|
| 1 | 2 |
3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
31 | |
|
|
|
|
|
|
|
ทุกซอก...ทุกมุม...ไม่เคยลืม...ไม่เคยเลือน ตอนที่ 3
หายไปนาน ใครลืมๆก็ย้อนไปอ่านตอนก่อนได้เน้อ
ครั้งที่แล้วจบตรงดงต้นพลู แต่ขอย้อนไปตรงอดีตกรงห่าน เพราะมีของโปรดสถิตย์บนนั้น นั่นคือ...ไห (ไหไม่ใช่ของโปรดนา ของในไหต่างหาก) ตอนเด็กๆไปยืนเงยหน้ามอง...อารายหว่า บางทีก็เห็นคุณย่าให้เด็กยกลงมา เปิดดูแล้วก็ปิดฝาเอาไปตั้งที่เดิม มีอยู่สองสามไห มารู้ที่หลังว่าภายในนั้นเป็นของโปรดของตัวเองแท้ๆ นั่นคือ...น้ำบูดู ที่ใช้ทานกับข้าวยำ โอยยยย...ข้าวยำนี่ของโปรด หน้าที่ประจำคือหั่นถั่วฝักยาว แล้วถ้าได้หน้าที่มีดอกของชมพู่มะเหมี่ยว (ที่มีต้นเดียวในบ้าน) ก็จะได้เกสรมันมาทานด้วย อาหย่อยอย่าให้เซด หง่ำๆ (ต้องแกล้มตัวหอมแดงสด ไม่ต้องหั่น ทานทีปากหึ่งเลย)
เลยดงต้นพลูก็มีโอ่งน้ำที่ตัวเองชอบไปเล่น เลยมาเป็นโรงจอดรถที่สร้างเพิ่มมา ก็จะมีรถโอเปิลเก่าแก่ของคุณปู่ จอดอยู่ กับรถของคุณอาที่จะว่าไปก็เปลี่ยนบ่อยเหมือนกัน เป็นรถคุ้นเคยเพราะคุณอาเป็นคนไปรับส่งที่สาธิตเกษตรทุกวัน ในโรงจอดรถยังมีอุปกรณ์ช่างแปลกๆ มีรถตัดหญ้าที่ตัวเองไม่ค่อยกล้าเข้าใกล้ ก็กลัวใบมีดมันนี่นา แล้วเวลามันติด มันก็จะสั่นๆ น่ากลัวจะตาย (ที่อย่างนี้กลัว กิ้งกือไส้เดือน ลูกหนูจับมาเล่นสบาย)
ถัดจากโรงจอดรถก็เป็นสนามหญ้าเล็ก ที่คั่นบ้านคุณย่ากับบ้านป้าน้อยเอาไว้ มีคอกที่เหมือนกรงขนาดเลี้ยงหมาฝรั่งได้สามตัวเอาไว้เก็บถ่าน (คุณย่าทำถ่านเองบ้าง ซื้อมาเก็บบ้าง) ใต้คอกจะมีร่องรอยหลุมที่หมาในบ้านมาขุด มันชอบไปนอนข้างใต้ บางตัวก็มาออกลูกตรงนี้ ติดกับที่เก็บถ่านจะมีต้นมะม่วงหิมพานต์อยู่สองต้น ยอดอ่อนนี่ทานกับน้ำพริก (ที่ของตัวเองคุณย่าจะไม่ใส่พริกให้) อร่อยมาก ผลมันกลิ่นหอมฉุนสุดๆ คุณย่าก็จะเอาตรงหัวมันมาคั่ว ทำเม็ดมะม่วงหิมพานต์ทานเองซะงั้น สนามหญ้าริมๆรั้วแถวนี้ยังมีใบบัวบกมาขึ้นเอง ก็ได้ทานอีก (ดูจะเก็บมาทานได้ทั้งบ้านเลย) ริมรั้วด้านนี้มีต้นมะดันอยู่ ออกลูกทีก็เด็ดเอาจิ้มกะปิคลุกเกลือให้เข็ดฟันกันไป พิมพ์ไปนี่น้ำลายสอแหะ
สนามหญ้านี้ยังมีต้นมะพร้าวต้นเล็กที่ตอนหกเจ็ดขวบพยายามจะปีนแล้วก็ตกลงมาก้นกระแทกอย่างแรง เดินเอียงไปหลายวันอยู่ ส่วนต้นสูงๆก็ชะเง้อรอลูกมะพร้าว อยากดื่มน้ำหวานๆของมัน ใครจองก่อนได้ก่อน
กลางสนามหญ้ามีเครื่องเล่นเป็นชุด ที่มีม้าโยก ม้ากระดก ไม้ลื่น ชิงช้าเป็นโต๊ะ กับชิงช้าแกว่ง เป็นที่รวมตัวของเด็กๆ ตัวเองก็โหนเล่นทุกวัน คิดว่านอกจากกรรมพันธุ์แล้ว ความสูงที่ได้มาก็มาจากโหนราวนี่แหละ
นึกถึงตอนเด็กๆที่เล่นกับพี่ๆ แล้วโดนแกล้ง เลยเดินงอนไปหลังบ้าน คุณปู่ก็ไม่สนใจ เลยเดินไปที่สนามใหญ่ ไปนั่งบิลด์ร้องไห้ริมหลุมที่เผาหญ้าจนลื่นตกลงไป ร้องแหกปากลั่นไปไกล แผลเป็นที่เท้าข้างขวายังคอยเตือนให้จำเสมอ เฮ้อ...เด็กๆก็ซ่าส์ซะแล้ว
มาต่อคราวหน้าละกันนะ
Create Date : 15 สิงหาคม 2551 |
Last Update : 15 สิงหาคม 2551 12:28:37 น. |
|
14 comments
|
Counter : 456 Pageviews. |
|
|
|
โดย: กิ่งลีลาวดี วันที่: 15 สิงหาคม 2551 เวลา:13:12:20 น. |
|
|
|
โดย: I_sabai วันที่: 15 สิงหาคม 2551 เวลา:20:39:51 น. |
|
|
|
โดย: t_karnya วันที่: 15 สิงหาคม 2551 เวลา:21:26:30 น. |
|
|
|
โดย: ลิตช์ (Litchi ) วันที่: 16 สิงหาคม 2551 เวลา:2:09:04 น. |
|
|
|
โดย: I_sabai วันที่: 17 สิงหาคม 2551 เวลา:21:51:23 น. |
|
|
|
โดย: กิ่งลีลาวดี วันที่: 18 สิงหาคม 2551 เวลา:19:39:43 น. |
|
|
|
โดย: ซายูริ วันที่: 15 กันยายน 2551 เวลา:10:08:21 น. |
|
|
|
|
|
|
|
สุขสันต์วันหยุดนะจ๊ะ