Group Blog
 
<<
มิถุนายน 2550
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
 
6 มิถุนายน 2550
 
All Blogs
 
เที่ยวไป งงไป กับยัยเป๋อ 17 (ออสเตรเลีย)~

14 เมษายน 2550~โบกมือลา Sydney สวัสดี Blue Mountains


ดูเหมือนสองสามวันที่พวกเรามาย่ำต๊อกอยู่ที่นี่ จะทำให้พวกเราเคยชินกับการตื่นเช้าไปซะแย้วอ่ะนะคะ

เพราะแค่ 6 โมงครึ่ง ทุกคนก็จัดการธุระส่วนตัว แพ็คของลงกระเป๋า แล้วก็ออกมานั่งหน้าแป้นแล้นรวมกัน...(...เราอยู่..แยกหมู่กรูตาย T_T)...อยู่ที่โต๊ะกินข้าวในห้องโถงกันเป็นที่เรียบร้อยละ

อาหารเช้าวันนี้ พี่ชุลงมือทำไข่เจียวใส่กุ้งที่เหลือมาจากเมื่อคืนค่ะ กินกับข้าวสวยร้อน ๆ ที่น้องดาสำแดงฝีมือหุงด้วยไมโครเวฟ แล้วก็ตบท้ายกันคนละแก้วด้วยกาแฟร้อนหอมกรุ่น

พวกเราลากกระเป๋า ลงมาเช็คเอาท์ออกจากอพาร์ทเม้นท์กันตอน 8 โมงเช้า แต่กว่าจะไปรับรถที่เช่าไว้มาขับ..เหวี่ยงสัมภาระทั้งหลายแหล่ขึ้นรถ บรรจุตัวพอง ๆ ครบส่วนเข้าในที่นั่ง ก็ปาเข้าไป 9 โมงเศษ

แต่ก็ช่างเถอะนะค้า..ฟ้าใส ใจสบาย ขับเรื่อย ๆ ไปเรียง ๆ ก็ละกันเนาะ~




เดี่ยวมือหนึ่ง..กำลังเล็งหาทิศทางที่จะพารถออกจากเมืองฮ่ะ

รถของที่นี่ขับชิดซ้ายเหมือนรถเมืองไทย แถมยังพวงมาลัยขวาเหมือนกันด้วยอีกตะหาก




ให้ดูบรรยากาศยามสายของเมืองนิดนึง อิชั้นชอบอากาศกลางร้อนกลางหนาวของที่นี่แฮะ..ถึงแดดจะแรง แต่ลมเย็น ๆ ที่พัดผ่านผิว ก็ช่วยให้รู้สึกสบายเนื้อสบายตัวอย่างบอกมิถูก

พี่ชุขับรถเรื่อย ๆ ออกมายังทางหลวงหมายเลข 4 ค่ะ..มีน้องดาและน้องวา เป็น เนวิเกเตอร์ คอยอ่านแผนที่..แต่อาจจะเป็นเพราะพวกเราเป็นมือใหม่ และยังไม่รู้ธรรมเนียมปฏิบิติและข้อบังคับของการขับรถบนทางหลวงของที่นี่ดีนัก..แทนที่พวกเราจะขับไปในเส้นทางที่เสียค่าผ่านทางด่วนด้วยเงิน..กลับตรงดิ่งเข้าไปในเส้นทางที่มีการจ่ายค่าผ่านทางแบบอัตโนมัติ ซะงั้น..

แล้วก็ไม่ได้หมายความว่า..ขับผ่านเลยไปแล้ว จะสามารถทำเนียน ๆ มิรู้มิชี้ได้นะค้า..ที่นี่เค้ามี "กล้องวงจรปิด" อ่ะ..มันจะตรวจจับเอาทะเบียนรถยัดใส่เทป แล้วก็ส่งผ่านไปแจ้งให้เจ้าหน้าที่ทำการคิด "เบี้ยปรับ" แก่เจ้าของรถ หรือผู้ขับขี่ที่ทะเล่อทะล่า ขับเข้าไปในช่องทางการจราจรมิถูก หรือขับรถเกินความเร็วที่แต่ละรัฐกำหนด (โดยทั่วไป ความเร็วสูงสุดที่สามารถใช้ได้ในการขับรถระหว่างรัฐคือ 100 กม/ชม. และ 60 กม./ชม. ในเขตเมือง..เพราะฉะนั้นเวลาขับรถที่นี่ เราจึงควรดูป้ายกำกับข้างถนนเป็นหลัก)

พวกอิชั้นมิได้ตั้งใจนะเค๊อะคุงน้อง T_T (เออ..รู้แล้ว) แต่ถึงมิได้ตั้งใจก็ต้องโดนปรับอยู่ดีนั่นแหละ..ทุกคนเริ่มจะกังวลค่ะ พี่ชุก็เลยต้องขับรถหาทางลงจากทางด่วนมาแวะถามพนักงานขายของในมินิมาร์ท แถวนั้น ว่า ไอทำผิดแบบเนี้ยะ..ไอจะโดนค่าปรับสักเท่าไหร่จ๊ะ

พี่พนักงานขาย มิค่อยแน่ใจอ่ะนะคะ แต่ประมาณคร่าว ๆ ว่าถ้าเป็นความผิดครั้งแรก คงโดนสักประมาณ A$ 12 (มั๊ง) แต่ถ้ามีการทำผิดซ้ำซาก หรือเพิกเฉยมิไปชำระเบี้ยปรับแต่อย่างใด ค่าปรับจะทวีมูลค่าขึ้นไปตามลำดับ

เรื่องมันยุ่งอิ่ตรงที่ว่า..ไอ้รถทะเบียนที่เราขับมาเนี่ย..มันเป็นรถเช่าน่ะค่ะ แล้วเราก็ไม่รู้ว่า ไอ้รถเช่าคันเนี้ยะ มันทำผิดมาแล้วกี่หน เกิดทะเบียนนี้เคยทำผิดมาบ้างแย้ว พวกเรามิต้องเสียค่าปรับกันหน้ามืดเร๊อะ..

อย่ากระนั้นเลย ว่าแล้วพวกเราก็ควักแป้งตลับมาโบ๊ะหน้าให้ขาว ๆ กันอีกหน่อยดีกว่า

(เอ่อ มันจะใช่วิธีแก้หน้ามืดเหรอคะคุงพี้ ??!! )

พวกเราตกลงกันว่า จะหาวิธีติดต่อกลับไปยัง บริษัทรถเช่าให้ได้เร็วที่สุด เพื่อสอบถามรายละเอียดและช่องทางการเสียค่าปรับอ่ะนะคะ แต่ในเมื่อทุกคนมีโทรศัพย์ที่ไม่สามารถโทร.ภายในประเทศของที่นี่ได้ พวกเราก็เลยต้องหาที่ซื้อ "ซิม" ที่สามารถเปิดใช้โทร.ได้ในประเทศกันก่อน

เราซื้อซิมการ์ดของโทรศัพย์ยี่ห้อ "ว้อทเดอ โฟน"ได้ในมาร์ทใกล้ ๆ กันนั่นแหละค่ะ ซื้อแล้ว..เติมเงินแล้ว..วิบากกรรม มั๊นนน...ก็ยังห้อตามบั้นท้ายเรามาติด ๆ

เรื่องของเรื่องก็คือ น้องดากับพี่ชุ ผู้เชี่ยวชาญด้านภาษาปะกิตเป็นพิเศษ พยายามโทร.ไปเปิดเบอร์กับทางศูนย์ว้อทเดอ โฟน แต่ด้วยความที่ต้องทำรายการกับ เครื่องตอบรับอัตโนมัติ (ฮ่วย !!??..เหมือนประเทศสารขัณฑ์แถวนี้ยังไงก็ไม่รู้)..การสื่อสารสำเนียงออสซี่ กับพวกคุงพี่กระเหรี่ยงไทยที่จบจากอเมริกาก็เลยคุยกันมิค่อยยู้เยื่อง..

เอ้า..สรุปว่าซื้อซิมแล้ว ก็ยังใช้งานโทรศัพย์มิได้อยู่ดีแหละ

เพียรพยายามกันอยู่ร่วม ๆ 20 นาทีค่ะ หมดแรงข้าวต้มกันพอประมาณแล้ว น้องดาก็เลยถอดใจ ยอมใช้โทรศัพย์ตัวเองโทร.ขอความช่วยเหลือจากเพื่อนรุ่นน้องที่มาทำงานอยู่ที่นี่ในที่สุด

"โจ๊ก..พี่มีเรื่องรบกวนหน่อยอ่ะ...บลา บลา บลา บลา"

คร่าว ๆ ว่าน้องดาจะให้เพื่อนที่ชื่อโจ๊ก หาวิธีเปิดเบอร์ให้อ่ะนะคะ..แต่ระหว่างนั้น สาวมั่นทั้งหลาย ก็คงต้องเซิ้งกระติ๊บ รอกันไปก่อน

โอเค.ค่า..ในเมื่อทำอะไรไม่ได้แล้ว ก็ออกเดินทางกันต่อเถอะนะคะ

เส้นทางที่จะมุ่งตรงไปยัง บลู เม้าท์เท่น (Blue mountains) หรือหุบเขาสีน้ำเงินนี้ เป็นเส้นทางที่มุ่งไปทางตะวันตกของซิดนี่ย์ โดยจะอยู่ห่างจากตัวเมืองไปราว ๆ 2 ชม.ค่ะ

บลู เม้าท์เท่น มีชื่อเสียงในฐานะ แนวเทือกเขาที่กั้นที่ราบติดทะเลอันมีประชากรหนาแน่น ออกจากดินแดนตอนในที่แห้งแล้ง และราบเรียบของออสเตรเลีย ผาหินทรายขรุขระนี้ จัดว่าเป็นแนวกั้นที่มีประสิทธิภาพ ที่ขัดขวางมิให้นักสำรวจอาณานิคมยุคแรก ข้ามผ่านมันไปได้ แต่ในที่สุด ในปี ค.ศ 1813 ก็ได้มีผู้บุกเบิกสามคนค้นพบทางเดินแคบ ๆ การค้นพบครั้งนั้นเอง ที่ทำให้เกิด เกรท เวสเทิร์น ไฮเวย์ อันเป็นถนนสายหลัก ที่ออกจากซิดนี่ย์ไปทางตะวันตกในปัจจุบัน

แล้วทำไมถึงได้ชื่อว่า บลู เม้าท์เท่น ??

สงสัยเหมือนอิชั้นเยย(ฮี่ ๆ)

เหตุที่ได้ชื่อว่า บลู เม้าท์เท่น ก็เนื่องจากว่า วนอุทยานแห่งชาติแห่งนี้ ถูกปกคลุมไปด้วยต้นกัม(แถวบ้านเราเรียก ต้นยูคาลิปตัส) ซึ่งมีใบสีเขียวเข้มอมน้ำเงิน ไอ้เจ้าต้นกัมนี้มันจะมีไอระเหยของน้ำมันออกจากใบ ซึ่งจะปกคลุมไปทั่วหุบเขา จนทำให้เมื่อมองจากระยะไกล ทิวเขา ก็จะกลายเป็นสีน้ำเงินทั้งหมด

พี่ชุขับแบบสบาย ๆ มาตามเส้นทาง ที่จะมุ่งตรงไปยังเมือง คาทูมบ้า(เมืองนี้เป็นศูนย์กลางรีสอร์ทสำคัญ มีรถไฟวิ่งจากสถานีเซ็นทรัลในซิดนี่ย์ มายังที่นี่เป็นประจำค่ะ) ลัดเลาะเข้ามายังหมู่บ้านเล็ก ๆ ที่เคยเป็นเมืองรถไฟงดงามเก่าแก่

ไหน ๆ ก็มาละ แวะทำน้ำลายหกกันนิดนึงละกันเนาะ..ที่นี่ หมู่บ้าน ลูร่า (Lura) ค่ะ



เดินชมร้านค้าเล็ก ๆ ที่เรียงขนานไปกับแนวถนน อิชั้นติดใจงานปะผุ เคาะ พ่นสี !!?? เอ๊ย..งานตัดสังกะสีแสนน่ารักพวกนี้..จนต้องแวะดูอยู่บ่อยครั้ง





แอร๊ยย..อย่างน่ารักเลยนิ....อิช้านจาอาว อิช้านจาอาววววอ่ะ

(อย่างอแงเฟ้ย..แหกตาดูราคาซะก่อง..329 เหรียญเจียวนะยะ)


....................

ยาวละเน้อ..เดี๋ยวมาเล่าต่อละกันค่ะ ..

...............................................


แล้วพบกันนะคะ

i'm not superman




Create Date : 06 มิถุนายน 2550
Last Update : 11 มีนาคม 2554 21:25:44 น. 0 comments
Counter : 690 Pageviews.

i'm not superman
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [?]




ผู้ใหญ่ไซส์ S ที่พยายามจะทำให้ชีวิตมีความสุขไซส์ L
เสมอ~

...................

สงวนลิขสิทธิ์ตาม พรบ.ลิขสิทธิ์ พ.ศ.๒๕๓๘ ห้ามผู้ใดละเมิด ไม่ว่าการลอกเลียน หรือนำส่วนหนึ่งส่วนใดของข้อความใน Blog แห่งนี้ไปใช้ ทั้งโดยเผยแพร่และโดยอ้างอิง โดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษร ผู้ใดฝ่าฝืน จะถูกดำเนินคดีตามที่กฎหมายบัญญัติไว้สูงสุด

..................................

ถ้าอยากมีความสุขหนึ่งปี ก็แค่ถูกหวย แต่ถ้าอยากมีความสุขตลอดชีวิต ก็จงรักงานที่ทำ~













Friends' blogs
[Add i'm not superman's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.