Zz....ZZzzzz...zzz...ZZZZ..........Zz

เคยสงสัยไหมว่าทำไมหลายๆคน( รวมทั้งตัวข้าพเจ้าด้วย ) ยิ่งโตขึ้น ยิ่งนอนเก่งขึ้นเรื่อยๆ

จำได้ว่าสมัยเด็กนี่ตัวข้าพเจ้าเป็นเด็กไฟแรงมาก
วิ่งวุ่นทั้งวัน หาเรื่องเล่นไปเรื่อยๆ ไม่มีหยุด เวลาเรียนก็ตั้งอกตั้งใจดี สมาธิดีเยี่ยม ไม่เคยสัปหงกหรือหาวหวอดสักครั้ง

ข้าพเจ้ามาเริ่มหลับในห้องเรียนจริงๆก็ตอน ม.5 จำได้ว่าคาบแรกที่หลับคือ คณิตศาสตร์
หลับแบบฟุบลงบนโต๊ะเลย ไม่เคยหลับสนิทอย่างนั้นมาก่อน

หลังจากนั้นเหมือนโรคขี้เกียจจะอัพเกรดตัวเองขึ้นเรื่อยๆ จากเคยหลับในห้องเรียนครั้งเดียว เพิ่มเป็น 2 เป็น 3 จนนับไม่ถ้วนในที่สุด


จากที่ไม่เคยนอนกลางวัน กลายเป็นในวันหนึ่งๆต้องหาเวลางีบให้ได้
จากที่ตื่นตัว ตาโพลงตลอดเวลากลายเป็นง่วงอ้าปากหาวเกือบตลอดเวลา

และก็เหมือนเป็นโรคระบาดของชีวิตวัยรุ่นตอนปลายช่วงเข้ามหาวิทยาลัย ที่พอเข้าห้องเล็คเชอร์ทีไร จะพบเห็นเพื่อนนิสิตนักศึกษาฟุบเป็นแถบตามๆกัน

โดยอัตราส่วนการน็อคระหว่างชาย:หญิง อยู่ที่ 90:10
เกิดอะไรขึ้นกันวะเนี่ย

และตอนนี้ข้าพเจ้าและเพื่อนๆก็ได้เพิ่มเลเวลตัวเองให้เจ๋งมากขึ้น จากฟุบลงบนโต๊ะ เป็นนั่งสัปหงก อัฟเกรดเป็นยืนหลับระหว่างราวด์ข้างเตียงคนไข้ ไปจนถึงทักษะขั้นสูงสุด นั่นคือ หลับคาห้องผ่าตัด !!!! ( แต่ไม่ต้องกลัวครับ คุณๆทั้งหลาย เพราะพวกข้าพเจ้าเป็นแค่นักเรียน ตำแหน่งในห้องผ่าตัดก็เป็นแค่ผู้เฝ้าดูห่างๆ หรืออย่างเก่งก็เป็นมือ 3 เท่านั้น ไม่ได้เป็นผู้ลงมือเอง ฉะนั้นไม่มีพลาด )

มาถึงตอนนี้จึงต้องหาทางค้นหาคำตอบให้กับตัวเองสักทีว่ามันเกิดอะไรขึ้น และทำอย่างไรถึงจะไม่ง่วงระหว่างวัน

อ๊ะ อ๊ะ อย่ามาพูดเรื่องกาแฟกับข้าพเจ้า เพราะข้าพเจ้าตั้งใจไว้ว่าจะไม่พยายามพึ่งสารเคมีอื่นถ้าไม่จำเป็นจริงๆ
อีกอย่าง เห็นเพื่อนที่ซัดกาแฟไปแก้วสองแก้วทุกวัน ก็ไม่เห็นมันจะตื่นระหว่างเรียนตรงไหน

....................

ลองมาไตร่ตรองแล้ว ข้าพเจ้าคิดว่าเหตุผลจริงๆอยู่ที่ ความสนใจในการเรียนมากกว่า

หากไม่ใส่ใจอะไรสักอย่างแล้ว บทเล็คเชอร์ที่แสนจะเยี่ยมยอดก็กลายเป็นบทสวดกล่อมให้เข้าสู่นิทราได้โดยฉับพลัน

ซึ่งข้อนี้ข้าพเจ้าก็กำลังพยายามแก้อยู่ แต่จะให้แก้ทันทีนั้น คงเป็นไปไม่ได้ เนื่องด้วยข้าพเจ้าเป็นมนุษย์ธรรมดาคนหนึ่ง ไม่ใช่คอมพิวเตอร์ ที่จะสั่งปั๊บติดปุ๊บเพียงปลายนิ้วสัมผัสดัง "คลิ๊ก" ก็จัดการได้ทุกอย่าง

.................

การง่วงนอนระหว่างวันเป็นเรื่องแปลก

เคยมีคนศึกษาว่า หากเราเห็นผู้อื่นง่วงหนาวหาวนอนระหว่างเวลาทำงาน โอกาสที่เราจะรู้สึกเบื่อๆ เพลียๆ อยากหลับจะมีมากขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ

ไม่ต้องไปดูที่ใดอื่นไกล จากเพื่อนที่นั่งใกล้ข้าพเจ้านั่นล่ะ
พอเริ่มมีคนแรกฟุบลงไป เดี๋ยวก็จะมีตามมาต่อไปเรื่อยๆ เหมือนเป็นการเหนี่ยวนำซึ่งกันและกัน
ที่ตลกมากคือ มีอยู่วันหนึ่ง แถวที่นั่งของข้าพเจ้า 7 คน หลับกันอย่างไม่เกรงใจอาจารย์ทั้งแถบ แถมยังเป็นแถวด้านหน้าเสียด้วย
เป็นภาพที่น่าตื่นตาตื่นใจมาก อัศจรรย์เด็กหลับฝันกันทั้งแถว!!! อาจารย์คงเสียความมั่นใจน่าดู


ซึ่งก็ได้แต่แก้ปัญหาเฉพาะหน้ากันไป อย่างไปล้างหน้า ซื้อลูกอมขนมมาขบเคี้ยว มันก็แก้ได้บ้างแก้ไม่ได้บ้าง
ก็พยายามกันไป

แต่ส่วนใหญ่ ชะตากรรมสุดท้ายจะแพ้แรงดึงดูดของเบาะที่นั่งกันทั้งนั้น

.....................

เคยมีคนบอกว่า การนอนเป็นสิ่งไร้ความจำเป็น คนเรานอนเพียงวันละ 4 ชม. ก็พอแล้ว คุณยังมีเวลานอนอีกมากหลังจากคุณตายไป

คนที่เชื่อในแนวความคิดนี้น่าจะเป็นพวกมนุษย์บ้างาน
เรียกว่าทำงานแบบลืมเมียที่บ้านไปเลยว่างั้นเถอะ

....................

ไม่ว่าแนวความคิดนี้จะถูกหรือผิด ควรหรือไม่ควรสำหรับในแวดวงอาชีพที่ข้าพเจ้าศึกษาอยู่

แต่ที่แน่ๆ

ข้าพเจ้าไม่เล่นด้วย ชัวร์

แต่ต้องหลังจากที่ข้าพเจ้าสามารถแก้ปัญหาการง่วงของตัวเองเสร็จแล้วนะ

ใครมีคำแนะนำดีๆ เชิญโพสต์ได้เลย

ขออนุโมทนาบุญในทุกความเห็นที่เสนอทางแก้ให้


Keano ไปนอนสักงีบดีกว่า
15/06/48

Create Date : 15 มิถุนายน 2548		4 comments
Last Update : 15 มิถุนายน 2548 16:35:27 น.
Counter : 365 Pageviews.
Share Tweet