|
|
๐ กมโลภิกขุ..ชายหนุ่มผู้บวชเป็นพระ ๐ (บทที่ 23)
บทที่ 23
เหตุการณ์สงบเมื่อพลบค่ำ รถดับเพลิงยังอยู่ควบคุมถ่านไฟที่ไม่ยอมดับง่ายๆ
โบสถ์ใหญ่เสียหายทั้งหลัง โบสถ์เล็กเหลือกำแพงสี่ด้านและหน้าต่างประตู ศาลายาวถูกไฟเผาสามห้อง ห้องหลวงพี่เรย์แบรนด์ หลวงตาทิน ห้องหลวงพี่อาจและท่าน้ำท้ายศาลา
ชาวบ้านส่วนใหญ่กลับไปแล้ว เหลือแต่เวรยามคอยเฝ้าระวังเพื่อความแน่ใจ รวมทั้งตำรวจและพระผู้ใหญ่ที่ร่วมพิจารณาหาต้นเหตุของเพลิงไหม้
ผมและนพยังตัวไม่แห้ง เหงื่อยังซึม แข้งขาอ่อน
เอายังไงต่อ?.. นพถามขึ้นเพราะเห็นค่ำแล้วกว่าจะกลับถึงบ้านคงดึก แต่ที่จริงกลับเดี๋ยวนี้ก็ไม่ไหวเหมือนกัน
ไม่รู้สิ ยังงงๆ อยู่.. เดินสำรวจความเสียหายของศาลายาว ห้องนี้ไงที่ผมเคยพัก ชะโงกเข้าไปในห้อง
นี่นะ..จีวรยังพาดอยู่เลย.. นพกดบ่าผมชะโงกเข้าไปดูบ้าง มีตะกร้าผ้าเด็กด้วยแฮะ ตาไวแต่ไม่ได้คิดอะไร
เฮอะ.. เป็นผมที่คิดแทน
ไม่เห็นมีพระสักรูป นพและผมเตร่อยู่นานพอที่น่าจะมีใครปรากฏขึ้นบ้าง
พระนิด..ทิดนิดใช่ไหมครับ? ดำขึ้นมาจากท่าหลวงตาใบ
ใช่
มีผมแล้วเกือบจำไม่ได้ ดำกวาดพื้นศาลาด้วยความเคยชินทั้งที่ทุกสิ่งทุกอย่างรกเละเทะ
คนเดียวไหวหรือ.. ผมช่วยหยิบเศษไม้กระดานไปกองรวมด้านหนึ่ง พรุ่งนี้ชาวบ้านคงมาช่วย งานใหญ่นะ ที่โบสถ์ก็เหมือนกัน
ผมไม่รู้จะทำอะไร กวาดไปเรื่อยฆ่าเวลา ดำหยั่งความมั่นคงของแท่นยาวหน้าห้องและนั่งลง ผมนั่งตาม
ไม่มีใครอยู่? ผมเอ่ยขึ้น..ใจอยากรู้เรื่องนึงและหลวงพี่อาจ
ทิดนิดคงไม่รู้.. ดำก้มหน้ามองปลายไม้กวาด หลวงตาใบสิ้นเมื่อสองเดือนมาแล้ว หลวงพี่เขียดสึก หลวงพี่นัทสึก คุณเรย์แบรนด์เห็นป้วนเปี้ยนอยู่ที่โบสถ์กับหลวงพี่คงก่อนไฟไหม้.. หันไปมองซากห้องสุดท้าย แปลก!..ห้องตัวเองถูกไฟไหม้ไม่เห็นมาดู
ดำก็แปลกเรียกหลวงพี่ว่าคุณ อดติงไม่ได้ทั้งที่พอเข้าใจอะไรดี
ฮึ!.. ดำก็ค้อนเป็น เสือสิงห์กระทิงแรดทั้งนั้น
หลวงปู่?.. ถามไปแล้วอดใจหายไม่ได้ถ้าคำตอบเหมือนหลวงตาใบ
หลวงปู่อาพาธอยู่ที่โรงพยาบาล พระปุ่นรับหน้าที่ดูแล
ดีแล้วที่หลวงปู่ไม่รู้เรื่องไฟไหม้วันนี้.. มองไปทางกุฏิท่าน คงเปียกเหมือนกัน มีอะไรเสียหายบ้างก็ไม่รู้
ไม่รู้สิ พระปุ่นลั่นกุญแจไว้แน่นหนา.. ดำยกมือปิดกึ่งหน้าผากกึ่งเบ้าตา คนนี้ก็เหมือนกัน ฮึ่มๆ อยู่กับหลวงพี่คงในโบสถ์.. ประกบอีกมือหนึ่งปิดหน้า แค้นที่ต้องชำระ
แค้นอะไร? ถามไปแล้วจึงนึกออก
ที่หลวงพี่คงยึดสมบัติของท่านไปไง..ไม่รู้เหตุการณ์วันนี้เกิดขึ้นเพราะพระคู่นี้หรือเปล่า
อย่างนั้นเชียว?.. พลันนึกได้ถึงเหตุการณ์ทะเลาะวิวาทของพระสองรูป คงไม่ถึงกับเผาวัด
ไม่ใช่ละมั้ง!.. นพเข็นโนว่ามาจากหน้าวัดอดออกความเห็นไม่ได้..ความเห็นของคนนอกวัด ใครจะใจบาปขนาดนั้น
อาจไม่ใช่ แต่ก็น่าคิด.. ดำเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมากจากที่เคยจับผิดพระนิดเดินหิ้วถุงโอเลี้ยง อีกอย่างท่านก็ไม่ได้อยู่ที่วัดตอนเกิดเรื่อง.. ยกมือไหว้ไปทางกุฏิหลวงปู่ หลวงปู่คงถูกอ้างเป็นพยานโดยไม่รู้ตัว
หลวงพี่อาจล่ะ? ในที่สุดผมถามขึ้น
หลวงพี่อาจยังสม่ำเสมอ เหลืออยู่เฝ้าศาลายาวเพียงรูปเดียว.. แอบอมยิ้ม จำวัดอยู่ห้องของพระนิด
ห้องที่มีเสื้อผ้าเด็ก นพร่วมวงด้วยทั้งที่กำลังสำรวจโนว่าคู่ใจ
ยิ้มอะไร? ผมเห็นจนได้
อะ..แอ้ม.. ดำเลิกแกล้งทิดปากแข็งใจแข็ง ไม่ถามถึงนึงหรือ
นั่นแหละ..นั่นแหละ.. สมใจคนใจสีเทา
ผมนี่ละ.. ยืดอก นั่งตรง พี่เลี้ยงนายนึง
อ้าว!.. เหลียวมองซ้ายขวาอย่างโง่ๆ ทำไมไม่บอกแต่แรก แล้วนึงอยู่ไหน?
โชคดีที่ไม่อยู่.. นิ่งเหมือนแกล้ง เมื่อหลังเพลหลวงพี่อาจพานึงไปฉีดวัคซีนที่โรงพยาบาล คงเห็นโกลาหลหรืออย่างไรไม่รู้ ป่านนี้ยังไม่กลับมา
นึงคือใคร?.. นพร้องถามขึ้นจากด้านล่าง ผมฟังอยู่แต่ไม่รู้เรื่อง ง่วนเช็ดโนว่าที่เปียกน้ำมอมเขม่าไม่แพ้ใคร
ลูกชายทิดนิด..ฮะ..ฮะ.. พอหายเครียดดำเริ่มทะเล้น
ฮ้า!.. เงยหน้าขึ้นรวดเร็ว หัวเกือบชนแฮนด์รถ มีเมื่อไหร่?..ได้ไง.. นพหลงกล เฮ้!..ฮะ..ฮะ..นายเด็กดำ รู้ตัวว่าถูกอำเข้าแล้ว
แล้วจะอย่างไรกันล่ะโยม หลวงพี่คิมเป็นห่วงตามมาดูทิดจากกรุงเทพฯ และเพื่อน
พักหายเหนื่อยแล้วจะกลับครับ นพรีบตอบ
หลวงพี่อาจกับนึง แม้ไม่ชัดเจนแต่คำตอบของผมคืออยากพบทั้งสองคนก่อน
หลวงพี่อาจและเด็กนึงปลอดภัยอยู่ที่โรงพยาบาล นึงเขาแข็งแรงดีทิดนิดไม่ต้องเป็นห่วง.. ตบหัวผมที่นั่งกับพื้นตรงหน้า ห่วงตัวเองเถอะเดี๋ยวจะดึกดื่น ไม่ใช่รถเก๋งของทิดมหาชัยอย่างคืนนั้นนะ
เราไม่ได้บอกแม่นายนิดด้วยสิครับว่าจะมาถึงที่นี่ นพย้ำให้หลวงพี่คิมไล่ผมกลับบ้าน
รีบๆ กลับบ้านนะ..อ้อ..ขอบคุณโยมทั้งสองด้วยที่ช่วยกันรักษาศาลายาวไว้ได้ หลวงพี่คิมเดินกลับไปหน้าวัด
นพ เราแวะโรงพยาบาลก่อนนะ
มืดมากแล้วเขาไม่ให้เยี่ยมหรอก.. ดำสอดขึ้น ผมเคยไปเยี่ยมหลวงปู่ ไปกับพระวิมล..แต่วว)) )
ลูกของเพื่อนก็เป็นหลานผม.. ไม่รู้นพบ้องตื้นไปกับดำจริงๆ หรือแกล้งตามน้ำเพื่อให้ผมยอมกลับกรุงเทพฯ โอเค..ลองดูก็ได้.. นพขึ้นประจำที่คนขับ แรงขากลับมาแล้วครับคุณนิด
แน่ใจ?.. ผมชักลังเล น่าจะอยู่ค้างวัดสักคืน.. แต่ก็ขึ้นซ้อนหลังคนขับที่กางขาจับแฮนด์นิ่งไม่ปริปากอะไร
เร็ว!.. ส่งหมวกกันน็อคให้ผมและใส่ของตัวเอง
ไปก่อนนะดำ แล้วจะมาใหม่ ฝากดูแลนึงด้วย
โชคดีครับ ขับดีๆ นะคุณนพ.. ไม่วายตะโกนตามหลังโนว่า อย่าเพิ่งแน่ใจว่าหลวงพี่อาจและนึงอยู่ที่โรงพยาบาล
เดี๋ยวนพ!.. จากหางตาผมเห็นดำวิ่งหน้าตั้งตามมา
ลืมบอกเรื่องสำคัญ..แฮ่..แฮ่.. ดำหอบแฮกเมื่อวิ่งถึงรถที่จอดรอ
อะไรอีกครับคุณดำ? เป็นนพที่ถาม คงกลัวเรื่องจะยาวจนทำให้ผมเปลี่ยนใจ
ก่อนหลวงพี่หลอจะหายไป แกเที่ยวบอกใครๆ ว่าเป็นพ่อนึง
| Create Date : 29 มิถุนายน 2554 |
| Last Update : 30 มิถุนายน 2554 7:52:07 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 704 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [