Group Blog All Blog
|
จุดเดิม 12/02/2556 22.46 น. สวัสดี ที่หายไปนานไม่ได้ไปไหนหรอก ฉันมัวแต่วุ่นๆเรื่องโปรเจคที่จะต้องนำเสนอหลังฝึกงาน ฉันกลับมาถึงพะเยา ตั้งแต่วันที่ 5 กุมภาพันธ์ 2556 แล้ว อาการป่วยของฉันเริ่มดีขึ้น จริงที่เขาว่านะ อาการป่วยบางทีมันก็ไม่ได้อยู่ที่ร่างกายเราอย่างเดียว บางทีมันก็อยู่ที่สภาพจิตใจ มันดีขึ้นอาจเพราะ ฉันกลับมาเจอครอบครัว เพื่อนฝูง แต่ที่ฉันยังกลัวอยู่ คือการที่ต้องพบคุณ ฉันยังทำใจไม่ได้ ฉันอยากเดินจากไปแบบเงียบๆ ไม่มีคำอำลา ไม่มีคำพูดใดๆ ถามว่าคิดถึงมั้ย??? คิดถึง ถ้าเราได้คุยกัน มันไม่ได้ทำให้ความคิดถึงลดน้อยลงหรอก ฉันต้องอดทน อดทนกับความรู้สึกนี้ ยิ่งรู้ว่าเขากับคุณรักกันมากแค่ไหน มันก็ยิ่งทำให้ฉันอยากเดินจากไปให้ไกลๆ 7 เดือนแล้วสิ ที่ฉันไม่ลืม และไม่มีวันลืม การที่ฉันเลือกที่จะไปอยู่ที่อื่น ทั้งๆที่ฉันต้องไปเริ่ม 1 ใหม่ ในที่ๆห่างไกลครอบครัว ห่างไกลบบ้านเกิดเมืองนอน เพราะฉันอยากที่จะก้าวหน้าในสายงานของฉันเอง คุณอาจจะบอกว่าฉันเห็นแก่ตัวที่ไป เพราะฉันเคยรับปากว่าจะอยู่เป็นคนข้างหลัง คอยช่วยเหลือ คอยพลักดัน แต่วันนี้ฉันกลับเดินนำหน้าไป ไม่เลย ฉันไม่ได้ทิ้ง ฉันเพียงแค่เดินไปก่อนเพื่อ บุกเบิกทางให้คุณได้เดินตามมาอย่างสบายต่างหาก อีกกี่ปีไม่รู้ ที่ฉันต้องอดทนอยู่ที่นั่น แต่ทุกครั้งที่ฉันท้อและหมดหวัง ฉันสัญญาว่าฉันจะคิดถึงคุณค่ะ ปล.ศุกร์ที่ 15 นี้ฉันจะต้องพรีเซ้นโปรเจคร์จบ ป.ตรีของฉันนะ ภาวนาให้คุณเป็นกำลังใจให้ฉันด้วย รักเหมือนเดิม ^^ CH |
Poohmelody
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] อะไรที่มันยาก มันมักจะมีค่า
Link |