หนังเรื่อง...หนังสือเล่ม...สเน่ห์ของจังหวะที่คลาดเคลื่อน วันนี้เพิ่งดูหนังแบบปุบปับรับคำชวนกับเพื่อนไปเรื่องหนึ่ง ช่วงนี้ไม่ค่อยได้ดูหนัง เพราะโรงหนังใกล้ที่พักอาศัยตั๋วมันขึ้นราคา เสียจนรู้สึกว่าแพง โรงที่ใกล้สถานศึกษา ถูกกว่า แต่กว่าจะเลิกเรียน ก็เย็นย่ำ ถ้าดูหนังก็จะกลับค่ำไปหน่อย ช่วงนี้ทิ้งช่วงการดูหนังโรงค่อนข้างห่าง ล่าสุดที่ดูก็อินเซปชั่น ซึ่งก่อนหน้านั้น ก็เว้นมาสามเดือน เรามันคนอ่อนไหวง่าย ร้องไห้ ให้หนังเกือบทุกเรื่อง แต่อินเซปชั่นนี่ไม่ร้อง เพราะลุ้นระทึกมาก นั่งเกร็งตลอดเรื่อง เด็กที่นั่งใกล้ๆ ก็เหมือนจะอายุต่ำกว่าสิบห้าปี ไม่ผ่านอายุที่หนังระบุ เลยมีข้อสงสัยอยู่ตลอด บางครั้งเลยละความสนใจ จากหนัง มาตอบคำถามเด็ก แบบเบาๆ ลอยๆ ไม่ได้กะให้เค้าได้ยิน พอให้ระบายความหงุดหงิดใจ ค่าที่ทำให้เสียอรรถรสในการดู แต่เรื่องล่าสุดที่ดูวันนี้ 'สิ่งเล็กๆ ที่เรียกว่ารัก' พล็อตหนังค่อนข้างจะธรรมดา แต่ด้วยความที่มันธรรมดา มันเลยโดนใจคนธรรมดาๆ อย่างเราเข้าอย่างจัง จนร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวร เพื่อนที่ไปดูด้วยเป็นคนที่เคยไปดูด้วยกันครั้งแรก ดูหนังกันสองคน ไม่รู้อีกคนอินไหม ประสบการณ์ใครประสบการณ์มัน เพื่อนบอกว่าอินเหมือนกัน แต่เค้าเก็บอาการ(แถมบอกอีกด้วยว่า ยิ่งดู กับแม่ยิ่งเก็บอาการ เพราะไม่อยากให้แม่รู้ว่าเป็นคนอ่อนไหวง่าย หึหึ...เหมือนกันเลยแฮะ) วันนี้ดูหนังไปเรื่อง เมื่อวานอ่านหนังสือไปเล่ม เมื่อวานอ่านหนังสือไปเล่ม วันนี้ดูหนังไปเรื่อง แล้วก็พบว่ามันมีอะไรที่คล้ายๆ กัน 'พฤหัสบายดี' การ์ตูนสั้นโดยมุนินฺ นักเขียนที่เคยได้ยินเพื่อนพูดถึงมานาน แต่ไม่รู้ว่าเค้าเขียนอะไร เพื่อนเล่าว่าเค้าเขียนการ์ตูนในบล็อก ไม่แน่ใจเหมือนจะมีคนนำมาทำเป็นฟอเวิร์ดเมลด้วยมั้ง แต่เราก็นึกไม่ออก ว่าเค้าเขียนอะไร จนเมื่อวานไปเดินเล่นร้านหนังสือ สะดุดตาปกที่มีสีเทาๆ หม่น ตัดกับสีส้มดูสดใส รู้มานานแล้ว ว่าสีเทา กับสีส้ม มันอยู่ด้วยกันแล้วสวย เอ...หรือจริงๆ สีเทา มันใช้ความหม่นของมัน ขับให้ทุกสีดูสวย ก็เปล่านะ สีเทาในหน้าปก ไม่ได้ทำหน้าที่ขับเน้นสีส้ม แต่เพียงอย่างเดียว แต่มันอยู่กับสีส้มอย่างกลมกลืน เป็นสีสองสี ที่แยกกันก็สวย รวมกันก็ดูดี ก็เหมือนเรื่องราวในหนังสือ เรื่องสั้นหลายๆ ตอน ดูคล้ายเกี่ยวข้องกัน คล้ายไม่เกี่ยวข้องกัน ทุกเรื่องงดงานในตัวมันเอง และเมื่อรวมกัน มันยิ่งเพิ่มความงดงาม แล้วหนังสือเล่มนี้ กับหนังเรื่องนั้น มันคล้ายกันตรงไหน? ตรงที่เรื่องราวธรรมดาแต่โดนใจ??? นั่นก็ใช่ วันพฤหัสบดี ที่คนส่วนใหญ่ มีความรู้สึกร่วมกัน กับหนังรัก ที่มีเหตุการณ์ที่ผู้ชมค่อนโรงเคยประสบ มาคล้ายๆ กัน เรื่องของแรงบันดาลใจจากความรัก ที่ทำให้คนคนหนึ่ง พยายามเปลี่ยนแปลงตัวเองให้ดีขึ้นในทุกๆ ทาง เพื่อให้คนที่รักสนใจ แล้วสิ่งที่ฉันโดนมันคืออะไร... สิ่งที่ฉันเสียน้ำตาให้ คือจังหวะที่คลาดเคลื่อน จังหวะชีวิตที่ไม่ตรงกัน มันน่าเจ็บใจ ที่บางครั้งคนสองคนคิดตรงกัน แต่ต่างไม่มีโอกาส ได้บอกให้อีกฝ่ายรู้ อีกทั้งตัวแปรมากมาย ที่ล้วนทำให้เข้าใจผิด มิตรภาพที่ค้ำคอ จนไม่สามารถแสดงออกอย่างชัดเจนกับคนที่ตนรัก ยิ่งเป็นคนอ่าน เป็นคนดู ยิ่งรู้เหตุการณ์ทั้งหมด ว่าทำไมมันคลาดไป คลาดมา ดังคนเขียน+ผู้กำกับกลั่นแกล้งครั้งแล้วครั้งเล่า และตอนที่ค่อยๆ เปิดเผยเหตุการณ์ ที่ทั้งสองฝ่ายพยายามส่ง ความปรารถนาดี แต่ปิดบังความรู้สึกที่แท้จริงนั้นไว้ มันบีบคั้นทรมานแค่ไหน กว่าจะถึงบทสุดท้าย ที่ทำให้คนยิ้มได้ทั้งน้ำตา แต่บางที ชีวิตจริง ก็ไม่มีโอกาสครั้งที่สองย้อนกลับมาให้แก้ตัว เหมือนในหนังหรือการ์ตูน เล่มละ 100 บาท จขบ.ซื้อมาในราคา 95 บาท เพราะบัตรสมาชิกร้านหนังสือ หนังสืออ่านง่าย แต่ห้ามอ่านไว ต้องค่อยๆ ละเลียดไป คนเขียนคำนิยมว่าไว้เช่นนั้น   Create Date : 17 สิงหาคม 2553 12 comments Last Update : 17 สิงหาคม 2553 0:22:11 น. Counter : 1214 Pageviews. Share Tweet

ฮ่า ฮ่า เคยอ่านรีวิวพฤหัสฯ ในนสพ. วันนี้มาถูกสปอยล์ที่นี่เลยดีกว่า อ้าว ไม่ได้บอกละเอียดมากไปกว่านี้นี่นา ดูหนังไทยไม่ได้ค่ะ เปลืองทิชชู่ หนังนอกประเภทดรามา ก็ไม่ได้ค่ะ .... เห็นด้วยเป็นที่สุดว่าอย่าปล่อยให้โอกาสผ่านเลยไป Carpe diem. Seize the day.   โดย: MeMoM 17 สิงหาคม 2553 0:29:03 น.

สวัสดียามเช้าครับน้องเจื้อยแจ้ว พี่ก๋าสนใจหนังสือครับ เดี๋ยวไปหาดูดีกว่า อิอิิอิ   โดย: กะว่าก๋า 17 สิงหาคม 2553 7:14:50 น.

สวัสดียามเช้าครับผม ผมดูหนังเรื่องสุดท้ายคือรถไฟฟ้าฯ ไปดูเพราะเพื่อนบังคับให้ไปดูอีกต่างหากครับ เรื่องก่อนรถไฟฟ้าคือ Last Life นานมากเลยครับนานจนลืมแล้วว่าตั๋วหนังราคาเท่าไหร่ แต่หนังสือเล่มนี้น่าสนใจดีครับ ไว้จะลองหาอ่านดู ขอบคุณที่ไปอ่านเรื่องราวที่บล้อกนะครับ   โดย: กลิ่นดอย 17 สิงหาคม 2553 9:56:44 น.

หนังสือพฤหัสบายดีน่าสนใจเน๊าะ   โดย: อุ้มสี 17 สิงหาคม 2553 11:08:36 น.

เอ๋ เปลี่ยนบล็อกใหม่แล้วอ่ะ บล็อกอันก่อนพี่ยังไม่ได้เม้นท์เลยอ่ะ จากบล็อกสีเขียว เป็นสีลายไม้น้ำตาลอ่อนก็ดูสบายตาเหมือนกันเนอะ มาที่เรื่องหนังกับหนังสือ มาที่หนังก่อน ก็ไม่ค่อยได้ดูหนังในโรงเหมือนกันเพราะอยู่บ้านนอกด้วย หาโอกาสที่จะได้ดูยาก ถ้าไม่รอดูจากแผ่นไปเลย และก็เราเป็นเหมือนกันเลย ที่เวลาดูหนังแล้วนั่งร้องไห้ได้เป็นวรรคเป็นเวร ก็ถ้าดูแล้วซึ้งแล้วอินก็คงไม่ต้องเก็บอาการมากหรอกใช่มั๊ย (แต่เวลาดูละครกับแม่แล้วเศร้า พี่ก็ปาดน้ำตาเล็ก ๆ เหมือนกันนะ เหมือนแอบร้องไห้ไปด้วยอะไรประมาณนั้น หุๆๆ) สีส้มกับสีเทารึ อืม ดูเหมือนมันขับให้ดูโดดเด่นขึ้นจริง ๆ อ่ะเนอะ อยากอ่านมั่งจังเลยอ่ะ เดี๋ยวถ้าเจอจะลองหาอ่านดู ปล.ชอบคำในหัวบล็อกนะ ปล.พี่ก็ชอบดูหนังรักโรแมนติกเหมือนกันะ คลาดกันไปคลาดกันมา บางครั้งก็เจอกัน บางครั้งก็คงไม่มีโอกาสได้เจอกัน แต่ถ้าเป็นเนื้อคู่กันก็คงไม่แคล้วกันหรอกใช่มั๊ย หุๆๆ ช่วงนี้เป็นไงมั่งแล้วอ่ะ เรียนหนักงานเยอะอยู่ใช่ป่ะ ปิดเทอมเดือนตุลาไปเที่ยวไหนมั๊ย สู้ ๆ แระกันน๊า   โดย: minporee 18 สิงหาคม 2553 22:56:27 น.

สร้างกริตเตอร์ | .postjung.com">ฟังเพลง | ดารา | เกมส์   โดย: pp_ning 18 สิงหาคม 2553 23:32:41 น.

สวัสดียามเช้าครับน้องเจื้อยแจ้ว   โดย: กะว่าก๋า 21 สิงหาคม 2553 7:16:14 น.

หวัดดีจ้าน้องเจื้อยแจ้ว .. ชอบลูกสนลูกน้อยๆ นั่นจริงๆ พี่ขอเซฟไปแต่งสแครปบุ๊คของพี่หน่อยนะคะ หนูมีลูกใหญ่ๆ ไหม ช่วยส่งไฟล์รูปให้พี่หน่อยได้ไหมคะ .. "สิ่งเล็กๆ ที่เรียกว่ารัก" ฟังชื่อแล้วกุ๊กกิ๊กน่ารักดีเหมือนกัน แต่ลูกสาวพี่ชวนไปดู "กวน มึน โฮ" ..   โดย: Devonshire 22 สิงหาคม 2553 10:16:39 น.

สวัสดียามเช้าครับน้องเจื้อยแจ้ว   โดย: กะว่าก๋า 25 สิงหาคม 2553 7:22:24 น.

ไม่เจอหนูนานเลย น้องเจื้อยแจ้วของพี่ เป็นไงบ้าง ช่วงนี้   โดย: พยัคฆ์ร้ายแห่งคลองบางหลวง 27 สิงหาคม 2553 17:08:33 น.

เปลี่ยนแบ๊คกราวนด์ใหม่เมื่อไหร่เนี่ย เอ๋... หรือนานแล้วแต่พี่ไม่สังเกต   โดย: พยัคฆ์ร้ายแห่งคลองบางหลวง 3 กันยายน 2553 13:31:06 น.

แนะนำเว็บดูหนังซีรีย์เกาหลีฟรี   โดย: koreaserie (loveyoupantip ) 6 สิงหาคม 2554 9:40:49 น.