Group Blog All Blog
|
Keep in Remember รอยต่อของกาลเวลาที่หยุดเดินไปแล้วในตัวผม มีความทรงจำของความรักถูกเก็บไว้ที่นั่น ที่ ๆ ผมยืนอยู่อย่างหมิ่นเหม่เต็มที ผมยืนมองดูกระแสของวันเวลาภายนอกตัวผม ที่ไหลผ่านไป และผ่านไป น่าแปลกที่คนเรามักจะมองว่าวันเวลาเดินช้า หรือเร็วเสมอ แต่ในความเป็นจริงแล้ว กลับเป็นตัวของเราต่างหากที่เร่งรีบ วิ่งตามกระแสของเวลาไปอย่างรวดเร็ว หรือไม่ก็เป็นความรู้สึกของเราต่างหาก ที่หายใจตามเม็ดทรายของกาลเวลาอย่างช้า ๆ เพราะไม่ว่าจะช้าหรือเร็ว กระแสของกาลเวลา เม็ดทรายของหนึ่งวินาที ก็ยังคงเดินต่อไปอย่างสม่ำเสมอ ไม่มีเปลี่ยนแปลง... แต่สำหรับตัวผมเอง ถ้าสามารถทำได้ ... ผมอยากหยุดอยู่ในกระแสของวันเวลาเก่า ๆ ในห้วงความทรงจำเดิม ๆ และอบอุ่นอยู่ในความรักของเรา แต่....ผมไม่อาจทำได้อย่างที่คิด สิ่งเดียวที่ผมจะทำได้ก็คือ หยุดวันเวลาในตัวผม อยู่ตรงรอยต่อของความทรงจำ ปล่อยให้เวลาภายนอกเดินผ่านผมไปเรื่อย ๆ ส่วนนาฬิกาเวลาในตัวผม ผมปล่อยให้มัน หมดลานอยู่เช่นนั้น ผมยังคงปล่อยตัวเองให้จมดิ่งลงในทะเลน้ำตา ค่อย ๆ จมลงไปเรื่อย ๆ ในห้วงอารมณ์ที่ปวดร้าว ก่อนที่จะพบว่า... เมื่อผมตะเกียดตะกายขึ้นมาบนฝั่งชีวิตอีกครั้ง ผมก็ต้องพบกับความว่างเปล่าในความรัก เพราะความจริงที่เป็นมาตลอดคือ ผมไม่มีเธออีกต่อไปแล้ว เส้นบาง ๆ ที่พาดผ่านระหว่างความทรงจำและความจริง เส้นที่แม้จะก้าวข้ามมาก็ทำได้ง่าย ๆ แต่พอจะก้าวผ่านมันจริง ๆ แล้วกลับไม่ได้ง่ายอย่างที่คิด เหมือนที่ใครคนหนึ่งเคยบอกไว้ว่า ความทรงจำใดงดงาม ก็ควรจดจำไว้ ส่วนความทรงจำใดที่ทำให้เราทุกข์ทรมาน ก็ให้ลืม ๆ มันไป ความคิด ต่างกัน กับการกระทำ เพราะเวลาที่เราอยากจะเลือกจดจำในสิ่งที่ดี ๆ สิ่งที่ไม่ดีเราก็มักจะจดจำมันได้ด้วยเสมอ ไม่มีใครจะลืมในสิ่งที่เคยเกิดขึ้นในชีวิตตัวเองได้ ยกเว้นเพียงคน ๆ นั้นพยายามจะหลอกตัวเองว่าทำได้ แต่สำหรับผม...ผมไม่พยายามทำเช่นนั้น เพราะผมรู้ดีว่า ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นมีค่ามากแค่ไหนใน ความทรงจำของเรา.... เพราะผมรู้ว่า ไม่ว่าจะดีหรือจะร้าย ไม่ว่าจะต้องมีน้ำตา หรือ รอยยิ้ม ไม่ว่าจะต้องคิดถีง หรือ เลิกคิดถึง ไม่ว่าจะต้องรอไปตลอดชีวิต แม้จะรู้ว่าไม่มีทางได้เจอกันอีกแล้ว แต่นั่น ก็คือผม.... คนที่คุณรัก และนั่นก็คือผม...คนที่รักคุณ แม้ว่าบางทีคนที่ผมรัก อาจไม่ใช่ คนที่ผมต้องร่วมชีวิต ผมยังคงยืนอยู่ ณ เส้นรอยต่อของความทรงจำ ระหว่างเรา และรอคอยวันเวลาที่ไม่มีทางหวนกลับมาอีกแล้ว... ....
 โดย: เปียร์รุส
 วันที่: 19 เมษายน 2550 เวลา:23:10:52 น. |
จิตปาตลี
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] Friends Blog
Link |
||||||||||||
