Bloggang.com : i am_giddy : คิ ด ถึ ง บ า ว... 7 "ความสุขเล็ก ๆ"

คิ ด ถึ ง บ า ว... 7 "ความสุขเล็ก ๆ"

ตอน 7 “ความสุขเล็ก ๆ”

ความสุขอยู่ที่ใจ ใครเล่าจะปฎิเสธ!

มาตรฐานแห่งความสุขของแต่ละคนนั้นไม่เท่ากัน และไม่เหมือนกัน

เราเคยตกงานอยู่นาน... แต่ก็ดูเหมือนไม่ทุกข์ร้อนอะไรในสายตาของเพื่อน...ซึ่งเราก็ไม่ทุกข์จริง ๆ แต่ถ้าถามว่า วิตกมั้ย! ก็คงมีบ้าง? แต่ไม่มากพอจะทำให้เครียด!

ถ้าจะพูดกันถึงเรื่องครอบครัวแล้ว เราก็ยังมีกันครบ ทั้งพ่อ แม่ พี่ น้อง ความอบอุ่นทางใจจึงล้นเหลือ... ช่องทางที่จะให้ความทุกข์เข้ามาแทรกแซงในชีวิตจึงค่อนข้างจะแคบ... แค่ดูหนังฝรั่ง ละครเกาหลี เย็บนั่นปักนี่ไปเรื่อยเปื่อย หรือแม้แต่ ทาสีบ้าน! ก็ทำให้เรามีความสุขได้แล้ว...

แล้วความสุขของเพื่อนเรา (มี๊ของบาว) คืออะไร?

ส่วนนึงในความสุขของเพื่อนเราก็คือ บาว... เพราะหลังจากที่แม่เสียไป....เพื่อนเราก็ค่อนข้างเคว้ง ขาดที่พึ่งทางใจ บาว...จึงถือว่าเป็นเสมือนคนในครอบครัว และเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของเพื่อนเราไปแล้ว... เป็นความสุขทางใจที่หล่อเลี้ยงซึ่งกันและกัน ระหว่าง คน กับ หมา...

แล้วความสุขเล็ก ๆ ของบาวล่ะ คืออะไร??

คำตอบคือ “ดุกดุ๊ก”

แล้ว ดุกดุ๊ก คืออะไร?

"ดุกดุ๊ก” คือของเล่นโปรดของบาว เป็นกระดูกยางที่ไม่ว่าบาวจะกัด จะทึ้งยังไงก็ไม่ขาด เพราะครั้งนึงมี๊เคยซื้อตุ๊กตายางเป็ดน้อยให้ บาวก็เล่นไปกินไปจนหมด มี๊เลยต้องหาของเล่นชิ้นใหม่ที่บาวกินไม่ได้ ซึ่งก็คือเจ้าดุกดุ๊ก นี่เอง...

เวลามีเพื่อนมี๊มาที่บ้าน บาวจะวิ่งไปคาบดุกดุ๊ก มาชวนเล่นด้วย วิธีการเล่นก็คือ เราต้องแกล้งทำเป็นจะแย่งดุกดุ๊กไปจากบาว แล้วบาวก็จะทำเสียงขู่ พร้อมกับกัดดุกดุ๊กไว้แน่นไม่ยอมปล่อย เราก็ต้องพยายามยื้อแย่งมาให้ได้ บาวก็จะยิ่งกัด ยิ่งขู่ พร้อมกับสะบัดหัวไปมาอย่างเมามัน...!

บางครั้ง...เราแกล้งดึงดุกดุ๊กแรง ๆ บาวก็จะยิ่งกัดดุกด๊กเอาไว้แน่นยิ่งขึ้น! แต่แรงหมาตัวเล็ก ๆ หรือจะสู้แรงคนตัวโตได้... แล้วดุกดุ๊กก็ตกมาอยู่ในมือเรา...

จากนั้น...เราก็โยนดุกดุ๊กไปไกล ๆ (เพราะบางทีเราก็ขี้เกียจเล่นแล้วน่ะ) บาวก็จะวิ่งปรู๊ด ด ด ไปที่ดุกดุ๊ก แล้วก็จะเล่นกับดุกดุ๊กของตัวเองอยู่สักพัก จนรู้สึกว่า...เล่นคนเดียวชักจะไม่สนุก! บาวเลยคาบดุกดุ๊กไว้นิ่ง ๆ แต่สายตาของบาวกลับมองตรงมาที่เรา...

เอาล่ะสิ! (โอย...ชั้นขี้เกียจเล่นแล้วนะ!) จะรำพึงรำพันไปก็เหนื่อยเปล่า... บาวสนซะที่ไหน?

แล้ว...บาวก็เดินคาบดุกดุ๊กตรงมาที่เรา... เอาดุกดุ๊กมาชนที่มือเรา ประมาณว่า...เล่นกะบาวนะ! ไอ้เราก็ทนลูกอ้อนได้ซะที่ไหน...สุดท้ายก็ต้องยอมบาวจนได้...

ก็เท่านี้แหละ! ความสุขเล็ก ๆ ของบาว เฮ้อ!!

ดุกดุ๊ก! ของบาว... รูปร่างจะเหมือนอันนี้ เป๊ะ เป๊ะ!
แต่....ของบาวจะสีสันแพรวพราวซะไม่มีอ่ะ

(ของจริงอยู่กับเจ้าตัว...เอามามะได้

)

Create Date : 17 ธันวาคม 2551

Last Update : 17 ธันวาคม 2551 21:27:52 น.

7 comments

Counter : 212 Pageviews.

เที่ยงแล้วอย่าลืมทานข้าวนะจ๊ะ

โดย: นู๋หญิงจ๋า

วันที่: 18 ธันวาคม 2551 เวลา:12:19:08 น.

ขอบคุณจ้า.....!

โดย: i am_giddy

วันที่: 18 ธันวาคม 2551 เวลา:18:38:17 น.

ผูกพันกันดีจัง มีสีสันดีค่ะ

ยินดีมาก ที่ไปอ่านเรื่องของเราค่ะ

โดย: redclick

วันที่: 18 ธันวาคม 2551 เวลา:18:45:52 น.

เห็นไปเมนต์เรื่องสั้นไว้ที่บล็อก เป็นเมนต์ที่น่ารักมากค่ะ

ก็เลยตามมาอ่าน ความสุขเล็กๆ...

อืมม...เขียนหนังสือน่าอ่านดีจัง...เรื่องง่ายๆ แต่เขียนได้อบอุ่นน่ารัก

...ชื่นชมจ้า.......

โดย: ทากชมพู

วันที่: 18 ธันวาคม 2551 เวลา:23:06:14 น.

เข้ามาทักทายครับ เขียนเรื่องน่าอ่านจัง อย่าลืมกลับไปเยี่ยมกันอีกนะครับ

โดย: JohnV

วันที่: 19 ธันวาคม 2551 เวลา:0:39:43 น.

ไม่ลืมแน่ ก๊ าบ บ บ!

แล้วจาพาหนุ่มบาวไปเยี่ยมเน้อ!

โดย: i am_giddy

วันที่: 19 ธันวาคม 2551 เวลา:7:17:07 น.

ทุกถ้อยคำที่อยากจะบอก อยู่ในภาพ แล้วค่ะ

โดย: นู๋หญิงจ๋า

วันที่: 19 ธันวาคม 2551 เวลา:13:05:20 น.