Group Blog All Blog
|
ข้อความที่ไปไม่ถึง ผมกำลังฝัน.... ฝันว่าใครสักคนที่เดินทางไปจากผมแล้ว กำลังส่งยิ้มให้ผม พร้อมกับการกวักมือเรียก ผมพยายามเดินเข้าไปหาเธอ แต่ดูเหมือนเส้น ทาง มันทอดตัวยาวไกลเสียเหลือเกิน ยิ่งเดินเข้าไป เธอก็ยิ่งห่างไกลผมออกไป ทุกที ทุกที... เหมือนดังเช่นทุกครั้งที่ผมฝัน พอตื่นขึ้นมาความสุขจะคงอยู่เพียงแค่นิดเดียว ก่อนที่ หัวใจเราจะบอกกล่าวถึงความจริง ที่ผมกำลังใช้ชีวิตอยู่... ไม่มีเธอ...ไม่มีใคร..ไม่มีลมหายใจ แต่หัวใจร้าว ๆ ดวงนี้ยังคงเต้นต่อไป ผมเคยถามตัวเองอยู่หลายครั้งว่าเพราะอะไร ทำไมผมถึงไม่ลืมเธอไปเสียที ทั้ง ๆ ที่มันดูจะเป็นการทรมานตัวเองสิ้นดี แต่ผมก็ยังไม่เคยลืม ถามว่าเสียใจไหมที่ไม่มีเธออีกแล้ว ใช่ ..ผมเสียใจในทุกครั้งที่ผมรู้ว่าเวลาในชีวิต ที่เหลืออยู่ ไม่สามารถมีเธอได้ แต่... ผมดีใจในทุกครั้งที่ผมยังสามารถหวนคิดถึง ความทรงจำดี ๆ ระหว่างกัน คิดถึงวันเวลาแสนสั้นที่คนข้างบนประทาน มาให้ แม้ว่ามันจะน้อยไป แต่ผมก็ไม่เคยเสียใจ ที่ได้ใช้มันกับเธอ.... แม้ว่า ใครหลายคนจะบอกว่า ชีวิตยังต้อง พบเจอใครอีกมากมายหลายคน ผมก็ไม่เคยเถียง หรือแม้ว่า ใครจะพยายามหาใครบางคน มาทดแทนเธอในชีวิตผม แต่ใครบางคน ๆ นั้นก็ไม่ใช่เธอ เพราะไม่มีใครแทนที่ใครได้ ไม่มีใครเหมือนกับใคร และไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะเปลี่ยนแปลงหัวใจตนเอง ความคิดถึงหักห้ามกันไม่ได้ เหมือนที่ใครบางคนคอยส่ง sms บอกความคิดถึงกับใครอีกคน แต่สำหรับผม ผมคงไม่มีวันได้รับ sms แบบนั้นอีกแล้ว ... หรือแม้กระทั่ง... จะส่ง sms นั้นไป ก็คงไม่ได้อีกแล้ว เพราะที่ ๆ เธอจากไปนั้น คงต้องสิ้นลมหายใจเท่านั้น ถึงจะส่งไปถึง ฟ้าหม่น ๆ สายฝนพร่ำ กับฝันร้าย ๆ หลังจากนั้น ผมก็ยังคงนั่งลงและคอยส่ง ความคิดถึง ผ่านสายฝนนั้นไป ฝากไปกับสายลมสอบหวนเห มันเคยไปถึงที่ ที่คุณอยู่ไหม คนดี ... ผมคิดถึงคุณเหลือเกิน
|
จิตปาตลี
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] Friends Blog
Link |
||||||||||||
เป็นกำลังใจให้ค่ะ