สิกขิม 14 วันฝันเป็นจริง (ลาชุง - ยุมถัง#1)
 พอทัวร์เมืองกังต็อกจบแล้ว...ป้าตาก็ว่าจะไปหาซื้อเครื่องในส่วนบน และแบตฯกล้อง กะที่ชาร์ต ...เราจึงเดินถนนสายหลักในเมือง ...เข้าไปเล็งๆ มองๆ แล้วมีกล้องดิจิตอล แต่ทุกรุ่นใช้ถ่าย(2A) ทั้งน้าน ยังไม่มีรุ่นที่ใช้แบตฯ (ลีเธียมของแคนนอน)  แล้วก็หาร้านขายเสื้อผ้ากันหนาว ถุงมือ ถุงเท้า ไม่เจออ่ะ ..คือเราต้องเดินลงเนิน เข้าซอย  แต่เราเดินวนขึ้นเขา ผ่านตลาด กลับที่พักเฉยเลย....พรุ่งนี้ก็คงต้องทัวร์โนราต่อไป (แล้วก็ไปเจอความหนาวเหน็บ...จนนอนไม่ค่อยหลับที่ลาชุง...เข็ดเลย ) ...เรากลับไปใช้บริการอาหารเย็นที่โรงแรมเรา ..อิอิ...จริงๆ อยากเจอลูกชายเจ้าของโรงแรมอ่ะ...ตี๋ ขาว อวบ เป็นหนุ่มทิเบตชื่อ คีชาง เหมือนหนุ่มวัยรุ่นบ้านเราเลย คือไม่ชอบอยู่บ้าน ขับรถไปเที่ยวในเมืองกะสาวๆ เจอตัวยาก (เสีบดายนักเชียว...แบตฯกล้อง หมดซะงั้น...ขนาดพี่บอย ช่วยใช้วิชาการช่าง..คิด หาสายไฟมาแกะ ติดขั้วบวก-ลบ ชาร์ตแบตได้ผลแฮะ...มาถ่ายรูปได้ 3 นาทีหมด ทำใหม่ ถ่าย 3 นาทีหมด หลังจากนี้ก็จะไม่มีรูปจากกล้องป้าตาล่ะ...กลายเป็น..หมูดำเหี่ยว หงอย เซ็ง..)
 
 
เราได้ซื้อทัวร์ไปหมู่บ้านลาชุง (Lachung) และ ยุมถัง (Yumthang Valley) (ต้องซื้อทัวร์ ห้ามไปเอง ต้องทำเอกสารและมีจุดตรวจเข้าพื้นที่นี้ด้วย เพราะหมู่บ้านลาชุงอยู่ติดชายแดน มีค่ายทหาร  ) ยุมถัง เรียกว่าเมืองแห่งดอกไม้ ทางจากลาชุงไปยุมถังจะมีต้นกุหลาบพันปีบานเต็มเลย (แต่ตอนป้าตาไป มานเพิ่งจะ 999 ปีเอง จึงยังหุบอยู่) ราคาทัวร์คนละ 67 US$ จะรวมอาหารพร้อมที่พักหนึ่งคืน เราสามโชคดีที่ไม่ต้องนั่งรถรวมกะแขก...จริงๆ ต้องนั่ง 4-6 คนต่อหนึ่งคัน ยกความดีความชอบให้พี่บอย กะพี่วีน (หนุ่มไชนีส กะสาวเจแปนนิส ส่วนสาวอินดี้ดำๆ อย่างป้าตา ชิ่งไปเล่นเน็ตเพื่อติดต่อเรื่องเป้ที่บินไปภูฏาน......แต่เน็ตก็ช้าซะ..นั่งรอนานมาก... )
เราฝากเป้ ไว้ที่โรงแรม แล้วจะกลับมาพักอีกหนึ่งคืน...ตอนเช้ารถมารับเราที่โรงแรม มีคนขับรถและไกด์ชาวเนปาลีร่วมเดินทางไปกะเราด้วย....แวะทานข้าวกลางวันที่หมู่บ้านกาบิ (Kabi) (ซึ่งเรามารูตอนหลังว่ากาบิมีสถานที่สำคัญทางประวัติศาสตร์ของสิกขิมที่กษัตริย์เวลาจะขึ้นครองราชย์ต้องมาทำพิธีที่นี่...ถ้าเรารู้สามารถให้เค้าแวะจอดได้ เป็นความผิดพลาดของเราเอง..) ระหว่างทางเกิดดินถล่ม ถนนทรุดเนื่องจากฝนตกหนัก (เมื่อคืนมีเพื่อนสนิทพี่วีน ส่งแมสเสจมาบอกว่าข่าวบอกว่ามีแผ่นดินไหวทางเหนือของอินเดีย พี่ๆ เค้าเป็นห่วง เราเลยส่งแมสเสจกลับไปว่า...ไม่มีอะไรทุกอย่างปกตินะไม่ต้องห่วง ) รถของนักท่องเที่ยวเลยติดกันยาวตรึมเลย....มีแขกมุงด้วย เพื่อไม่ให้เสียชื่อป้าตาเลยเป็นตัวแทนไทยมุง
 
 
เรานั่งรอการเคลียร์ถนนของเจ้าหน้าที่ประมาณ 2 ช.ม.กว่า ..ป้าตาเลยหาที่เด็ดดอกไม้รายทางแบบว่าอากาศเย็นอ่ะ... แต่ต้องหาที่ไกลมาก ลงเนินลุยป่าลงไปให้ไกลสายตาแขกหน่อย....พอจัดคิวรถให้ผ่านถนนที่ทรุดไปได้ ก็เจอกับวิวสวยๆ น้ำตกสูงๆ แต่เราแวะเก็บภาพนานๆ ไม่ได้เพราะเสียเวลา เก็บเอาไว้ช่วงขากลับอีกล่ะ
 
กว่าจะถึงลาชุง ก็เย็นมากแล้ว ทำให้เราไม่ได้เดินดูรอบๆ หมู่บ้าน อากาศเย็นมาก แล้วกว่าจะได้กินข้าวเย็นก็เกือบสองทุ่ม น้ำจะล้างหน้าก็แค่แตะๆ เปิดหน้าต่างก็เจอกับแม่น้ำเสียงน้ำไหลดังมาก คืนนี้ผ้าห่ม ถุงนอนก็ไม่พอหรอก... นอนก็ไม่ค่อยหลับ  แต่ก็มีความหวังว่า...คงรอดพอที่พรุ่งนี้จะไปถ่ายรูปกับสะพานและรอบๆหมู่บ้านลาชุง
 เช้าแล้ว...ชวนพี่วีนออกไปเดินชมหมู่บ้าน แล้วก็หาสะพานในฝันซะหน่อย ส่วนพี่บอยก็ขึ้นไปถ่ายรูปบนดาดฟ้าของโรงแรม..
 
 
 
 
โรงแรมที่เราพัก...พอมาดูตอนเช้าเดินหาสะพานไม่เจอ เลยต้องกลับมากินข้าวเช้าเพื่อเตรียมตัวไปยุมถังนั่งรถไปอีกประมาณ 30 ก.ม. ...เลยแวะเข้าไปดูในครัวเค้าซะหน่อย เจอะหนุ่มไกด์ของอีกกลุ่มนึงกะลังปิ้งขนมปังบนกองไฟ ..เจ๊าะแจ๊ะนิดหน่อยได้ขนมปังมา 1 แผ่น ...แต่พอมาเห็นอาหารเช้าของกรุ๊ปเรา เฮ้อ ไข่ต้มเล็กๆ คนละ 1 ใบ ชานม แกง 1 ถ้วย กินกะอารายอ่ะ จะอิ่มมั๊ยล่ะ ...ป้าตาชี้ไปที่กรุ๊ปแขกโต๊ะข้างๆ จาอาวแบบนั้นอ่ะ...แป้งนาน
 
ตอนหน้าพาเที่ยวยุมถัง
| Create Date : 15 ธันวาคม 2551 |
| Last Update : 16 ธันวาคม 2551 14:29:06 น. |
|
33 comments
|
| Counter : 1142 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: อานีล (Neilnuch_T  ) วันที่: 16 ธันวาคม 2551 เวลา:14:41:57 น. |
|
|
|
| โดย: ป้าหู้เองจ่ะ (fifty-four ) วันที่: 16 ธันวาคม 2551 เวลา:22:48:04 น. |
|
|
|
| โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า ) วันที่: 17 ธันวาคม 2551 เวลา:11:15:33 น. |
|
|
|
| โดย: นู๋แป๋ว (nupaew ) วันที่: 17 ธันวาคม 2551 เวลา:11:40:06 น. |
|
|
|
| โดย: ก๋า เก็กเสียง (กะว่าก๋า ) วันที่: 17 ธันวาคม 2551 เวลา:20:49:01 น. |
|
|
|
| โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า ) วันที่: 18 ธันวาคม 2551 เวลา:7:28:29 น. |
|
|
|
| โดย: bestphuket วันที่: 18 ธันวาคม 2551 เวลา:9:20:50 น. |
|
|
|
| โดย: nLatte วันที่: 18 ธันวาคม 2551 เวลา:9:34:58 น. |
|
|
|
| โดย: vanilla_ole วันที่: 18 ธันวาคม 2551 เวลา:12:19:43 น. |
|
|
|
| โดย: นายรถซุง วันที่: 18 ธันวาคม 2551 เวลา:13:24:18 น. |
|
|
|
| โดย: Jiji&Kaka วันที่: 18 ธันวาคม 2551 เวลา:14:05:30 น. |
|
|
|
| โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า ) วันที่: 18 ธันวาคม 2551 เวลา:14:24:48 น. |
|
|
|
| โดย: รัชชี่ (รัชชี่ ) วันที่: 18 ธันวาคม 2551 เวลา:15:55:50 น. |
|
|
|
| โดย: endless man วันที่: 18 ธันวาคม 2551 เวลา:16:20:49 น. |
|
|
|
| โดย: ป้าหู้เองจ่ะ (fifty-four ) วันที่: 18 ธันวาคม 2551 เวลา:17:10:52 น. |
|
|
|
| โดย: ขึ้นเป้ วันที่: 18 ธันวาคม 2551 เวลา:19:19:04 น. |
|
|
|
| โดย: merecat วันที่: 19 ธันวาคม 2551 เวลา:0:08:12 น. |
|
|
|
| โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า ) วันที่: 19 ธันวาคม 2551 เวลา:8:11:16 น. |
|
|
|
| โดย: นพ.วัลลภ พรเรืองวงศ์ (นพ.วัลลภ ) วันที่: 27 ธันวาคม 2551 เวลา:21:10:15 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 12 คน [?]
|
เมื่อเธอยังอยู่... ทำไมไม่พูดคำว่ารัก
แต่เมื่อเธอจากไป... ทำไมอยากพูดคำว่ารัก
ทุกทุกวัน ทุกทุกชั่วโมง ทุกทุกนาที ทุกทุกวินาที
ณ เวลานี้ ฉันทำได้เพียงพาเธอไปกับฉันทุกทุกที่
เพราะฉันต้องการอยู่กับเธอ... ตลอดเวลา
...ณ ที่เหนือฟ้า ฉันจะพาเธอไปด้วยกัน...
Color Codes ป้ามด
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
พอทัวร์เมืองกังต็อกจบแล้ว...ป้าตาก็ว่าจะไปหาซื้อเครื่องในส่วนบน
และแบตฯกล้อง กะที่ชาร์ต ...เราจึงเดินถนนสายหลักในเมือง ...เข้าไปเล็งๆ มองๆ แล้วมีกล้องดิจิตอล แต่ทุกรุ่นใช้ถ่าย(2A) ทั้งน้าน ยังไม่มีรุ่นที่ใช้แบตฯ (ลีเธียมของแคนนอน) 
แล้วก็หาร้านขายเสื้อผ้ากันหนาว ถุงมือ ถุงเท้า ไม่เจออ่ะ ..คือเราต้องเดินลงเนิน เข้าซอย 
แต่เราเดินวนขึ้นเขา ผ่านตลาด กลับที่พักเฉยเลย....พรุ่งนี้ก็คงต้องทัวร์โนราต่อไป
(แล้วก็ไปเจอความหนาวเหน็บ...จนนอนไม่ค่อยหลับที่ลาชุง...เข็ดเลย
) ...เรากลับไปใช้บริการอาหารเย็นที่โรงแรมเรา ..อิอิ...จริงๆ อยากเจอลูกชายเจ้าของโรงแรมอ่ะ...ตี๋ ขาว อวบ เป็นหนุ่มทิเบตชื่อ คีชาง
เหมือนหนุ่มวัยรุ่นบ้านเราเลย คือไม่ชอบอยู่บ้าน ขับรถไปเที่ยวในเมืองกะสาวๆ เจอตัวยาก (เสีบดายนักเชียว...แบตฯกล้อง หมดซะงั้น...ขนาดพี่บอย ช่วยใช้วิชาการช่าง..คิด หาสายไฟมาแกะ ติดขั้วบวก-ลบ ชาร์ตแบตได้ผลแฮะ...มาถ่ายรูปได้ 3 นาทีหมด ทำใหม่ ถ่าย 3 นาทีหมด
หลังจากนี้ก็จะไม่มีรูปจากกล้องป้าตาล่ะ...กลายเป็น..หมูดำเหี่ยว หงอย เซ็ง..) 
) ยุมถัง เรียกว่าเมืองแห่งดอกไม้ ทางจากลาชุงไปยุมถังจะมีต้นกุหลาบพันปีบานเต็มเลย (แต่ตอนป้าตาไป มานเพิ่งจะ 999 ปีเอง จึงยังหุบอยู่
เราเลยส่งแมสเสจกลับไปว่า...ไม่มีอะไรทุกอย่างปกตินะไม่ต้องห่วง
) รถของนักท่องเที่ยวเลยติดกันยาวตรึมเลย....มีแขกมุงด้วย เพื่อไม่ให้เสียชื่อป้าตาเลยเป็นตัวแทนไทยมุง
แต่ก็มีความหวังว่า...คงรอดพอที่พรุ่งนี้จะไปถ่ายรูปกับสะพานและรอบๆหมู่บ้านลาชุง
เช้าแล้ว...ชวนพี่วีนออกไปเดินชมหมู่บ้าน แล้วก็หาสะพานในฝันซะหน่อย ส่วนพี่บอยก็ขึ้นไปถ่ายรูปบนดาดฟ้าของโรงแรม..
บีจีสวยหวานมากเลยค่ะ ป้าตา 
ตกลงป้าตารำโนราตลอดทริปเลยมั้งเนี่ย...ฮี่ๆๆ