Group Blog All Blog
|
การจากลาไม่มีอยู่จริง วันจันทร์ที่ 13 สิงหาคม พ.ศ. 2555 1:22 น. ในหนึ่งชีวิตของคนเรา ต้องเจอกับเรื่องราวที่ทำให้เราต้องจดจำ แต่ก็น่าแปลก ที่เรามักจดจำเรื่องเศร้าๆ ได้นานกว่ายามมีความสุข เมื่อเราได้พบเจอ และ เมื่อต้องจากลากับใครสักคน น่าแปลกที่เราต้องเสียน้ำตาให้ เมื่อถึงเวลาจากลา มากกว่าจะยิ้มอย่างมีความสุขเมื่อนึกถึงวันแรกพบกัน คนบางคนเลือกที่จะจมอยู่กับสิ่งร้ายๆ เหล่านั้น และ พร้อมที่จะฉายภาพแห่งความเศร้าซ้ำแล้วซ้ำอีก จริงๆแล้ว เราไม่เคยจากกันไปไหน แม้จากไปแดนไกล... แต่เรารู้ได้ ว่าเค้ายังคงอยู่ในโลกใบเดียวกับเรา แหงนหน้ามองฟ้า ก็ยังเป็น ตะวัน และดาวดวงเดียวกัน แม้ถึงจะไม่ได้ยืนอยู่บนผืนดินเดียวกันก็ตาม และเมื่อถึงวาระ....แห่งการจากกันอย่างนิรันดร์ สสารของร่างกายได้เปลี่ยนสภาพไป ไม่ได้เห็น และไม่ได้ยิน แต่ ยังรู้สึกได้ ทุกครั้งที่หลับตา เราจะแน่ใจได้อย่างไร ว่าทุกครั้งที่ลมอุ่นๆ พัดมารอบๆตัวเรา เมื่อฤดูหนาว จะไม่ใช่อ้อมกอดของคนที่เรากำลังคิดถึง ..... ความทรงจำเป็นสมบัติติดตัวที่แม้ เศรษฐี หรือ ยาจกต่างก็ล้วนมีติดตัวมาไม่ต่างกัน ถึงแม้วันนึงร่างกายเราจะแก่ชราลงไป... หลายๆสิ่งลบเลือนไปตามเวลา แต่ความทรงจำ เป็นหนึ่งในไม่กี่สิ่งที่ติดตัวเราไปตราบจนวันนั้น และเมื่อวาระของเรามาถึงเช่นเดียวกันในสักวัน ใครจะรู้....คนที่รอเราอยู่ ที่ปลายอุโมงค์นั่น อาจเป็นคนที่ เราคิดถึงเค้ามาตลอดชีวิตก็เป็นได้ และเมื่อถึงวันนั้น กอดเค้าให้หายคิดถึง .....เอ่ยคำรัก ซ้ำๆ ให้เท่ากับที่ใจอยากจะบอก บอกให้มันดังๆ กอดเค้าให้แน่นๆ.... เพราะเมื่อเราจะต้องจากกันอีกสักครั้ง จะได้ ไม่เสียใจ และระลึกไว้เสมอว่า ทุกการจากลา...ล้วนไม่เคยมีอยู่จริง ขอให้เราแค่ลากจากกันไปไกลก็พอ อย่าให้ต้องร้างลากันไปเลย ฉันไม่รู้ว่าถึงตอนนั้นฉันจะอยู่ได้มั้ย??? ฉันต้องไกลบ้าน ไกลพ่อ ไกลแม่ ฉันจะอดทนได้ถึงเพียงไหน คุณคอยเป็นกำลังใจให้ฉันก็พอแล้ว ปล. ของให้รักเรายังคงอยู่ CH
|
Poohmelody
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] อะไรที่มันยาก มันมักจะมีค่า
Link |
|||||||||||||
