ขอบคุณที่แวะไปที่บ้านค่ะ

แวะมาอ่านค่ะ
แต่ งง นิดหน่อย
กับประโยคนี้ค่ะ

พระฤๅษีสาปแช่งจอมอสูร

พระฤาษีสาบแช่งได้หรือค่ะ
คือผู้ที่ถือศีลแล้วทำไมมาสาปแช่งซะเองล่ะค่ะ

รีบกลับไปค้นดูต้นฉบับว่าเขาใช้คำว่าสาปแช่งหรือเปล่า กลัวจะแปลงสารจนความหมายผิดพลาดไป

เนื้อความตอนนี้มาจากพระสูตรชื่อ "สมุททกสูตร" พระศาสดาทรงแสดงเรื่องนี้แก่พระภิกษุในเชตวันมหาวิหาร เมืองสาวัตถี ความตอนท้ายทรงมีพุทธดำรัสว่า

"ดูกรภิกษุทั้งหลาย ครั้งนั้นแล ฤาษีผู้มีศีลมีกัลยาณธรรมเหล่านั้น ได้สาปแช่งท้าวสมพรจอมอสูร แล้วอันตรธานหายไปในที่ตรงหน้าท้าวสมพรจอมอสูร แล้วไปปรากฏอยู่ในบรรณกุฎีแทบฝั่งสมุทร เปรียบเหมือนบุรุษมีกำลัง
เหยียดแขนที่คู้ หรือคู้แขนที่เหยียด ฉะนั้น ฯ"

ใช้คำว่าสาปแช่งจริงๆ แต่คงไม่ใช่สาปแช่งในความหมายแรงๆ แบบที่เราเข้าใจ ดูคำพูดแล้วท่านก็พูดนิ่มๆ ว่าท่านไม่รับ ขอคืนภัยนั้นให้จอมอสูร ไม่ได้ใช้คำพูดแรงๆ แบบที่คนเผาพริกเผาเกลือเขาพูดแช่งกันนะครับ

(ท้าวสมพรคือนามเดิมของท้าวเวปจิตติ)