เวียดนามใต้ ไซง่อน (ตอนสอง)
เช้าวันที่ 8 ธ.ค. ไม่อยากจะตื่นเลย กำลังนอนสบายๆ แต่ก็ต้องลุก เพราะต้องไปเที่ยวที่ซื้อทัวร์ ของน้องซิน ไว้ตั้งกะเมื่อวาน ...
เราต้องไปขึ้นรถบัสที่จะพาไปทัวร์หน้าออฟฟิศน้องซิน 2 ไม่ใช่ออฟฟิศที่เราไปซื้อทัวร์...กางแผนที่แบบงง...แล้วก็เดินตามถนนไป...มานซอยนิดน้อยเยอะมาก แต่ หนูทำได้ เดินมาตามแผนที่ ก็จะมาโผล่ที่อนุสาวรีย์ม้า เหมือนเมื่อคืน ...จุดขึ้นรถรอบเมืองก็จอดเที่ยวๆ นี้ ( คงเหมือนอนุสาวรีย์ชัยฯ บ้านเราอ่ะมั๊ง) ..หาเจอล่ะ ...โอ๊ะ เรามารอฝา-หรั่ง จิงๆ มาก่อนเวลานัด...กลัวเสียชื่อคนสยาม
ข้ามไปกินอาหารเช้าฝั่งตรงข้าม ...คงมีแต่เฝอ (ก๋วยเตี๋ยวน้ำ) แต่ต้องเติมพลังกันไว้ก่อน..มีเนื้อ เสี่ยงเอาล่ะกัน
นั่งรถบัส ไปลงเรือเพื่อล่องลำน้ำโขง แม่โขงเดลต้า (Mekong Delta) คือเป็นเป็นช่วงที่ลำน้ำโขงจะแยกเข้าขะแมร์ คล้ายๆ กับล่องเรือชมวิวริมน้ำเจ้าพระยาบ้านเรา ..แต่ที่นี่จะยังไม่มีตึกใหญ่ๆ หรือโรงแรมตั้งอยู่ริมน้ำ..จะมีแต่ร้านขายของ บ้านเรือน
แล้วก็พาเรามาแวะขึ้นหมู่บ้าน ไก่เบ้ (Cai be) เป็นหมู่บ้านทำขนมพื้นบ้านของเวียด น่าส่งขายตามร้านค้าในตลาดที่มีท่องเที่ยวมาช้อป..อย่างนี้ก็เป็นหมู่บ้านโอทอป เมืองเวียดล่ะมั๊ง
แล้วก็ลงเรือต่อ เพื่อไปทานข้าวเที่ยงที่หมู่บ้าน Vinh long อยู่คลอง แยกออกจากแม่โขงเดลต้า ชอบเรือมากเลย เพราะเค้าจะมีสีสัน ภายในบ้านก็จะเสียงเพลงขับกล่อม อิ่มแล้ว ก็เดินดูรอบๆ บ้าน ...ต๊กกะใจ เห็นกรงงูเหลือม และมีเป็ดยังเป็นๆ อยู่ในกรงด้วย ถ่ายรูปมา แต่ไม่เอาให้ดูหรอก...มันน่าสงสารมาก ที่รอเวลา...โดนหม่ำ
ขวัญกระเจิงเลยเมื่อเจอกรงงูเหลือม ลงเรือ แล้วเขาก็พากลับขึ้นฝั่งที่ตลาด....รถจอดรออยู่ เพื่อกลับเข้าไซง่อน
กลับถึงไซง่อนก็ปาเข้าไปหกโมงเย็นล่ะ ฝ่าการจราจรของคนเวียด รถบัสจะไปจอดที่ออฟฟิศน้องซิน 1 และ 2 ..เราหิวกันมาก เลยลงที่ น้องซิน 1 เดินมาเรื่อยๆ ระหว่างทางก็เจอะร้านจุ่มแซบ แวะๆ เลยพี่....มีสาวเชียร์เบียร์ด้วย การสั่งอาหาร ก็ไม่ยุ่งยากแค่....จิ้ม ๆ ๆ ๆ ในเมนูรูปภาพ หรือหันไปมองโต๊ะข้างๆ แล้วก็ชี้ไป แล้วค่อยบอกว่าจาเอา ไก่ หมู เนื้อ ดี....(จิงๆ บางร้านเค้ามีภาษาปะกิตด้วย...แต่ ไม่ตื่นเต้น เท่ากับการกินเหมือนโต๊ะข้างๆ มานลุ้นดี )
ตอนแรกก็คิดว่านั่งกินเก้าอี้ตัวเล็กเตี้ยๆ ..น่ารักดี แต่ พอนั่งกินไปสักพักมันอิ่มมาก...นั่งแล้วพุ่งมานอึดอัด...ต้องสั่งอารายมาดื่มให้ผ่อนคลาย อิ่ม..จ่ายตังค์ไป 89,000 ด่อง ( 1 บาท = 385 ด่อง ) คนนึงไม่เกิน 80 บาทถูกมากเลย อ้อ...ราคาส่วนมากจะขึ้นด้วยหลักพัน อย่างเมื่อเช้า เฝอชามล่ะ 10,000 น้ำดื่มขวดเล็ก 5,000 ใหญ่ 8,000 น้ำอัดลม 10,000...
กลับถึงห้องพักก็สองทุ่มกว่าแล้ว ...คุณกุ่ย มารอที่โรงแรม แล้วก็ถามว่าเป็นงัยเที่ยวสนุกมั๊ย ไปไหนมาบ้าง ... อ้าว ทำไมต้องมาคุยกะเราหว่า ..ภาษาปะกิตยิ่งร่อแร่อยู่ พี่ๆ ก็เข้าไปล้างหน้าล้างตากัน ...เอาว่ะ คุยกันด้วยภาษาใจ เฮ้ย ภาษามือบวกกับภาษาร่อแร่ คุยไป...เจอคำถามว่า เป็นงัยปลาตัวใหญ่มั๊ย อ่ะ..งงอ่ะดิ....หันไปหาพี่อ้อย ...ปลาตรงไหนฟ่ระ...ที่ไหน อย่างไร ....อ้าว คุณกุ่ยบอกไม่ได้ไปเที่ยวตลาดปลาเหรอ เฮ้ย ปล่าวนะ...ไปล่องน้ำโขง ไปหมู่บ้านทำขนม เจอแต่งูเหลือมตัวหญ่ายส์ ไม่เห็นเจอปลาเลย เอาล่ะ ทีนี้เอาแผ่นทัวร์ที่จองกันมาดู.....จองผิดทัวร์คร้าบ...... (นี่ขนาดให้คนเวียดจองให้นะ...เฮ้อ)
ที่นี้เลยเอาเรื่อง แท็กซี่โลนลี่ฯ $10 เมื่อวานมาเม้าท์กันอีก......อ่ะ คิดซะว่าจะได้นอนหลับฝันดี ยังงัยซะ...พรุ่งนี้ต้องไปทัวร์กะน้องซินอีกหนึ่งทัวร์ที่จองไว้.....
ขอเล่าเพิ่มอีกนิดนะ..คือว่า ตอนทานจุ่มแซบเนี่ย สั่งมาเต็มโต๊ะแล้ว อืม มีหม้อต้ม มีช้อนใหญ่ มีช้อนตะแกรงที่ใช้ลวก อุปกรณ์มันก็เหมือนๆ จิ้มจุ่ม กะสุกี้บ้านเรานั่นแหละ...ใส่ผัก ใส่เนื้อลงไปให้เต็มรอสุกก็ตักทาน
แต่...ทันใดนั้นก็มีมือที่สี่...จับมือเราไว้ในขณะที่กำลังจะหย่อนเนื้อ ผักลงในหม้อ...หันไปดู มือใครหว่า ..อ้าว เจ๊เจ้าของร้านนี่เอง...เจ๊แก คงจ้องเราสามคนนานล่ะ..แกปรี่เข้ามาจัดการทำตัวอย่างการกินจิ้มจุ่มแบบชาวเวียดให้ดู ..แกบอกให้ใช้ตะแกรงช้อนเอาผักลวกๆ เอาเนื้อลวก อย่าใส่ไปจนเต็ม ...อ้าว มานก็แล้วแต่ใครจะกินแบบไหนอ่ะ..เจ๊ มายุ่งอาราย กะวิธีการกินของลูกค้าเนี่ย ...อาย โต๊ะอื่นเค้า...ดูสิมองมาตรึมเลย เราก็สื่อสาร ด้วยภาษามือ ภาษาตา ว่า...ที่บ้านช้านก็มีแบบนี้ ...ช้านชอบใส่ไปเต็มหม้อแล้วตักมากินอ่ะ เจ๊...ไม่ยอมบอกต้องกินแบบที่แกสอน...แล้วก็ยืนดู ...จนกว่าเราจะทำเหมือนที่แกสอน...แล้วจะเดินจากไป
Create Date : 16 ตุลาคม 2551 |
Last Update : 17 ตุลาคม 2551 12:17:06 น. |
|
12 comments
|
Counter : 1539 Pageviews. |
|
|
|
วันนี้พี่รัตน์ได้พักผ่อนอยู่กับบ้านหนึ่งวันค่ะ
ก่อนไปต่างจังหวัด....หนึ่งสัปดาห์
คิดถึงนะคะ