Bloggang.com : ลั่นทมขาว : ตอนที่ 7 ผู้ชายแสนดีที่หนึ่งของฉัน

ตอนที่ 7 ผู้ชายแสนดีที่หนึ่งของฉัน

ผู้ชายแสนดีที่หนึ่งของฉัน

ไม่ได้เล่าเรื่องราวเกี่ยวกับวัยเด็กมาหลายเดือน ไม่ใช่ไม่นึกถึง แต่เวลามันก็นะ....มีลงตัวบ้างไม่ลงตัวบ้าง

เขียนถึงคุณย่ามาหลายตอน ใหเคิดว่าตัวเองสนิทกับคุณย่ามากก็ไม่ค่อยแน่ใจ เพราะคุณย่าดุ เรียกว่าใกล้ชิดแต่ไม่ค่อยกล้าเล่นด้วยมากหรอกนะ ต้องคุณปู่สิ...คุณปู่หรือที่ตัวเองเรียกว่า...ป๋าขา...เสียงออดอ้อนซะจนคุณย่าหมั่นไส้ เรียกว่าอีหนูคนไหนก็ต้องชิดซ้ายตกเหวไปเลย

คุณปู่เป็นผู้ชายที่เรียกว่าตัวเองใกล้ชิดมากที่สุด (มากกว่าบิดาอีกนะคุณ) เป็นผู้ชายคนแรกที่เรากอดเป็น เพราะคุณปู่ที่รักนี่เป็นผู้ชายที่สุดแสนจะแสนดีเป็นที่สุด เวลาฟังคุณปู่พูดกับคุณย่า คุณปู่จะเรียกคุณย่าว่า..น้อง...ส่วนคุณย่าก็เรียกสามีว่า....คุณพี่ ดูสิออกจะหวานกันขนาดนั้น นี่ยังไม่ต้องพูดถึงความเป็นสุภาพบุรุษ ที่ให้เกียรติภรรยา ยกไว้ในที่สูงสุดของบ้าน (อันนี้ภรรยาทั้งหลายต้องชอบใจเป็นแน่) มอบการตัดสินใจให้คุณย่าหมดเลย

คุณปู่เป็นคนใต้ค่ะ (ก็ทั้งคุณปู่คุณย่าแหละ) ถูกส่งไปเรียนปีนัง ก็เลยฟุดฟิดฟอไฟได้คล่อง แถมยังเล่นเทนนิสเก่งด้วย ตอนเด็กๆจะเห็นคุณปู่นั่งอ่านหนังสือ Reader Digest ภาคภาษาปะกิด ที่ตัวเองได้แต่มองหาภาพ แต่ไม่ค่อยมี แล้วก็นิตยสาร Newsweek ที่คุณปู่อ่านเป็นประจำ แต่ถ้ายามสายๆ คุณปู่จะชอบฟังรายการของคุณชายถนัดศรี พร้อมกับฮัมเพลงที่คุณชายเปิดคลอไปด้วย อ้อ...ต้องไม่ลืมรายการข่าว..ดุ่ย ณ บางช้าง...ไม่รู้จำถูกรึเปล่า ที่มาตั้งแต่หกโมง คุณปู่จะมีลูกตุ้มไว้แกว่งออกกำลังกาย แต่ตัวเองจะยกไม่ค่อยขึ้น เลยเอามาตั้งเป็นโกลด์บอลแทน

คุณปู่น่ารักอย่างไรนั้น บรรยายไม่หมด รู้แต่มีอะไรก็มาเล่าให้คุณปู่ฟังได้หมด คุณปู่ก็จะพยักหน้าหน้าเออออ มาทราบที่หลังว่าบางทีคุณปู่ก็ไม่เข้าใจหรอก เพราะอะไรรู้มะ ก็เพราะยัยหลานเสียงแจ๋ว (ที่คุณปู่ตั้งชื่อเล่นที่สองให้ว่า...แจ๋วแหวว...แล้วก็ไม่เรียก มีแต่คุณอาที่เรียกมาแต่ต้น จนถึงปัจจุบัน) พูดเร็วอย่างที่คุณปู่เปรียบว่าเป็นรถไฟ ก็แหมนะ...เชื้อใต้อย่างเราก็ต้องเร็วไว้ก่อน แต่ระดับตัวเองค่อนข้างขั้นเทพ คือเทพก็ฟังไม่ทัน...แหะๆ

จำได้ว่าครั้งแรกที่สอบย่อยฟิสิกส์ตกเป็นครั้งแรกในชีวิต ก็เดินมานั่งร้องไห้กับคุณปู่ แต่หลังๆพอตกจนชินก็มาเล่าไปหัวเราะไป แบบ...ทำไงมันก็ไม่ผ่าน (ไม่รู้ไปเรียนทำไม) ได้ขึ้นเวทีเต้น ก็มาซ้อมให้คุณปู่ดู อาจารย์สั่งให้ถ่ายรูปบุคคล ก็เอาคุณปู่เป็นนายแบบ คุณปู่รูปร่างสูงใหญ่ ผิวคล้ำๆ เรียกว่า ชายในฝันเลยแหละ เคยออเซาะคุณปู่ต่อหน้าคุณย่า แล้วก็บอกคุณปู่ว่า....นี่ถ้านัทเกิดสมัยคุณปู่นะ คุณย่าไม่ได้แอ้มหรอก..... ฮาสิคะ...แต่คุณย่าค้อนขวับ (อาจให้นึกกลัวว่าดีที่มันเกิดมาเป็นหลาน)

คุณปู่ก็เป็นคนโบราณ ทานข้าวกับแตงโมกับกล้วยน้ำว้า แต่ชอบทานอาหารฝรั่ง คงเพราะไปอยู่โรงเรียนฝรั่ง เลยพลอยให้หลานสาวตัวแสบ ชอบนมเนยไปด้วย และก็เพราะชอบทานอาหารกับคุณปู่ ก็เลยติดรสชาติที่ไม่จัดจ้าน และติดทานกระเทียมเคียงข้าว ซึ่งให้ผลดีกับสุขภาพมาถึงทุกวันนี้

ก่อนจะไปเรียนที่อังกฤษ....คุณปู่ล้ม คุณปู่ปกติแข็งแรง ไม่ได้มีโรคประจำน่ากลัวเหมือนคุณย่า จำได้ว่าวันนั้นไปตรวจร่างกายเตรียมจะไปขอวีซ่า ไปตรวจเสร็จก็รีบไปหาคุณปู่ที่ห้องไอซียู ใจตอนนั้นแอบคิดจะไม่ไปแล้ว แต่พอคุณปู่ดีขึ้น คุณปู่ก็ไม่สามารถลุกจากเตียงได้อีก เพราะอายุที่มากแล้วและรูปร่างที่สูงใหญ่ จึงไม่สามารถจะพยุงตัวเองเดินได้อีก

คุณปู่ลูบหัวตอนไปลาก่อนเดินทาง และเราก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย วันที่คุณปู่จากไป...เราอยู่ไกล กลับมาก็ไม่ได้เพราะติดสอบ จำได้ว่าทำอาหารไปทำบุญที่วัดไทย แล้วก็ไปนั่งเป่าขลุ่ยให้คุณปู่ฟังที่ริมทะเลสาบ (ไม่ได้คิดว่าคนที่ได้ยินจะวิเวกแค่ไหน) เพราะคุณปู่ชอบให้เล่นดนตรีไทยให้ฟังตั้งแต่ตัวเองเริ่มหัดสีซอด้วงตอนปอห้า

ยามที่ใจทุกข์ มักจะฝันว่าคุณปู่มาลูบหัว แล้วความอบอุ่นใจก็กลับมา รู้สึกว่าตัวเองไม่ได้อยู่เดียวดาย รักคุณปู่ค่ะ...

ขอบฟ้าที่เรานั่งมอง คราวนั้นยังมีความหมาย
ต้นไม้ลำธารยิ่งมองยิ่งคิดถึงเธอมากมาย
ชีวิตที่มันขาดเธอวันนี้ยังเดินต่อไป....แค่ได้คิดถึงก็เป็นสุขใจ
(แค่ได้คิดถึง:ญารินดา)

ชาราบูน

Create Date : 24 มกราคม 2551

Last Update : 24 มกราคม 2551 9:58:59 น.

2 comments

Counter : 582 Pageviews.

อ่านแล้วน้ำตาซึมเลยค่ะ คุณโชคดีจังที่มีคุณปู่น่ารักอย่างนี้ ดิฉันยังไม่เคยเจอหน้าคุณปู่เลยค่ะ

โดย: แวะมาเยี่ยม IP: 58.10.36.122 วันที่: 14 มิถุนายน 2551 เวลา:6:56:13 น.

น่ารักจังเลย

โดย: ซายูริ

วันที่: 15 กันยายน 2551 เวลา:9:46:15 น.