สิกขิม 14 วันฝันเป็นจริง (ดาร์จีลิ่ง #2)
 ณ เวลา ตีสองครึ่งของวันที่ 10 ของการเดินทาง และเป็นเช้ามืดของวันที่ 31 พ.ค. 48 วันนี้นัดทัวร์ตีสามครึ่งเพื่อไปจุดชมวิว Tiger Hill ชมยอดเขาคันเชงจุงก้า มีแวะให้ชม Ghum Monastry เป็นวัดที่สำคัญในเมืองดาร์จีลิ่ง
 เราเตรียมไฟฉาย เดินตรงอย่างเดียวผ่านลานจตุรัสจอร์ราสต้า เลาะเนินเขา เห็นรถจิ๊ปจอดอยู่สองคัน ตรงเข้าไปถามไถ่มามาจากบริษัททัวร์ที่เราซื้อหรือป่าว ...เยส  โอเค ไปได้เลยเพราะมีครอบครัวแขก กับฝา-หรั่งสาวหนึ่งคนมานั่งรอเราบนรถแล้ว รถจิ๊ปวิ่งเข้าเมืองทะลุ ผ่านมาที่ไหนไม่ทราบ แต่ดูท่าว่าข้างนอกคงหนาวน่าดู อ้อ...ค่าทัวร์คนละ 65 รูปีเป็นแชร์ แต่ท่าใครไม่ซื้อทัวร์ต้องรีบตื่นตั้งแต่ตีหนึ่งมารอหารถเอาเองแถวๆ คิวรถจิ๊ป ราคานี้แค่ค่ารถไป-กลับนะจ๊ะ...
ถึงแล้วหลังจากวิ่งวน ๆ ขึ้นเขามาตลอด รถเยอะมาก เพราะเป็นช่วงฮอลิเดย์แขกทางใต้หนีร้อนมาเที่ยวเมืองดาร์จีลิ่งมาก (ขอบอกอย่าไปช่องเดือนพ.ค. นะ) ต้องจอดรถตามข้างทาง แล้วเราก็เดินขึ้นเขาอีกนิดหน่อย  หนาว ลมแรง แล้วคนขับก็ไม่นัดเวลากลับ สงสัยให้ลูกทัวร์ใช้จิตใต้สำนึกเอาเองว่าควรกลับมาที่รถเมื่อไหร่  แค่รถยังตรึมขนาดนี้ แล้วแขกล่ะจะขนาดไหนบนจุดชมวิวอ่ะ ..
มีราคาแบ่งแยกค่าชมดังนี้ ..
5 รูปี ยืนดูด้านล่างข้างนอก รับไปเต็มๆ ทุกอย่าง แขก ลมหนาว
20 รูปี ชั้น 2 ในห้อง มีชา มีระเบียงด้านนอก อยากอุ่นก็อยู่ในห้อง อยากหนาวเห็นวิวชัดๆ ก็ออกมาด้านนอก
30 รูปี ชั้น 3 ในห้อง มีชา ไม่มีระเบียง รับความอบอุ่นเต็มๆ
40 รูปี ชั้น 4 ในห้อง มีชา ไม่มีระเบียง อยู่สุงสุด เห็นชัดๆ
 เราเลือกราคาไหน ดูจากรูปกันเองแล้วกัน ...
 
 
 วันนี้เมฆเยอะ บังยอดเขาคันเชงจุงก้าหมดเลย...ไม่เห็น ๆ ๆ ย้ำ ไม่เห็นเลย แต่ยังมีความหวัง อาจจะไปเห็นจุดอื่น ๆที่เราไปเที่ยวก็ได้...พอรู้ว่าไม่เห็นก็รีบเดินกลับมาที่รถจิ๊ป เมื่อคนพร้อมรถก็แวะจอดให้ที่ Ghum Monastry  โอ้ ...แขกเยอะจริงๆ บนรถไม่มีใครอยากลงเลย เราเลยขอไปตรวจห้องน้ำวัดในวันแขกตรึมซะหน่อย ...ลงไปกะพี่วีนสองคน ...กลิ่นมาแต่ไกลเลย ไม่ต้องถามทาง เปิดห้อง  @#$%%^^%^&^&& แต่ต้องเข้าเพราะปวดฉี่มาก สองคนเลยกั้นหายใจ ปิดตา  ไม่ควรพลาดวัดนี้ เพราะภายในมีพระพุทธรูปที่สวยงาม แต่เห็นแขกแล้วคงจะเข้าออกลำบาก จึงล่ะไว้..คราวหน้าแล้วกัน...แต่ที่ควรพลาดไปเลยคือ ห้องน้ำ
เมื่อลูกทัวร์พร้อมรถจิ๊ปก็จะพากลับเข้าเมืองไปส่ง มีสาวฝา-หรั่งขอลงกลางทาง คงอยากจะเดินชมทิวทัศน์ระหว่างทาง ไกลนะตั๊วเอง.....นั่งผ่าน Darjeeling Station เฮ้ยนี่ที่ขึ้นรถไฟ Toy Train นี่นา ..สามคนจากสยามประเทศขอลงบ้าง แล้วก็ไปต่อคิวซื้อตั๋วรถไฟ ...แขกตรึม ฝา-หรั่งตรึม ไทยสามคน ..555 ยื่นรอ 8.30- 9.45 น. ก็เริ่มบ่นกันล่ะ เพราะในใบจองที่เราเขียนชื่อกันบอกว่าให้มาซื้อตั๋วได้ตั้งแต่ 8.00 น. แต่ ระหว่างนี้เริ่มมีแขกรับจ้างต่อคิวซื้อที่มาจากบริษัททัวร์เริ่มจะแซงคิวเรา ...เดี๋ยวเถอะได้เห็นฤทธิ์สาวไทยกันบ้างหรอก ...พี่วีน เริ่มบ่นบอกว่าถ้ามานเข้ามาแซงช้านนะ จะแทงด้วยปากกาเลย แขกบางคนก็ดีนะ บอกว่าอย่ายอม มีแค่บางคนที่นิสัยแย่ๆ ....กว่าจะซื้อตั๋วได้ก็ยืนจนเมื่อยเลย ค่ารถไฟคนละ 240 รูปี ไป-กลับ วิ่งประมาณ 2 ช.ม. แวะจอดสถานีเดียวคือ Ghum Station เราได้ขึ้นรถไฟเที่ยวแรก แต่ก่อนไปหม่ำข้าวก่อน เดินเลยสถานีมีหน่อยเจอร้านชื่อ Midway สั่ง Plain Dosa คือแป้งทอดแผ่นใหญ่ๆ แล้วจิ้มกับโยเกริต์ อืม..อร่อยดี สามคนแค่ 108 รูปี อิ่มแล้วไปนั่งรถไฟเล่นกันดีกว่า...
 
 
เราเลือกที่นั่งเป็นตู้สุดท้าย เพราะอยากถ่ายตอนหัวรถจักรตอนวิ่งขึ้นเขา ..ป้าตากะพี่บอย จ้องกล้องลุงแขกคนในภาพ ตาเป็นมัน อยากได้แบบนั้นจัง ..สวยมีสไตล์ กะเข้าไปขอลุงแขกดู และสัมผัสสักนิด แต่กลัวโดนด่า..
 
 รถไฟจะออกแล้วคร้าบ....นั่งประจำที่ ...วิ่งได้ช้ามาก รถวิ่งสวน คนเดินถนน ผ่านหน้าบ้านชิดติดประตูเลย ความหวดเสียวคงสู้บ้านเราที่รถไฟวิ่งผ่านตลาดหุบร่ม เมืองแม่กลองไม่ได้ แต่วิวระหว่างทางและรถไฟเก่าๆ ก็ได้อีกแบบนึง
 
ช่วงรถไฟหยุดเติมเชื้อเพลิง ...สามคนจากสยามประเทศก็เลยเป็นเช่นนี้ ขอย้ำ มีทำแบบนี้แค่สามคนเอง.. ตอนแรกป้าตา กะว่าจะวิ่งตามรถไฟ แล้วกระโดดขึ้น เหมือนในหนังอ่ะ แต่กลัวตำรวจอินเดียจับ
 
วิ่งมาถึงจุดสูงสุดบนยอดเขา แล้วจะวนลงกลับ ..บนนี้คือ Batasia Loop อนุสรณ์สถานของสงครามกุรข่า ...อีกด้านนึ่งก็จะเจ๊อะวิวภุเขาสวยๆ รถไฟจะหยุดจอดให้ลงไปถ่ายรูป
ภาพข้างล่างไปจิ๊กมาจากเวบไซต์ ขออนุญาตนำมาลงนะจ๊ะ...เพราะเราต้องรถไฟกลับ เลยไม่มีเวลาปีนป่ายไปถ่ายมูมสวยๆ อย่างนี้ ...ฝากไว้ก่อนเต๊อะ
 
นอกจากจะได้นั่งรถไฟเล่นแล้วเรายัง ได้ขึ้นไปชมพิพิธภัณฑ์รถไฟมรดกโลกด้วย..ณ ชั้นสองของสถานีต้นทางที่เราขึ้น Toy Train หมอกลงมาตลอดเลยอ่ะ...
 
 
ก่อนจากลา Toy Train ก็ลงมาถ่ายรูปรถไฟอีก เพราะเค้ามาจอดรอรอบต่อไป..
 
เรียกรถจิ๊ปซูโม่ เพื่อให้ไปส่งที่คิวรถถนนใกล้ๆ ที่พัก แต่บอกราคามา 100 รูปี เราคิดว่าแพงไป เดินไปก็ได้ ...ทางมันใกล้ แต่เดินขึ้นเขาตลอด  เหนื่อยแต่ก็ดี ได้เห็นร้านค้า ต่างๆ แวะลัดเข้าตลาด ซื้อขนมปัง ซื้อมะม่วง (จริงๆ มีภาพถ่ายมาอวดนะ แต่รูปในกล้องป้าตา มานหายไปไหนนะ กำ
) ...เรามาเก็บของเพื่อลงจากสวรรค์ กลับสู่สามัญ..ณ ห้องที่ราคา 700 รูปีต่อคืน พักห้องนี้อีก 2 คืนซึ่งก็สามารถมองเห็นวิวของถนนช้อปปิ้งได้....
 
เย็นนี้ก็ไปฝากท้องกัยร้านขวัญใจเราอีกตามเคย ...น้องข้าวเปล่าสอง จานเปล่าเพิ่มหนึ่ง ราคาแต่ละมื้อไม่เกิน 100 รูปี ชื่อร้านจำได้ล่ะ ชื่อ Padma ข้างๆ มีโรตีใส่อารายน่าสนใจ ..ลองซะหน่อย ติดๆ กันก็มีซีดีเพลง หนังอินตะระเดีย ..ป้าตา ซื้อเพลงประกอบหนังมา 2 แผ่นหน้าปกคุ้นๆ ดาราชายเลยซื้อมา
ตอนหน้าพาทัวร์ไร่ชา และชมสวนสวยๆ ของโรงแรมที่พักเรา ดอกไม้ตรึม ฝีมือพี่บอยเจ้าเก่า
ปอลอลิง#  รูปจากกล้องป้าตา ส่วนมากจะถ่ายอาหาร ร้านค้า ของฝาก วิถีของชาวบ้าน แต่ด้วยความซวย ตั้งแต่วันแรกจนวันกลับ รูปในกล้องจึงหายไปหมดเลย
เพราะฉะนั้น บางสถานที่ขอเล่า โดยไม่มีภาพมาประกอบแล้วกันเน๊าะ..
ปอลอลิง#พิเศษ...ป้าตา ขยันอัพบล็อก เพราะปีใหม่จะหนีไปเที่ยว ..ตามอ่านกันหน่อยนะะ ทู้กคน
| Create Date : 30 ธันวาคม 2551 |
| Last Update : 30 ธันวาคม 2551 4:47:39 น. |
|
9 comments
|
| Counter : 1190 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า  ) วันที่: 30 ธันวาคม 2551 เวลา:8:28:34 น. |
|
|
|
| โดย: นายรถซุง วันที่: 30 ธันวาคม 2551 เวลา:10:18:09 น. |
|
|
|
| โดย: ART@US วันที่: 30 ธันวาคม 2551 เวลา:10:46:36 น. |
|
|
|
| โดย: endless man วันที่: 30 ธันวาคม 2551 เวลา:13:41:49 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 12 คน [?]
|
เมื่อเธอยังอยู่... ทำไมไม่พูดคำว่ารัก
แต่เมื่อเธอจากไป... ทำไมอยากพูดคำว่ารัก
ทุกทุกวัน ทุกทุกชั่วโมง ทุกทุกนาที ทุกทุกวินาที
ณ เวลานี้ ฉันทำได้เพียงพาเธอไปกับฉันทุกทุกที่
เพราะฉันต้องการอยู่กับเธอ... ตลอดเวลา
...ณ ที่เหนือฟ้า ฉันจะพาเธอไปด้วยกัน...
Color Codes ป้ามด
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ณ เวลา ตีสองครึ่งของวันที่ 10 ของการเดินทาง และเป็นเช้ามืดของวันที่ 31 พ.ค. 48 วันนี้นัดทัวร์ตีสามครึ่งเพื่อไปจุดชมวิว Tiger Hill ชมยอดเขาคันเชงจุงก้า มีแวะให้ชม Ghum Monastry เป็นวัดที่สำคัญในเมืองดาร์จีลิ่ง 
เราเตรียมไฟฉาย เดินตรงอย่างเดียวผ่านลานจตุรัสจอร์ราสต้า เลาะเนินเขา เห็นรถจิ๊ปจอดอยู่สองคัน ตรงเข้าไปถามไถ่มามาจากบริษัททัวร์ที่เราซื้อหรือป่าว ...เยส 
โอเค ไปได้เลยเพราะมีครอบครัวแขก กับฝา-หรั่งสาวหนึ่งคนมานั่งรอเราบนรถแล้ว
รถจิ๊ปวิ่งเข้าเมืองทะลุ ผ่านมาที่ไหนไม่ทราบ แต่ดูท่าว่าข้างนอกคงหนาวน่าดู อ้อ...ค่าทัวร์คนละ 65 รูปีเป็นแชร์ แต่ท่าใครไม่ซื้อทัวร์ต้องรีบตื่นตั้งแต่ตีหนึ่งมารอหารถเอาเองแถวๆ คิวรถจิ๊ป
หนาว ลมแรง แล้วคนขับก็ไม่นัดเวลากลับ สงสัยให้ลูกทัวร์ใช้จิตใต้สำนึกเอาเองว่าควรกลับมาที่รถเมื่อไหร่ 
แค่รถยังตรึมขนาดนี้ แล้วแขกล่ะจะขนาดไหนบนจุดชมวิวอ่ะ ..
เราเลือกราคาไหน ดูจากรูปกันเองแล้วกัน ...
วันนี้เมฆเยอะ บังยอดเขาคันเชงจุงก้าหมดเลย...ไม่เห็น ๆ ๆ ย้ำ ไม่เห็นเลย แต่ยังมีความหวัง อาจจะไปเห็นจุดอื่น ๆที่เราไปเที่ยวก็ได้...พอรู้ว่าไม่เห็นก็รีบเดินกลับมาที่รถจิ๊ป เมื่อคนพร้อมรถก็แวะจอดให้ที่ Ghum Monastry 
โอ้ ...แขกเยอะจริงๆ บนรถไม่มีใครอยากลงเลย เราเลยขอไปตรวจห้องน้ำวัดในวันแขกตรึมซะหน่อย ...ลงไปกะพี่วีนสองคน ...กลิ่นมาแต่ไกลเลย ไม่ต้องถามทาง เปิดห้อง 
@#$%%^^%^&^&& แต่ต้องเข้าเพราะปวดฉี่มาก สองคนเลยกั้นหายใจ ปิดตา 
ไม่ควรพลาดวัดนี้ เพราะภายในมีพระพุทธรูปที่สวยงาม แต่เห็นแขกแล้วคงจะเข้าออกลำบาก จึงล่ะไว้..คราวหน้าแล้วกัน...แต่ที่ควรพลาดไปเลยคือ ห้องน้ำ
รถไฟจะออกแล้วคร้าบ....นั่งประจำที่ ...วิ่งได้ช้ามาก รถวิ่งสวน คนเดินถนน 
เหนื่อยแต่ก็ดี ได้เห็นร้านค้า ต่างๆ แวะลัดเข้าตลาด ซื้อขนมปัง ซื้อมะม่วง (จริงๆ มีภาพถ่ายมาอวดนะ แต่รูปในกล้องป้าตา มานหายไปไหนนะ กำ 
รูปจากกล้องป้าตา ส่วนมากจะถ่ายอาหาร ร้านค้า ของฝาก วิถีของชาวบ้าน แต่ด้วยความซวย ตั้งแต่วันแรกจนวันกลับ รูปในกล้องจึงหายไปหมดเลย 
ที่สำคัญ คนโดยสารห้อยโหนได้ถูกใจจริง ๆ