อยู่ๆก็ ^คิดถึง^ วันนี้เสนอตอน.....อยู่ๆก็ ^คิดถึง^ วันนี้ ที่นี่ มมส .... ยังคงมีฝนกับนุชแค่ 2 คน อาทิตย์ก่อนดีนิดนึง ตรงที่มีนายหน่อยติดสอยห้อยตามมาด้วย(พูดเหมือนมันเป็นตัวอะไรสักอย่าง) บางที สถานที่เดิมๆ กาลเวลาเปลี่ยน.... ความรู้สึกก็เปลี่ยน(โหมดเศร้าแระ) จากการที่ฝนโดน reaction mechanism กับ The Schrodinger Equationหลอกหลอนทำให้ฝนดูเหมือนเสียเส้นไปเพลาหนึ่ง ฝนกับหน่อยก็เลยขอกลับไปพักใจในที่เดิมๆ แต่ความรู้สึกใหม่ กินข้าว(อาหารที่แสนจะธรรมดาและติดดิน) อาหารที่ช่วยเยียวยาจิตใจหลังจากเคร่งเครียดจริงจังในการหลับในห้องเรียน ว่าไปแล้ว....คิดถึงไอ้จัก ถ้ามหาลัยไม่ผิดพลาดไป....ไอ้จักคงได้มาเจอกับพวกเรา ไอ้หน่อยเลยส่งรูปไปเยาะเย้ยไอ้จัก 555++++ รูปนี้ สมัยเรียนปี4 สถานที่คือบ้านไอ้ด็อกนุช ไม่ใช่บ้านหรอกนะ แต่เป็นเถียงนาบ้านมัน (ฮาาาาาาาา) อาหารก็ อภินันทนาการ จากแม่ไอ้นุช คงเป็นมื้อที่แม่มันเบาใจขึ้น หลังจากพวกเราชอบไปกินข้าวบ้านมันนานนับ4ปี (แต่ฝน จัก หน่อย ยังคงต่อปีที่5 แม่จ๋า ทำใจหน่อย) ส่วนปลาเผาก็ได้เพื่อนๆพ้อชายไปหว่านแหจับปลาให้ อัยย่ะ จบไปตกงานก็ยังหาปลากินได้ (รอดๆแระ) อันที่จริง....ไม่ได้มีสาระอะไรกันหรอก เปลี่ยนที่กินไปเรื่อย ตามสไตล์พวกไร้สาระ Lab เสร็จยัง เสียงแว่วๆมาจากสวรรค์เบื้องบน สูจะจบกันไหม ยังไม่เสร็จค่ะ แลดู ชิล!! กันเกิ๊น seminar จบแล้ว จบแบบศพสวยนะคร๊าาาาาาาาา(ฮาาาาาาา) กลับเข้าห้องแลปได้แว้ว อาจารย์ให้อภัยทู๊กคน^^ ตอนปี4 พวกเรามีความติสกันสูงมาก(ขี้เกียจมากกกกก) คนเรานี่ก็แปลก พอมีคนมาบังคับ จู้จี้ก็บ่นไม่ชอบ พอเค้าไม่มาวุ่นวายก็วายวอดกันล่ะสิพี่น้องงงงง ถ้าไม่ตะลอนทัวร์หากิน(ของแปลกๆ)รอบมหาลัย ด้วยข้ออ้างบ้าๆบอๆว่า เดี๋ยวเราก็จะไปจากที่นี่แล้ว พิกัดไหนยังไม่ได้ไปก็ไปซะ อะไรที่ยังไม่ทำก็ทำซะ ดีหน่อยถ้ายังอยู่ในเขตพื้นที่ แย่หน่อยก็ออกนอกจังหวัด เวิ่นเว๊อ บ้าบอกันไป..... แลปไม่ปิด งานไม่เสนอ ก็.....วนเวียนอยู่แถวคณะ คนข้างนอกจะมองดูพวกเรา แลดู...มีสาระ แต่จริงๆแล้ว สาระเราน่ะมีนะ แต่ฝังลึกใต้กระดูกสันหลังเลยล่ะ กว่าจะขุดหาเจอคงนานมากกกกก พอโพสรูปพวกนี้ขึ้น เพื่อนๆต่างเข้ามาถาม ไปทำอะไร ที่ไหนกัน.... ตอบกลับแบบมีสาระ ไปทำแลปกัน พวกมันดันเชื่อเสยยยย ฮาาาาาาาาา จำได้ว่า ซ้อนมอไซด์ไอ้จักขับไปตามคันนา มันเกือบพาฝนหน้าคะมำลงทุ่งซะแล้ว คิดถึงมันจัง..... อยากให้สิ่งที่คิดไว้เกิดขึ้นได้จริงๆ พวกเราจะได้กลับมาที่เดิมๆอีกครั้ง ได้ใช้ชีวิตแบบเดิมๆอีก ถึงแม้มันจะแค่สองปีก็ตาม ฝนกับนุชจะได้ไม่เหงา เพราะถึงจะอยู่ที่เดิม แต่เมื่อมันไม่มีพวกเพื่อนๆอยู่ มันก็ไร้ความสุข จริงๆนะ ทั้งหมดทั้งมวล ขอบคุณเถียงนาบ้านดอนหน่อง กับ อาหาร อร่อยๆของแม่นุช ที่พวกเราชอบไปถล่มมันแบบไม่ให้มันตั้งตัว(หนีไม่ทัน) หลังจากแม่นุชปวดหัวกับเด็กเคมีเสร็จ(เด็กเวรพวกนี้จบไปได้) แม่นุชก็ปวดหัวหนักกว่าเดิมกับเด็กวิดวะ(เพื่อนน้องไอ้นุชต่อ) และถ้า ฝน จัก หน่อย มาต่อโทเทอมหน้า คาดว่าแม่นุชอาจได้ปวดหัวต่อในปีที่7 ฮาาาาาาาาาาาาา ขอบคุณมิตรภาพดีๆที่มีให้กัน วันนั้นปลาอร่อยมว๊ากกกกก ขอบคุณที่ทำให้ช่วงเวลาสั้นๆมีความหมาย ปล. ตรุษจีนปีนี้ไม่มีตัวกินหมูกินไก่(อย่างพวกแก) หมู ไก่ เหลือเยอะชนิดที่ฉันกินไปได้หลายวันเลยล่ะ เมื่อก่อน ถึงตรุษจีนทีไร ไม่ทันข้ามคืน เหลือแต่โครงไก่แระ.....   Create Date : 15 กุมภาพันธ์ 2556 5 comments Last Update : 15 กุมภาพันธ์ 2556 21:09:09 น. Counter : 1009 Pageviews. Share Tweet

เป็นอดีตที่น่าคิดถึงและจดจำไว้ในใจตลอดไปเลยเนอะ   โดย: Don't try this at home. 15 กุมภาพันธ์ 2556 22:53:16 น.

วันเก่าๆ อันแสนสุข   โดย: ดวงลดา 16 กุมภาพันธ์ 2556 12:21:43 น.

เหนื่อย ๆ เผางาน ใกล้ปิดเทอมแล้ว ทำปพ.ส่งเกรด ๆ หุๆๆ   โดย: พี่บ๋อม IP: 223.205.238.1 16 กุมภาพันธ์ 2556 23:24:13 น.

ตื่นมาขอให้มีความสุขกับการทำงานวันที่4ของสัปดาห์ครับ   โดย: Don't try this at home. 21 กุมภาพันธ์ 2556 1:37:08 น.

สวัสดีค่าาา ยินดีที่ได้รู้จัก ขอบคุณนะที่เยี่ยมบล๊อคเรา^^ เรียนที่ มหาสารคามเหรอคะ พี่ชายเราก็เรียนที่นั่น 555   โดย: ยืนสิงเงียบๆอยู่ข้างตู้เย็น 21 กุมภาพันธ์ 2556 7:35:26 น.