ยวแต่แรกนั้น
หลังทิดอินกับบังอรสาวไส้ของตนออกมาแฉกลางงานศพ
พญาเหยี่ยวที่ว่ากลับกลายเป็นนกปีกหัก
ทำไมไม่เปรียบเป็นหงส์ ? เพราะหงส์ยังเหลือมาดของความเป็นหยิ่งทะนง
แต่ผู้ใหญ่แก้วไม่เหลือสภาพ แม้ในดวงตาที่เอ่อท้นด้วยน้ำตานั้น
ยังไร้สิ้นแสงแห่งความหวังในตัวลูกสาวของตน

บังอรกับปลัดสมชาย
การกระทำของสองคนนี้ต้องพูดถึง ย้ำ ต้องพูดถึง
เพราะเป็นตัวอย่างที่ไม่ดีสำหรับเยาวชน
หรือสำหรับใครบางคนที่อาจกำลังหลงทาง
จะด้วยประชดประชัน หรือต้องการแก้แค้นเอาคืนก็ตาม
ขอบอกว่าการกระทำเช่นนี้ เป็นสิ่งที่ไม่ควรเอาเยี่ยงอย่าง
แต่อยากให้ดูไว้เป็นบทเรียนสอนใจ สอนตัวเอง
เพราะมนุษย์อย่างปลัดสมชายเอากิเลส ตัณหาเป็นที่ตั้ง บวกลบคูณหารออกมาแล้ว
กลายเป็นเหวลึกที่เขาพร้อมจะดึงคนหลงทางอย่างบังอรให้ตกหลุมพรางไปด้วยกัน

คำเตือน : นี่คือความคิดเห็นส่วนตัวหลังดูละครจบ จึงย้อนดูตัว
โปรดใช้วิจารณญาณ