BlogGang.com : : ญามี่ :

อยากเก่งกว่าใคร?(กาพย์มหาตรังคนที)

อยากเก่งกว่าใครจริง.....ทำได้นิ้งกว่าใครใครเกิน
รู้ชัดเหมือนหัดเดิน.....กับเล่ห์เหลี่ยมยามแปรความคิด
ทำเร็วเหมือนดังกระโดด......เป็นคนโปรดไม่เคยทำผิด
อยู่กับโชคและสิทธิ์,,,,,ผ่านซวยช้ำด้วยมิตรและไมตรี

เป็นคนเก่งสุดเหนือ.....ไม่เคยเหลืออารมณ์คนใจดี
เปลี่ยนแปลงไปทุกนาที.....อยู่กับงานดังเช่นหุ่นยนต์
ความคิดดังภาพวาด.....ไม่เคยพลาดมีแต่มาชน
อยากได้ไร้เหตุผล.....เอาแต่ย้ำดังเช่นคนเมา

เหมือนภาพขาดแบบจิ๊กซอว์.....ไม่มีท่อคอยช่วยมาบรรเทา
อยู่ไปดังคนเหงา.....มีแต่โกรธมาเขย่ากลัวเกรง
ความคิดคอยตามปลุก.....ให้ใจลุกไปกับบทเพลง
เสียงใจร้องร่ำบรรเลง.....อยากเก่งแต่รอนกับความคิด

ไม่รวยเหมือนใครเขา.....ใจเจ็บเศร้าหลงอยู่ในจิต
ทุกวันเฝ้าแต่พิศ.....โทษตัวเราช้ำไม่เคยจำ
เบื่อพึ่งคนอื่นมา.....แก้ปัญหาซ้ำเติมรอนนำ
หลายครั้งหลงคนอำ.....หลังร้าวจมเจ็บสมใจคน

อยากเก่งกว่าใครหมด.....แพ้เริ่มลดไม่ต้องทาบทน
พ่ายแพ้หายผ่านผจญ.....เป็นยอดเหนือไร้ซึ่งช้ำชน
มีแต่คนมาอิจฉา.....คอย “เลียขา”เหมือนข้าวคอยฝน
รู้เล่ห์ทันเกมกล.....ถึงยอดดอยเร็วในพริบตา