[ละคอนบันทึก]บันทึกละคอน ตั้งกลุ่มบล็อก 'ละคอนบันทึก' ไว้ร่วมเดือนโดยไม่ได้แตะต้อง เพราะไม่มีเวลา+สมาธิมากพอ ที่จะนั่งพิมพ์อะไรยาวๆ ในช่วงเวลาที่งานยุ่ง ทั้งที่ภายนอกดูเหมือนไม่ยุ่งเช่นตอนนี้ ถ้าสิ่งที่ฉันเขียนอยู่นี้คือนิยาย ก็คงเป็นนิยายที่เปิดมาหน้าแรก ก็พบฉากไคลแม็กซ์ ถึงจุดวิกฤต โดยที่ไม่เคยบอกกล่าวคนอ่าน ถึงปูมหลัง หรือสิ่งที่บ่มเพาะ มาเป็นระยะเวลาอันยาวนาน แต่พอดีสิ่งที่ท่านอ่านอยู่นี้ไม่ใช่นิยาย แต่เป็นบันทึกของคนคนหนึ่ง ที่ไม่นิยมบันทึกเรื่องราวใด จนกว่าเรื่องราวนั้นจะจบลงอย่างสมบูรณ์ กล่าวคือ ถ้าเป็นเหตุการณ์ที่รู้ว่า อย่างไรก็ไม่จบในหนึ่งวันแน่ๆ ก็จะรอจนรู้บทสรุปของเหตุการณ์ก่อน แล้วจึงบันทึกทีเดียว เพราะ อยากจะเขียนเรียงเหตุการณ์โดยละเอียด โดยไม่ต้องกลับมาเขียนใหม่อีก ในตอนแรกจะเขียนเป็นลำดับเท้าความกันตั้งแต่ต้น แต่ด้วยความวิกฤตนี่แหละ ที่นึกอะไรได้ก็ต้องเขียนเก็บไว้ก่อน เพราะเกรงว่าจะเสียดายอารมณ์ ความรู้สึก ในช่วงเวลานั้นๆ (ทั้งที่ก่อนหน้านี้ปล่อยวันเวลาผ่านไปเรื่อยๆ แท้ๆ) เช้าวันศุกร์ที่ 14 พ.ค. 2553 ฉันรู้สึกตัวตื่นได้สักพักแล้ว เพราะการเคลื่อนไหวของเพื่อน ที่นอนอยู่ใกล้ๆ แต่ด้วยความที่กว่าจะได้นอนในคืนนั้นก็ตีสามกว่าแล้ว เวลาเก้าโมงเช้า จึงเป็นเวลาที่ยังไม่อยากลืมตามองโลก รับวันใหม่เท่าใดนัก สังหรณ์ใจอยู่เหมือนกันว่าเช้าวันนี้คงไม่ใช่ เช้าที่จะสามารถทำตัวเกียจคร้าน ตามสบายได้อย่างใจนัก 'เอ้า...ตื่นๆ กลับบ้านกันได้แล้ว อาจารย์โทร.มา บอกให้กลับบ้านกันไปก่อน แล้วค่อยกลับมาใหม่ตอนที่เหตุการณ์สงบกว่านี้' เท่านั้นแหละฉันลืมตาโดยฉับพลันแม้ว่าสมอง จะยังประมวลผลได้ไม่เต็มประสิทธิภาพ เสียงเมื่อสักครู่นี้ เป็นเสียงประชาสัมพันธ์จาก เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย ของคณะ หรือจะให้พูดกันตรงๆ เว่ากันซื่อๆ ก็คือเสียงปลุกพี่ยามนั่นเอง แล้วพวกฉันทำไมมานอนกองอยู่ที่คณะในเวลาแบบนี้ ทั้งที่เมื่อวานก็เป็นวัน ก็มีการตัดน้ำตัดไฟ ตัดสัญญาณโทรศัพท์กันให้วุ่นไปหมด เพราะความดื้อ(และรักอยากจะทำภารกิจของตนให้สำเร็จ) ของนิสิตกลุ่มหนึ่ง ที่แม้ทางมหาวิทยาลัยจะประกาศให้กลับบ้าน ก่อนเวลาหกโมงเย็น แต่ทุกคนรู้ดีว่า ถ้ากลับบ้านไปในตอนนี้ ไม่รู้ว่าจะได้กลับเข้ามาอีกเมื่อไหร่ แต่เราก็ดื้ออยู่กับเสบียงอันน้อยนิด ของเราได้แค่คืนเดียว ก็ถูกพี่ยามเชิญกลับบ้าน ด้วยเหตุผลทางด้านความปลอดภัย จึงต้องระเห็จ ข้ามรั้ว(เพราะไม่อยากเดินอ้อมออกประตูไกลๆ ที่รู้ดีว่าจะตามมาด้วยการเดินต่อที่ไกลกว่า เนื่องจากมีการปิดถนน) แผนงานที่วางกันไว้อย่างดิบดีเมื่อคืนก่อน เพื่อความพร้อมตะลุยของทุกฝ่าย ที่ต่างรู้ดีว่ามีเวลาในการเตรียมงานน้อยกว่าทุกปี คงต้องเป็นหมันเสียแล้ว ตัวเลขนับถอยหลังในออฟฟิศละคอน ที่ไม่มีใครใส่ใจจะเปลี่ยน แต่ทุกคนก็ระลึกอยู่เสมอ ว่า ณ วันนี้ เหลือเวลาอีกเพียง 14 วันเท่านั้น ละคอนคณะสถาปัตย์ จุฬาฯของเราก็จะเริ่มแสดงแล้ว >>>โปรดติดตามตอนต่อไป<<<   Create Date : 25 พฤษภาคม 2553 7 comments Last Update : 3 กันยายน 2554 7:18:38 น. Counter : 568 Pageviews. Share Tweet

โดย: นนนี่มาแล้ว 25 พฤษภาคม 2553 6:18:09 น.

แวะมาทักทายคุณต่ายค่ะ ฝากความคิดถึงน้องเพลงด้วยจ้า   โดย: อุ้มสี 25 พฤษภาคม 2553 13:45:23 น.

อืม เจื้อยแจ้วอยู่แถวนั้น ได้รับผลกระทบด้วยซีเนาะ แล้วหอพักล่ะค่ะ   โดย: รัชชี่ (รัชชี่ ) 2 มิถุนายน 2553 18:38:23 น.

สวัสดียามเช้าครับน้องเจื้อยแจ้ว   โดย: กะว่าก๋า 6 มิถุนายน 2553 7:29:46 น.

มาทักทายสบายดีนะครับ   โดย: ปฐพีหอม 7 มิถุนายน 2553 14:25:32 น.

น้องเจื้อยแจ้ว สบายดีบ่   โดย: nanida 13 มิถุนายน 2553 22:09:29 น.

ได้ยินว่าละครเริ่มแสดงกันแล้ว อยากดูมั่งจังเลย ไว้รอชมภาพกับน้องเจื้อยแจ้วแทนแล้วกันน๊า ขอให้ผลงาน+การตอบรับออกมาดี เป็นที่ชื่นตาชื่นใจให้หายเหนื่อยไปเลยน๊า สู้ ๆ จ๊ะ   โดย: minporee 15 มิถุนายน 2553 14:41:23 น.