***....หรือ...ว่า...เรา....ชอบ....ความ...เจ็บ....ปวด***
...หลายครั้งที่คิดถึงวันที่จะต้องไม่มีใครคนนั้นอีกต่อไปในชีวิต...
คิดแล้วหัวใจมันก็เจ็บแปลบขึ้นมาวูบหนึ่ง...
ในวันแห่งความวุ่นวาย...
งานที่กองท่วมสุมแล้วสุมอีก...
ลูกน้องหลายคนรอรับคำสั่งอยู่...
งานมากมายที่รอให้จัดการ...
แต่ไม่มีเลยสักนาทีเดียวที่ว่างแล้วจะไม่คิดถึง...
ในชั่ววูบเดียวหลังจากที่งานชิ้นหนึ่งเสร็จสิ้น...ฉันก็คิดถึง...
ในชั่ววินาทีเดียวที่ต้องสั่งงาน....ฉันก็ระลึกได้...
ในทุกครั้งที่คิดถึง...ระลึกได้....
ก็มีแต่ความเหงาเข้ามาเกาะกินหัวใจ....
ในความวุ่นวายรอบตัว...กลับรู้สึกอ้างว้างเปล่าดาย....
แล้วก็ต้องเก็บทุกความรู้สึกให้มันลึกลงไปที่สุดในหัวใจ...
ฝืนยิ้มออกมาอีกครั้ง...ก่อนจะหันกลับมาทำงานต่อไป...
"The show must go on"
แต่ใครจะไปรู้เล่า...
ในรอยยิ้มนั้น...ในเสียงหัวเราะนั้น...
มันยังแฝงไปด้วยเงาของความเหงา...
และในใจลึก ๆ ยังคงร่ำร้องว่า...
"หากเราได้อยู่ใกล้กันคงดี"
ทั้ง ๆ ที่มันอาจจะเป็นเพียงการคิดไปคนเดียว...คิดถึงข้างเดียว...เหงาคนเดียว...
ทั้ง ๆ ที่บอกตัวเองว่ามันอาจจะเสียเวลาเปล่ากับการรอคอย
แต่ตอนนี้...ฉันยังไม่อยากให้ตัวเองมีทางเลือกอื่น...
ยังไม่อยากตัด...ยังไม่อยากพอ...
อาจจะต้องอดทน...จนกว่าจะทนไม่ไหว...
เจ็บจนกว่าจะไม่อยากเจ็บอีกต่อไป...
หรือว่าเราจะเป็นพวกชอบความเจ็บปวด?
| Create Date : 21 ธันวาคม 2550 |
| Last Update : 21 ธันวาคม 2550 1:06:11 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 449 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
แต่มาเป็นกำลังใจ ให้จขบ.นะคะ
สู้ๆๆๆๆๆๆๆค่ะ
เก็บความทรงจำที่ดีไว้
ย้ำเตือนจิตใจยามใจนึกหวั่น
เพราะว่าคนเราคงไม่เข้มแข็งได้ตลอด..
อาจมีบางคราวต้องทุกข์ทนและต้องการสักคนอยู่ข้างกาย
คอยปลอบโยนรับฟังเป็นห่วงเป็นใย...
เหนื่อยก็พักหาที่เปลี่ยนบรรยากาศบ้าง
อย่าเครียดนะคะ
ชีวิตยังต้องดำเนินต่อไป
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
sunshine...