เมษายน 2550

1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
 
 
20 เมษายน 2550
All Blog
คลายร้อน...
หลายวันมาแล้ว จริง ๆ อาจเป็นอาทิตย์มาแล้วก็ได้
ที่กิจกรรมยามเย็นของผมในตอนนี้
คือ การได้ไปนอนแช่น้ำที่ฝ้ายเก็บน้ำ คลายร้อน
และนั่นทำให้เจ้าสุนัขสองตัวของผมติดเป็นนิสัย
เพราะทันทีที่ เวลาเดินเข้าไปใกล้เวลาสี่โมงเย็นเมื่อไร
เจ้าสองตัวมักจะวิ่งไปวิ่งมา เพื่อจะเรียกให้ผม
ไปเล่นน้ำเสมอ โดยที่มันสองตัวไปนอนแช่น้ำ
และเฝ้าผมไปในตัว....

เด็ก ๆ หลายคนที่แวะเวียนมาใช้ฝ้ายเก็บน้ำ
ต่างกลายเป็นคนแปลกหน้าที่คุ้นเคยกันเร็วขึ้น
จากการเล่นน้ำรวมกัน และกลายเป็นการนัดหมาย
โดยไม่ต้องมีถ้อยคำ
ตกเย็นก็แค่มาเจอกันที่ริมฝ้าย
หัวเราะ กระโดด ยิ้ม และพูดจากันอย่างสนุกสนาน
ส่วนผม ชอบนอนนิ่ง ๆ อยู่ในน้ำ
และมองขึ้นไปบนฟากฟ้า

แม้ว่ารอบกายจะเต็มไปด้วยเสียงของพวกเด็ก ๆ
แต่ผมกลับรู้สึกสงบที่ได้นอนมองท้องฟ้าจาก
ที่ตรงนี้ จากริมฝ้าย บางทีก็มองผ่านน้ำขึ้นไป

สิ่งที่ผมพบก็ยังเป็นสิ่งเดียวที่ผมรู้สึกมาตลอด
ฟ้า...ยังคงเป็นสีฟ้า
หัวใจ...ยังคงเต้น และคิดถึงใครคนนั้น
คนที่อยู่บนฟ้าสีฟ้านั้น

ความเศร้ากัดกิดผมจากภายใน
จนถึงที่สุดแล้ว...
มันไม่เหลือความเศร้าไว้ในใจอีกต่อไป
เวลาคอยเยียวยาช่วงเวลาแห่งความเจ็บปวด
ให้ค่อยบรรเทาเบาบางลง ทุกวินาทีที่เดินผ่านไป
คงเหลือแต่ความคิดถึงที่ติดอยู่ในใจเท่านั้น

ผมหลับตา ได้ยินแม้กระทั่งเสียงหายใจ
และเสียงเต้นของหัวใจตัวเอง
ที่มันบอกว่า...
ตลอดมา ผมเฝ้าแต่มอง และตามหา
ในสิ่งที่ไม่มีทางได้คืนมาอีกแล้ว
แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าผม
ไม่เคยมี ไม่เคยได้ ....
เพียงแต่...
เมื่อวันเวลาผ่านไป อะไรที่ไม่ใช่ของเรา
ก็มักจะกลับคืนสู่ที่ทางของมันเองเสมอ

ก็เหมือนกันเธอ และความรักของเรา...
เหมือนท้องฟ้าสีฟ้า และ เมฆขาวที่ล่องลอย
ตราบใดที่เมฆฝนยังไม่มาบดบัง
ท้องฟ้าก็จะยังเป็นสีฟ้า และ เมฆก็จะยังเป็นสีขาว

ส่วนเธอ และความรักของเรา
ก็กลับคืนสู่คนข้างบนที่ขีดเส้นไว้แล้ว
เธอมา เพียงเพื่อจะได้รัก
มาเพื่อที่จะสอนให้รู้ว่ารักนั้นเป็นอย่างไร
และสอนให้เจ็บปวดเมื่อสูญเสียไป
และสอนให้รู้จักว่า ความคิดถึงนั้นทรมานแค่ไหน
แต่...
ทุกสิ่งทุกอย่าง ก็เป็นเพราะเป็นเธอ
ต้องเป็นเธอเท่านั้น....

ผมลืมตาขึ้นอีกครั้ง เจ้าเด็กน้อยสองคนมานั่ง
ส่งยิ้มกว้าง ๆ ให้นานเท่าไรแล้วก็ไม่รู้
ส่วนด้านบน เจ้าสุนัขแสนรู้สองตัว
นั่งทำตาละห้อยมองผมอยู่ ว่าผมเป็นอะไรไปอีก
ผมเอื้อมมือไปลูบหัวมัน
พร้อมกับบอกเจ้าเด็กน้อยสองคนไปว่า

“ว่ายน้ำแข่งกันเถอะ”



Create Date : 20 เมษายน 2550
Last Update : 20 เมษายน 2550 0:32:46 น.
Counter : 542 Pageviews.

0 comments
ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
 *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

จิตปาตลี
Location :
กรุงเทพ  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]



ลิขสิทธิ์ของงานเขียนทุกชิ้นในบล็อคนี้ เป็นของผู้เขียนตามกฎหมาย ห้ามคัดลอก ดัดแปลง หรือนำไปเผยแพร่ต่อด้วยวิธีใดๆ โดยไม่ได้รับอนุญาต จากเจ้าของผลงาน หากต้องการนำงานเขียนชิ้นใดไปเผยแพร่ กรุณาติดต่อขออนุญาตจากเจ้าของเรื่อง


คนที่จากไปอาจจะดีกว่า
คนที่เหลืออยู่ข้างหลัง....
เพราะการเหลืออยู่เพียงคนเดียว
มันทุกข์ทรมานยิ่งกว่า
การตายไปแล้วเสียอีก...



Love of my life
you've hurt me
You've broken my heart and now you leave me
Love of my life can't you see
Bring it back, bring it back
Don't take it away from me
Because you don't know -
What it means to me

Love of my life - don't leave me
You've taken my love and now desert me
Love of my life can't you see
Bring it back, bring it back
Don't take it away from me
Because you don't know -
What it means to me

You will remember -
When this is blown over
And everything's all by the way -
When I grow older
I will be there at your side to remind you
How I still love you - I still love you

Back - hurry back
please bring it back home to me
Because you don't know
What it means to me

Love of my life
Love of my life ...



คืนนี้ มันช่างซาบซึ้งถึงไออุ่น
เมื่อเราสองเคียงข้างกัน
คืนนี้ ไม่เป็นแค่ความฝัน
ฉันมิเธออยู่ในอ้อมแขนตามลำพัง
เอ่ยคำรัก ใต้เงาแสงจันทร์
สบตากัน อย่างรู้ใจ
จูบเบา ๆ และลูบไล้ กอดเธอไว้ในอก
จะมีอะไรที่ดีไปกว่าสิ่งนี้ที่เฝ้ารอ

แค่หนึ่งคืน ก็อิ่มเอมสุขใจ
ที่ได้สัมผัส ไอรักกันและกัน

แค่หนึ่งคืน ก็เนิ่นนาน
เหมือนล่องลอยสู่วิมานสุดฟ้า

คืนนี้ เธอได้ยินไหม เสียงหัวใจ
ซึ่งเรียกร้องเพียงแต่เธอ
คืนนี้ ขอเพียงได้พร่ำเพ้อ
เรียกแค่ชื่อเธอ
เมื่อเป็นของกันและกัน

เอ่ยคำรัก ใต้เงาแสงจันทร์
สบตากัน อย่างรู้ใจ
จูบเบาๆและลูบไล้
กอดเธอไว้ในอก
จะมีอะไรที่ดีไปกว่าสิ่งนี้ที่เฝ้ารอ

แค่หนึ่งคืน ก็อิ่มเอมสุขใจ
ที่ได้สัมผัส ไอรักกันและกัน
แค่หนึ่งคืน ก็เนิ่นนาน
เหมือนล่องลอยสู่วิมานสุดฟ้า
อัศจรรย์และลึกล้ำ
เกินกว่าคำ พูดใด
ยากเกินที่ใครจะมาแยกเรา
ถึงแม้พรุ่งนี้ ไม่มีเธอแล้ว
จะเก็บคืนนี้ไว้กับใจ
แค่หนึ่งคืน ก็อิ่มเอมสุขใจ
ที่ได้สัมผัส ไอรักกันและกัน
แค่หนึ่งคืน ก็เนิ่นนาน
เหมือนล่องลอยสู่วิมานสุดฟ้า

(แค่หนึ่งคืน : เอ็กซ์แอลสเต๊ป)