Bloggang.com : น้ำเคียงดิน : พายุเข้า "มข"

พายุเข้า "มข"

สองวันก่อน พายุเข้าภาคอีสาน แน่ๆหละ
บ้านฝนโดนเต็มๆ

เหตุเกิดตอนละครเรื่อง บ่วง ของแม่มาพอดี
ลมแรงมากพร้อมสายฝน เหมือนมันกำลังบ้าระห่ำ
ฝนรีบวิ่งไปเปิดผ้าม่านของหน้าต่างทุกบานออก

แม่ : เปิดม่านทำไม ละอองฝนเข้า มันเปียกหมดแล้ว

ฝน : ไม่ได้ๆแม่ เดี๋ยวผ้าม่านเปื้อน

คืนนั้นฝนคิดแบบนี้จริงๆ กลัวผ้าม่านเปื้อน 555

หลังจากวันนั้นข่าวก็ออกว่าภาคอีสานพายุเข้า
ไปเจอข่าวเสาไฟกะต้นไม้ล่มใน มข (มหาวิทยาลัยขอนแก่น)
เลยจะมาเล่าความทรงจำเกี่ยวกับพายุที่ มข

สมัยนั้น ย้อนไปตอนปิดเทอม ม.5 (นานมาก)
ช่วงนั้นมีการไปติวกันที่ มข โดยไปเช่าหอพักอยู่
ในห้องนั้น มี ฝน หน่อย กิ๊ก โอ ส่วนเพื่อนๆกว่าสิบคนอยู่อีกหอติดกัน
หอพักพวกเราจะกั้นด้วยกำแพง ไปมาหาเม้าส์กันโดยการปีนกำแพง
เพราะขี้เกียจเดินอ้อมไปเข้าหน้าหอ

เอาเป็นว่ากว่าสองเดือนที่พวกเราปีนกำแพงไปมาหาสู่กัน
เล่นเอากำแพงเค้าร้าว

เหตุเกิดวันพายุเข้า
วันนั้นพอเรียนเสร็จ ค่ำๆมาเพื่อนๆมันก็ตะโกนชวนไปงานวันเกิดไอ้หลิน
ซึ่งพอไปถึงก็เจอเพื่อนๆสิบกว่าชีวิต
บางกลุ่มก็ทำของกิน แต่กลุ่มใหญ่นั่งเล่นไพ่กันบนเตียง

ฝนก็วนๆกับกองของกินและกองคิดเลข
สนุกสนาน เม้าส์มอยกันไป
ไม่นาน พายุก็มา แต่วงไผ่ก็ยังสมาธิดีเลิศ

สักแปป ไอ้อิกเปิดประตูห้องออก
พอดีกับจังหวะฟ้าผ่าต้นไม้หน้าหอพอดี
ภาพนั้น ฝนเห็นจังๆ
ง่ะ มันจะมาตกอะไรตอนนี้
เพื่อนๆวงไพ่ต่างรีบปิดมือถือกัน
สายฝนก็ยังเทกระหน่ำ

คืนนั้นจำได้ว่าละครพี่น้องสองเลือด
พี่แดนกะพี่บีมเล่น มันเป็นตอนจบพอดี
แต่ พายุเข้าแบบนี้ แงแง นู๋ไม่ได้ดู

ผ่านไปเกือบสี่ทุ่ม ฝน หน่อย ทนไม่ไหว
เลยขอกลับห้องไปนอน
จะปีนกำแพงก็ลำบาก กลัวลื่น เพราะฝนก็ยังตก
เราเลยเดินกลับทางปกติ
พอออกมา
อุแม่เจ้า!!
ต้นไม้ใหญ่มากกกกกกกกกก
มันล้มทับถนน ปิดการจราจร ฝนกับหน่อยหาทางกลับไม่ได้
มีวิธีเดียวคือ มุด!!!

ฝนต้องมุดตัวกลมๆไปตามกิ่งไม้
กลัวก็กลัวมันจะหักมาทับตัวกลมๆ

ก็คิดกันอยู่ว่า ถ้ากลับไปปีนกำแพงกลับ
หรือมุดตัวตามต้นไม้ที่โค่นล้ม
อันไหนจะศพสวยกว่ากัน

ฝนกับหน่อยเลยเลือกมุดตัวไปตามต้นไม้
ไม่ต้องใช้แรงพยุงตัวกลมๆมาก อย่างน้อยถ้าจะตายก็ขออย่างสงบๆ (เวอร์แระ)
พอกลับถึงห้องก็นอนรอไอ้โอกับไอ้กิ๊ก เพราะมันกำลังมันส์กับการคิดเลขอยู่

ไอ้สองคนนี้ ตามสไตล์มัน
มันเลือกกลับโดยการปีนกำแพง พร้อมมาเคาะประตูหลังห้อง
เพื่อนฉัน เลิศๆ

ตอนแรกๆที่เจอแบบนี้ก็กลัวๆเหมือนกัน
แต่เข้าใจสภาพแล้ว เพราะ มข มีแต่ต้นไม้ต้นใหญ่ๆ เก่าแก่มาก
เป็นธรรมดาที่อาจจะต้องเจอเหตุการแบบนี้
ดีเท่าไหร่แล้ว ที่เราไม่อยู่ใต้ต้นไม้ตอนมันโค่นพอดี(เพราะเรารำพัดอยูู่ในห้อง)

จบไปกับพายุฝน
แต่ส่วนใหญ่เราจะเจอ พายุแดด
โคตรจะร้อนเลยหละ ตอนนั้นเอาจักรยานไปปั่นกัน
ออกจากหอไปอาคารเรียน ไม่ไกลแต่ก็ใจแทบขาด
เปลี่ยนกันปั่นกะไอ้โอ สมัยนั้นสนุกสนานตามประสาเด็ก ร้อนแต่ก็สนุก

ไอ้เรื่องโดดเรียนนี่ก็บ่อย
วิชาเคมี ตอนบ่ายเลย
แบบว่าคนเยอะเวอร์ อากาศก็ร้อนๆ แอร์ในห้องไม่สามารถช่วยนังฝนกะนังโอได้
ด้วยความที่Conditionไม่ให้ เนื้อหาชวนอ้วก อาจารย์ก็ไม่เร้าใจ
ตาสบตากะไอ้โอแล้วพร้อมใจกันมาเข้าห้องน้ำแล้วโดดเรียน
ทุกวันนี้พูดเรื่องนี้ก็ขำๆ เค้าส่งมาเรียนเจือกชวนกันโดด

เอาน่า ก็แค่อยากมีภาพความทรงจำเกี่ยวกับการโดดเรียนกะเค้าบ้างไรบ้าง

เราประทับใจอาจารย์สอนชีวะท่านหนึ่ง
แต่ตอนนี้จำชื่อแกไม่ได้แระ ฮา
วิชาอาจารย์คนจะเข้าเรียนน้อยกว่าวิชาอื่น
ในห้องเรียนเลยดูโล่งๆ
อาจเพราะเป็นวิชาตอนเช้า เด็กๆตื่นมาเรียนไม่ทัน
แล้วอาจารย์สอนเร็วพูดเร็ว
คือถ้าไม่อ่านมาหรือพอมีพื้นฐานมาบ้าง เมืื่อตามอาจารย์ไม่ทัน
คุณก็ไม่อยากเรียนทำให้โดดเรียน
แต่วิชานี้พวกฝนชอบมาก
มันสนุกตรงที่อาจารย์พูดเร็วๆนี่แหละ เราถึงไม่หลับ

อาจารย์จะชอบแซวพวกเรา
เพราะพวกเราจะนั่งเก้าอี้ตัวเดิมตั้งแต่วันแรกที่เรียน
แล้วเหมือนคนอื่นๆจะรู้ เลยไม่มีใครรมานั่งที่เรา พวกเจ้าที่แรงอ่ะ
แกก็จะแซวๆ "ไง ผดุงนารี เมื่อเช้ากินข้าวอิ่มกันไหม"
ในห้องนั้นมีเราสี่คนเป็นแกงค์ผดุงนารี นอกน้ันมาจากที่อื่น
แล้วก็มาเรียนตลอดไม่ขาด
ง่ะฝนดูคุ้มมาก โดดเคมีเข้าชีวะอ่ะ

จบพายุแดด มาที่พายุรัก

ไม่ใช่ตัวเราหรอก แต่คนห้องข้างๆต่างหาก 5555
มีคืนนึง เราเกิดหิวแล้วก็เลยต้มข้าวต้มกัน
ฝนก็วุ่นวายกะหม้อข้าวต้ม บ่งบอกว่าฝนหมกมุ่นกะเรื่องกินตลอด
อยู่ๆไอ้สามตัวที่เหลือก็วิ่งกันไปที่หน้าต่าง
แอบเปิดม่านเพื่อเปิดดูคู่รักเค้าจู๋จี๋กัน
ด้วยสายตาริษยาสุดๆ
ทำมายพวกกรูม่ายมีแบบนี้มั่ง

ด้วยความล้ำลึก กลัวเค้ารู้ว่าเราแอบดูเค้าอยู่
เลยปิดไฟแล้วแอบดูต่อ 555
พวกนี้ความพยายามสูงมาก (แต่ฝนว่ามันน่าจะเป็นความสอดรู้สูงมากกว่า)
เราก็ดูไปวิจารณ์เค้าไป เอาง่ายๆว่าคืนนั้นมัวแต่แอบดูชาวบ้าน
ลืมความหิวไปเลย
เหมือนเป้าหมายจะรู้ตัวว่ามีคนแอบดู
เค้าคงจะเอือมระอาพวกเรา
เลยลุกหนีไปจู๋จี๋ที่อื่นกันต่อ เสียดายง่ะ อดดูช็อตเด็ด

เรียนพิเศษตอนปิดเทอม ถึงแม้มันจะโหด
แต่เราก็มีความสุขนะ อยากหยุดเวลาตรงนี้จัง
คิดถึงไอ้กิ๊กกับพี่ขายน้ำ และไอ้โอกับพี่ขายหมูปิ้ง
และเรา ที่จริงจังปั่นจักรยานไปหอพักแพทย์ชายทุกวัน
@เมษายน 2548

Create Date : 29 เมษายน 2555

Last Update : 29 เมษายน 2555 21:00:07 น.

22 comments

Counter : 675 Pageviews.

เป็นอะไรเจ็บปากอะน้องง หายามาทานะเดี้ยวกินข้าวไม่อร่อยเนอะเออ ^^

ปล.เพลงนี้ชอบมากกกกก

โดย: เที่ยงคืนเราพบกัน

วันที่: 29 เมษายน 2555 เวลา:20:54:19 น.

เป็นสาวHotก็งี้แระท่านพี่
Hot จากภายใน เหมือนเหล็กดัดฟันจะขูดด้วยแล้วก็ร้อนในด้วย 555+++
ยาไม่กิน แต่อมเกลือแล้ว
แสบเป็นบ้า แต่สะใจดี อิอิ

โดย: น้ำเคียงดิน

วันที่: 29 เมษายน 2555 เวลา:21:08:52 น.

รีบหายามากินเลยนะ เดี๋ยวเป็นหนัก พี่ไม่ชอบเลยร้อนใน เป็นแล้วทรมานมาก มันลำบากเวลาจะกินไรอะ

โดย: เที่ยงคืนเราพบกัน

วันที่: 29 เมษายน 2555 เวลา:21:17:20 น.

พายุฝนตกหนักกลัวที่สุดก็เรื่องต้นไม้หักโค่นนี้แหละครับ
ขวางถนนยังไม่เท่าไหร่กลัวทำสายไฟฟ้าขาดนี้ซิ
เพราะหลังจากนั้นอากาศจะร้อนไม่มีไฟฟ้าใช้ตายแน่ๆๆๆๆๆ อิอิ

โดย: Don't try this at home.

วันที่: 29 เมษายน 2555 เวลา:22:33:02 น.

อรุณสวัสดิ์ครับน้องฝน

เมื่อคืนพายุก็เข้าเชียงใหม่ครับ
ลมแรกมากๆเลย

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 30 เมษายน 2555 เวลา:5:33:59 น.

พี่ก๋านั่งอยู่ในห้องแอร์ทำงาน
อากาศเย็น
แต่พอมองไปข้างนอกร้าน

โหยยยยยยย

แดดแรงจับใจเลยครับ

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 30 เมษายน 2555 เวลา:11:13:21 น.

สวัสดีค่ะ พี่ฝน ขอบคุณที่ไปเยี่ยมบล็อกแว่นค่ะ

เรื่องพายุนี่น่ากลัวจริงเชียว นอกจากทำให้เราอดดูทีวีแล้ว (T..T) เสียงฟ้าผ่าแต่ละครั้งก็น่ากลัวสวดๆเลยค่ะ

พูดถึงเรื่องเรียนพิเศษ ถ้าไม่ใช่เด็กเรียนเว่อร์ๆ ยังไงมันก็ต้องมีบ้างแหละเนอะที่โดดเรียน แต่ยังไงซะก็เป็นชีวิตที่หนักหน่วงสำหรับเด็กม.ปลายจริงๆค่ะ

เพลงเพราะดีค่ะ ^^

โดย: นางสาวผักแว่น

วันที่: 30 เมษายน 2555 เวลา:11:20:07 น.