EP18 สุขทุกข์เกิดจากจิต ทุกความคิดสร้างเงื่อนไข รับรู้แล้วปล่อยไป ปล่อยวางได้ สบายเอย by กะว่าก๋า BlogGang Hang Girls EP18 นี้ขอเปิดศักราชใหม่ด้วยบุคคลท่านหนึ่งในบล็อกแก๊ง ที่เชื่อว่าสมาชิกหลายท่านต้องรู้จักและคุ้นเคยกับบล็อกเกอร์ท่านนี้อย่างแน่นอนค่ะ ใครที่ได้ดูรายการในเทปที่แล้วของแม่โมก็น่าจะแอบเห็นแว๊บๆ ผ่านตาไปไม่กี่วินาทีอีกด้วย ซึ่งเป็นความโชคดีของรายการที่ทำให้พูดคุยกับเขามากขึ้นค่ะ ด้วยเอกลักษณ์การอัพบล็อกเป็นประจำตลอดระยะเวลา 10 กว่าปี ที่ไม่เคยห่างหายไปจากบล็อกแก๊งเลย บล็อกของเขายังมีการนำเสนอแนวคิดของตนเองผ่านบทกวีและภาพอันหลากหลายที่ทำให้น่าสนใจ น่าติดตาม อีกทั้งยังเข้าไปทักทายเพื่อนๆ ชาวบล็อกแก๊งเป็นประจำสม่ำเสมอ จึงทำให้หลายคนรู้จักเขาได้ไม่ยากค่ะ ไม่ต้องเดากันแล้วค่ะ เพราะวันนี้สามสาวของเราจะพาทุกท่านไปทำความรู้จักกับคุณ "กะว่าก๋า" ให้มากขึ้น แนวคิดและมุมมองต่อการเขียนบล็อกของเขาจะเป็นอย่างไร? ที่มาและกว่าจะมาเป็น "กะว่าก๋า" ในวันนี้ต้องผ่านอะไรมาบ้าง? เชื่อว่าเป็นอีกเทปสำคัญที่จะทำให้ทุกท่านได้รับแนวคิดดีๆ ในการดำเนินชีวิต การสร้างแรงบันดาลใจและสร้างพลังบวกให้กับตนเองและคนรอบข้าง บอกเลยว่าห้ามพลาด!! ขอเชิญทุกท่านก้าวเข้าไปสู่โลกของเขากันเลยค่ะ . . . คุณกุ๊งกิ๊ง : ที่มาของชื่อ "กะว่าก๋า"? คุณก๋า : มีเพื่อนบล็อกถามกันเยอะมากว่า "กะว่าก๋า" เป็นภาษาเหนือรึเปล่า เพราะว่าผมอยู่เชียงใหม่ จริงๆ ไม่ใช่ภาษาเหนือนะครับ และไม่มีความหมายด้วย เราชื่อกิจใช่ไหมครับ เราก็อยากได้บล็อกที่มี ก.ไก่ อะไรก็ได้ที่เป็น ก.ไก่ แล้วเราชอบคำหนึ่งที่มันสื่อถึงความเป็นตัวเราได้ คือคำว่า "ก๋ากั่น" คุณรจ : ที่แปลว่าทะโมนๆ หน่อย ซนๆ คุณก๋า : ใช่ๆ แต่ก็ไม่ได้เกเรนะ แค่แบบซนๆ คุณกุ๊งกิ๊ง : แสบเซี้ยวเปรี้ยวซ่า คุณก๋า : อะไรอย่างนั้นครับ ก็เลยใส่คำว่า "กะ" เข้าไปอีกคำหนึ่ง คือกะว่ามันจะก๋ากั่น นะ ก็เลยเป็นที่มาแล้วทำให้เราจำด้วยนะครับ คือเรียกกิจไม่หันแล้ว ต้องเรียกพี่ก๋า คุณกุ๊งกิ๊ง : ถ้าเรียกกิจก็จะแบบ...เอ๊ะ คุณแหม่ม : ใครเหรอ คุณรจ : เกือบห้าพันบล็อกที่คุณก๋าเขียน คุณก๋าแบ่งเวลายังไงคะ? เพราะการเขียนบล็อกแต่ละทีก็ต้องใช้เวลาอยู่เหมือนกัน คุณก๋า : ใช่ครับ เอาเริ่มต้นก่อนว่าทำไมถึงเขียนบล็อก อันนี้เป็นแรงบันดาลใจเลยครับ เอาจริงๆ ผมเป็นคนไม่เล่น Social Network ทั้งหมดเลย ไม่เล่นเลย โทรศัพท์ผมนี่รุ่นเก่าที่สุด ไม่เปลี่ยน ไม่เล่นเน็ต ไม่เล่นไลน์ ผมไม่มีไลน์นะครับ เพราะฉะนั้นวันหนึ่งที่เรารู้สึกว่า เอ๊ะ...บล็อกคืออะไร อยู่ๆก็รู้สึกว่าเอ...เราเป็นคนชอบเขียน เกิดจากการเราเป็นคนชอบอ่าน อ่านหนังสือเยอะ ก็เริ่มมาเขียน เขียนเสร็จเรารู้สึกว่าถ้าเกิดมีพื้นที่สักพื้นที่หนึ่งให้เราเขียนงานหรือความคิดของเราลงไปน่าจะดีนะ ก็เลยเริ่มลองถามเพื่อนๆ ถามน้องดูว่าเค้าเขียนกันที่ไหน น้องก็เลยบอกว่าบล็อกสิ เราก็งงว่าบล็อกคืออะไร เริ่มเสิร์ชเข้าไปดู เจอที่แรกคือบล็อกแก๊ง แล้วส่วนใหญ่คนชอบไปเล่นที่พันทิปมากกว่า ชอบเล่นกระทู้ใช่ไหมครับ ซึ่งผมไม่เล่นเลย เราก็ไม่รู้จักอีกว่ากระทู้คืออะไร ไปบล็อกอย่างเดียวเลย คือมันเหมือนกับมุ่งไปที่บล็อกเลยครับ ก็เริ่มสมัคร คุณรจ : เหมือนเป็นแฟนคลับเลยนะ ส่วนใหญ่จะเห็นคนเล่นจากพันทิปแล้วมาบล็อก อันนี้คือเข้าบล็อก เห็นพันทิปแต่ไม่เอา เข้าบล็อก คุณก๋า : ตอนที่เริ่มเขียนครั้งแรกผมคิดว่าจะเอาอะไรเขียน หมายถึงว่าเราจะเขียนแบบทุกวัน เป็นไปไม่ได้หรอก ก็เลยไปค้นสมุดบันทึกเก่าๆ สมัยที่เราเรียนหนังสือ เป็นคนชอบเขียนมาก เราเคยรู้สึกอะไร ยังไงกับเพื่อน กับการศึกษา เอาตรงนั้นมาลง ฉะนั้นบล็อกแรกๆชื่อว่า "นั่งคุยกับตัวเอง" คุณรจ : คือเปลี่ยนจากในสมุดมาเขียนไว้ในบล็อกแทน คุณก๋า : ใช่ครับ และเริ่มค่อยๆ ทำไปเรื่อยๆ คุณรจ : จนมาถึงเกือบห้าพันบล็อก ณ ปัจจุบัน คุณกุ๊งกิ๊ง : 11 ปี 5 พันบล็อก คุณแหม่ม : เอาจริงๆนะ เยอะที่สุดเท่าที่มีมาเลย คุณก๋า : พอทำไปสักพักหนึ่ง มันจะเกิดความรู้สึกหนึ่งขึ้นมาครับ คือทำทุกวันดีกว่า ตอนแรกยิ่งกว่านั้นอีกนะครับ เคยอัพสูงสุดวันหนึ่ง 15 บล็อก คุณรจ : ในการเขียนบล็อกกลายเป็นกิจวัตรประจำวันของคุณก๋าไปเลยไหมคะ คุณก๋า : ช่วงนั้นครับ เพราะตอนนั้นโสด ยังไม่มีแฟน ยังไม่มีลูก คุณกุ๊งกิ๊ง : แต่อันนี้เรื่องจริงนะ เหมือนเราเติบโตมาด้วยกันอ่ะ เนื้อหาที่เขียนก็ปรับไปตามวัย คุณแหม่ม : คุณก๋าเคยจำได้ไหมคะว่าในตอนนั้นเพื่อนในบล็อกแก๊งคนแรกคือใคร คุณก๋า : จะมาใกล้ๆกัน แต่ทั้ง 2 คนเลิกไปแล้ว ดูได้ที่ Friend List เลยครับ เบอร์ 1 เบอร์ 2 ผมแทบจะไม่เคยลบ Friend List เลย ตอนแรกก็ไม่รู้ด้วยว่า add friend คืออะไร บล็อกแรกจำได้ว่าไม่ 2 ก็ 4 คอมเม้นท์ เมื่อเราทำบล็อกไปสักพักหนึ่ง แล้วมีรางวัลอะไรแบบนี้ จะมีหลังไมค์มาถามบ่อยเลยว่าพี่ทำยังไงให้คนรู้จัก ผมตอบทุกครั้งเหมือนกันว่า...คุณอยากให้เขามาทักคุณ คุณไปทักเขาก่อน คือบล็อกจะต่างจากที่อื่น ไม่เหมือน Facebook ไม่เหมือนไลน์ ไม่เหมือนกับพันทิป ตรงที่คุณอยากมีเพื่อน คุณต้องเดินไปหาเพื่อนก่อน ต้องอ่าน คุณรจ : ต้องรู้ด้วยนะว่าเขาเขียนเกี่ยวกับอะไร คุณกุ๊งกิ๊ง : เอออันนี้จริง แต่เราประทับใจคนในบล็อกแก๊งหลายครั้งแล้วนะ เขาจะไม่แค่เข้ามาแล้วผ่านไป อ่านก่อนแล้วมีทัศนคติเกี่ยวกับเรื่องนั้นๆยังไง คุณรจ : ส่วนใหญ่เขียนเกี่ยวกับเรื่องอะไรคะ? คุณก๋า : เขียนทุกเรื่อง แต่ถ้าให้แยกนะครับ มันคือเหมือนกับที่ทุกคนเห็น คุณกุ๊งกิ๊ง : ที่ได้รางวัลมา คุณก๋า : ใช่ครับ คุณแหม่ม : แล้วมีธรรมะด้วยนะ คุณก๋า : ธรรมะมาทีหลัง คุณกุ๊งกิ๊ง : อันนี้หรือเปล่าที่เรียกว่าตามวัย ล้อเล่น...แหม!! คุณก๋า : จริงๆ เริ่มต้นจากเขียนใช่ไหมครับ รางวัลแรกๆที่ได้คืองานเขียนนั่นแหละครับ ก็คือเขียน เอาบันทึกเรามาพิมพ์ แล้วก็ใส่เข้าไปเรื่อยๆ จากนั้นก็เริ่มถ่ายภาพ ใช้ไอ้กล้องแบบว่า 3 ล้านพิกเซลมั้งครับ ถ่ายแค่นั้นแหละครับ แล้วก็ค่อยๆขยับๆ คุณรจ : ทุกวันนี้ก็จะเห็นบล็อกของคุณก๋าเขียนเรื่องลูกด้วย คุณก๋า : มีแต่ว่าเขียนน้อยลง คุณกุ๊งกิ๊ง : แต่ในคอมเม้นท์เราจะเห็นรูปลูกน้องหมิงหมิง คุณก๋า : มีแต่ว่าไม่ได้แปะรูปลูกเยอะเหมือนเมื่อก่อน คือช่วงที่พีคที่สุดของบล็อกแก๊งนะครับ ช่วงที่ผมเล่นวันหนึ่งประมาณ 200 คอมเม้น ต่อ 1 บล็อกนะครับ ขนาดเปลี่ยนบล็อกทุกวันนะครับ คุณรจ : 200 คอมเม้นท์นี่เกี่ยวกับอะไรคะ คุณก๋า : ทุกคนก็จะมาทัก มาคุยกัน มีรูปหมิงหมิงให้ดู ทุกคนก็จะมาทักมาถามว่าหมิงหมิงเป็นยังไง เยอะมาก คุณแหม่ม : ใช่ เห็นตั้งแต่ตัวเล็กๆอ่ะ คือมาตอนนี้เป็นหนุ่มแล้ว ตอนนี้ไม่ค่อยเอาลง คุณก๋า : เขาไม่ยอมให้เราถ่ายภาพเหมือนเดิม คุณกุ๊งกิ๊ง : เริ่มโตแล้ว แต่อันนี้เราถือว่าเป็นลูกหลานชาวบล็อกแก๊งนะ ลุงๆป้าๆนี่แบบว่าถามหาน้องตลอด รอเจอตลอด คุณก๋า : ผมอัพบล็อกเขาครั้งแรกตอนที่ตรวจฉี่แล้วเจอว่าท้อง แล้วก็บันทึกมาเรื่อยๆ ผมว่ามันเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้คนอ่านรู้สึกว่าผูกพัน คุณรจ : ตัวน้องหมิงหมิงเองเนอะได้กลับมาอ่านอีกที คุณก๋า : มันจะเป็นเรื่องที่ถามว่าประทับใจหนึ่งเรื่อง ต้องมีเรื่องนี้แน่นอน ก็คือทุกคนรู้จักเขาตั้งแต่เขายังไม่มีตัวตนเลยนะ ตอนเขียนบล็อกยังไม่มีชื่อเขาด้วยซ้ำ ผมใช้คำว่าแสงแรกอย่างเดียว คุณกุ๊งกิ๊ง : บอกเราสักนิดหนึ่งค่ะว่ามุมมองที่มองถึงการเขียนบล็อกว่าเรามองมันยังไง? ได้ประโยชน์อะไร? หรือเราได้อะไรจากมันบ้างว่าอันนี้จะเป็นตัวอย่างที่ดีที่สุดเลยนะเพราะว่าอยู่กันมานาน คุณก๋า : เยอะมาก ถ้าเล่าก็ไม่รู้ว่าเอาดีไหม คุณรจ : ขอเวลา 3 ชั่วโมงค่ะ!! คุณก๋า : เล่ายาวเลยครับ คุณกุ๊งกิ๊ง : แบบมุมมองก็ได้ค่ะ รู้สึกว่าทำไมนะการเขียนบล็อกยังทำให้ทุกวันนี้เราเขียนอยู่ คุณก๋า : คือคำถามที่ว่านอกจากพี่ทำยังไงถึงทำให้คนรู้จักเยอะๆ อีกคำถามหนึ่งที่หลังไมค์เยอะมากคือจะทำยังไงให้เขียนบล็อกได้ยาวนาน คำถามนี้น้องที่เป็นเด็กๆ เขาจะถามบ่อยมาก "พี่ก๋าเอาอะไรมาเขียน" และอีกคำถามหนึ่ง "ทำยังไงให้ดัง" แต่คนที่ถามว่าทำยังไงให้ดัง ส่วนใหญ่จะไม่เขียนบล็อก แปลกใจไหมครับ ถามเสร็จหายไปเลย เพราะว่าผมจะตอบเขาว่าน้องเปลี่ยนคำถามใหม่ ทำยังไงให้เขียนบล็อกแล้วดี อย่าไปคิดเรื่องดัง เอาให้ดีก่อน ดีแล้วคืออะไรรู้ไหม ดีแล้วต้องมีความสุข ก่อนที่น้องจะเขียน คุณรจ : เหมือนอยากเขียนอยากทำ เพราะเป็นสิ่งที่เราชอบ คุณกุ๊งกิ๊ง : ขออนุญาตเลย พออะไรที่เราใช้เป็นความสุขเป็นตัวตั้งต้น มันไม่ต้องมีกฎเกณฑ์ไงว่าทำไปแล้วเราจะ... มันไม่ได้มีความดีหรือความไม่ดีของใครมาเกี่ยวข้องเลยเนอะ มันเป็นเรื่องของความสุขของเรา เพราะฉะนั้นมันก็จะสร้างแรงบันดาลใจ คุณก๋า : มันจะเขียนได้ยาวมากครับ แล้วมันจะทำให้เรารู้สึกว่าค้นหาความถนัดของเรา บางบล็อกถ่ายภาพครั้งแรกดูไม่ได้เลยนะ ทุกคนเข้าไปด่าก็มี แต่เราไม่ใช่นะครับ เฮ้ย...ไม่เป็นไร ถ่ายไปเรื่อยๆ เดี๋ยวมันจะสวย ร้อยรูปมันจะมีรูปหนึ่งที่สวย เพราะว่าผมผ่านจุดนั้นมาแล้ว ผมเคยลงรูปอะไรแบบนี้ คุณรจ : ภาพแตกบ้างล่ะ ภาพไม่ชัดบ้างล่ะ มุมเอียงบ้าง คุณก๋า : แล้วเคยเขียนบทกวี เป็นคนไม่ชอบอ่านกลอนมาก ไม่ชอบเขียนบทกวีเลย วันหนึ่งน้องในบล็อกมาชวนว่าพี่ก๋า เรามาเขียนบทกวีแลกกัน ผมเขียนอันหนึ่ง พี่เขียนอันหนึ่ง ผมก็เขียนไปแต่ด้วยความที่เราไม่ถนัดก็มีคอมเม้นท์แรงๆว่ากลอนคุณมันไม่ใช่กลอน เออ...คุณเอามาลงได้ยังไง คุณแหม่ม : สะเทือนใจ คุณก๋า : แต่ผมเป็นคนไม่เคยโกรธไง เราก็ไปตอบว่าครับพี่ เดี๋ยวผมจะพยายามปรับปรุงฝึกฝน คุณรจ : ขอบคุณสำหรับคำแนะนำ คุณก๋า : ใช่ แล้วผมดีใจมากที่พี่คนนี้มาติเรา เพราะเขาเป็นกวีรุ่นใหญ่มาก เป็นนักเขียนชื่อดังมาก แล้วพอเราเขียนไปเรื่อยๆ เขาก็เข้ามาคอยดูคอยอ่าน คอยคอมเม้นท์เรา เหมือนเป็นครูตรวจงานเราเลยครับ กลายเป็นว่าทุกวันนี้ผมเขียนหนังสือทุกวันนะครับ ก็ยังเขียนกลอนอยู่ ด้วยมิตรภาพแบบนี้ คุณรจ : ติเพื่อก่อ คุณกุ๊งกิ๊ง : เราต้องพูดกันก่อนนะว่ากวีเนี่ย เด็กๆจะมองว่าเข้าถึงยาก แต่จริงๆวิชาภาษาไทยเรียนกันมาทุกคนนะ ให้พูดคำคล้องจองเราพูดกันได้ ซึ่งจริงๆ มันก็ใกล้ๆ กัน คล้ายๆกัน แต่มันอยู่ที่การฝึกฝน แล้วจริงๆคอมเม้นท์เนี่ยมันคือถ้าเรามองว่าเป็นแรงผลักดัน มันคือใช่นะ คุณรจ : จะด่า จะว่า จะชม เราก็รับไว้แหละเนอะ คุณกุ๊งกิ๊ง : เก็บไปคิด เก็บไปปรับปรุง คุณก๋า : จริงๆ ผมโดนเยอะกว่าที่ทุกคนคิด มีด่าหยาบคายหลังไมค์ก็มี ใช้คำหยาบเลย หยาบแบบอื้อหือ...ทำไมฉันต้องโดนนี้นอยด์ไปนิดหนึ่ง แต่ก็คิดว่าเฮ้ย...เรามาดูจากเฟรนด์ลิสต์เพื่อนบล็อกเรา ทุกคนชอบเราหมดเลย ส่วนใหญ่คนไม่ชอบอย่างมากก็ไม่เกิน 4-5 คน ทำไมเราต้องไปมองคนนี้ล่ะ คุณกุ๊งกิ๊ง : เราเอาตัวเองไปอยู่ในท่ามกลางความสุข มิตรภาพดีๆดีกว่า อย่าเอาตัวเองไปอยู่ในวังวนของคำพูด คุณก๋า : ใช่ครับ คุณแหม่ม : มีความกดดันบ้างไหมคะในการเขียนบล็อก? คุณก๋า : ไม่เลย อย่างเรื่องรางวัล ใกล้ๆ ปลายปีก็จะเริ่มมีมาขอโหวต ขอนั่นขอนี่ ผมไม่เคยให้เลย แต่ผมใช้สิทธิ์โหวตหมด แต่ส่วนใหญ่เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยบอกแล้ว เพราะพอเราไปบอกหน้าบล็อกว่าผมโหวตอันนี้ให้พี่นะครับ เดี๋ยวหลังไมค์ก็จะมาแล้ว คุณรจ : ก็จะมีคนน้อยใจ คุณก๋า : ใช่ครับ ว่าทำไมถึงไม่ให้ตรงนี้กับฉัน ก็เลยตัดปัญหาเลยว่าไม่บอก บอกแค่อันดับ 1 ที่เราคิดว่าบล็อกเหล่านี้สุดยอดจริงๆ สำหรับเรานะครับ เราก็จะไปบอกหลังไมค์ว่าพี่ครับ น้องครับ ผมชอบบล็อกของคุณมาก ชื่นชมมากในการทำบล็อกของคุณ คุณแหม่ม : อยากให้คุณก๋าเล่าถึงมิตรภาพที่อยู่ในบล็อกแก๊ง มันเกิดความผูกพันกันยังไงบ้าง คุณก๋า : คือรู้สึกว่าที่ประทับเรื่องหนึ่งมากที่สุดคือ ตอนที่หมิงหมิงเกิด ของขวัญส่งมาถึงที่บ้านนะครับ จากเพื่อนบล็อกซึ่งผมไม่รู้จัก ตอนนั้นเรียกได้ว่าแทบจะไม่เคยเจอกันเลย แต่ว่าวันหนึ่งมีไปรษณีย์มาส่งกองแบบนี้เลยครับจากพื้น คุณแหม่ม : โห ตุ๊กตาเหรอคะ คุณก๋า : ทุกอย่างครับ ตุ๊กตา เสื้อผ้า ขวดนม เยอะมาก บางคนส่งมาจากต่างประเทศ ส่งมาจากอังกฤษ เยอรมัน สวีเดน จนพ่อผมถามว่าไปหลอกใครมารึเปล่าวะ!! เพราะเขาไม่รู้ว่าลูกไปทำอะไร เราไม่ได้บอกว่าเราเป็นคนเขียนบล็อก เราเป็นนักเขียน...ไม่มี ผมไม่เคยรู้สึกว่าผมเป็นนักเขียนเลย ผมเป็นแค่คนชอบเล่าเรื่อง คนชอบเขียนเรื่อง แต่มาวันหนึ่งเรื่องที่เราลงว่าหมิงหมิง ตอนนี้กี่เดือนแล้ว อัลตราซาวด์มาแล้วเป็นแบบนี้นะ โอ้โห พอวันที่เขาคลอดออกมานะ มันงงอ่ะครับ เฮ้ย มีคนชอบลูกเราเยอะขนาดนี้เลยเหรอ คุณรจ : นี่แค่คนอ่านบล็อกนะ คุณก๋า : ใช่ครับ คุณรจ : บล็อกที่คุณก๋าเขียนแล้วรักมากขนาดนี้นะ คุณก๋า : บางทีก็มีแบบขึ้นมาเชียงใหม่ คุณรจ : มีมาหาถึงที่ด้วย คุณก๋า : ใช่ครับ ก็ขอมาเจอที่ร้านอะไรแบบนี้ครับ ผมต้องบอกก่อนว่าผมไม่นัดเจอใครข้างนอก ตัดปัญหา เพราะฉะนั้นน้องผู้หญิงมาผมจะไม่นัดว่าเดี๋ยวมาเจอกันที่นี่นะสองต่อสอง ไม่มี เพราะบอกภรรยาด้วยว่าไม่ต้องมาห่วงเรื่องนี้ ใครที่จะเจอเราต้องมาที่ร้าน เพราะฉะนั้นเล่นบล็อกไม่ต้องกลัวว่าจะมีปัญหา เพราะอย่างบางคนเล่นแล้วมีปัญหาเรื่องชู้สาว เพราะคุณไปแอบนัดกันเจอกัน คุณกุ๊งกิ๊ง : จริงๆ เราว่าเรื่องแบบนี้ไม่เกี่ยวว่าเล่นอะไร อยู่ที่ตัวคน เพระาฉะนั้นคุณพ่อคุณแม่ไม่ต้องเป็นกังวล คุณก๋า : บล็อกจริงๆ ผมว่าสกรีนคนเล่น สังเกตไหมครับว่าจะไม่มีมาป่วนแบบว่าเยอะๆ มาใช้คำหยาบ เม้นท์ด่าแล้วก็ไป...ไม่มี ทุกคนจะค่อนข้าง 1.มีบล็อกของตัวเอง 2.มาดูบล็อกคนอื่น 3.รู้สึกว่าน่าจะคุยกันได้ แล้วก็เริ่มคุยกันทักทายกัน จะเป็นสเต็ปแบบนี้ ผมเห็นมาเกือบตลอด คุณกุ๊งกิ๊ง : บล็อกนี่จะเป็นเรื่องของความชอบของส่วนบุคคล พอเราชอบปุ๊บเราก็จะไปดึงดูกกัน มันจะมีแรงดึงดูดคนประเภทเดียวกัน คล้ายๆกันคุยกันรู้เรื่อง สนใจในเรื่องเดียวกันอะไรประมาณนี้ เพราะฉะนั้นมันค่อนข้างจะสกรีนในระดับหนึ่งนะ หลังจากนั้นก็จะเป็นเรื่องต่อเนื่องล่ะ เหมือนคุณก๋า อยู่กันมา 11 ปี มิตรภาพก็จะยาวนาน คุณก๋า : มาเจอกันข้างนอกโดยไม่น่าเชื่อนะครับ อย่างนี่ทำหนังสือเสร็จปุ๊บ โอ้โหวันที่เปิดตัว เพื่อนบล็อกมากัน ครั้งแรกผมว่าน่าจะมีเกือบ 40 คน ตอนนั้นทำหนังสือหมื่นตา คุณแหม่ม : หนังสือหมื่นตานี่เกี่ยวกับเรื่องอะไรคะ? คุณก๋า : หมื่นตานี่เกี่ยวกับธรรมะ นั่นเป็นช่วงกลางของการเขียนบล็อกล่ะ ช่วงต้นของผมจะเป็นงานเขียน บันทึก กวี ภาพถ่าย แล้วหลังจากนั้นจะค่อยๆเปลี่ยน โตขึ้นใช่ไหมครับ เราเริ่มโตขึ้น เราเริ่มสนใจธรรมะ เริ่มเขียนธรรมะ หลังๆเริ่มเป็นบทกวี ก็หนักขึ้นๆ คุณแหม่ม : หนักตรงบทกวี ยากขึ้นๆ คุณก๋า : มีแนะนำหนังสือ มีงานศิลปะ มีพู่กันเดียว ที่เราชอบนะครับ งานก็ใส่เข้าไปในบล็อกเราทั้งหมดล่ะครับ คุณรจ : อย่างที่บอก บล็อกคุณก๋ามีทุกอย่าง คุณก๋า : ใช่ครับ ผมเรียกตัวเองว่าบล็อกแก๊งโฮะ คุณรจ : อ๋อ แกงโฮะ รวมทุกสิ่งอย่าง คุณกุ๊งกิ๊ง : แต่ว่ายิ่งอยู่ยิ่งอร่อย คุณก๋า : บางคนไม่ชอบธรรมะเลยนะครับ ก็เลยอ่ะไม่เป็นไร ไม่ชอบก็ไม่เป็นไร ทักทายกันก็ได้ คุยเรื่องอื่นก็ได้ คุณแหม่ม : แต่ธรรมะของคุณก๋าอ่านสนุก อ่านแล้วหนังสือหมื่นตา คุณรจ : อ๋อใช่ คุณก๋าเอามาแจกงานบล็อกแก๊ง คุณก๋า : หมื่นตาจริงๆ เกิดจากบล็อกเลย เกิดจากคำถามแรกดร.แมนต้า ตอนนั้นยังเป็นบล็อกเกอร์อยู่ แต่ตอนนี้ไม่ได้เขียนแล้ว คุณหมอแมนต้าเขียนคำถามมาถามผม ผมจะมีคอลัมน์ชื่อว่า "ก๋าราณี" ที่ว่าเปิดโอกาสให้ใครก็ได้ส่งถามมา คุณรจ : คล้ายๆ ศิราณีใช่ไหมคะ คุณก๋า : ใช่ครับ แล้วเราก็ตอบ แต่เราออกตัวไปแล้วว่าเราไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญนะ เราเหมือนกับแลกเปลี่ยนความคิดกัน คุณหมอแมนต้าเขียนมาถามเรื่องความรัก นั่นเป็นจุดเริ่มต้นเลยครับ ผมเลยรู้สึกว่าถ้าเราตอบแบบธรรมดา มันไม่สนุก เขียนการ์ตูนดีกว่า ตอบเป็นการ์ตูนเลยดีกว่า เอ...เราเอาเรื่องอะไรดี สมมุติว่ามีคนๆหนึ่งแล้วกัน เป็นตัวละครตัวหนึ่ง ที่จะมาตอบคำถามนี้ ก็เลยเขียนขึ้นมาแล้วผมก็อยากจะล้อคุณหมอแมนต้า เอาชื่อตัวละครว่ายังไงดี แมนต้า "หมื่นตา" ดีกว่า คุณก๋า : คือหมื่นตาสำหรับผม ผมหมายถึงความรู้ คนเรามีความรู้เยอะแยะมากมาย บางคนคิดว่าตัวเองรู้เรื่องความรักดีมาก บางคนรู้ว่าตัวเองเรียนหนังสือเก่งมาก แต่เราไม่ค่อยรู้จักสิ่งหนึ่งที่สำคัญมากๆ คือเราไม่ค่อยรู้จักตัวเอง ถ้าคนที่ไม่รู้จักตัวเอง ต่อให้มีความรู้เยอะแค่ไหน คุณก็ไม่มีทางมีความสุขหรอก แม้กระทั่งเรื่องความรักเหมือนกัน คุณรจ : เพราะฉะนั้นต้องรู้จักตัวเองก่อน คุณกุ๊งกิ๊ง : จริงๆ วันนี้เรามานั่งฟัง เรารู้สึกว่าเราเข้าใจแล้วว่าทำไมชาวบล็อกถึงรักคุณก๋า เป็นมิตรภาพที่เราเห็นได้ชัด เรานั่งฟังอยู่อันนี้ไม่ได้ชมนะ แต่เราเชื่อว่าเพื่อนๆ ที่ได้ชมต้องคิดเหมือน กิ๊งแน่นอนเลย เรานั่งฟังเราได้ทุกอย่างเลย และอีกเรื่องหนึ่งเลยคือคุณก๋ารู้สึกถ่อมตัวมาก ทั้งๆที่เรานั่งฟังแล้วรู้สึกว่า...เฮ้ย เพราะฉะนั้นเรารู้สึกว่าเราแฮปปี้มาก วันนี้เป็นเทปที่เรามาถ่ายอยู่ในช่วงเทศกาลปีใหม่ เรายินดีมากที่มาเปิดศักราชในเรื่องดีๆ แบบนี้ เพราะฉะนั้นแบบว่าอยากให้คุณก๋าฝากคำอวยพร ฝากอะไรถึงเพื่อนๆชาวบล็อกแก๊งนิดหนึ่ง คุณก๋า : จริงๆ มีความรู้สึกอยู่แล้วว่าถ้าเรามีความสุข ความสุขในตัวเราจะค่อยๆแผ่ออกไป คนรอบข้างก็จะรู้สึก เพราะฉะนั้นยังไม่ต้องไปคิดว่าจะมีสิ่งดีๆ เข้ามาหาเรา ทำตัวเราให้ดีก่อน คุณรจ : ยังไม่ต้องไปโหยหา หาจากตัวเราก่อน คุณก๋า : มันอยู่ในตัวเรานี่แหละครับ คุณแหม่ม : เป็นปีใหม่ที่มีความสุขตั้งแต่เริ่มต้นปีเลย คุณกุ๊งกิ๊ง : ก็อยากจะฝากเพื่อนๆไว้ว่าเริ่มจากตัวเราเนอะ เดี๋ยวรังสีดีๆจะแผ่ออกมา คุณรจ : นี่ประจวบเหมาะมากเลยเรามาเจอคุณก๋าช่วงปีใหม่พอดี คุณกุ๊งกิ๊ง : ก็หวังว่าใครมาเชียงใหม่ ก็มาแวะเวียนเยี่ยมชมคุณก๋านะ คุณก๋า : เยี่ยมชม!! มาจับตัวเป็นๆกันได้ คุณรจ : ซื้อของมาฝากน้องหมิงหมิง ตอนนี้น้องหมิงหมิงคงน่ารัก เสียดายไม่ได้เจอ คุณก๋า : โตเป็นหนุ่มแล้วครับ คุณกุ๊งกิ๊ง : โตเป็นหนุ่มแล้ว อย่างนี้แหละเป็นหนุ่มไม่ค่อยให้พ่อถ่ายรูป คุณก๋า : บล็อกหมิงหมิงมีคนถามตลอดว่าทำไมไม่อัพ แต่เดี่ญวนี้ผมอัพแค่ปีละครั้ง หนึ่งเดือนเดือนมิถุนายน เดือนเกิดเขา ผมจะลงเรื่องเขาทั้งหมด รวมทั้งงฃวิธีคิดในการเลี้ยงลูกของผม เดือนนั้นทั้งเดือน คุณรจ : อีกหน่อยน้องหมิงหมิงเขียนเอง คุณก๋า : พยายามแหย่ๆอยู่ครับ คุณแหม่ม : คุณก๋ามีแนวคิดยังไงให้ลูกเป็นแบบไหนในความคิดของคุณก๋าคะ? คุณก๋า : เท้าความก่อนว่าตอนที่แต่งงานเนี่ย ผมแต่งงานช้ามาก มีแฟนคนแรกตอนอายุ 27 คุณกุ๊งกิ๊ง : ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ถ้าเทียบกับนี่ก็ถือว่าเร็ว คุณก๋า : คือผมเคยมีความรู้สึกว่าผมไม่อยากแต่งงาน ถ้าถามว่าเพราะอะไร เพราะผมไม่เคยมีความสุขกับชีวิตตัวเองเลย มีอยู่ช่วงหนึ่งที่แม้กระทั่งตอนเขียนบล็อกอยู่ช่วงหนึ่งก็ไม่มีความสุขนะครับ รู้สึกว่าไม่มีความสุขในชีวิต จนวันหนึ่ง...เล่ายาวเลยนะครับ จนวันหนึ่งผมไปเมืองจีน แล้วก็แบกความทุกข์ไปด้วย เรื่องงาน เรื่องความรัก ตอนนั้นกำลังจะจีบหรือไม่จีบดี เริ่มรู้จักว่าคนนี้ว่าเฮ้ย เราชอบนะ คุณกุ๊งกิ๊ง : ล็อกเป้าไว้ล่ะ คุณก๋า : ลังเลว่าเราควรจะหยุดหรือเดินต่อ แล้วก็งานน่าเบื่อมาก เพราะว่าปรับตัวไม่ได้ครับ เราเรียนมาสายสถาปัตย์ แต่ต้องมาทำงานเป็นพ่อค้า เรารู้สึกว่ามันไม่ใช่ที่ของเราเลย ทุกข์มาก เราก็ซื้อทัวร์ไปเที่ยวเมืองจีนคนเดียว แล้วก็ไปจอยกับกลุ่มคนที่เราไม่รู้จักเลย เราก็นั่งเอาซาวเบาส์ใส่หู ไกด์พากย์อะไรเราก็ไม่สนใจ เพราะเรารู้สึกว่าไม่อยากรับรู้ความสวยงาม ขอใส่เพลงล่ะกัน ฟังเพลงเดียวด้วยนะ เพลงแบบเศร้ามาก คุณรจ : เพลงอะไรคะ คุณก๋า : เพลงฉันไม่ใช่ ของ The Sun เศร้ามาก ฉันไม่ใช่ๆ ไปตลอดทาง แล้วไปจอดอยู่ที่หนึ่ง ตอนนั้นที่มณฑลกุ้ยโจวมีวิวตัวนี้แต่เพิ่งค้นพบใหม่ ยังไม่มีนักท่องเที่ยวรู้จักหรอก กรุ๊ปนี้เกือบจะเป็นกรุ๊ปแรกๆของประเทศไทย ที่ไป เราก็ไปเสร็จ เราก็เดินๆเสร็จ เราก็หันไปมอง เป็นทางให้เราเดินเราก็เดิน แล้วพอเราหันไปมอง มันมีภูเขาเป็นทิวใหญ่ๆ แล้วก็ปึง!! แล้วไกด์บอกว่าเรายืนนิ่งอยู่ 10 กว่านาที อยู่คนเดียว ทุกคนเดินไปหมดล่ะ ไกด์มาตบหลัง พี่ๆขึ้นรถได้แล้วค่ะ คุณรจ : คือคุณก๋าก็ไม่รู้ตัวเองเหมือนกัน คุณก๋า : ใช่ ไม่รู้ตัว คุณกุ๊งกิ๊ง : เหมือนตกอยู่ในภวังค์ คุณก๋า : ใช่ๆ ปึง!! แต่ไอ้ความปึงนั้นบอกเราว่าทุกข์ของแกมันจิ๊บจ๊อยมากเลย ไอ้ที่แกคิดว่าแกทุกข์เพราะแกไปขยายตัวเองให้มันใหญ่ แกดูธรรมชาติข้างหน้าสิ แกดูภูเขาข้างหน้าสิ เขาใหญ่กว่าแกเยอะ แกมันแค่ฝุ่นเอง ทำไมแกต้องทำตัวเองให้มันแบบว่าทุกข์ขนาดนี้ เออพอคิดแบบนี้ได้ปั๊บนะครับ ความทุกข์มันหายไปเลยนะ มันปึ๊งเหมือนดีดนิ้วเลยครับ พอกลับมาก็เริ่ม...ลุย คุณรจ : ใส่เกียร์เดินหน้า คุณก๋า : เปลี่ยนตัวเอง ทุกคนในบ้านก็งงนะ เพราะเมื่อก่อนเป็นคนที่เครียดมาก อารมณ์ร้ายมาก กับลูกน้องนี่ตะโกนด่าไล่ออกอย่างนี้เป็นปกติ คนในบ้านก็ไม่คุยด้วยเพราะว่าเราเครียดเกินไป กลับมาเปลี่ยนเลย แล้วรู้สึกอีกปีก็แต่งงาน เป็นเรื่องเซอร์ไพรส์มากผมไม่เคยพาแฟนเข้าบ้านเลย วันที่เดินเข้าไปบอกว่าจะแต่งงานทุกคนก็...อืมนะ คุณรจ : แล้วจะจีบยังไงคะ ที่คุณก๋าบอกว่าจะจีบหรือไม่จีบดี พอกลับจากเมืองจีน คุณก๋า : รู้เลย โทรศัพท์คุยกันทุกวันๆครับ ก็เริ่มรู้สึกว่าคนเรามันต้องเปลี่ยนตัวเอง ไม่ใช่ไปเปลี่ยนที่คนอื่น กับลูกน้องก็เหมือนกัน เราอย่าไปคิดว่าฉันจะต้องเปลี่ยนไอ้คนนี้ให้มันเป็นอย่างที่ฉันต้องการให้ได้ เขาทำให้เราไม่ได้หรอกครับ คนรักก็เหมือนกัน ก็เลยเปลี่ยนตัวเองและก็แต่งงาน แล้วการทำงานก็เปลี่ยน มุมมองกับคนก็เปลี่ยน แล้วคราวนี้คุยกับแฟนว่าเราไม่อยากมีลูก เราไม่อยากมีลูกเลย คุณแหม่ม : ตายล่ะ หมิงหมิงเกือบไม่ได้เกิด คุณก๋า : ใช่ คุณกุ๊งกิ๊ง : แสดงว่าต้องมีจุดเปลี่ยน คุณก๋า : เปลี่ยนก็คือพอเราผ่อนตัวเองลง เราไม่ได้ตึงเครียดกับตัวเองขนาดที่ว่าไม่ได้นะ นี่คือกรอบของฉัน ก็ปล่อยเป็นธรรมชาติไป แล้ววันหนึ่งก็เกิดขึ้นมา ต้องคุยกับแฟนตลอดเลยว่าเราจะเลี้ยงเขายังไง วิธีคิดเลยมาจบที่ว่าเราจะเลี้ยงลูกให้มีความสุขเพราะว่าผมรู้ว่าผมไม่มีความสุขเพราะว่าอะไร คุณแหม่ม : ประสบการณ์ตัวเองล้วนๆ คุณก๋า : ใช่ครับ ที่เรามีปัญหาในชีวิตนั่นแหละ เพราะเราไม่มีความสุขกับตัวเอง เพราะฉะนั้นต้องทำให้ตัวเองมีความสุขก่อนแล้วอย่างอื่นมันจะตามมา ทั้งเรื่องการเรียนรู้การใช้ชีวิต อย่างเรื่องเรียนครับ ผมมาดูเกรดลูกครั้งแรกในชีวิตคือตอนป.3 เทอม 2 คุณแหม่ม : ป.3 เลยเหรอคะ คุณก๋า : ผมบอกแฟนเลยว่าผมจะไม่ดูเกรดลูก ผมจะดูว่าเขามีความสุขรึเปล่าในการเรียน ทำยังไงก็ได้ให้เขามีความสุขในการเรียนรู้ เพราะฉะนั้นของเล่น หนังสือ สำหรับผมนะครับ ไม่อั้น อยากได้อะไรซื้อให้ๆ คุณแหม่ม : สนับสนุนทุกอย่างที่ลูกต้องการ? คุณก๋า : ทุกอย่างที่จะทำให้เขาเกิดกระบวนการการเรียนรู้นะครับ คุณกุ๊งกิ๊ง : ตอนนี้น้องหมิงหมิงอายุเท่าไหร่แล้วคะ คุณก๋า : ป.4 9 ขวบครับ คุณกุ๊งกิ๊ง : พอเห็นรึยังว่าเขาจะฉายแววด้านไหนออกมา คุณก๋า : จริงๆ ก็คือเรื่องคอมพิวเตอร์ พวกเทคโนโลยี ซึ่งผมว่าเด็กทุกคนเก่งหมดแหละ เขาเล่นอยู่แล้วแต่ผมไม่ห้าม บางบ้านจะมีแนวคิดที่ว่าห้ามเด็ดขาด ห้ามแตะ ห้ามจับ แต่ผมไม่ เล่นเลย คุณกุ๊งกิ๊ง : ให้รู้จัก คุณก๋า : บางอย่างก็จะขัดแย้งกับแฟนหน่อย แฟนจะรู้สึกว่าเรื่องบางเรื่องเด็กยังไม่ควรรู้ อันนี้รุนแรงไปรึเปล่า แต่ผมจะไม่ค่อยห้าม ผมจะบอกว่าดูแต่ต้องแยกแยะ ผิดก็ต้องโดนดุ เพราะเป็นคนดุมากนะครับ ส่วนใหญ่ที่โดนด่าเยอะที่สุดคือไม่รู้หน้าที่ ขอแค่รู้หน้าที่ผมจะไม่ยุ่งเลย อยากให้เขาโตในแบบที่เขารู้สึกว่าชีวิตเป็นของเขา ไม่ใช่ของพ่อแม่ ไม่ใช่พ่อแม่มากำหนดว่าหนูเรียนงี้ๆ คุณไปจัดการเอาเอง ถ้าถามว่าลูกจะเป็นยังไง ไม่รู้ คิดว่าลูกเรียนเก่งไหม ผมเฉยๆ ผมเป็นเด็กที่เรียนเก่งมากนะครับ แต่ผมเฉยๆ กับระบบการศึกษาแบบที่เป็นอยู่มาก เพราะเราเคยผ่านมันมาแล้ว เรารู้ว่าความเก่งแบบนี้มันเกิดจากการจำ ถ้าคุณจำเยอะคุณก็สอบได้คะแนนดี แต่ว่าวิธีคิด โรงเรียนสอนคุณไม่ได้หรอก คุณกุ๊งกิ๊ง : อันนี้เห็นด้วยจริงๆ ถ้าทำให้เขามีความสุข วันนี้เราคุยแต่เรื่องความสุขจริงๆนะในมุมมองต่างๆ ถ้าเขามีความสุข เขาจะรู้จุดหมาย เป้าหมายของเขาเอง . . . ยังไม่จบ เพราะว่าวันนี้คุณก๋ายังมามอบบทเพลงไพเราะให้พวกเราชาวบล็อกแก๊งกันด้วยค่ะ (อย่าลืมติดตามกันในคลิปนะคะ ) คุณก๋ายังมีหนังสือที่น่าสนใจมาแจกพิธีกรสามสาวและทีมงานอีกด้วยนะคะ อีกสิ่งที่ขาดไปไม่ได้คือเรือนไม้โบราณที่ทำให้บรรยากาศการสัมภาษณ์อบอวลไปด้วยความอบอุ่น เป็นกันเอง ซึ่งเรือนไม้หลังนี้เป็นส่วนหนึ่งของ Rarinjinda Wellness Spa Resort เป็นบ้านไม้สักอายุกว่า 140 เดิมบ้านหลังนี้ถูกสร้างขึ้นโดยชาวพม่า สถาปัตยกรรมจึงปรากฎออกมาในรูปแบบของการผสมผสานระหว่างศิลปะพม่า ล้านนา และโคโลเนียลที่งดงาม มีการปรับปรุงซ่อมแซมเรื่อยมาจนภายหลัง นายแพทย์จินดา สิงหเนตร ก็ได้กลายมาเป็นเจ้าของบ้านหลังนี้ ปัจจุบัน "เรือนระรินจินดา" หลังงามนี้ ได้รับการปรับปรุงใหม่ให้กลายเป็นส่วนต้อนรับแขก ห้องประชุม และห้องนวดไทยของระรินจินดา เวลเนส สปา แอนด์ ออนเซ็น รีสอร์ท ที่จะทำให้ท่านได้ตื่นเต้นไปกับความวิจิตรทางสถาปัตยกรรมที่ได้รับการอนุรักษ์ให้คงสภาพเดิมไว้อย่างดีที่สุด . . . เชื่อว่าทุกท่านที่ได้ชมสัมภาษณ์นี้จบต้องร้องว้าว และแอบชื่นชมแนวคิดในเรื่องต่างๆ ของคุณก๋าอย่างแน่นอนค่ะ อีกทั้งยังเป็นเจ้าของรางวัลมากมายในแต่ละสาขา ของ BlogGang Popular Award ในแต่ละปี เป็นอีกบุคคลที่เป็นตัวอย่างที่ดี และเป็นที่รักของชาวบล็อกแก๊งค่ะ สามารถติดตามเรื่องราวที่น่าสนใจ หรือแวะมาทักทายพูดคุย กับคุณก๋าได้ที่ https://kawaka.bloggang.com อย่าลืมติดตามชมตอนต่อไปนะคะ   Create Date : 17 มกราคม 2561 42 comments Last Update : 17 มกราคม 2561 14:15:43 น. Counter : 45803 Pageviews. Share Tweet

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณนักผจญภัยมือใหม่, คุณอุ้มสี, คุณอาคุงกล่อง, คุณThe Kop Civil, คุณhaiku, คุณtoor36, คุณnewyorknurse, คุณ**mp5**, คุณจอมใจจอมมโน, คุณTui Laksi, คุณเริงฤดีนะ, คุณเพรางาย

โดย: tuk-tuk@korat 17 มกราคม 2561 14:47:22 น.

คุณก๋าเป็นคนที่มีความสนใจหลายด้าน มีวินัยในตัวเอง จากคอมเมนท์และเรื่องต่างๆ ที่เขียนนี่รู้เลยว่ามีวินัยแทบในทุกเรื่องค่ะ เป็นคนเครียดเหมือนกันเลยยยยยยยยยยย 555 คนเราเวลาจะเจอทางออก มันก็เจอได้ด้วยวิธีที่ไม่คาดนะคะ เรื่องไปเที่ยวจีนนี่ได้ยินคุณก๋าพูดถึงบ่อยในบล็อก ได้มาอ่านละเอียดที่นี่ จีบปีเดียวแต่งเลยนี่...เจ๋งสุด 555 ขอบคุณที่ทำให้ได้รู้จักมากขึ้นค่าาา ไปเชียงใหม่นี่อยากนัดเจอสามคนนี่แหละ คุณก๋า แม่โม พี่จิน แฮร่...   โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 17 มกราคม 2561 16:00:47 น.

เหมือนมีใครจุดธูปพูดถึง ฮ้าดดดเช้ยยย ตามกลิ่นธูปมา อ่อ คุณเต้ยนิเองงง 555 อะ มาไม่กลัว กลัวแต่ม่ายยมาาา เน้อคุณเต้ย ถ้าพูดถึงบล็อกแก๊งค์ และคนแรกถ้าหายไปแล้วจะต้องมารายงานตัวก่อน กะคือ คุณก๋า เนี่ยแหละเจ้า เหมือนเจ้าป้อของบล็อกเลย 5555 หลายสิ่งหลายอย่างในชีวิตของบล็อกแก๊งค์ เหมือนจะเติบโตมาตวยกั๋น เหมือนเฮียนโฮงเฮียนเดียวกัน เป็นคนบ้านเดียวกั๋น ฮู้สึกจะอั้นแต้ ๆ ฮูปในเรื่องราววันนี้ สังเกตุคุณก๋ายิ้มแบบมีความสุข บะค่อยล้ำหันแต้ ๆ เน้อ ยิ้มแบบนี้ เรื่องราววันนี้ จะสมบูรณ์มากที่สุด ต้องมีมาดาม กับหมิงหมิง มาอยู่ตวย เชื่อว่าทุกคนฮู้จักคุณก๋า พร้อมๆ กับฮุ้จักมาดาม และน้องหมิงหมิงไปตวย   โดย: JinnyTent 17 มกราคม 2561 18:47:02 น.

ขอบคุณทีมงานบล้อกแก๊งทุกท่านด้วยนะครับ ขอบคุณระรินจินดากับสถานที่สวยๆ ขอบคุณเพื่อนบล้อกทุกคนทั้งที่เคยเจอกันและยังไม่ได้เจอกัน (หวังว่าจะมีโอกาสเปิดคอนเสิร์ตร้องเพลงให้ทุกคนได้ฟังเลยครับ 555) บล้อกแก๊งสำหรับผมเหมือนบ้านจริงๆครับ บ้านที่อบอุ่น มีเรื่องราวมากมายให้เรียนรู้ และแบ่งปันสิ่งที่เรารู้ให้ทุกคนได้รู้สึกตามไปด้วย   โดย: กะว่าก๋า 17 มกราคม 2561 18:51:04 น.

ผมเห็นวิดิโอแว๊ป รีบเข้าไปดู นั่งดูตั้งแต่ต้นจนจบ... สนุกมาก เลยรู้ความเป็นมา ของคุณก๋า ผู้ที่ยึดมั่น จะเขียนบล๊อกแก๊งต่อ เหมือนกันเลย... ข้างบนถอดเทปมาทุกคำพูด... แต่ให้เพื่อน ๆ ฟังเสียงร้องเพลงที่คุณก๋าแต่ง เป็นกำเมือง และ แต่งสำหรับ bg โดยตรงไพเราะมาก.. คุณก๋าร้อง คุณแหม่มก็ร้อง สองสาวคนนั่งข้าง ๆ โยกย้าย เอ้ย นั่งฟัง เคลิ้มตามเลย.. สนุก น่าดูมากครับ.... คุณเต้ย ปากหวานอย่าลืมไปหาคุณจินที่ เต้ยติ่มซำนะ คุยสนุกแน่ ว่าแต่คุณจินจะมีเวลาคุยนานได้เร้อ นับเงินเพลิน 555   โดย: ไวน์กับสายน้ำ 17 มกราคม 2561 19:09:27 น.

มาลงชื่ออ่านค่ะ ชื่นชมคุณก๋า ผู้มีวินัยในการอัพบล็อกดีเยี่ยมค่ะ อยากจะให้สายสะพาย Mr.friendly อีกเส้นด้วยค่ะ   โดย: เนินน้ำ 17 มกราคม 2561 19:19:53 น.

แหม... พี่ชายเรานี่มีระเบียบแบบแผน หรือชายเนี๊ยบนะคะ แฮร่ แม่โมจะเขียนอาทิตย์ละสองยังม่ายล่ายเลยค่ะ วันที่เจอกันก็พอจะเดา ๆ ว่าเล่นเพลงไปด้วยแน่ ๆ แต่เดาไม่ออกว่าเพลงไรค่ะ เพราะดีค่ะ คณแหม่มร้องไปด้วยยิ่งเพราะคร่า แต่ชอบใจคุณรจ บอกสลิ๊ดนักนี่แหล่ะ ใครน๊า สอน อิ อิ โดนใจสาวเหนือค่า   โดย: mariabamboo 17 มกราคม 2561 21:33:35 น.

ขอบคุณคุณก๋าสำหรับภาพสวยๆ และเนื้อหาสาระมากมายที่แบ่งปันให้ได้อ่านค่ะ   โดย: นักผจญภัยมือใหม่ 17 มกราคม 2561 23:17:06 น.

พอเห็นทีมงานขึ้นเชียงใหม่ เดาเลยว่าบล็อกเดือนมกราคมนี้ ต้องสัมภาษณ์น้องก๋าคนนี้แน่นอน แหล่มเลย อ่านแล้วได้แง่คิดดีดีมากมาย แบะเป็นการตอกย้ำว่า มิตรภาพดีดีมีในบล็อกแก๊ง   โดย: อุ้มสี 17 มกราคม 2561 23:51:18 น.

ประทับใจผู้ชายคนนี้จริงๆ   โดย: kae+aoe 18 มกราคม 2561 8:12:13 น.

ตามมาชมครับ รู้จักผู้ชายคนนี้มานานแล้วเหมือนกันครับ แม่ผมยังรู้จักคุณก๋าฯ และน้องหมิงหมิงเลยครับ เทปแอบยาวกว่าของคนอื่นอ่ะ ปกติจะแค่ 18- 20 นาทีเองนะ อิอิ   โดย: อาคุงกล่อง 18 มกราคม 2561 11:04:47 น.

- ขอบคุณครับพี่ตุ๊ก - สวัสดีครับคุณเต้ย ผมเกือบโสดตลอดชีวิตนะครับ เกือบแล้ว 555 ดีที่ได้เจอมาดาม ไม่งั้นไม่มีหมิงหมิงด้วย 555 - ปกติผมบ่าค่อยยิ้มครับปี้จิน เว้นแต่อยู่กับครอบครัว อันนี้จะบ้าๆบอๆไปเลย 555 มาดามชวนแล้ว เธอบ่าซอบออกสื่อ ขี้อายมากครับ 555 - ขอบคุณครับพี่ไวน์ สัมภาษณ์แล้วตื่นเต้น ก็เลยร้องเพลงแบบรวดเดียวจบ ไม่ทันได้ร้องท่อนสร้อยเลยครับ 555 - ขอบคุณครับพี่โอ - สวัสดีครับน้องเอ พี่ก๋าเป็นคนมีวินัยครับ แต่ระเบียบนี่ไม่ค่อยนะ 555 ไม่ได้เป็นชายเจ้าระเบียบสักเท่าไหร่ ง่ายๆสบายๆมากกว่าครับ - ขอบคุณเช่นกันนะครับคุณนักผจญภัยมือใหม่ - รู้สึกเกรงใจทีมงานครับพี่อุ้ม แต่ผมก็ไม่มีโอกาสลงไปกรุงเทพเลย ไม่ได้ไปมาสองสามปีแล้วล่ะครับ - ขอบคุณมากครับมี๊เก๋ - สวัสดีครับพี่อาคุงกล่อง มีเพลงด้วยครับพี่ เทปเลยยาว 555   โดย: กะว่าก๋า 18 มกราคม 2561 13:14:48 น.

รู้จักคุณก๋ามานานมาก ตั้งแต่ตัวเองยังไม่มีบล็อก คุยกันแบบผู้ชายกับผู้ชายมาพักเล็กๆ แล้วก็คุยกัน แบบได้เห็นตัวตนกันว่าเป็น สอสอวอ แล้วในที่สุด ก็สนิทกันอย่างหนุ่มน้อยกับมนุษย์ยาย เจอกันใน บล็อกเกือบทุกวัน เพราะคุณก๋ามีแกงโฮะ สะดวก จะเอาแกงที่บ้านใปลงหม้อแกงของเธอ เหมาะสมกับสายสะพาย King of Bloggang ที่สุดแล้วค่ะ สวัสดีคุณแหม่ม คุณรจเรข คุณกุ๊งกิีง และ ทีมงานทุกคนด้วยค่ะ   โดย: ภาวิดา (คนบ้านป่า ) 18 มกราคม 2561 14:35:59 น.

ชมคลิปมาหลายวันแล้วค่ะ เพิ่งเข้ามาอ่านตัวอักษรอีกที คุณก๋าเป็นคนมีวินัยมาก ตั้งแต่6-7ปีที่แล้วยังไงตอนนี้ก็คงคุณภาพเดิม อิอิอิอิมาถือป้ายไฟแฟนคลับค่ะ   โดย: ล้งเล้งลัลล้า 19 มกราคม 2561 14:28:05 น.

- สวัสดีครับพี่ภา ขอบคุณครับพี่ พี่หนูหล่อก็นับเป็นตำนานบทหนึ่งของบล็อกแก๊งเช่นกันนะครับ - ขอบคุณมากครับครูเกศ   โดย: กะว่าก๋า 19 มกราคม 2561 22:29:24 น.

พี่ก๋าเป็นคนสม่ำเสมอจริงๆค่า ตลอดสิบปีเลยก็ว่าได้ รินอยู่มาขึ้นปีที่ 8 ก็เข้าออกบล็อกตลอด ก็จะเห็นแต่พี่ก๋าคนนี้แหละที่ยังคงสม่ำเสมอในการอัพบล็อก มาอย่างยาวนานมาก และรู้สึกผูกพันกับบล็อกแกงค์มาอย่างยาวนานจริงๆ สายสะพายที่พี่ก๋าได้รับแต่ละปีนั้น ถือเป็นบุคคลอันดับต้นๆ ของบล็อก ทีใครๆ ต่างเอ่ยถึง 5 พันกว่าบล็อกนี้ไม่ธรรมดาจริงๆ 555 ดีนะพี่ก๋าทำต้นฉบับไว้ อ่านบล็อกพี่ก๋าคือ ได้ข้อคิดหลายอย่างเยอะมาก เกี่ยวกับความคิด ความโกรธ โกรธไป ก็ไม่มีไรดี บรรยากาศก็เสีย ละวาง ปล่อยไป มันก็ไม่มีไรล่ะ ใช่เลยค่า ข้อนี้ทุกข์สุขอยู่ที่เราเอามากำไว้จริงๆด้วย สุดท้ายนี้ก็หวังว่าพี่ก๋าจะอยู่คู่กับบล็อกแกงค์ตราบนานเท่านาน เป็นศิลปินแห่งชาติควบคู่บล็อกแกงค์นะคะ   โดย: Rinsa Yoyolive 19 มกราคม 2561 22:35:19 น.

มาทักทายครับ มาเช็คระยะรถที่นครสวรรค์ครับ   โดย: สองแผ่นดิน IP: 110.78.168.147 20 มกราคม 2561 8:47:56 น.

คุณก๋าเป็นบล็อกเกอร์ที่เก่งและน่าทึ่งมากๆ ชื่นชมคุณก๋าในหลายๆด้านเลยค่ะ   โดย: mambymam 20 มกราคม 2561 14:35:51 น.

พี่ไปเชียงใหม่ตั้งไม่รู้กี่รอบ แต่น้อยมากที่จะอยู่ในเมือง เลยไม่เคยเจอกัน ทั้งคุณก๋า ทั้งจิน โห ช่วงอัพบล็อกที่มี 200 คอมเมนท์นี่ช่วงไหนนะ แล้วนี่ทุกวันนี้ห่างไกลราวฟ้ากับเหวเลย 555 พี่ชอบบล็อกแก๊งในความที่เป็นอิสระ ทุกอย่างไม่ว่าจะเรื่องที่เขียน เรื่องที่อ่าน ยังไง เมื่อไหร่ก็ได้ และทั้งหมดทั้งมวลมันก็น่าจะมาจากว่า เราทำแล้วมีความสุข...เนาะ แม่เจ้า !! 5 พันบล็อก สมแล้ว King of BlogGang ไม่มีข้อกังขาแน่่นอน คำถามหลังไมค์คุณก๋า แต่ละเรื่อง อ่านแล้วมึน ... คิดได้เนาะคนเรา   โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ 20 มกราคม 2561 18:37:06 น.

พี่ก๋าพูดได้ดีครับ เรื่องราวหลายๆ อย่างที่ได้รับชมในคราวนี้ผมพอจะรู้มาบ้างแล้วจากที่ได้อ่านในบล็อกพี่ก๋า จริงๆ การพูดคุยในบล็อกนี่สนุกนะครับ ถ้าค่อยๆ คุยกัน จะว่าไปบล็อกนี้น่าจะยาวที่สุดเท่าที่ทีมงานทำคลิปแล้วมั้ง   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 21 มกราคม 2561 0:59:43 น.

ชื่นชมน้องงก๋าด้วยค่ะ   โดย: newyorknurse 21 มกราคม 2561 4:38:20 น.

- สวัสดีครับน้องริน ขอบุคณสำหรับกำลังใจด้วยนะครับ เขียนกันต่อไปเรื่อยๆเนาะ บล็อกน้องรินเองก็เป็นบล็อกคุณภาพมากๆเช่นกัน พี่ก๋ายังเป็นมือสมัครเล่น แต่น้องรินกลายเป็นมืออาชีพสายรีวิวไปแล้วนะ ชื่นชมเลย - สวัสดีครับพี่สองแผ่นดิน - ขอบคุณมากครับคุณแหม่ม - ช่วงวันละ 200 เม้นท์เป็นช่วงแรกๆที่ผมเล่นบล้อกเลยครับพี่หนู ขนาดผมอัพทุกวัน เม้นท์ยังเกิน 200 เม้นท์เลยล่ะครับ - สวัสดีครับน้องต่อ มีหลายเรื่องที่อยากเล่า แต่ลืมเล่านะครับเนี่ย 555 พี่ก๋ามีเรื่องประทับใจหลายเรื่องเลยล่ะครับเกี่ยวกับบล็อกแก๊ง - ขอบคุณครับพี่น้อย   โดย: กะว่าก๋า 21 มกราคม 2561 18:56:22 น.

มาช้าหน่อยนะคะ มัวแต่หนีบล๊อกไปเที่ยวค่ะ พรุ่งนี้หนีอีกแหละ ปีนี้สุขภาพไม่ค่อยดี หาหมอบ่อย หาหมอไปเที่ยวไปด้วย เที่ยวทีเหนื่อย กลับมาก็ต้องพัก ความไม่สบายเลยไม่หายค่ะ ต้องบอกว่าคุณก๋าเป็นดาราดังในบล๊อกเลย ไม่ดังอย่างเดียวเป็นตัวอย่างที่ดีให้น้องๆเพื่อนๆ สว.อย่างเรา ได้เยี่ยมยอดจริงๆค่ะ อยากจะทำบล๊อกแบบคุณก๋าค่ะ แต่เราไม่มีวินัย ขอแค่ไม่ทิ้งบล๊อกแน่นอนก่อนค่ะ ขอให้คุณก๋าเป็นขวัญใจบล๊อกต่อไปทุกปีนะคะ   โดย: ซองขาวเบอร์ 9 23 มกราคม 2561 19:28:36 น.

- สวัสดีครับคุณแม่ ขอบคุณสำหรับกำลังใจครับ ผมไม่ได้เป็นดาราอะไรเลย ไม่รู้สึกถึงความดังอะไรทั้งสิ้นครับ ได้รางวัลมา แล้วก็วางลง เล่นบล็อกต่อไปด้วยความสุขใจนี่ล่ะครับ บล็อกทำให้ผมเขียนงานอย่างต่อเนื่องทุกวัน ถ้าไม่มีบล็อกแก๊งผมอาจไม่ได้รักการเขียนมากขนาดนี้ก็เป็นไปได้ครับ   โดย: กะว่าก๋า 25 มกราคม 2561 16:15:55 น.

เย่ๆๆๆๆพี่ก๋าหล่อด้วยเก่งด้วย หนูเป็นแฟนคลับค่ะ อิอิอิ   โดย: จารุพิชญ์ 26 มกราคม 2561 14:38:59 น.

เยี่ยม ๆ กดไลค์ครับ คุณก๋าเล่นกีตาร์ด้วยแฮะ   โดย: หยกตะวัน เจล (จอมใจจอมมโน ) 26 มกราคม 2561 23:58:22 น.

- ขอบคุณครับน้องพิม - ขอบคุณคุณหยกตะวัน เจลครับ ผมเล่นกีตาร์มานานมาก แต่ไม่เก่งหรอกครับ เ็นมือสมัครเล่นครับ   โดย: กะว่าก๋า 29 มกราคม 2561 19:41:01 น.

เป็นแฟนคลับคุณก๋มาเนิ่นนาน และได้เจอตัวเป็นๆครั้งแรกในงานเปิดตัว"หมื่นตา" ที่ ร้านหนังสือ บน Siam Paragon วันนั้นเพื่อนบล็อคมากมาย เกือบ 40 ชีวิตดังที่คุณก๋าบอก เจอครั้งที่ 2 ที่งานหนังสือแห่งชาติ ศูนย์ประชุมสิริกิต ก็มีเพื่อนบล็อคที่เป็นแฟนคลับตัวคุณก๋าเอง เอง และแฟนคลับหมิง หมิง ไปส่งกำลังใจกันมากมายก่ายกอง คุณก๋า รู้รอบ จริงใจ มีน้ำใจ เหล่านี้ สะสม เป็น ุ Best blog สำหรับรอบปีที่ผ่านมา   โดย: เริงฤดีนะ 1 กุมภาพันธ์ 2561 9:00:31 น.

เช่นกันคะรีบกดเข้ามาชมเรื่องราวบล๊อกเกอร์กะว่าก่า :King of Bloggng ! ชื่นชมคุณก๋าด้วยคะ ในความมีวินัยจนเป็นเอกลักษณ์ประจำบล๊อก ว่าต้องเจอคุณก๋าทุกเช้าเกือบทุกวันที่มาทักเป็นคนแรกในแต่ละวัน การอัพบล็อกเป็นประจำทุกวันกว่า 10 ปี โห...เหมาะสมกับต่ำแหน่ง ที่ได้รางวัลทุกต่ำแหน่งเลยคะ .... ขอบคุณทีมงานที่มีโปรเจคพบสมาชิกดังๆเด่นๆหลายท่าน ให้พวกเราได้รู้จักมากขึ้นอีกคะ   โดย: Tui Laksi 1 กุมภาพันธ์ 2561 18:48:51 น.

- สวัสดีครับพี่อ้อ ขอบคุณครับพี่อ้อ ผมเองก็ดีใจครับ งานหนังสือเจอเพื่อนบล็อกเยอะมาก ตื่นเต้นๆๆๆๆมากๆเลยครับ - สวัสดีครับพี่ตุ้ย ขอบคุณสำหรับกำลังใจด้วยนะครับพี่ตุ้ย   โดย: กะว่าก๋า 4 กุมภาพันธ์ 2561 19:37:28 น.

ชอบ แนวคิด มุมมอง ของคุณกะว่าก๋า มาตั้งแต่แรก ๆ ที่เข้ามารู้จักบล็อกแก๊งค์ ชอบหมิงหมิงมาก มันทำให้บล็อกดูมีสีสัน สดใส ขอบคุณที่สัมภาษณ์ ให้ได้รู้จัก คุณกะว่าก๋า มากขึ้น ขอบคุณทีมงานที่สร้างบล็อกขึ้นมา เพื่อเปิดมุมมอง แบ่งปันกัน สิ่งดี ๆ มิตรภาพดี ๆ มีในบล็อกของพันทิป เสมอ มีหัวใจมาฝาก เลี้ยง....^^ ความรักเป็นสิ่งที่ทำให้โลกสวยงามคะ หากจะหา เหตุผลสักคำ ว่าสิ่งที่ทำ ให้ฉันรักเธอ นั่นเป็นเพราะ ตัวฉันมาเจอ เจอสิ่งดีงาม ตั้งแต่วันฉันพบเธอ ได้เจอ แต่สิ่งดีงาม *~*~*~*..แวะมาทักทายจ๊ะ..ขอให้มีความสุข สดใส..หัวใจเบิกบาน..*~*~*~* ..HappY Bright DaY & HappY ChinesE NeW YeaR 2018..   โดย: *~ต้นกล้า...ของหัวใจ~* 16 กุมภาพันธ์ 2561 11:17:58 น.

ว้าวเล่นกีต้าร์ร้องเพลงเพราะด้วยจ้าคุณก๋า   โดย: หอมกร 19 กุมภาพันธ์ 2561 9:14:06 น.

- ขอบคุณครับคุณต้นกล้าฯ - ร้องเล่นด้วยความสนุกครับคุณหอมกร แบบมือสมัครเล่นครับ   โดย: กะว่าก๋า 22 กุมภาพันธ์ 2561 18:02:48 น.

สวัสดีค่ะน้องก๋า จะแวะมาสารภาพว่า พี่รับชมบทสัมภาษณ์นี้ไปสองรอบ รอบแรกฟังแล้วยังไม่มีคอมเม้นท์ รอบสองฟังแล้วพี่แอบคิดเยอะ คิดอะไรต่อมิอะไรมากมาย ช่วงนี้รู้สึกใจคอห่อเหียว แต่ได้ฟังเรื่องไปเมืองจีน มันทำให้พี่คิดต่อว่าคนอื่น ๆ เขาก็มีโมเมนท์เบื่อโลก เบื่อตัวเองแบบเราด้วย พี่ชอบการให้สัมภาษณ์ของก๋าครั้งนี้มาก น้ำเสียง สุ้มเสียง บุคลิกภาพ คือฟังแล้วต้องฟังต่อให้จบ เพราะทุกช๊อตมันต่อเนื่องและไม่ควรให้หลุดช่วง พี่เข้ามาเล่นบล๊อกแกงค์ใหม่ๆ รู้จักน้องก๋าผ่านภาพนิ่งของหมิงหมิงตลอด พูดได้ว่ารู้จักหมิงหมิงมากกว่าท่านพ่อก๋า ได้เห็นและทักทายกันในทุกเช้า ได้เห็นการเจริญเติบโตและพัฒนาการของหมิงหมิง บล็อกดูมีสีสันมาก ได้เห็นความรักความเอาใจใส่ของพ่อ (ที่เคยแอบคิดว่าไม่อยากจะมีลูก) พี่ชอบแนวคิดและมุมมองของก๋าในหลายด้าน โดยเฉพาะ(ก๋าราณี) ตามอ่านตลอดน๊ะ แต่ระยะหลัง ๆ เมื่อมีเฟสบุ๊คพี่ก็เริ่มห่างหายบล๊อกไปค่ะ ไม่ค่อยได้อัพเดท แต่เราก็ยังได้พบเจอผ่าน ๆ ตากันในเฟสบุ๊คเสมอ ๆ จากการสัมภาษณ์นี้ ทำให้พี่และผู้คนอีกมากมายได้รู้จักตัวตน(กะว่าก๋า) มากขึ้น ขอบคุณที่มีบล๊อกแกงค์ ทำให้พวกเราได้มาพบกันแบบมิตรภาพไร้พรมแดนจริงๆ ได้เปิดมุมมอง ได้แบ่งปันความรู้ต่าง ๆ มิตรภาพดีงามเกิดขึ้นในบล็อกแกงค์แห่งนี้ ยินดีที่ได้รู้จัก (ปอลิง - อาทิตย์หน้าจะขึ้นไปเชียงใหม่กับก๊วนจิตอาสาค่ะ)   โดย: บ่งบ๊ง 13 มีนาคม 2561 14:49:55 น.

- สวัสดีครับพี่บี๊ หมิงหมิงโตมากับบล็อกจริงๆครับ จากเด็กทารกตอนนี้เป็นหนุ่มแล้ว 555 เพื่อนบล็อกหลายคนย้ายไปเล่นเฟส บางคนไปอยู่ที่ไลน์มากกว่า แม้คนเล่นบล็อกจะน้อยลง แต่ผมก็ยังชอบบรรยากาศในบล็อกครับพี่ รู้สึกอบอุ่นกว่า สบายใจกว่าเวลาเล่นครับ   โดย: กะว่าก๋า 20 มีนาคม 2561 6:12:16 น.

แรงบันดาลใจตัวโตค่ะ   โดย: สมาชิกหมายเลข 4461465 9 เมษายน 2561 15:44:39 น.

กราบสวัสดีปีใหม่ไทยคะ.. ขอให้มีความสุขตลอดปีและตลอดไปนะคะ   โดย: อ้อมแอ้ม (คนผ่านทางมาเจอ ) 13 เมษายน 2561 23:00:16 น.

ไม่ค่อยจะได้อ่านบล็อกยาวๆ กะเขาสักเท่าไหร่ (กำลังชมคนเขียนบล็อกที่ดึงความสนใจมาได้ค่ะ) แต่เห็นว่าเป็นการสัมภาษณ์คุณกะว่าก๋า ซึ่งคุ้นชื่อมาก เข้าบล็อกแกงค์ทีไรต้องเห็นชื่อนี้ตลอด แต่ไม่ได้ตามอ่านบล็อกของเขา จะอ่านเฉพาะหัวข้อที่ถูกใจ จนกระทั่งก่อนหน้านี้ก็ยังนึกว่าเจ้าของชื่อเป็นผู้หญิงมาตั้งนาน เมื่อเห็นบทสัมภาษณ์ก็เลย แวะเข้ามาอ่านดีกว่า จะได้จำแม่นๆ ว่าเพศไหน แล้วก็เป็นเรื่องราวของบล็อกเกอร์ที่น่าสนใจมากค่ะ ขอบคุณที่นำมาลงให้ได้อ่านนะคะ   โดย: เพรางาย 21 เมษายน 2561 21:15:11 น.

แวะมาเยี่ยมพี่ใหญ่ในวงการครับ ไม่ได้เจอกันนานนมมาก คิดถึง คนนี้กว่าจะคบกันไปจนแก่เฒ่าเลยนะเนี่ย ไม่รู้แกจะทนคบผมได้นานขนาดนั้นหรือเปล่า 555   โดย: เป็ดสวรรค์ 17 พฤษภาคม 2561 20:40:04 น.

สวัสดีครับคุณสมาชิกหมายเลข 4461465 มีความสุขมากๆเช่นกันนะครับพี่อ้อมแอ้ม ขอบคุณเช่นกันครับคุณงาย จริงนะโต้ง ไม่ได้เจอกันนานเลย อย่าใช้คำว่า "ทนคบ" เพราะเราจะคบกันแบบ "ทนทานนานปี" ครับ 555   โดย: กะว่าก๋า 9 มิถุนายน 2561 9:58:13 น.

สิ่งหนึ่งที่เรา และใครหลายคนก็สัมผัสได้เช่นเดียวกัน นั้นก็คือ ค่านิยมของคนในสังคมส่วนใหญ่ที่ให้ความสำคัญกับภาพลักษณ์ที่มองเห็น มากกว่าการได้สัมผัสตัวตนจริง ๆ ของกันและกัน ซึ่งนั้นจึงเป็นสาเหตุหลักที่สำคัญสาเหตุหนึ่งเลยล่ะค่ะ ที่ส่งผลให้กลุ่มคนยุคใหม่นั้นกลายเป็น HENRYs โดยที่บางทีก็อาจจะไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ เพราะคิดว่ามันคือสิ่งที่ถูกต้องในสังคมนั้นเองค่ะ แต่ถึงอย่างไรนั้น https://shorturl.asia/t93r0 การกระทำทุกอย่างย่อมมีผลตามมาเสมอ ถ้าหากว่าเราเลือกใช้ชีวิตกันอย่างระมัดระวัง มันก็จะเป็นสิ่งหนึ่งที่ช่วยสร้างเส้นทางชีวิตในอนาคตให้เราได้เช่นกันนะคะ   โดย: game 688 (สมาชิกหมายเลข 7178737 ) 20 สิงหาคม 2565 14:43:41 น.

หลังจากนั้นมาเราเลือกที่จะขายสิ่งของที่เราเพียงแค่ซื้อมาเก็บออกทีละชิ้น จนเหลือแต่ชิ้นที่จำเป็นต้องใช้ในชีวิต และนำเงินจำนวนนั้นเข้าบัญชีเพื่อเก็บออมทันที และแน่นอนว่านิสัยเดิมของเรามันก็มักจะทำให้เกิดกิเลสอยู่เสมอ สิ่งเดียวที่ทำได้ในตอนนั้นก็คือ game688 การใช้ความอดทน ซึ่งเราหันมาเลือกที่จะมองเหตุผลในการซื้อ มากกว่าการซื้อเพราะ ของมันต้องมี และนั้นก็เป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้พฤติกรรมการใช้เงินของเราเปลี่ยนไปค่ะ แต่ไม่ใช่ว่าเราจะไม่สามารถซื้อสินค้าแบรนด์ได้แล้วนะคะ เพียงแต่ว่าการซื้อในครั้งนี้ มันจะเป็นการซื้อเพื่อการใช้งานจริง และคุ้มค่ากับเงินที่ต้องจ่ายจริง ๆ นั้นเองค่ะ   โดย: game 688 (สมาชิกหมายเลข 7178737 ) 20 สิงหาคม 2565 14:45:46 น.