ในวันที่ฉันขาดแรงบันดาลใจ เปิดเทอมครบสองสัปดาห์แล้ว ขึ้นปีสี่ มาพร้อมกับการเรียนที่ยากขึ้น ความรับผิดชอบที่มากขึ้น ระบบการเรียนรู้ที่จะสอนให้เราเป็นผู้ใหญ่ หลังจากผ่านพ้นกิจกรรมครั้งใหญ่ครั้งสุดท้าย อย่างการทำละครเวที ที่ได้ผลตอบรับน่าชื่นใจไม่น้อยเลย เมื่อเทียบกับความหวาดหวั่นก่อนหน้า ว่าจะเตรียมงานไม่ทัน เนื่องจากมหาวิทยาลัยถูกปิด ไม่สมารถเข้าไปทำงานได้ ช่วงเวลาอิ่มอกอิ่มใจผ่านไปแล้ว งานที่ได้รับมอบหมายในห้องเรียน คล้ายกับการตื่นออกจากโลกแห่งความฝัน มาเผชิญความจริง แม้ตอนทำละคร จะมีบางช่วงที่ทั้งเหนื่อยและเบื่อ บางครั้งมานั่งคิดว่า ทำไมต้องเป็นเรา เป็นพวกเรา ที่ต้องมารับผิดชอบตรงนี้ แต่การได้ทำงานร่วมกับเพื่อนๆ ได้พูดคุย มีช่วงเวลาดีๆ ด้วยกัน และสุดท้ายเมื่อผลงานออกมาเป็นที่หน้าพอใจ ก็ไม่ต้องสนแล้ว ว่าจะมีคนสนใจมาช่วยกันทำแค่แค่ไหน ยิ่งคนน้อยแล้วงานออกมาดี มันก็ยิ่งเจ๋งนะ ไม่ได้เขียนบล็อกนานมาก ทั้งที่มีเรื่องให้อยากเขียนตั้งมากมาย ช่วงปิดเทอมโน้ตบุ๊กก็พังๆ ซ่อมๆ เป็นๆ หายๆ จนตอนนี้เปิดเทอม ต้องการใช้งาน มันก็ยังซ่อมไม่เสร็จ ต้องมานั่งทำงานที่อินเทอร์เน็ตคาเฟ่ แต่ไม่มีแรงบันดาลใจในการทำงานเอาซะเลย ก่อนหน้านี้ที่หายไป ไม่ใช่ว่าจะไม่ได้แตะอินเทอร์เน็ต สารภาพว่า ไม่หลงระเริงอยู่ในเฟซบุ๊กเป็นพักใหญ่ แต่สุดท้ายก็รู้สึกถึงความไม่ส่วนตัว ฉันอยากจะเขียนมันทุกๆ วัน ฉันมีเวลาให้มันเสมอ แต่สิ่งที่ยับยั้งฉันไว้ คือ ความคิดที่ว่า ไม่อยากมาพร่ำเพ้อรำพัน เรื่องราวชีวิตในบล็อก ที่ตัวเอง คิดว่าจะนำเสนอแต่เรื่องราวที่น่าสนใจและเป็นประโยชน์ แปลกอยู่อย่าง ฉันไม่ค่อยชอบเขียนบันทึกส่วนตัวในสมุด เพราะฉันอยากให้สิ่งที่ฉันเขียนจากประสบการณ์นั้นมีคนร่วมรับรู้ และสุดท้ายสิ่งที่(เคย)เป็นบันทึกส่วนตัวของฉัน ก็มักจะ มีคนได้อ่านอยู่ร่ำไป คล้ายสิ่งที่ฉันตกลงใจว่าจะเขียน จะไม่มีวันเป็นความลับได้เลย   Create Date : 20 มิถุนายน 2553 8 comments Last Update : 30 กรกฎาคม 2553 0:25:15 น. Counter : 636 Pageviews. Share Tweet

โดย: นาฬิกาสีชมพู 20 มิถุนายน 2553 15:26:29 น.

พี่อุ้มแวะมาอ่านไดอารี่ของน้องจ๊ะ เชื่อว่ากาลเวลาจะทำให้น้องได้แรงบันดาลใจ บังเกิดขึ้นในชีวิต ลองไปหาเรื่องเที่ยวเล่นในสถานที่แปลกใหม่ ในกทม. หรือในสิ่งที่ไม่เคยไป พี่อุ้มเชื่อว่าน้องจะมีแรงบันดาลใจเพียบเลยล่ะ พี่อุ้มเชื่อมั่นว่า แรงบันดาลมีอยู่ในตัวน้องเสมอจ้า   โดย: อุ้มสี 21 มิถุนายน 2553 0:24:34 น.

สวัสดียามเช้าครับน้องเจื้อยแจ้ว เปลี่ยนจากการเขียนบันทึกประจำวัน มาเป็นการเขียนบันทึกความรู้สึกดูสิครับ พี่ก๋าว่ามันทำให้เราไม่เบื่อที่จะเขียนนะครับ ทำอะไร ? ที่ไหน เมือ่ไหร่ ยังไง ? เขียนเดี๋ยวเดียวก็เบื่อ แต่ถ้าเขียนว่า เรารู้สึกกับคนหรือสิ่งต่างๆรอบตัวอย่างไร พี่ก๋าว่าเราเขียนได้เรื่อยๆ ไม่มีเบื่อแน่นอนครับ   โดย: กะว่าก๋า 21 มิถุนายน 2553 7:24:26 น.

อ่านเรื่องของเด็กๆ ความรู้สึก ประสบการณ์ของรุ่นเเยาว์ ทำให้ผู้สูงอายุสดชื่นมากเลยจัะ ขอบใจมากน๊า   โดย: แมลงจ่อย (Bug in the garden ) 25 มิถุนายน 2553 10:10:43 น.

สวัสดียามเช้าครับน้องเจื้อยแจ้ว   โดย: กะว่าก๋า 23 กรกฎาคม 2553 7:34:04 น.

หวัดดียามเช้าค่ะน้องเจื้อยแจ้ว .. คิดถึงจังไม่ได้ทักทายกันนานเลย สบายดีนะคะ หยุดสองสามวันนี้ไปไหนเปล่า .. พี่ก็โอเคค่ะ ทำงานเหนื่อยมากๆ วันนี้ได้พักก็ค่อยยังชั่วหน่อย .. ตอนนี้ลูกสาวพี่ไปเรียนวาดรูปกับ อ. โจ้ ด้วยละ หนูรู้จักป่าว เขาสอนตามใต้ต้นไม้หน้าคณะศิลปกรรมฯ วันเสาร์-อาทิตย์น่ะ เห็นลูกว่าสอนเก่ง สนุกดี เรียนเป็นฝูงๆ เหมือนกลุ่มนกเลย .. แต่ลูกพี่เขาไม่ได้คิดจะเข้า 'ถาปัด หรอกนะ .. ไปเรียนอยากวาดรูป 'ตีฟ เป็นเฉยๆ ..   โดย: Devonshire 24 กรกฎาคม 2553 9:09:01 น.

สวัสดียามเช้าครับน้องเจื้อยแจ้ว   โดย: กะว่าก๋า 28 กรกฎาคม 2553 7:11:18 น.

หวัดดียามดึกค่ะน้องเจื้อยแจ้ว .. นอนดึกอีกแล้วละซิ ..​พี่กะลังจะปิดคอมฯ​ไปนอนละ .. เดี๋ยวแวะไปโหวตให้ปี้ก๋าเคนก่อน .. หลับฝันดีเน้อ ..   โดย: Devonshire 30 กรกฎาคม 2553 0:28:33 น.