Bloggang.com : cruduslife : แค่อดนอนแล้วมันจะผ่านไป+ในหนึ่งวันมีอะไรเกิดขึ้นมากมาย

แค่อดนอนแล้วมันจะผ่านไป+ในหนึ่งวันมีอะไรเกิดขึ้นมากมาย

เมื่อวาน วันจันทร์ที่ผ่านมา เริ่มต้นสัปดาห์ใหม่ด้วยความสดชื่น

แต่ก็ทำหน้าระรื่นได้ไม่นาน เมื่อนึกขึ้นได้ว่าวันอังคารมีงานใหญ่ต้องส่ง

นั่นก็คือ งานวิชา LA STUDIO(วิชาการออกแบบภูมิสถาปัตยกรรม)

ซึ่งอาจารย์ให้ทำโมเดลสวน ที่ทีการใช้ต้นไม้ใหญ่(Tree)

สร้างบรรยากาศของที่ว่างสำหรับใช้สอย(space)ใส่ไม้พุ่ม

ไม้คลุมดิน ศาลา สระน้ำ เสาไฟ ฯลฯ อย่างสมจริง

เป็นชิ้นงานชิ้นเดียวในวิชานี้ของช่วงก่อนมิดเทอมปี 2 เทอม 2

และที่ส่งในวันนี้คือแบบจริงหรือแบบขั้นสุดท้าย ซึ่งในนอนว่ามันจะต้องยิ่งใหญ่อลังการ

ตามที่อาจารย์วาดหวังไว้(แต่ทำไมเราทำแล้วมันง่อยๆ) เมื่อทำเสร็จ

จะมีการใช้กล้องรูเข็มถ่ายเข้าไปยังที่ว่างภายในสวน

โดยตั้งระดับกล้องให้อยู่เท่ากับระดับสายตาของคนใน scale 1:100

ค่อยๆ เคลื่อนกล้อง เหมือนคนเดินไป พร้อมกับเจ้าของงานบรรยายภาพ

ก่อนที่อาจารย์จะนำวีดิโอนั้น ไปฉายรวมในห้องแล้วคอมเม้นท์อีกครั้งหนึ่ง

บ่ายวันจันทร์ ทั้งที่ใจยังพะวักพะวนกับงานวิชาสตูดิโอ

เรานิสิตภาคแลนด์ทั้ง 39 คน ไม่ใช่สิ 35 คน เพราะป่วยไป 4

กับอาจารย์อีกสองท่าน ต้องเดินทางไปสนามกอล์ฟกรุงกวี ที่รังสิต

เพื่อเรียนวิชา Plant MaterialII เกี่ยวกับเรื่องไม้น้ำ

วันนั้นอากาศก็ดี น่าสดชื่นอยู่หรอก แต่ระยะทางที่เดินดูต้นไม้บวกกับ

จิตใจที่ยังห่วงหน้าพะวงหลัง ก็ทำให้การเดินชมและทำความรู้จักต้นไม้

ไม่สนุกเท่าที่ควร แถมกว่าจะสิ้นสุดการเรียนนอกสถานที่

และกลับถึงคณะ ก็ปาไปทุ่มครึ่งแล้ว

กลับมาถึงหอ ออกไปซื้อของใช้ที่จำเป็นในการทำโมเดลเพิ่มเติม

เนื่องจากวันนี้ออกไปข้างนอกครึ่งวันบ่าย และกลับถึงคณะดึก

เลยไม่ได้ซื้อของจากร้านที่คณะตุนไว้ก่อน ของใช้ที่จำเป็น

และต้องการสุดๆ ในเวลานั้นสำหรับการทำโมเดลก็คือ "กาว"

และเป็นที่รู้กันว่าสำหรับนิสิตสถาปัตย์แล้ว การทีดั้นด้นไปถึงที่ร้าน

แล้วพบว่ากาวหมดนั้น ให้ความรู้สึกเจ็บปวด และหมดอาลัยในชีวิต

ยิ่งกว่าการที่พ่อครัวปั่นจักรยานไปร้านโชห่วย แล้วพบว่า'ซอสหมด'เสียอีก

เนื่องจากกาวที่ใช้ทำโมเดลนั้น ต้องการกาวที่มีคุณสมบัติต่างจากกาวทั่วไป

อย่างกาวลาเท็กซ์ เราต้องการกาวที่แห้งช้า ติดแล้วเนี้ยบ

(โฆษณาให้เลยแล้วกัน เป็นลูกค้าเค้ามานาน) เช่น ยี่ห้อPritt หรือ UHU

และวันนี้หลังจากที่กระหืดหระหอมไปซื้อกาวก่อนที่ห้างใกล้หอจะปิด

ก็ได้พบกับความหมดอาลัยตายอยากนั้น ร้านเครื่องเขียนที่ปกติ

จะมีกาวUHU ขายไม่เคยขาด ไม่ทราบว่ามีใครเหมาไปจนหมด

โชคดีที่ที่หอยังมีพริทท์ตุนไว้สองสามหลอด(แต่เกรงว่าจะไม่พอ)

จึงยอมรับชะตากรรมแต่โดยดี ซื้อของที่น่าจะได้ใช้อีกสองสามอย่าง

ก่อนจะมาหาอาหารเย็นรับประทานที่ร้าน 7-Eleven

ได้แก่ มาม่าคัพรสต้มยำกุ้ง บิ๊กชีสไบท์ นมจืดหนึ่งกล่องไว้ยามดึก

เค้กโรลรสส้มสำหรับมื้อเช้า ที่คาดว่าไปกินที่คณะไม่ทันแน่ๆ

และสุดท้าย เครื่องดื่มชูกำลัง 1 ขวด ยี่ห้อ M150

สำหรับคืนที่คิดว่าจะไม่ได้นอน(จริงๆ คือคืนที่ต้องการบังคับให้ตัวเองไม่นอน)

กลับถึงหอก็สองทุ่มกว่า มีป้ายเตือนว่าเวลา 23.00-05.00

ของวันรุ่งขึ้น น้ำจะไม่ไหล เลยรีบกินมาม่า อาบน้ำแล้วเริ่มทำงาน

การคิดงานก็เป็นไปตามขั้นตอนปกติ ปักๆ ถอนๆ ต้นไม้มนโมเดลจนกว่าจะพอใจ

สมองเริ่มตื้อขึ้นทุกขณะ ค่อยๆ จิบเอ็มร้อยห้าสิบตามอาการ

พร้อมกับดื่มน้ำตามให้เจือจาง (ไม่รู้เป็นความเชื่อประเภทไหน

ที่เชื่อว่าดื่มแบบเจือจางจะให้ความรู้สึกที่ดีกว่า..มันก็น่าจะดีจริงๆ นะ)

งานยังคงดำเนินไปเรื่อยๆ แต่กำลังลดลงทุกที ทุกที

เหลือบมองนาฬิกาเป็นระยะๆ เวลาลดลงทุกนาที ทุกนาที

สุดท้ายอีกห้านาทีเก้าโมง จึงแบกเพลทขนาด 60X60 ซม.

ที่มีโมเดลต้นไม้ และส่วนประกอบอื่นๆ ปักอยู่เต็ม ขนขึ้นแท็กซี่

ไปเรียนวิชาภาคเช้า(เริ่มเรียน 9.ooน.)ด้วยความสงสารหรืออะไรไม่ทราบ

อาจารย์ที่สอนวิชาภาคเช้าเลิกสอนก่อนเวลาตั้งเกือบสองชั่วโมง ให้นิสิตไปเคลียร์งานวิชาสตูดิโอ

พวกเราก็ยังคงทำงานอย่างต่อเนื่องมิพักกินข้าวปลาอาหาร

จนกระทั่งแล้วเสร็จและส่งในเวลาบ่ายสองโมง

อ่า...เอาภาพผลงานที่อุตส่าห์อดนอน(แต่ทำออกมาได้แค่เนี้ย)มาให้ชมกัน เล่นๆ

Photobucket

ชานไม้ที่ยื่นไปในน้ำ

Photobucket

ประติมากรรมกลางสวน

Photobucket

ศาลา(เบี้ยวๆ เพราะบอบช้ำ) กลางน้ำ

Photobucket

Sculpture เมื่อมองจากอีกมุม

Photobucket

สะพานไม้ข้ามน้ำ

Photobucket

มุมมองจากบนสะพาน

Photobucket

Bird's eyes view สะพาน+น้ำพุ+ไม้ดอกหลากสี

Photobucket

ศาลาอีกรอบ

ด้วย scale 1:100 ภาพที่นี่นำมาให้ดูนี้จึงเปรียบเหมือน

มุมเล็ก ๆ มุมหนึ่ง พื้นที่ไม่กี่ตารางเมตรจากสวนพื้นที่ 3 ไร่ เท่านั้นเอง

นิสิตค่อยๆ ทยอยเอาโมเดลไปบันทึกวิดีโอตามเลขที่ทีละคน

เอ...ดูเหมือนกล้องจะถ่ายในที่ที่มีแสงธรรมชาติแบบแสงขาวแล้วไม่สวย

เลยย้ายไปถ่ายทำกันในห้องปิด แล้วเปิดหลอดอินแคนเดสเซนต์ช่วย

ซึ่งก็ดูนุ่มนวลงดงามดี ขณะที่คนทยอยกันไปบันทึกภาพ

คนที่ยังไท่ถึงคิวอย่างเรา ก็ยังคงตกแต่งไปเรื่อยๆ โดยมีเพื่อนๆ ภาคอื่น

คอยหาน้ำ หาขนม มาให้ ช่วยทำงานและช่วยให้กำลังใจกันอุ่นหนาฝาคั่ง

จนเวลาสี่โมงเย็น เพื่อนสมัยม.ปลายคนหนึ่งก็โทรศัพท์มา

แจ้งข่าวให้ทราบว่า จะมีพิธีฌาปนกิจศพท่านอาจารย์สอนภาษาอังกฤษ

ที่โรงเรียนเก่า ตอนเราอยู่ม.สี่ ทีวัดหัวลำโพงเวลาห้าโมงเย็น

ซึ่งเราได้ทราบข่าวตั้งแต่วันพฤหัสที่แล้ว แต่ไม่มีโอกาสได้ไปงานสวดพระอภิธรรม

จึงอยากไปร่วมงานนี้มาก เพราะถือเป็นครั้งสุดท้ายที่จะได้แสดงความกตัญญูกตเวทีต่ออาจารย์

เวลาขณะนั้นสี่โมงสิบห้านาทีแล้ว และเรายังไม่ได้เข้าไปถ่ายวิดีโอ

เราคงแสดงสีหน้ากระวนกระวายมากจนเพื่อนๆ เป็นห่วง

และแนะนำให้เราบอกอาจารย์ที่สอนว่า ขอไปงานศพแล้วจะถ่ายวิดีโอวันอื่น

แต่อาจารย์ที่สอนใจดีมาก ถามว่าจัดงานที่วัดไหน พอทราบว่าเป็นวัดหัวลำโพง

ก็บอกว่า โอ๊ยใกล้ๆ ไปร่วมงานก่อนแล้วกลับมาตรวจงานก็ยังทัน

เพื่อนที่โทรมาชวนบอกว่าจะนั่งแท็กซี่มาจาก คณะเภสัช แล้วมาแวะรับ

แต่ระหว่างรอเราเจอกับรุ่นน้องที่กำลังจะไปงานพอดี

ด้วยเห็นว่าใกล้เวลาแล้ว เลยเดินออกมาก่อน แล้วกะใ้ห้ไปเจอกันที่วัด

ช่วงที่เดิน ๆ กันไป ก็เห็นน้องๆ ที่โรงเรียนเดินกันไปเป็นแถว

แล้วเมื่อใกล้จะถึงวัด ก็เห็นน้องๆ ในชุดนักเรียนบ้างพละบ้าง

เดินสวนทางกลับมาหลายระลอก ก็เดาว่าน่าจะเริ่มพิธีแล้ว

เราและน้องๆ จึงเร่งฝีเท้าเดินให้ถึงเมรุโดยเร็ว แต่ก็ยังเห็นน้องคนข้างหน้า

วิ่งแบบรีบยิ่งกว่าเมื่อไปถึงวัดเจออาจารย์ที่รู้จักท่านหนึ่งเห็นเรากระหืดกระหอบ

ก็บอกอย่างใจดีว่าไม่ต้องวิ่งก้ได้ลูกยังทันๆ แต่ตัวอาจารย์เองก็เคารพศพเสร็จแล้ว

และกำลังเดินทางกลับ เดินไปอีกไม่กี่ก้าวก็พบอาจารย์อีกท่านมนทีท่าที่แตกต่าง

คือเร่งเรามาก ๆ และบอกว่า เร็วๆ เข้าลูกเดี๋ยวจะไม่ทันเผา

พอเราไปถึงก็ถูกคลื่นมหาชนผลักดันให้เข้าไปหน้าเมรุอย่างรวดเร็วๆ

เสียงคนพูดคุยกันดังระงม กลบเสียงกริ๊งๆ เบาๆ ของเหรียญที่กระทบพื้น

เรามาถึงที่เมรุตอนโปรยทานพอดี รีบรับดอกไม้จันท์แล้วขึ้นไปเคารพศพ

อาจารย์อย่างรวดเร็ว ก่อนจะอธิษฐานให้อาจารย์ไปสู่สุขคติ

รับของชำร่วย และแยกตัวออกมาอย่างเป็นขั้นตอน

เพิ่งทราบว่าวัดในกรุงเทพฯ พอเผาหลอกเสร็จก็เผาจริงต่อเลยอย่างรวบรัด

เราเลยได้มีโอกาสได้ขึ้นไปเคารพศพสองครั้ง

ครั้งเผาจริง เราสำรวมกายใจมากขึ้น เพราะหมดจากอาการกระหืดกระหอบแล้ว

เดินผ่านและจ้องมองภาพของอาจารย์"ชมนาด นราแย้ม"

ระลึกถึงยามที่ท่าน เคยพร่ำสอน และบ่นว่าเพื่อให้เราได้รับควาามรู้

และให้เราเป็นคนดี เมื่อเราเข้ามาเป็นนักเรียนใหม่ม.สี่

ของโรงเรียนที่มีชื่อเสียงเป็นอันดับต้นๆ ของประเทศ

ความรู้ภาษาอังกฤษของเด็กโรงเรียนต่างจังหวัดอย่างเรานั้น

คงอยู่ในขั้นแทบจะไร้มาตรฐาน ก็ได้อาจารย์ท่านนี้แหละ

ที่คอยเคี่ยวเข็ญ ปูพื้นฐานให้เราในปีแรก เทอมแรก

ก่อนที่เทอมสองอาจารย์จะเข้ารับการผ่าตัดขา และหยุดพักฟื้น

ทั้งตึกที่เราอยู่ตอนม.สี่นั้น ห้องเราเป็นห้องเดียวของสายวิทย์

ที่อาจารย์ชมนาดเป็นผู้สอน อาจารย์มักจะพูดกับพวกเราอย่างเข้าใจเสมอว่า

'อาจารย์รู้ว่าพวกหนูๆ น่ะ ภาษาอังกฤษสู้พวกแม่เด็กสายศิลป์ไม่ได้หรอก

แต่อาจารย์ขอแค่ให้พวกเราตั้งใจเรียน แล้วขาดเหลืออะไรอาจารย์จะช่วยเอง'

และจากถ้อยคำนั้น เมื่อผลสอบกลางภาคออกมา เราได้คะแนนเพียง

อีกหนึ่งคะแนนจะสอบผ่าน ซึ่งอาจารย์ก็ช่วยให้เด็กในเกณฑ์นี้ผ่านไปด้วย

และเมื่อจบเทอมหลังจากเราปรับตัวกับการเรียนที่เข้มข้นได้ในระดับหนึ่ง

จึงได้เกรดวิชาภาษาอังกฤษเทอมแรกของม.ปลายอยู่ที่เลข'3'

เมื่อมองภาพอาจารย์ และระลึกเรื่องราวที่ผ่านมา ก็พลันเห็นเปลวไฟอยู่ตรงหน้า

ดอกไม้จันท์ในมือ ถูกยื่นเข้าสู่เปลวไฟนั้น แต่กลับพลิกพ้นหล่นลงไม่ยอมโดนไฟ

เราจึงหยิบขึ้นวางบนไฟใหม่ พร้อมกับจบคำระลึกพระคุณ และขออโหสิกรรม

ลงท้ายด้วยคำอธิษฐานให้อาจารย์ได้ไปอยู่ในที่ที่สงบสุข

ฉันเดินลงจากบันไดลงจากเมรุ ด้วยน้ำตาคลอเบ้า

แขกเหรื่อยังทยอยวางดอกไม้จันท์เคารพสบกันอย่างไม่ขาดสาย

ฉันเพิ่งรู้สึกว่าเพื่อนที่โทร.ชวนฉันมายังมาไม่ถึง จึงรีบโทร.ตาม

เพราะพิธีใกล้จะจบลงแล้ว ได้รับรับคำตอบว่าถึงหน้าวัดแล้ว

และกำลังรีบเดินมาอย่างรีบเร่ง แต่แล้วเพื่อนๆ ที่ตามมาสมทบอีกห้าคน

ก็ไมทันพิธีเผาจึงได้แต่ทำบุญช่วยงานศพไป พร้อมกับรับคำพูด

นุ่มๆ เชือดนิ่มๆ จากอาจารย์อีกท่าน 'ครูขอบคุณนะลูก ที่พวกหนูตั้งใจมากัน

แต่ช่วยมาให้เร็วกว่านี้หน่อยจะดีมาก'เข้าใจแล้วค่าอย่าตอกย้ำ

สุดท้ายเราก็แยกกับเพื่อนๆ ทั้งบรรดาแพทย์รามาฯ แพทย์วชิระ

ทันตะ จุฬาฯ วิศวะ จุฬาฯ กลับสู่โลกของเรา ที่คณะสถาปัตย์

กลับไปรอถ่ายวิดีโอจนแล้วเสร็จในเวลาสองทุ่มครึ่ง

จึงสิ้นสุดภารกิจในวันนี้ และได้มาปั่นบล็อกที่ทุกท่านอ่านกันอยู่นี่แล

เฮ่อ...หลังจากอดนอนสุดท้ายมันก็ผ่านไป

และเห็นไหม...วันหนึ่งๆ มีอะไรเกิดขึ้นตั้งมากมาย

ปล.วันนี้อาจารย์หัวหน้าภาคถามเราด้วยแหละ ว่าทำไมพ่อกับแม่ถึงตั้งชื่อเราว่าเจื้อยแจ้ว

พอบอกว่าตั้งให้คล้อง กับชื่อพี่สาวที่ชื่อ 'จุ๊กจิ๊ก'เลยบอกว่าแม่เราเป็นคนขี้เล่นอีกต่างหาก

ขอบคุณทุกท่านที่ส่งกำลังใจให้กันในบล็อกเสมอมา

แล้วจะทยอยตามกลับไปเยี่ยมบ้านของทุกคนนะคะ

Create Date : 09 ธันวาคม 2551

Last Update : 10 ธันวาคม 2551 10:29:03 น.

36 comments

Counter : 1292 Pageviews.

เจิมก่อนเดี๋ยวมาเม้นท์

โดย: พี่มารูน (Devonshire

) วันที่: 9 ธันวาคม 2551 เวลา:23:31:08 น.

น้องเจื้อยแจ้วอดนอนแล้วไหงเขียนเรื่องได้ซะเป็นฉากๆ ได้ยาวเหยียดงี้หละคะ ... เอ็มร้อยห้าสิบมันแรงงี้เชียวเหรอ...
งานโมเดลนี่ทำคนเดียวเลยหรือคะ แต่หนูชำนาญอยู่แล้วนี่นะคะ... ยังไงก็หาเวลานอนหลับพักผ่อนซะนะคะ...ราตรีสวัสดิ์ค่ะ

....น้องเจื้อยแจ้ว...ช่วยลบคห.ที่2ออกไปด้วยค่ะ...พี่พิมพ์ผิดนิดนึง...อ่านแล้วไม่สบายตา....

โดย: พี่เอง.. (Devonshire

) วันที่: 9 ธันวาคม 2551 เวลา:23:44:11 น.

สวัสดีจ้ะน้องเจื้อยแจ้ว

อ่านที่หนูบรรยาย พี่ก็รู้สึกเหนื่อยแทนแล้วล่ะค่ะ ชีวิตของเด็กสถาปัตยฯนี่ช่างแตกต่างจากเด็กคณะพี่เสียเหลือเกิน ยังไงน้องเจื้อยแจ้วก็ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ อย่าดื่มเยอะนักนะ M150 น่ะ เดี๋ยวมันจะฝืนร่างกายเกินไป

พี่สาวน้องเจื้อยแจ้วก็ชื่อน่ารักจังเลยจ้ะ ทั้งพี่ทั้งน้องเลย

คืนนี้พักผ่อนให้เต็มที่ นอนหลับให้สนิทนะคะ

โดย: discipula

วันที่: 10 ธันวาคม 2551 เวลา:0:17:11 น.

ก๊อก ก๊อก ก๊อก น้องเจื้อยคะ น้องเป็นอีกคนที่ทำให้พี่รู้สึกว่า เป็นคนที่เขียนอะไรได้เยอะมากจริงๆ จินตนาการพรั่งพรูหลั่งไหลออกมา จนแทบจะพิมพ์ไม่ทันเลยหรือเปล่าคะเนี่ย เหมือนพี่ได้ตามหนูไปทุกทีเลยอ่ะค่ะ ตั้งแต่ไปซื้อกาว เซ็งกาว หมด ไปเซเว่น จนถึงอาบน้ำ

ชอบรูปโมเดลที่ถ่ายมาให้ดูมากๆเลย เป็นกำลังใจให้ค่ะ แล้วก็ต้องพักซะบ้าง อย่างที่พี่เอ็มบอกอย่าดื่มมากนะ เครื่องดื่มชูกำลังน่ะ...

โดย: prunelle la belle femme

วันที่: 10 ธันวาคม 2551 เวลา:2:04:08 น.

สวัสดีครับน้องเจื้อยแจ้ว

อ่านช่วงแรกได้บรรยากาศเก่าๆสมัยพี่ก๋าทำ thesis
กลับมาเลย...เมือ่ก่อนก็ลุยงานกันแบบนี้
แต่พี่ก๋าไม่เคยโต้รุ่งจนสว่างครับ มีแต่เพื่อนๆในบ้าน
ส่วนใหญ่พี่ก๋าหลับ 4 ทุ่ม 555555

ชอบตื่นมาทำงานตอนเช้ามากกว่าครับ

.............

พออ่านๆไปจนถึงงานศพของครูน้องเจื้อยแจ้ว
พี่ก๋าก็ซึมเลย

.............................

อ่านต่อมาเรื่อยๆจนจบ
ตกลงก็ไม่ได้นอนเลยใช่มั้ยครับ
เด็กคณะแลนด์สเคป คณะถาปัดนี่ตาจะช้ำๆคล้ำๆกันทุกคนเลยนะครับ 5555

ปล.ตอนเก่าๆของหมื่นตามี 100 กว่าตอนครับ
และเป็นภาพสีทั้งหมดเลย
เสียดายที่หนังสือเป็นขาวดำครับ
และหนังสือเลือกมาประมาณ 40 ตอนเท่านั้นครับ

โดย: ก.วรกะปัญญา (กะว่าก๋า

) วันที่: 10 ธันวาคม 2551 เวลา:6:19:08 น.

อ่านเรื่องของแล้วอยากเข้า มหาวิทยาลัยเร็วๆจังเลยค่ะ

พี่อยู่หอในหรือหอนอกหรอคะ

งานของพี่สวยมากเลยค่ะ เก่งจังเลยค่ะ

เรื่องงานศพอาจารย์นั้นหนูก็ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ จากที่อ่านอาจารย์ท่านมีสิ่งที่ดีให้นักเรียนรำลึกถึง แสดงว่าเป็นอาจารย์ที่ดีมากๆแน่เลย

แวะมาเยี่ยมตอนเช้าค่า

โดย: ฝ้าย (Fai_Cotton_lonely

) วันที่: 10 ธันวาคม 2551 เวลา:9:25:04 น.

เหนื่อยแทนเลยนะค่ะเนี่ยยยยยยย

ว่าแต่ว่าทำออกมาก็เป็นสวนที่น่ารักดีนะค่ะ แม้ศาลาจะเบี้ยวไปหน่อย

+++++++++++++++++

เข้าใจแล้วละจ๊ะ กับมังการเขียวหัวยุ่ง ฟู อิอิ

โดย: ความเจ็บปวด

วันที่: 10 ธันวาคม 2551 เวลา:9:26:43 น.

ตอนทำเอเจนซี อยู่ดึกๆ พี่กินน้ำเย็นจัดๆ หรือไม่ก็น้ำดำแบบชูการ์ฟรี ไม่มีสารกระตุ้นแต่มีคาร์บอเนตกัดกระเพาะอีกต่างหาก (หนีเสือปะจระเข้)....

โดย: พีมารูนรอบสาม... (Devonshire

) วันที่: 10 ธันวาคม 2551 เวลา:9:53:13 น.

ู^
^
^
ฮ่าๆๆๆ ศาลาไม่ใ่ช่แค่เบี้ยวไปหน่อยหรอกค่ะ

แต่มันกำลังจะพังลงมาอยู่แล้ว ไม้ที่ทำมันชิ้นเล็
้กมากๆ เลยค่ะ

แค่เผลอเอามือปัดไปโดน ราวกันตกก็มีสิทธิ์กระเด็นออกมาทันที

โดย: มังกรเขียวหัวฟู+ยุ่ง (cruduslife

) วันที่: 10 ธันวาคม 2551 เวลา:10:00:59 น.

เมื่อคืนนอนเต็มอิ่มมั้ยจ๊ะน้องเจื้อยแจ้ว สงสัยวันนี้จะยังเพลียเพราะถูก M150 ดูดพลังงานหมดตัวแน่เลย ... วิธีแก้ง่วงอย่างพี่แดงนี่น่าเอามาทำตาม แต่หน้าหนาวแบบนี้คงดื่มน้ำเย็นอย่างนั้นไม่ไหว ชาเขียวร้อนๆซักแก้วท่าจะดี

โดย: discipula

วันที่: 10 ธันวาคม 2551 เวลา:11:16:02 น.

ไม่ได้ไปไหนเลยพี่ แล้วพี่เจื้อยแจ้วได้ไปเที่ยวไหนเป่าคะ
หนูต้องนั่งทำการบ้านส่งอาจารย์เยอะมากกกกกกกกกกกก

โดย: Fai_Cotton_lonely

วันที่: 10 ธันวาคม 2551 เวลา:11:29:08 น.

การเขียนบันทึกทำให้พี่ก๋าเห็นตัวเองได้มาก
มากจนถึงขนาดที่ต้องมานั่งงงว่าเมื่อก่อนเราแรงขนาดนี้เลยหรือ หุหุหุ

ทั้งรูปวาด งานเขียน บันทึกในสมัยเรียน
แตกต่างกับตัวตนในวันนี้ของพี่ก๋าแบบสิ้นเชิง

พื้นฐานของการเขียนต้นไม้
ก็คือพื้นฐานของการเขียนการ์ตูนนะครับ

มีแต่คนสงสัยว่าทำไมจบถาปัดถึงวาดการ์ตูนได้
พี่ก๋าว่าไม่แปลก นายแพทย์ก็วาดการ์ตูนสวยๆได้
ขอแค่ใจรัก และอย่าหยุดที่จะวาด

ก่อนวาดหมื่นตาพี่ก๋าชอบวาดรูปการ์ตูนครับ
วาดแทบจะทุกเวลาที่ว่าง

พอวันนึงได้วาดหมื่นตามันก็พรั่งพรูออกมาเองครับ

จะวาดให้สวยกว่านี้ก็ยากแล้วล่ะครับ 55555

มีความสุขมากๆเช่นกันนะครับน้องเจื้อยแจ้ว
หาเวลาหลับพักผ่อนบ้างนะครับ 555555
อ่านบล็อกแล้วรู้สึกเหมือนน้องเจื้อยแจ้วจะยังไม่ได้นอนเลยนี่ครับ

โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า

) วันที่: 10 ธันวาคม 2551 เวลา:11:57:57 น.

ยัยหนู ทันดูเหรอ

เอ แต่จะว่าไป หนูอายุเท่าหร่ายเนี่ย

โดย: พยัคฆ์ร้ายแห่งคลองบางหลวง

วันที่: 10 ธันวาคม 2551 เวลา:11:58:31 น.

หวัดดีค่ะ มังกรหัวเขียวหัวฟู ( หวีผมซะบ้างจิ จะได้ไม่ฟู อิอิ)

วันหนึ่ง เรื่องแยะเนอะ คงเหนือยน่าดู แต่คิดในแง่ดี ดีแล้วที่เรามีอะไรทำ แล้วเรายังลุกขึ้นไปทำมันได้ ถ้าเราลุกขึ้นไปกระโดดโลดเต้น ไม่ได้คิดดู มันจะน่ากลัวแค่ไหน

จงดีใจที่เรายังมีลมหายใจ ให้ตื่นขึ้นมาทำอะไรๆได้อีกแยะ

ขอบคุณที่มาเล่าให้ฟัง

โดย: แม่มณี (ย่าชอบเล่า

) วันที่: 10 ธันวาคม 2551 เวลา:12:09:35 น.

เล่าเรื่องได้มันมาก เห็นภาพเหงื่อซึมเลยละ
พี่หมูว่า นู่ต้องพรีเซ้นท์งานได้ดีแน่ๆ แบบเป็นขั้นเป็นตอนเลย แม่สถาปนิกเจื้อยฯ

โดย: หมูน้อย (mr.pure.fon

) วันที่: 10 ธันวาคม 2551 เวลา:14:07:09 น.

แวะเข้ามาทักทายก่อนจ้า แล้วพี่จะเข้ามาอ่านอีกรอบ (ก็มันยาวนี่หน่า) แต่ดูภาพแล้วสวยมาก ๆ เลยอ่ะ แล้วพี่จะเข้ามาใหม่น๊า

ไปหละ
สู้ ๆ สู้ตาย

โดย: แค่ผู้หญิงธรรมดา ๆ คนหนึ่ง (minporee

) วันที่: 10 ธันวาคม 2551 เวลา:14:08:22 น.

สู้ๆๆๆ โหว ทำงานขนาดนี้ ซัดเอ็มร้อยอีกต่างหาก เอ็มร้อยแรงไปป่าวนู๋ 555 พี่ว่า เอ็มสปอร์ตไรแค่นี้พอช่วยได้อยู่นา...

ยังไงมีเวลาก็งีบ ๆๆ เอาแรงไวก่อนก็ดีนะ

โดย: Ta Pling

วันที่: 10 ธันวาคม 2551 เวลา:14:54:37 น.

พักเยอะ ๆนะนู๋ หาอาหารเสริมเม็ดๆ มากินบ้างก็ดี

กินนมเยอะๆ เอ็มร้อยห่างๆ หน่อยก็ดี เหอะๆๆ
(ได้แต่บอกน้อง พี่ยัง ดื่มเหล้าเป็นพักๆ อิอิ)
แต่นะพี่มีเวลาพักผ่อน อะไม่น่าเป็นห่วง

ยังไงเปลี่ยนมาเป็นสปอร์นเซอร์ หรือเอ็มสปอร์ตก็โอแล้วนะจ๊ะ

โดย: Ta Pling

วันที่: 10 ธันวาคม 2551 เวลา:15:39:03 น.

แหม แซวดองบล็อกหน่อย ใส่มาซะเยอะเลยนะแม่เจื้อยฯ
พี่หมู มาเปิดบล็อกใหม่ที่นี่นะครับ สาเหตุแจ้งในบล็อกใหม่แล้ว

โดย: หมูน้อย (วันที่ท้องฟ้าแจ่มใส

) วันที่: 10 ธันวาคม 2551 เวลา:17:32:32 น.

หวัดดีจ๊ะน้องเจื้อย วันนี้วันหยุดใช่ไหม ได้พักบ้างหรือเปล่า เครื่องดื่มชูกำลังพี่เคยลองกินหนเดียวในชีวิต มันคงกระตุ้นพลังพี่ผิดที่ผิดทางไปหน่อย กลายเป็นสลบเหมือดทั้งคืน สรุปคือไมได้ผลนั่นเอง

แต่มีอย่างหนึ่งที่ได้ผลคือกาแฟเย็นที่เซเว่นค่ะ เคยกินหนหนึ่ง ใจสั่นนอนไม่หลับทั้งคืน ตอนนั้นพี่ได้กินเป็นครั้งแรกในชีวิตแล้วก็ไปพักที่อื่นช่วงเดินทาง เลยไม่ได้นอนบ้าน พี่ก็นึกว่าตัวเองถูกผีอำทำให้นอนไม่หลับ ทำยังไงก็ไม่หลับ สวดมนต์ก็แล้ว วันรุ่งขึ้นเล่าให้เพื่อนฟังมันถามไปกินไรมาหรือเปล่า เลยจำได้ว่าดื่มกาเฟเซเว่นแก้าใหญ่ไปเมื่อวานเย็น เหอะๆ จากนั้นมาพี่เลยไม่เอาอีกแล้ว

โดย: prunelle la belle femme

วันที่: 10 ธันวาคม 2551 เวลา:18:23:42 น.

ฮัลโหล นอนดึกเดี๋ยวเป็นสิวนะ

กาวหมด ทำไมไม่ซื้อจีฉ่อยล่ะ หรือจีฉ่อยไม่มีแล้ว หายไปพร้อมตลาดสามย่าน...ฮือ คิดถึงปูผัดผงกะหรี่ สเต็กจานใหญ่...

โดย: jes (momster

) วันที่: 10 ธันวาคม 2551 เวลา:18:32:05 น.

แวะเข้ามา พบกับความเขียวทุกทั่วหัวระแหง

โมเดลสวยแฮะ

อาจารย์เคยให้ทำโมเดลบ้านส่งเหมือนกัน ทำเป็นกลุ่มนี่กินเวลาคอดๆ แบบว่าบูดเบี้ยวมากมาย 55+ อาจารย์สั่งงานให้เวลาประมาณ 1 เดือน แต่เด็กทุกคนสมัครใจกันทำคืนวันก่อนส่ง

ปรากฏว่าส่งไม่ทันตามระเบียบ ไม่ใช่ง่ายๆเลย แล้วสิ่งของเล็กๆอย่างนี้จับอะไรลำบากไปหมด แบบบีบกาวมาทีปลิ้นเละหมด =_=

เรื่อง 450D งมโข่งอยู่แบบโง่ๆ เรื่องความคมชัดนี่ไม่ต้องพูดถึงแล้วล่ะ ในรุ่น 400D 1000D 450D ทั้งหมดนี้พี่ศูนย์แคนนอนบอกว่า 450D เจ๋งสุด เป็นที่นิยมสุดแล้ว คุณภาพก็คงตามนั้นแหละ

ปล.ซื้อเร็วๆนะ จะได้ช่วยเราดูหน่อย ทำมะเป็นอย่างแรง 555

โดย: ชนวนกลาง

วันที่: 10 ธันวาคม 2551 เวลา:19:04:01 น.

หวัดดีคร่า ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมเยียนแจนนะคะ

อ่านแล้ว อ่า..หนักหนาเลยนะคะ สู้สู้ค่ะ

แจนเพิ่งมาเล่นบล็อคได้ประมาณ 1 สัปดาห์เองค่ะ

งัยฝากเนื้อฝากตัวด้วยน๊า แล้วจามาบ่อยๆ ค่ะ

โดย: นู๋แจน (JJ&TheGang

) วันที่: 10 ธันวาคม 2551 เวลา:19:11:08 น.

เป็นที่รู้กันว่าสำหรับนิสิตสถาปัตย์แล้ว การทีดั้นด้นไปถึงที่ร้าน

แล้วพบว่ากาวหมดนั้น ให้ความรู้สึกเจ็บปวด และหมดอาลัยในชีวิต
^
^

ถึงขนาดหมดอาลัยในชีวิตเลยเหรอ

เวลาอ่านที่เจื้อยแจ้วเขียน จะรู้สึกเหนื่อยหอบไปด้วย เพราะมันดูเยอะแยะ เร่งรีบ ไปหมดเลย ยังแอบลุ้นว่าจะได้ดูโมเดลที่ทำส่งรึเปล่าน้า ..แล้วก็มีให้ดูอย่างที่แอบหวังไว้เลย

หาเวลาพักผ่อนบ้างนะน้อง ย้งอุตส่าห์หาเวลามาอัพบลอกอีก พลังเหลือเฟือ เอ็ม 150 ไม่มีลิมิต ชีวิตเกินร้อยเจงๆ

โดย: nanida

วันที่: 10 ธันวาคม 2551 เวลา:20:06:39 น.

ว้าว.. อยู่สถาปัตย์ จุฬาซะด้วย
ภูมิสถาปัตย์หรือเปล่าคะเนี่ย..
ทำ Model สวยจัง

ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ

โดย: VELEZ

วันที่: 10 ธันวาคม 2551 เวลา:22:34:11 น.

Mama Mia พี่ยังไม่ได้ดูเลยอ่ะน้องเจื้อยแจ้ว หนูชอบหนังเพลงเนอะ หวังว่าคืนนี้จะได้หลับได้นอนเต็มอิ่มบ้างนะคะ

โดย: หมาเหนือเมฆ (prunelle la belle femme

) วันที่: 11 ธันวาคม 2551 เวลา:1:26:48 น.

กลับมาแล้วค้า ตรงดิ่งมาสวัสดีกันก่อนเลย
เดินทางกลับมาอย่างสะดวก สบาย และปลอดภัย
วันนี้ได้หยุดไปด้วยเพราะรวมกับวันเดินทางด้วย
มาถึงตั้งแต่สายๆ สบายขึ้นอีกนิดมีเวลาเหลือค่อนวัน
จริงๆแล้วไม่เหนื่อยเท่าไหร่นะ เพราะบินแค่สองชั่วโมงกว่าๆ เองค่ะ
งานทำเร่งจริง แต่ก็ไม่มีอะไรพิเศษ และไม่หนักเท่าไหร่

โห เรื่องประมาณนี้นานมาแล้ว แต่ยังจำได้ค่ะ
เอาใจช่วยค่ะ สู้ๆๆๆ นะคะ
เอางานมาให้ดูด้วยน้า อันนี้อย่าลืมนะคะ

โดย: Sweety-around-the-world

วันที่: 11 ธันวาคม 2551 เวลา:1:36:43 น.

สวัสดียามเช้าครับน้องเจื้อยแจ้ว

โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า

) วันที่: 11 ธันวาคม 2551 เวลา:8:06:59 น.

ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมเยียนและยินดีที่ได้รู้จักครับ...

โดย: doctorbird

วันที่: 11 ธันวาคม 2551 เวลา:9:08:08 น.

เก่งแล้ว แต่เพลา ๆ หน่อยน้าห์ เอ็มอ่ะ 150 อย่าไปยุ่งกับมันนาห์ยัยหนู

โดย: พยัคฆ์ร้ายแห่งคลองบางหลวง

วันที่: 11 ธันวาคม 2551 เวลา:10:57:54 น.

พึ่งทราบว่าสถาปัตย์เค้าเรียนทำโมเดลจำลอง ถ่ายทำกันขนาดนี้เชียว น่าสนุกจังเลยนะคะ

โดย: Vitamin_C

วันที่: 11 ธันวาคม 2551 เวลา:11:12:43 น.

ถ่ายวิดีโอเป็นไงมั่งอีหนู

นึกว่าอยู่หอใน... น่ายู้น่าอยู่ เดินไปเรียนได้เลย ขี่จักรยาน ก็ยังไหว ใกล้หอกลาง ใกล้มาบุญครอง มีสนามกีฬา

มีเพื่อนสนิทเป็นเด็กกรุงเทพฯ บ้างปล่าว เจ็บไข้ได้ป่วยทำไงเนี่ย อย่าโหดกับสังขารนัก พออายุเยอะขึ้นจะแย่เอานา....

โดย: momster

วันที่: 11 ธันวาคม 2551 เวลา:11:31:41 น.

สวัสดียามบ่ายจ้าน้องเจื้อยแจ้ว...
ท่าจะงานยุ่งอีกละซิ...
นี่ถ้าลูกพี่เข้าคณะหนูมันต้องบ่นเป็นหมีแน่เลย...
ยังไม่ได้ชมเลยว่าโมเดลดูเท่ดีมาก
ถึงตอนนี้เอียงๆ ก็ดูออกว่าเคยดูดีมาก่อน...
ภาคหนูนี่ก็ดีนะคะ ได้ทำงานกับกรีนแอเรียเยอะ...
เป็นส่วนหนึ่งของการสร้างสีเขียวให้โลกร่มรื่น
เป็นคนดีมีค่าของสังคมจริงๆ จ้า...

โดย: พี่มารูน... (Devonshire

) วันที่: 11 ธันวาคม 2551 เวลา:13:31:55 น.

...แวะมาทักทายยามเย็น...

...ขอให้มีความสุขกับชีวิตมากๆ นะครับ...

โดย: doctorbird

วันที่: 11 ธันวาคม 2551 เวลา:17:37:44 น.

มามะ มาดูไรเร็วค่ะน้องเจื้อย

โดย: prunelle la belle femme

วันที่: 11 ธันวาคม 2551 เวลา:19:36:56 น.

สำหรับน้องๆที่รักการเรียนสถาปัตย์ อยากเป็นสถาปนิกครับ

แนะแนวการสอบ CU-TEP เพื่อใช้เป็นคะแนนยื่น หลักสูตรอินเตอร์ สามารถยื่นคะแนนกับทางคณะ INDA, Commde, BALAC ของทางจุฬา หรืออื่นๆ โดย PA

CU-TEP (Chulalongkorn University Test Of English Proficiency) คือ แบบทดสอบความสามารถในการใช้ภาษาอังกฤษที่ได้รับความนิยมมาก แบบทดสอบ CU-TEP จัดทำโดยสถาบันภาษาของจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย บอกเล่าเทคนิคการสอบ CU-TEP

หากสนใจสอบ CU-TEP สามารถสมัครได้ที่ไหน แล้วต้องรอกี่วันหลังสอบเสร็จคะแนน CU-TEP ถึงจะออก ?
ผู้สมัครต้องสมัครสอบผ่านโปรแกรมลงทะเบียนแบบOnline ทาง Internet เท่านั้น โดยผู้สมัครสามารถสมัครผ่านทาง //www.atc.chula.ac.th และหลังจากที่ผู้สมัครลงทะเบียนถึงขั้นตอนสุดท้ายแล้ว โปรแกรมจะสร้างใบลงทะเบียนให้ผู้สมัคร ดังนั้น เครื่องคอมพิวเตอร์ที่ผู้สมัครใช้ในการลงทะเบียนต้องต่อเข้ากับเครื่องพรินเตอร์ให้พร้อม และศูนย์ทดสอบทางวิชาการทางจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย คิดว่าธรรมเนียมการสอบครั้งละ 600 บาท และเท่าธรรมเนียมของทางธนาคาร 15 บาท ต่อหนึ่งใบลงทะเบียนค่ะ และผลคะแนนในสอบสอบ CU-TEP จะออกหลังจากที่ผ่านการทดสอบไปแล้ว 2 อาทิตย์

วิเคราะห์ข้อสอบแต่ละพาร์ทไว้อย่างน่าสนใจ โดย Pornpan Academy

โดย: izephyr888

วันที่: 25 มกราคม 2555 เวลา:11:25:53 น.