Mommy's diary_wait! it's not a good sign_ ดีใจได้ไม่ทันไร มีเรื่องต้องกังวลซะแล้ว มาต่อนะคะ 15 กุมภาพันธ์ สัญญานไม่ค่อยดีมันเรื่มในวันที่เสร็จจากประชุมที่กรุงเทพฯ กำลังจะกลับ ตื่นเช้าเราเข้าห้องน้ำตามปกติ และเราพบว่ามีเลือดออกค่ะ สีชมพูจางมาก แค่นั้นเราก็ตกใจแล้ว! ออกมานั่งสงบใจพร้อมกับ pack กระเป๋าไปด้วย เว้นระยะซักพัก เข้าห้องน้ำสำรวจดูใหม่..ยังมีซึมออกมาค่ะ เรื่อยๆ ตอนนั้นเราน้ำตาคลอแล้ว ใจคอไม่ดี โทรหาสามี เค้าก็ได้แต่ปลอบค่ะ วันนั้นนอยด์มาก แล้วเราต้องลากกระเป๋าขึ้น MRT ต่อ Airport link ด้วยไงคะ ก็พยายามช้าๆ ระวังเป็นที่สุด ระหว่างนั้นพี่สาวสามีที่เป็นพยาบาลก็โทรเข้ามาถามอาการ เค้าบอกว่าอย่าตกใจมาก มันเป็นอาการที่อาจเกิดขึ้นได้ ด้วยสาเหตุต่อไปนี้ 1. ฮอร์โมนที่ควบคุมการมีรอบเดือนยังคงทำงานอยู่ เลยอาจทำให้มีเลือดออก (หรือเลือดล้างหน้าเด็ก) 2. เลือกออกจากการฝังตัวของลูกกับผนังมดลูก 3. ภาวะแท้งคุกคาม และข้อสุดท้ายนี่แหละค่ะ ไม่สามารถวางใจได้ พอกลับมาถึงบ้าน เราเลยรีบไปหาหมอที่เราฝากครรภ์ด้วยในเย็นนั้น หมอทำหน้าเครียดค่ะ (คุณหมอคนนี้เค้าไม่ค่อยยิ้มอยู่แล้ว) แล้วให้เราขึ้นเตียง ultrasound ทันที จากนั้นเราก็นอนเปิดพุง แล้วหมอเอาเจลเย็นๆ มาทา แล้วเอาตัว scan มากดๆ วนๆ ที่ท้อง (แอบกดแรงด้วยอะ) เราแอบดูหน้าหมอ แกนิ่งจนเราเครียดอะ แล้วหมอก็พูกว่า "น้องยังอยู่นะ" จากนั้นก็หมุนมอนิเตอร์มาให้เราดู "ตรงนี้ท้องนะ ตรงนี้ถุงน้ำ และ...เห็นตัวเค้ามั้ย เล็กๆ เนี่ย" เราก็มองตามที่ pointer ชี้..เหมือนถั่วงอกเล็กๆ เลยค่ะ ขดอยู่ในถุง ยาว 0.63 cm ค่ะ จิ๋วหลิว นับอายุครรภ์ตอนนี้ได้ 6 สัปดาห์ค่ะ มันดีใจ อธิบายไม่ถูกอีกแล้ว ครั้งแรกที่ได้เห็นเค้าไง แล้วมันเหมือนกับว่า เชื่อแล้วจริงๆ ว่าลูกเราอยู่ตรงนั้น..คือก่อนหน้านี้ถึงจะรู้ว่าตั้งท้องแต่เรารู้สึกกึ่งฝัน..กึ่งจริงค่ะ เพราะเราไม่มีอาการแพ้ท้องหรืออะไรเลย นอกจากเหนื่อยง่ายนิดหน่อย หลังจากนั้นหมอก็ฉีดยากันแท้งให้ 1 เข็มค่ะ แล้วบอกว่าให้ระวังมากๆ เรื่องการขึ้นลงบันได ลุก-นั่ง ห้ามยกของหนักเป็นอันขาด อีกวันหนึ่งเลือดก็หยุดไหลค่ะ ปกติ สบายใจ 17 กุมภาพันธ์ ฝันร้ายกลับมาอีกรอบ เลือดไหลอีกค่ะ คราวนี้เป็นมูกสีน้ำตาล ปริมาณไม่มากค่ะ คล้ายๆ ตอนประจำเดือนใกล้หมด เราลางานเลยค่ะ 1 สัปดาห์ ตอนนั้นสามีกลับจากเชียงใหม่มาพอดี เลยมีคนดูแล แต่ยังไงเราก็นอนแบบ absolute bed rest ไม่ไหวค่ะ ก็มีทำโน่นนี่บ้าง แต่พยายามทำทุกอย่างช้าๆ เบาๆ เข้าใจเลยค่ะ..ที่เค้าบอกว่าถนอมเหมือนไข่ในหินอะ ก่อนนอนก็สวดมนต์ขอให้พระคุ้มครองด้วยค่ะ 21 กุมภาพันธ์ อายุครรภ์ 7 สัปดาห์ อาการที่ว่าหายไปแล้วค่ะ และวันนี้เป็นวันที่หมดนัดตรวจดูซ้ำ และผลปรากฎว่า...น้องอยู่ดีค่ะ ตัวยาวขึ้นอีกหน่อย 0.89 cm และเห็นหัวใจกระพริบๆ ด้วยค่ะ นึกขอบคุณเทคโนโลยีสมัยนี้จริงๆ ที่ทำให้เราได้มองเห็นความเป็นไปของลูกในท้อง ช่วยให้สบายใจและหายกังวลไปได้เยอะค่ะ   Create Date : 26 มีนาคม 2555 3 comments Last Update : 26 มีนาคม 2555 12:19:44 น. Counter : 5469 Pageviews. Share Tweet

ขอให้ผ่านพ้นความกังวลไปได้ด้วยดีนะคะ ช่วงไตรมาสแรกของการท้องต้องระวังมากๆเลยคะ เข้าใจความรู้สึกตอนเห็นน้องในท้องเลยค่ะ   โดย: พี่โมกข์กับน้องต้นไม้ 26 มีนาคม 2555 20:11:21 น.

ขอให้น้องแข็งแรงนะคะ ของพาวตอนนี้ 18 สัปดาห์แล้ว แต่ยังแพ้อยู่เลย เป็นแม่คนมีความสุขบนความลำบากจริงๆค่ะ สู้ๆนะคะ   โดย: พาว (hugsociety ) 27 มีนาคม 2555 10:09:45 น.

ขอบคุณมากค่ะ คุณ พี่โมกข์กับน้องต้นไม้ และ คุณพาว ตอนนี้ผ่านช่วงวิกฤติมาได้แล้วค่ะ ^^   โดย: After Sunset_Before Sunrise 27 มีนาคม 2555 14:48:42 น.