วันศุกร์ สุดสัปดาห์ของชีวิตการทำงาน
ช่วงนี้สารคามฝนตกทุกวัน ออกแนว หนาว เหงา เหม่อๆและหลับๆ
วันศุกร์ เวรของฝนที่ต้องไปขายของสหกรณ์ของโรงเรียน
ตอนเช้าที่โรงเรียนมีกิจกรรม นักเรียนโดดเรียนแบบไม่ปรึกษาความเห็นครู

อันที่จริงวันศุกร์นี่วันมีสอนแค่คาบเดียว
เหมือนจะว่างแต่ไม่ว่างง่ะ
ตอนเที่ยงก็กินข้าวแบบไม่เข้าใจ
กินข้าวไป คิดเงินไป บวกลบผิดๆถูกๆ
"นักเรียนๆ คิดเลขมาให้ครูด้วย ครูกินข้าวพร้อมคิดเงินไม่ได้"

ตอนเย็นๆฝนมีนัดMeetingกับเพื่อนๆสมัยมัธยม
อืม......มีความสุขจังแฮะวันศุกร์นี้เนี่ย
พวกเราชอบหาเรื่องมาเจอกันตลอด
ถึงแม้เวลาจะน้อยนิดก็ตามอะนะ
พอเจอกันเท่านั้น เหมือนบ้านจะแตก
คิดถึงสมัยเรียนมัธยม บ้านฝนเป็นศูนย์รวมเลยหละ

พอแยกย้ายไปทำงานกัน กลับมาเจอกัน บรรยากาศเก่าๆกลับมาอีกครา
เสียงหัวเราะ เวอร์ขั่นเดิมๆ กลับมาอีกแล้ว
บางครั้งก็แอบคิด นี่แฟนเพื่อนๆฝนหลวมตัวมาคบกับพวกมันได้ไง

อันที่จริงพวกเราก็ไม่ค่อยสงบเรียบร้อยกันเท่าไหร่
รั่วได้เป็นรั่ว ปากคอเราะร้าย
ในกลุ่มนี่คือฝนจะเป็นพวกไม่ทันเพื่อนซะส่วนใหญ่
แต่ทุกวันนี้เพื่อนมันบอกว่า :: แกนี่เริ่มแกร่งกล้าขึ้น:: โหะโหะ

กิจกรรมของพวกเราก็ไม่มีอะไรมาก
เดินดูของซื้อของด้วยกัน
กินหมูกระทะด้วยกัน
กินนมขนมปังปิ้งด้วยกัน
ขับรถรอบมหาลัยเพื่อรำลึกความหลัง
ดี๊ด๊า กรี๊ดกร๊าดกันไป
เป็นกิจกรรมที่ทำด้วยกันสมัยเรียน
ออกแนว
"เฮ้ยๆ หอนี่พวกเราก็เคยอยู่ เมิงจำได้มะตอนกินเหล้าหน้าห้องกันหนะ"

"เฮ้ยๆ ร้านคาราโอโฮะร้านนี่งายเมิง ตอนนั้นที่กรูเมาจนเกือบตกบันได้หนะ"

"นี่ไงๆ ทางเข้าหอเราอ่ะ ตอนฝนตกมีชาวบ้านเอาแหมาหว่านหาปลาด้วยไง"

ตบท้ายด้วยไปร้องคาราโอเกะ กิจกรรมที่ขาดไม่ได้ อิอิ
กว่าจะกลับบ้านลากสังขารมานอนได้ก็ปาไปเกือบตีสอง
กว่าจะนอน ก็เม้าส์กันเสร็จสรรพคาดว่าจะล่วงเข้าสู่ตี3
พูดถึงตอนนอนนิดนึง
ห้องฝนมีเตียงเดียว
ซึ่งไอ้นิคกับไอ้กระป๋องขึ้นไปนอน

แล้ว....
แล้วให้ชะนีสองตัวลงมานอนพื้น
เอิ่ม กรูโคตรรักพวกเมิงเลย

ฝนกับโอก็นอนกลิ้งกันที่พื้น
ด้วยความที่เหนื่อยก็หลับได้ไม่ยาก
พอเช้ามาก็มาตื่นเพราะเสียงผู้ชายแหกปากร้องเพลงกวนประสาทอยู่ข้างๆหู
นี่พวกเมิงจะตื่นกันเฉยๆโดยไม่กวนชาวบ้านบ้างได้ไหมเนี่ย
ให้พวกฉันนอนพื้นแล้วยังจะมาก่อกวนคนจะหลับจะนอน

ถึงแม้การเจอกันครั้งนี้จะใช้เวลาอันน้อยนิดที่อยู่ด้วยกัน
แต่ฝนก็มีความสุขนะ แค่นี้ก็เอา

บางทีอยู่ที่ไหนก็ไม่สำคัญเท่ากับอยู่กับใคร
บางทีเวลาอันน้อยนิดก็มีความหมายมากกว่าเวลาอันยาวนานแต่ไร้ซึ่งความสุข ขอบคุณที่เอารอยยิ้มและเสียงหัวเราะเดิมๆกลับมาอีกครั้ง

เพลงนี้เป็นเพลงที่ไอ้โอร้องคาราโอเกะ
ซึ่งเรียกเสียงฮาของเพื่อนๆมากกกกกก
หัวเราะจนน้ำตาเล็ด
มันร้องออกแนวเหมือนเด็กประถมฝึกท่องอาขยานอ่ะ