|
| 1 | 2 | 3 |
4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
|
|
|
|
|
|
|
[Home2009]717-656-932-64-941
หายไปหนึ่งสัปดาห์เต็มๆ (และกำลังจะหายไปอีกรอบ)
ด้วยข้ออ้างเรื่องภาระหน้าที่การงาน
ลำพังงานใน(คณะ)ก็สาหัสแล้ว งานนอกยังช่วยกระหน่ำ
ทำให้วันธรรมดาๆ(ที่งานเยอะ) การเป็นวันไม่ธรรมดา(ที่โคตรยุ่ง)
ได้อย่างไม่ยากเย็น
งานนอกที่ว่านั้นก็คือการเตรียมจัดงานโฮม
เป็นงานเลี้ยงของห้องสมัยม.4 ที่จะเชิญพี่ๆ น้องๆ
ที่เคยใช้ชีวิตปีแรกของโรงเรียนเตรียมอุดมศึกษา
อยู่ในห้องเดียวกัน รุ่นต่างๆ มาพบกัน ทานอาหาร
เล่นเกมส์ พูดคุย และถ่ายทอดประสบการณ์ให้กันและกัน
งานโฮม...เป็นกิจกรรมที่สืบเนื่องมาจากการรับน้อง
อันเป็นกุศโลบายอันเยี่ยมยอด ของบรรดาคณาจารย์
และผู้บริหารโรงเรียนในยุคแรกๆ ด้วยความที่โรงเรียนเตรียมฯ
เป็นโรงเรียนที่มีเฉพาะม.ปลาย เท่ากับว่าทุกคน
มาเริ่มต้นใหม่พร้อมกันหมด
และนักเรียนโรงเรียนเตรียมฯ มาจากทั่วทุกสารทิศ
ทั้งเหนือ กลาง อีสาน ใต้ ตะวันออก ตะวันตก
หลายๆ คนไม่เคยจากพ่อแม่ หลายคนไม่เคยอยู่ไกลบ้าน
การมาเริ่มต้นชีวิตในที่่ที่ไม่คุ้นเคย ทั้งยังมีขนาดใหญ่
จนแม้แต่คนที่มีเพื่อนจากโรงเรียนเดิมมาด้วยกัน
ก็ยังยากที่จะเรียนได้อยู่ห้องเดียวกัน
ดังนั้นชีวิตที่มีเื่พื่อนร่วมระดับชั้นถึง 1,500 คน
เมื่อใหม่ๆ ก็คงเคว้งคว้างไม่น้อย ระบบพี่รหัสน้องรหัส
จึงให้ความช่วยเหลือกับเด็กเหล่านี้ได้เป็นอย่างดี
พี่ๆ จะช่วยให้คำปรึกษา(ส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องเรียน)
ทั้งการใช้ชีวิตในโรงเรียน การเรียน เลือกชมรม
การทำกิจกรรม บางครั้งยังดูแลไปถึงการหาหอพัก
ให้กับน้องที่มากจากต่างจังหวัด
การจัดงานโฮม จึงเป็นงานที่กระชับความสัมพันธ์รุ่นพี่รุ่นน้อง
ทั้งที่เคยรู้จัก และไม่เคยรู้จักกัน อยู่ทันเจอกันในระยะเวลาสามปี
หรือห่างกันแทบนับรุ่นกันไม่ถูก แต่ต่างก็เคยได้รับ ได้ผูกพัน
มีความทรงจำดีๆ ในสถานที่เดียวกัน แม้จะต่างเวลา
เมื่อคนเหล่านี้ได้มาพบกันภาพดีๆ น่ารัก น่าประทับใจก็บังเกิด
พี่ๆ ที่จบไปทำงานหลายปีแล้ว ทักทายกันสรวลเสเฮฮา
น้องๆ เดินเข้าไปพูดคุย ทำความรู้จัก และทักบรรดาสายรหัส
ที่หายหน้าหายตา ไปเรียนในสถาบันอุดมศึกษาที่ต่างกัน
ผลจากการเล่นเกมตามหาสายรหัส ว่าสายใครจะมาเยอะที่สุด
สืบสาวราวรุ่น ไปได้ยาวไกลที่สุด ปีนี้แชมป์น่าจะเป็นแปดคน
แต่สำหรับสายเรามาได้แค่สี่คนเท่านั้น คือเราที่อยู่ปีสอง
น้องม.6,5,4 น้องปีหนึ่งเรียนอยู่ม.แม่ฟ้าหลวง จ.เชียงราย
ไม่ได้กลับมาร่วมงาน พี่ปีสามไม่มา ไม่ทราบสาเหตุ
พี่ปีสี่อยู่คณะวิทยาศาสตร์ จุฬาฯ ติดทำโปรเจกท์ เลยมาไม่ได้
ก็เลยเหลือกันอยู่ 4 หน่อนี้เท่านั้น คือเจื้อยแจ้ว(ปี2) น้องฟอร์ม(ม.6)
น้องแนน(ม.5) น้องน็อต(ม.6) ส่วนปีที่โตกว่าปีสี่ พี่ตุ๊กตาปีห้า
เรียนหมอศิริราช คงหาเวลามาไม่ได้เช่นกัน
เห็นทีจะต้องส่งรูปน้องๆ หน้าใสๆ ไปให้พี่ๆ ทำความรู้จัก
แบบออนไลน์ซะแล้ว
ตอนใกล้จะจบงาน พิธีการเชิญพี่ๆ โต๊ะ VIP มาเล่าประสบการณ์
และให้โอวาทกับน้องๆ พี่ๆ มีทั้งมาแบบเป็นกลุ่มเพื่อนรุ่นเดียวกัน
อาจารย์วิศวะจุฬาฯ หมอโรคหัวใจ ตลอดจนเจ้าหน้าที่ในตลาดหลักทรัพย์
ต่างไม่เหลือเค้าความเคร่งเครียด มีแต่ความสนุกสนาน
เป็นกันเอง และความเมตตาที่มีต่อรุ่นน้องๆ ให้เล่นเกม
เขียนชื่อตนเองด้วยสะโพก(จุ่มสี...สบัดพู่กัน..ม้วนหัว ลากหาง
ก็ว่ากันไป) แถมพี่หมอยังแสดงตัวอย่างเขียนชื่อตัวเองให้ดูอีก
คู่คุณแม่(เตรียมอุดมรุ่น 27)คุณลูก(เตรียมอุดมรุ่น 55)
มางานโฮมด้วยกัน เพื่อนสนิท มาเป็นกลุ่ม มาเป็นคู่
พี่บางรุ่นก็ฉายเดียว ประหนึ่งรุ่นส่งตัวแทนมา
เรื่องราวประสบการณ์จากปากพวกพี่ๆ ล้วนเป็นภาพอันน่าประทับใจ
เมื่อมองแววตา ยามที่พี่เอื้อนเอ่ยถึงเรื่องราวในโรงเรียน
เรารู้สึกได้ทันทีว่ามีทั้งความรัก ความภูมิใจ หวงแหน และเทิดทูน
สถาบันรวมอยู่ในนั้น หลายคนเล่าถึงมาตรฐานการเรียน
ที่มีแต่เพื่อนเ่ก่งๆ เป็นสังคมที่ดี มีบรรยากาศในการเรียน
แต่เรื่องที่น่าประทับใจกลับเป็นเรื่องหลายปีก่อน
ที่พี่ในสายโฮมรุ่นเดียวกันแต่งงานกัน และจูงลูกมางานโฮมด้วย
(ซึ่งดูจะเกิดได้ยากในรุ่นเรา) คุณพี่เตรียมอุดม 27
ยังเล่าด้วยความภูมิใจนิดๆ ว่า สามีของคุณพี่ก็เป็นเด็กเตรียมเหมือนกัน
แต่ตอนเรียนที่โรงเรียนกลับไม่เคยรู้จักกันทั้งที่อยู่ห่างกันเีพียงสี่ห้อง
มารู้จักกันตอนเรียนจบแพทย์แล้ว และมีลูกชายคือคุณพี่
เตรียมอุดม 55 ที่เรียนหมอพระมงกุฎ
พี่เล่าถึงบรรยากาศการเรียนเมื่อครั้งปี พ.ศ.2509 ว่า
นักเรียนหญิงจะนั่งเรียนในซีกแถวด้านหน้า ขณะที่
นักเรียนชายจะนั่งซีกหลัง ถึงเวลาพัก จะพักแยกที่กัน
และจะให้นักเรียนหญิงเข้าห้องเรียนก่อน
นักเรียนหญิงกับนักเรียนชายในสมัยนั้นเลยแทบไม่ไ่ด้คุยกัน
อย่ากระนั้นเลย แม้ในพ.ศ.ปัจจุบัน การทำความรู้จัก
เพื่อนต่างห้องก็ยังเป็นไปได้ค่อนค่างลำบาก
เพราะปริมาณนักเรียน แต่ด้วยเหตุนี้เองการได้รับสิ่งดีๆ
จากคนที่เรียนร่วมสถาบันเดียวกัน แต่ไม่เคยรู้จักกัน
จึงเป็นเรื่องอัศจรรย์และแสนอิ่มใจ
อ๊าก...จริงๆ ว่าจะพิมพ์อะไรต่ออีกแต่ตอนนี้ไม่ทันแล้ว
ยังไม่ได้เล่าเรื่องการเตรียมงานที่ทำให้ไม่มีเวลามาอัพบล็อกเลย
ขอโทษที่หายไปนานนะคะ ไม่ได้ไปเยี่ยมบ้านใครเลย
และจะต้องขอแจ้งว่า ขอลาต่ออีกสัก 5 วัน
ต้องไปทริปดูต้นไม้+เที่ยว กับที่ภาควิชาค่ะ
สามจังหวัด ลพบุรี อุทัยธานี ตาก
แล้วจะกลับมาเล่าให้ฟังนะคะ ขึ้นรถ 8.30 น. วันนี้ค่ะ ไปก่อนนะคะ ฝากบ้านด้วยนะค่า
ช่วงนี้อากาศเย็น ถึงหนาวมาก ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ
--------------------------------------------------------------------------------
edit:::: 16 มกราคม 2552
กลับมาจากทริปแล้วค่า สนุกมากๆ เลย
(ไม่ค่อยเหนื่อยด้วย เพราะอากาศดีกว่ากรุงเทพฯมากๆ)
ขอบคุณพี่ๆ น้องๆ ทุกท่านที่เข้ามาดูแลบ้านให้นะคะ
มาเขียนต่อจากตอนก่อนไปทริปอีกเล็กน้อยค่ะ
เดี๋ยวค่อยทยอยเขียนเรื่องไปทริป(ที่คงจะยาวมากแน่ๆ)
คราวที่แล้วพิมพ์ไว้คืนก่อนไป เอามาอัพตอนเช้า
เกือบไปทริปไม่ทันแน่ะ น่าอายชะมัดถึงรถคนสุดท้ายเลย
ปกติไม่เคยไปเลทเลยนะนี่ จะไม่ทำอะไรเฉียดฉิวแบบนี้อีกแล้ว
นึกอยู่แล้วเชียวว่าต้องมีคนสงสัยเกี่ยวกับเรื่องตัวเลข
ที่เป็นชื่อบล็อก 717,656,932,64,941,946 นั้นเป็นเลขห้องค่ะ
ไม่ใช่ใบ้หวยอย่างที่พี่เจสตั้งข้อสงสัยแต่ประการใด
ห้องที่โรงเรียนสมัยม.ปลายนั้น จะเรียงตามตึก
อย่างเช่น 717 อยู่ตึก 8 ชั้น 1 ห้องที่ 7 (ตึก 8 ทำไมเลข 7 ว้า)
ุ656 อยู่ตึก 55 ปี ชั้น 5 ห้องที่ 6 อะไีรทำนองนี้ แต่ก็ะมีตึก
ที่สร้างแรกที่เลขห้องจะพิเศษหน่อยอย่างห้อง 64 นี่
อยู่ตึกศิลปะ ดูท่ายิ่งอธิบายจะยิ่งงง เรื่องเลขห้องที่โรงเรียนเก่านั้น
น่าจะเขียนแยกเป็นบล็อกได้อีกสักบล็อก
ในอดีตนั้นตึกแต่ละตึกจะมีชั้นเรียนคละกันระหว่าง
ม.4 กับ ม.5 หรือ ม.4 กับม.6 ซึ่งน่าจะเพื่อการอยู่รวมกัน
แบบมีรุ่นพี่รุ่นน้อง ไม่มีตึกใดที่เป็นนักเรียนชั้นเดียวกันทั้งหมด
หรือมีทั้งระดับชั้น และแต่ละห้องนั้น ห้องใดเป็น ม.4,5 หรือ 6
ก็จะเป็นเช่นนั้นไปตลอด ทำให้มีการรับน้องห้องสืบต่อ
กันมารุ่นต่อรุ่น เป็นระยะเวลายาวนาน
ต่อมานโยบายของผู้อำนวยการอาจจะเปลี่ยนไป
ด้วยเห็นว่าการรับน้องในลักษณะนั้น จะทำให้เกิด
สายสัมพันธ์ เหนียวแน่น แข็งแรงเกินไปหรือย่างไรไม่ทราบ
จึงมีการโยกย้ายห้องเรียน ให้เปลี่ยนระดับชั้นไปเสีย
ห้องที่เคยเป็นม.4 มาทุกปี ก็จะกลายเป็นม.5 บ้าง ม.6 บ้าง
ทำให้เกิดความระส่ำระส่าย พี่ๆ จึงแก้ปัญหา
ด้วยการเลือกน้องม.4 ห้องอื่น มาต่อสายโฮมห้อง
และความพยายามสับเปลี่ยนห้องเรียนไปมา
ตามนโยบายของผู้บริหารทุกปีๆ นี่เอง เมื่อเวลาผ่านมา
จนสายโฮมรุ่นที่ 43 เลขห้องที่พยายามตามไปรับน้อง
จึงยาวเฟื้อยได้ขนาดนี้ และสายโฮมของเราก็ได้ชื่อว่า
สามารถสืบต่อกันมายาวนานที่สุดโดยไม่ขาดหาย
เป็นสายที่เก่าแก่ที่สุดในโรงเรียนเตรียมอุดมศึกษาอีกด้วย
งานจัดดอกไม้ก็เป็นงานหนึ่งที่เจื้อยแจ้วร่วมรับผิดชอบ
โดยการไปแบกดอกไม้มาจากปากคลองตลาด
เตรียมของจัดสถานที่ ตั้งแต่สายๆ จนเย็น
พอใกล้ๆ จะเริ่มงามเราก็เผ่น ไปอาบน้ำแล้วให้คนอื่นมาดูแลต่อ
เลข 941 เป็นเลขห้องตอนม.4 ของเจื้อยแ้จ้วเองค่ะ
การ์ดเชิญงานโฮมที่เจื้อยแจ้วเป็นคนออกแบบ
ในtheme 'Chill at the Beach' คิดว่ามันประหลาดๆ
แต่เสียงตอบรับค่อนข้างดีทีเดียว หุหุ
ในภาพเป็นแบบที่ส่งไปให้เพื่อนแบบดิบๆ
ใบที่ส่งให้รุ่นพี่จริงๆ จะมีการเพิ่มสถานที่และเวลาด้วย
จริงๆ มีงานทำวิดีโอ intro เปิดงานด้วย
แต่จะเอามาโชว์ก็สงสารคนแสดง
บรรยากาศในงาน
ถ่ายรูปรวมตอนจบงานฮะ ให้ทายว่าคนไหนเจื้อยแจ้ว
งานโฮมนี่เป็นงานที่ดีมาก เพราะนอกจากจะได้พบปะ
เพื่อนฝูง รุ่นพี่รุ่นน้องแล้ว ยังเป็นโอกาสให้ได้สร้าง
connection หรือขอคำปรึกษา ติดตามข่าวสาร
จากบรรดารุ่นพี่ที่อยู่ในวงการที่เราสนใจด้วย
จบเรื่องงานโฮมเพียงเท่านี้นะจ๊ะ ตอนต่อไป
เตรียมตัวพบกับ ทริปฟื้นฟูสุขภาพนิสิตคร้าบ ฮ่าๆ
Create Date : 12 มกราคม 2552 |
Last Update : 16 มกราคม 2552 22:34:18 น. |
|
45 comments
|
Counter : 1251 Pageviews. |
|
|
|
โดย: มังกรเขียวหัวยุ่ง (cruduslife ) วันที่: 12 มกราคม 2552 เวลา:8:13:15 น. |
|
|
|
โดย: มังกรเขียวหัวยุ่ง (cruduslife ) วันที่: 12 มกราคม 2552 เวลา:8:14:49 น. |
|
|
|
โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า ) วันที่: 12 มกราคม 2552 เวลา:8:20:22 น. |
|
|
|
โดย: nanida วันที่: 12 มกราคม 2552 เวลา:8:32:48 น. |
|
|
|
โดย: พี่มารูน... (Devonshire ) วันที่: 12 มกราคม 2552 เวลา:9:12:20 น. |
|
|
|
โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า ) วันที่: 13 มกราคม 2552 เวลา:8:17:34 น. |
|
|
|
โดย: JewNid วันที่: 13 มกราคม 2552 เวลา:9:30:11 น. |
|
|
|
โดย: discipula วันที่: 13 มกราคม 2552 เวลา:19:56:26 น. |
|
|
|
โดย: momster วันที่: 13 มกราคม 2552 เวลา:20:31:20 น. |
|
|
|
โดย: พี่มารูน..ผู้ไม่ยอมไปสอบต.อ... (Devonshire ) วันที่: 13 มกราคม 2552 เวลา:20:35:50 น. |
|
|
|
โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า ) วันที่: 14 มกราคม 2552 เวลา:8:32:43 น. |
|
|
|
โดย: nanida วันที่: 14 มกราคม 2552 เวลา:8:49:43 น. |
|
|
|
โดย: ครูมาสาย (minporee ) วันที่: 14 มกราคม 2552 เวลา:10:28:40 น. |
|
|
|
โดย: Devonshire วันที่: 14 มกราคม 2552 เวลา:11:25:56 น. |
|
|
|
โดย: Devonshire วันที่: 15 มกราคม 2552 เวลา:10:34:52 น. |
|
|
|
โดย: nanida วันที่: 16 มกราคม 2552 เวลา:10:04:12 น. |
|
|
|
โดย: discipula วันที่: 16 มกราคม 2552 เวลา:21:28:05 น. |
|
|
|
โดย: ความเจ็บปวด วันที่: 17 มกราคม 2552 เวลา:1:17:22 น. |
|
|
|
โดย: Devonshire วันที่: 17 มกราคม 2552 เวลา:1:57:57 น. |
|
|
|
โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า ) วันที่: 17 มกราคม 2552 เวลา:8:16:23 น. |
|
|
|
โดย: พี่มารูน...ตื่นแปดโมงแน่ะวันนี้... (Devonshire ) วันที่: 17 มกราคม 2552 เวลา:9:14:25 น. |
|
|
|
โดย: discipula วันที่: 17 มกราคม 2552 เวลา:18:45:40 น. |
|
|
|
โดย: มังกรเขียวหัวยุ่ง (cruduslife ) วันที่: 17 มกราคม 2552 เวลา:20:31:21 น. |
|
|
|
โดย: Yolanrita วันที่: 18 มกราคม 2552 เวลา:0:05:01 น. |
|
|
|
โดย: discipula วันที่: 18 มกราคม 2552 เวลา:5:06:27 น. |
|
|
|
โดย: มังกรเขียวหัวยุ่ง (cruduslife ) วันที่: 18 มกราคม 2552 เวลา:6:54:18 น. |
|
|
|
โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า ) วันที่: 18 มกราคม 2552 เวลา:8:21:22 น. |
|
|
|
โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า ) วันที่: 19 มกราคม 2552 เวลา:7:41:29 น. |
|
|
|
โดย: nanida วันที่: 19 มกราคม 2552 เวลา:9:23:47 น. |
|
|
|
โดย: momster วันที่: 19 มกราคม 2552 เวลา:12:08:50 น. |
|
|
|
โดย: มังกรเขียวหัวยุ่ง (cruduslife ) วันที่: 19 มกราคม 2552 เวลา:19:35:19 น. |
|
|
|
โดย: discipula วันที่: 19 มกราคม 2552 เวลา:23:12:28 น. |
|
|
|
โดย: ครูนอนน้อย (minporee ) วันที่: 20 มกราคม 2552 เวลา:9:25:18 น. |
|
|
|
โดย: peunelle la belle femme@work IP: 208.50.251.210 วันที่: 20 มกราคม 2552 เวลา:23:56:42 น. |
|
|
|
โดย: discipula วันที่: 21 มกราคม 2552 เวลา:6:03:18 น. |
|
|
|
โดย: ปานวาดฉลาดล้ำ IP: 58.8.187.124 วันที่: 8 มีนาคม 2552 เวลา:0:00:27 น. |
|
|
|
|
|
|
Im not going to tell the story the way that
it happened. Im gonig to tell it the way
I remember it.
--Great Expectations--
|
|
|
|
|
|
|
แต่ตอนนี้ข้าน้อยต้องขอจรลี
ไปเข้าป่าดูต้นไม้ก่อน
แล้วจะกลับมาเยี่ยมบ้านทุกท่านเลย