มะเร็ง แม่ และคีโม DiarY 7

หายไปนานกันเลยทีเดียว หายไปกับความท้อค่ะ 5555

อ่ะ ต่อกันเลยดีกว่า ท้อยังไง เดี๋ยวได้รู้..หึหึ

จำไม่ได้แล้วว่าหนที่แล้วเขียนถึงตอนไหน เอาเป็นว่า เริ่มใหม่แล้วกัน

หลังจากที่คุณหมอพบว่า ฟิล์มเอ็กซ์เรย์ปอดของแม่ "ผิดปกติ" ก็จัดการส่งไปตรวจ ซีทีสแกนอีกครั้งค่ะ... ได้ผลกลับมาว่า จุดที่เห็นในซีทีสแกนครั้งแรก มันก็มีเท่าเดิมค่ะ มีจุดนั้นจุดเดียว ไม่ได้มีประจายไปทั่วปอด หรืออะไรแต่อย่างใด

คุณหมอสูฯ จัดการจับส่งคุณหมออายุรกรรมโรคปอดทันที...

คุณหมออายุรกรรมตรวจแล้ว ก็บอกว่า จุดที่ปอดมันเล็กๆน้อยๆมากเลย เอาเป็นว่า คุณหมอ ขอเก็บเสมหะของแม่ มาตรวจก็แล้วกัน โดยการเก็บเสมหะมาตรวจนั้น จำเป็นต้องเก็บครบ 3 วัน และนำมา รพ. แต่ว่า พี่พยาบาลใจดี ก็บอกว่า ไม่เป็นไร ถ้าบ้านไกล ก็เอาไปตรวจที่คลินิกหรืออนามัยใกล้บ้าน แล้วเอาผลมา ก็ได้...

ได้ยินอย่างนั้นก็ดีใจน่ะสิคะ เพราะในหมู่บ้านที่แม่อยู่ มีอนามัยด้วย

แม่เก็บเสมหะอยู่ 3 วัน ไปฟังผล ปรากฏว่า ผลคือ ไม่มีเชื้อค่ะ ไม่มีเชื้อวัณโรค...

โอ๊ย ดีใจกันมากๆ

ในระหว่างนั้น ด้วยความที่ฉันตั้งครรภ์อยู่ ฉันก็เกิดอาการ"นอยด์" นิดหนึ่ง ครั้งหนึ่ง ไปตรวจครรภ์ แจ้งคุณหมอสูฯประจำตัว คุณหมอสูฯก็ไม่ไว้ใจ ส่งคุณหมอโรคปอดต่อเลย..

คุณหมอโรคปอด ก็ตรวจนั่นตรวจนี่ แล้วก็อยากให้เอ็กซ์เรย์ แต่ฉันไม่อยาก แม้ว่าคุณหมอจะรับรองว่าไม่อันตรายกับลูก แต่ฉันก็ไม่ไว้ใจ ฉันไม่อยากเสี่ยง ฉันจึงเลือกรับเทสต์ทางผิวหนังแทน...

ผลปรากฏออกมาว่า "ความเสี่ยงต่ำ"

ไม่ได้หมายความว่า ฉันไม่ติดเชื้อ แต่ความเสี่ยงที่เชื้อมันแอคทีฟ ต่ำ..
คุณหมอบอกว่า ทางที่ดีอยากให้เอ็กซ์เรย์ ถ้ากลัว พอคลอดแล้วก็อยากให้เอ็กซ์เรย์ก่อนที่จะกอดลูก...

ฉันเองก็ตั้งใจไว้แล้วล่ะค่ะ ว่า 1 วีคก่อนคลอด ฉันจะไปเอ็กซ์เรย์ ให้ชัวร์ไปเลย...

ทีนี้ตอนนี้แหละค่ะ ที่คุณหมออธิบายว่า.. การเก็บเสมหะ ไม่ใช่วิธีที่ได้ผลเสมอไป การตรวจTB ด้วยการเก็บเสมหะนั้น จะชัวร์ก็ต่อเมื่อ คนไข้ขากเสมหะออกมาจากส่วนที่ควรจะออกมาจริงๆเท่านั้น ปัญหาที่พบบ่อยๆคือ คนไข้บ้วนแค่น้ำลายออกมา ซึ่งมันเป็นส่วนที่ไม่มีเชื้อ มันก็จะตรวจไม่พบ (หนำซ้ำ บางคนดันลืม แปรงฟันก่อน แล้วค่อยมาเก็บเสมหะ ซึ่งไม่เป็นผลหรอก เพราะว่าเชื้อ TB มันเจอผงซักฟอก น้ำยาล้างจาน หรือยาสีฟัน เชื้อก็ตายหมดแล้ว - ผู้เขียน)

เอาล่ะซี แล้วที่แม่ฉันเก็บไป เป็นไรมั้ยเนี่ย????

หลังจากเก็บเสมหะแล้ว แม่ต้องไปพบคุณหมออายุรกรรมโรคปอดอีกรอบ คุณหมอบอกว่า จุดที่ปอด ที่เป็นน่ะ เป็นแค่นิดเดียว ซึ่ง "ไม่สามารถวินัจฉัยได้" ว่าเป็น TB หรือเปล่า

พอได้ยินคำว่า ไม่สามารถวินิจฉัยได้ แม่กับน้า ก็เฮน่ะซี เข้าใจว่า "ไม่ได้เป็นวัณโรค" (โธ่ ภาษาไทยมันดิ้นได้จริงๆ) ฉันจึงต้องอธิบายใหม่ว่า วินิจฉัยไม่ได้น่ะ มันไม่ได้หมายความว่าวินิจฉัยว่าไม่เป็น มันหมายความว่า อาจจะเป็นหรือไม่เป็นก็ได้.. สองคนนั่นก็เลยเหี่ยวกันต่อไป...

กลับไปที่คุณหมอสูฯ... คุณหมอสูฯ ได้ปรึกษาคุณหมออายุรกรรมโรคปอด เกี่ยวกับการให้คีโม และยารักษาTB คุณหมอโรคปอดเธอบอกว่า ให้คีโมได้เลย เพราะโรคปอด มันเล็กน้อยมากๆ และถ้าจะรอให้ทานยาTBให้หมดก่อน กลัวจะไม่ทันมะเร็งน่ะซี

แต่จนแล้วจนรอด คุณหมอสูฯ ก็ไม่ให้คีโมค่ะ เนื่องจาก..

แม่เราไม่ทานข้าว คือทานนั่นแหละ แต่ทานน้อยมากๆ อาการเหมือนคนท้อแท้สิ้นหวัง แต่ที่จริงแล้วไม่ใช่... แม่ยังอยากหาย ยังมีหวังว่าจะหาย แต่แม่รอหวังพึ่งแค่ยาอย่างเดียวเท่านั้น แม่ไม่ให้ความร่วมมือกับหมอเลย..

ทานยาโรคปอดไปได้ไม่เท่าไร แม่ก็ซูบลงๆๆๆๆ ผอมจนเหลือแต่กระดูกจริงๆ มาถึงตอนนี้แล้ว ฉันต้องยอมรับเลยว่า กำลังใจของฉันมันหมดลงไปแล้ว เพราะแม่ไม่ให้ความร่วมมือเลย ฉันไม่ได้ท้อนะ แต่ฉันทำใจเลยล่ะ..เฮ้อ อะไรกันเนี่ย...

ต่อมา กลับไปพบคุณหมอโรคปอดอีก... คุณหมอเห็นว่าร่างกายแม่ไม่ไหวจริงๆ จึงลดยาให้ เหลือตัวที่ไม่แรง แล้วจากที่ทาน 6 เดือน ก็ยืดออกไปเป็น 1 ปี เพื่อไม่ให้เชื้อดื้อยา...

แล้วแม่ก็ยังคง ผอมลงๆๆๆๆๆๆๆ อีกเรื่อยๆ จนน้ำหนักลดลงมาอยู่ที่ 33 กก. (เฮ้อ)

แม่ไม่ยอมทานข้าว...เพราะแม่คงท้อ... แต่ที่สำคัญ แม่เครียดค่ะ แม่ฉันเครียด ไม่ได้เครียดเรื่องโรคที่เป็นนี่หรอก แต่เครียดเพราะคนรอบข้างทำให้เครียด..

ที่จริงโทษคนรอบข้างก็ไม่ถูกหรอกค่ะ ถ้าหากแม่ฉันรู้จักปล่อยวางบ้าง ก็คงจะไม่เครียดขนาดนี้... เรื่องบางเรื่อง มันไม่สมควรเครียด แม่ก็เก็บเอามาเครียด แม่เป็นแบบนี้ตั้งแต่สมัยสาวๆแล้ว พูดเท่าไรก็ไม่ฟัง

แม่ฉันเป็นหนี้บัตรเครดิตหลายสิบใบ สินเชื่ออีกหลายบัญชี รวมหนี้สินแล้ว น่าจะราวๆเกือบล้าน... แต่หนี้พวกนี้ แม่ไม่ได้ใช้เองเลยสักบาทเดียว!!!

เงินเก็บแม่ หลายแสน หมดไปเพราะให้พี่น้องยืม และยังไม่ได้คืน (และไม่คิดว่าจะเอาคืน) ไม่ใช่ว่าพี่ป้าน้าอาเห็นแก่ตัวหรืออะไรหรอกค่ะ แต่มันเป็นความจำเป็นจริงๆ

ฉันเคยเตือนแม่ว่า ถ้าเรามี เราให้เค้ายืมได้ เราไม่เดือดร้อน แต่ถ้าถึงขนาดต้องไปกู้หนี้ยืมสิน เพื่อเอามาช่วยคนอื่นเค้า..มันไม่ได้บุญหรอกนะ เพราะทำให้ตัวเองเดือดร้อน..

และที่สำคัญ ต่อให้จะเป็นพี่น้องกันก็เถอะ แต่คนเรา นิสัยไม่เหมือนกัน คนที่มีการจัดการการเงินของตัวเองดีอยู่แล้ว แต่อาจจะเจอปัญหาหรืออะไรต่างๆ โอเค อันนั้นก็น่าช่วยเหลือ แต่ว่า กับคนที่ไม่มีวินัย ไม่รู้จักจัดการการเงินให้ดี เวลามีก็ใช้ ก็ฟุ่มเฟือย พอเราช่วยเหลือ ปัญหาก็ไม่จบ ก็จะเกิดปัญหาเดิมๆทุกครั้ง คนประเภทหลังนี้ "มันไม่น่าช่วย" หรอกค่ะ

เอ้า บ่นนอกเรื่องมาเยอะแล้ว... ขอเข้าเรื่องต่อแล้วกัน...

พอแม่เครียด แม่ก็ไม่ทานข้าว แม่ไม่ทานข้าว ร่างกายก็อ่อนแอ แล้วก็ให้คีโมไม่ได้เสียที ฉันก็รอร้อรอ ว่าทำไมหมอไม่นัดให้คีโมเสียที ...

ล่าสุด หมอแจ้งผลว่า ผลเลือด ค่า CA -125ของแม่ ขึ้นจากแปดสิบกว่าๆ เป็น 160 กว่าๆค่ะ

ขึ้นมาเยอะมากๆ จนฉันท้อเอง..

Create Date : 13 กรกฎาคม 2552 Last Update : 13 กรกฎาคม 2552 14:05:36 น. Counter : 1286 Pageviews.		7 comments
Share Tweet