***...วันฟ้าเหงากับหัวใจว่างเปล่าบนผืนทราย...***
***...วันฟ้าเหงากับหัวใจว่างเปล่าบนผืนทราย...***
....เพียงสายลม...แผ่วพริ้ว...พัดบางเบา....
ทิ้งความเหงา..โอบล้อม...ให้เหน็บหนาว...
เพียงฟ้ากว้าง...ร้าวร้าง..ไร้ดวงดาว...
น้ำตาพราว...ราวหยาดเพชร...เกร็ดแก้วใจ...
โอ้ใจเอ๋ย..ลมหอบไป..ที่ใดหนอ...
รอเอ๋ยรอ..เจ้ากลับมา..รู้บ้างไหม...
เฝ้าเอ๋ยเฝ้า..เจ้าหวนคืน...ไม่จากไกล...
รักเอ๋ยรัก...ปักใจ...ไม่กลับมา...
เกลียวคลื่นม้วน...กระทบ...ระชายหาด...
ยิ่งไม่อาจ...ห้ามคิดถึง...ให้ห่วงหา....
ใครคนนั้น...ที่เคยเป็น...เช่นดารา...
ประดับฟ้า..ในใจข้า...ที่มืดมน...
สุดคิดถึง..แสนรัก...ประทับจิต...
แสนคำนึง..ยิ่งคิด...ยิ่งสับสน...
ให้อ้างว้าง..ปล่าวเปลี่ยว...ทั้งกมล...
อาลัยคน...เคยรัก...ไม่กลับมา...
บางครั้งการเดินเล่นคนเดียวบนหาดทรายยามโพล้เพล้ก็ทำให้รู้สึกเหงาได้อย่างประหลาด...
เพียงสายลมที่พัดแผ่วเบา...ก็ทำให้หนาวได้มากมาย
เหม่อมองไปที่ขอบฟ้าสีส้ม ๆ ไกล ๆ ...แต่หัวใจไม่ได้อยู่ที่นั่น...
ความทรงจำที่ผุดพรายขึ้นมาในห้วงคิด...
ภาพคนสองคนเดินเคียงกันบนหาดทราย....
มือใหญ่จับข้อศอกของคนทีเดินข้าง ๆ เอาไว้ตลอดเวลา...
ส่วนอีกมือของเค้าประคองกล้องตัวโปรดไว้อย่างระวัง...
หลายครั้งที่คนสองคนจะหยุดเดิน...คนตัวสูงจะถ่ายรูปคนข้าง ๆ ...
หลายครั้งที่คนสองคนจะวิ่งไล่กันอย่างเอาเป็นเอาตาย..เหมือนเด็ก ๆ ไม่อายใคร....
หลายครั้งที่คนสองคนจะนั่งข้าง ๆ กันบนผืนทราย ดูพระอาทิตย์ตกดินด้วยกัน...ในความเงียบที่มีความเข้าใจก้องดัง
ทั้งหมด...ก็เพียงความทรงจำดี ๆ ...
และนี่ทำให้....
ฉันรักยามเย็นเมื่อใกล้อาทิตย์อัสดง...
รักทะเลและท้องฟ้าสีส้ม...
รักสิ่งที่ทำให้ความทรงจำดี ๆ ยังคงกระจ่างชัดในใจ...
รักที่จะเดินเล่นไปบนผืนทรายอุ่น ๆ มองไปยังท้องฟ้าไกล ๆ ....
ดื่มด่ำกับความทรงจำที่ไม่เคยลืม......ลำพัง...
Create Date : 26 มิถุนายน 2548 |
Last Update : 26 มิถุนายน 2548 0:44:19 น. |
|
6 comments
|
Counter : 397 Pageviews. |
|
|
|
ฝันดีนาครับ