Bloggang.com : นังนู๋วา : :: เที่ยวเมือง มะลากา มาเลเซีย ::

:: เที่ยวเมือง มะลากา มาเลเซีย ::

• • Hello Malaysia :: ตอนที่ 2 :: เยือนดินแดนประวัติศาสตร์ เมืองมะละกา • •

เช้าวันใหม่ . . . ตื่นกันแต่เช้าเพราะหนาวมาก สงสัยฝนอาจจะปรอยๆเมื่อคืน
มองไปนอกหน้าต่างอากาศ ชุ่มฉ่ำดีค่ะ มองลงไปด้านล่าง เจอสระว่ายน้ำ
ที่ไม่เคยโผล่ลงไปดูมันเลย ออกเที่ยวตลอด 55555

อาบน้ำแต่งตัว 9 โมงครึ่ง ลงไปหม่ำๆอาหารเช้ากัน
อาหารเช้าที่นี่ มีไม่เยอะเท่าไหร่ค่ะ(ที่วากินได้) -"-
เริ่มรู้สึกว่า น้ำๆสีแดงๆ สไตล์อาหารแขก ไม่ใช่ตัวตนของวาแล้วล่ะ (Y.Y)
อยู่ได้ ด้วยไข่ และ คอนเฟลค โดยแท้ค่ะ น้ำส้มยังไม่อร่อยเลยอ๊ะ
วาว่า วาก็กินง่ายอยู่ง่ายอยู่นะ มาที่นี่ รู้สึกเศร้าใจและคิดถึงส้มตำหอยดองมากมาย เอิ๊ก!!

วันนี้ เดินทางไปที่สถานีรถไฟฟ้า RAPID KL (สีเหลืองจาก Blog ตอนแรก)
ขึ้นที่สถานีแถวบ้านคือ Sultan Ismail ไปลงที่ สถานี Plaza Rakyat
ตรงนี้ จะมีทางเดินไป สถานีขนส่งสายใต้ใหม่ เอ้ย...สถานี Puduraya ค่ะ

เข้าไปปุ๊บ จะมีนายหน้าวิ่งมารุมทึ้งทันที ไปไหนๆ ออกเลยๆ now now
เต็มไปหมด ฝ่าฝูงชนมาได้ พี่นิ ก็เล็งไปที่ บริษัทรถที่ไว้ใจได้
ติดป้ายบอกเวลา บ่ายสอง โอ้วววว . . . ไม่ไหวนะคะ เลยจำใจ
ต้องไปของที่อื่น มีทอม คนนึง มาทัก ว่าไปไหนยังไง ก็เลยตอบๆไป
พี่นิบอกว่า ตามปกติเคยไป ราวๆ 12 นะ แต่ตอนนี้ ก็เอาเถอะ ตามนั้น
สรุปได้ที่ 13.2 ริงกิต / คน ไม่ยอมลด ตอนเขียนตั๋ว พี่ทอม เขียน 12.2 ริงกิต

พี่นิถามทันที พี่ทอมตอบว่า 1 ริงกิต for me (พร้อมทำหน้าตา วอนโดนสาวไทย กระทืบ)
หากินง่ายเนอะ . . . . แต่ไม่อยากจะเล่าต่อเลยว่า จ่ายแบงค์ 100 ริงกิต
พี่ทอม ทอนเงินผิดราวๆ 3-4 ริงกิตได้อ่ะ . . . . สรุป ตูได้ตั๋วราคายุติธรรม
สวรรค์เข้าข้างคนบริสุทธิ์ แม้กระทั่ง ต่างบ้านต่างเมือง 555555

เป็นอะไรที่ น่าประหลาดใจมากอย่างนึงที่ เราไปนั่งรอรถที่ ช่องๆ หมายเลข 18
หรือเรียกให้หรูๆหน่อยว่า แพลตฟอร์ม 18 ... พี่ทอมบอกว่า รถที่เราจะไป
เลข 4869 คือ น่าจะเป็น ทะเบียนรถ รถออก 11 โมง เราก็ วิ่งลงไปดูบ่อยๆ ก็ไม่เจอ
พอ ได้เวลาอีกไม่นาน จะ 11 โมงละเราก็เริ่มร้อนใจ ไอ้พี่ทอม มันโกหกตูป่าวฟระ
แล้วไปๆมาๆ ก็เหลือบไปเห็น รถที่เรายืนรออยู่ข้างๆนี่อ่ะ เลขตรงกันพอดี
นี่ใครแกล้งบังตาไว้รึเปล่า งงมาก ขนลุกเลย เกือบตกรถ ทั้งๆที่ยืนอยู่ข้างๆเนี่ยย

ยื่นตั๋วไปเค้าก็ให้ตั๋วใหม่มา เบาะนั่งสบายอยู่ค่ะ 2 ชม.ผ่านไป ไม่นานนัก
(เพราะหลับตลอด) ก็ไปถึง MELAKA SENTRAL ค่ะ

ด้วยประสบการณ์ของพี่นิโทเรีย รอบนี้เลยตรงดิ่งไปที่ซื้อตั๋วขากลับกันก่อนเลย
จองรอบ 1 ทุ่มเอาไว้ ได้ตั๋วมาก็สบายใจ ได้กลับ KL สบายๆแน่นอน
แล้วก็ออกไปขึ้น BUS TOWN SERVICE อะไรซักอย่าง เป็นรถเมล์หวานเย็น
สภาพรถ ด้านใน วินเทจมากมาย ( "- -)
ค่าโดยสาร 1 ริงกิตค่ะ ซัก 10-15 หรือ 20 นาทีนี่แหล่ะค่ะ 5555
รถก็ผ่านป้าย มรดกโลก (อ่านมาจากทู้พี่โอ๊ต)
แล้วก็ถึงโบสถ์ สัญลักษณ์ประจำเมือง พี่นิก็บอกว่า ลงตรงนี้กัน

แดดแรงได้อีก นั่นก็หมายถึง เราจะได้รูปสวยๆกัน ต้องยอมค่ะ >.<~
โบสถ์สีแจ่ม รถสามล้อ สีแสบตาเว่อร์ สดใสดีค่ะ
ตรงนี้มีน้ำพุ ให้แอคท่ากันพอเป็นพิธี แต่อยู่นานไม่ได้
ตัวจะสุกเกินไปไม่อร่อย เย้ยยยยย ไม่ใช่!

เป็นครั้งแรกที่เราได้มีภาพร่วมกัน 3 คน
จากการ เอากล้องวาไปตั้งมั่วๆไว้แล้วตั้งเวลาถ่ายรูป
แล้วหลังจากนี้ก็หาที่ตั้งกล้องยากลำบากได้อีก
เป็นภาพประวัติศาสตร์เลยทีเดียว(เชียวนะนั่น!)

แถวนี้มี ร้านขายของที่ระลึก และ โรงแรมอยู่ด้วยค่ะ

เดินไปได้หน่อยเดียว ก็เกิดสนใจประวัติศาสตร์การก่อสร้างขึ้นมาซะอย่างงั้น
เมื่อหันไปเห็นป้าย ชมฟรี อยู่ด้านหน้า (^^) นาทีนี้ แดดแรงมาก
เลยตรงดิ่งเข้า มิ๊วเสี้ยม (ฟรี)ที่ว่าทันที

ใช่ว่าจะรู้เรื่องหร๊อกก ขอพักก่อน แหะๆ

แถวนั้นมีร้านขายของที่ระลึกอยู่ด้วย มีน้ำขายอีกต่างหาก ทำเลดีสุดๆ
เพราะร้อนได้ที่เลย เสียตังค์ค่าน้ำให้ร้านนี้ไปคนละขวดขวดละ 1.1 ริงกิต
ราคาโอเคทีเดียว แต่คอนเนตโต้ ปาไปราวๆ 5.6 ริงกิต เดี๋ยวอดใจไปกินที่บ้านตูก็ด้ายย

ออกจากร้าน เราก็นั่งมันกลางถนนนั่นล่ะ ไม่มีใครรู้จักตูนี่ (^^)

แล้วเราก็เดินทางต่อไปสู่ ป้อมปืนเอฟาโมซา และ โบสถ์โบราณ
เดินกันเหนื่อยแฮ่กทีเดียว แล้วก็ปีนสู่ ด้านบนจนได้ ลมพัดเย็นสบายมากค่ะ

บนเนินสูงนั้น เป็นที่ตั้งของโบสถ์ St Paul มีรูปปั้นเด่นเป็นสง่าอยู่บนนี้
วาเพิ่งสังเกตุตอนย่อรูปว่า .... มือ หายไปไหน?

หันไปอีกด้าน ก็เจอกับ ชายทะเล โอ้!! มะละกาเป็นเมืองท่านี่เนอะ
เลยมีทะเลด้วย แถม เห็น Eye on Malaysia ที่นี่ด้วยค่ะ

เดินชมโบสถ์ที่ไม่เหลืออะไรเลยไปซักพัก ก็เล็งเห็นแต่ไกลเลยค่ะว่า....
ฝนกำลังจะตกแล้วววว เลยรีบ บึ่งออกจากตรงนี้กันดีกว่า ฝนฟ้าเริ่มคำราม

เรากลับมาที่ลานน้ำพุอีกครั้ง ... ดูฟ้าฝั่งนั้นสิ ใจร้ายมากมาย
ยังไมได้เวลากลับเลยนะนั่น ... เลยมองแม่น้ำ ดูวิวไปเรื่อยๆ

เมื่อหันไปมองฝั่งตรงข้ามก็จะเจอ.................ถนนคนเดิน หรือ Jonker Walk ทันทีค่ะ
เค้าเริ่ม วางแผงกันแล้ว กรี๊ดดดด ไม่รอช้า ข้ามปรู๊ดไปเที่ยวกันทันทีค่ะ

ที่ Jonker Walk จะมีของที่ระลึก และ อาหารขายอยู่ตามรายทาง
ที่เห็นได้เยอะมากคือเกี๊ยะสีแดงค่ะ มีหลายไซส์ หลายแบบให้เลือกสรร
(เกี๊ยะที่ระลึกติดตู้เย็นอันละ 5 ริงกิต , เกี๊ยะของจริง ใส่ได้ด้วย 6 ริงกิต)

เดินไปเรื่อยเจอร้าน ปอเปี๊ยะ คนรุมทึ้งกันมากมาย อันละ 2 ริงกิต
พี่นิเลยสั่งมาให้ลองชิมกัน พูดจีนกันใหญ่เลย (บอกแล้วว่าไกด์เทพ ) 55555

ไม่นานนักก็มาเจอร้านกาแฟ เก๋ๆ ร้านนึง ก็เลยแวะกันทันที พักขา หาน้ำกิน
วาได้ ลิ้นจี่ปั่นมา คนละแก้วกะพี่อีกคน แล้วอีกคนก็ได้ กาแฟ + ไอติมมา น่ากินมากมาย

ร้านสวยงาม ตกแต่งเก๋ๆดีค่ะ สบายขึ้นมากหลังจากพักเหนื่อย
น้ำปั่นราคา 5 ริงกิตกว่าๆ กาแฟราวๆ 6 ริงกิตกว่า หรือ 7 กว่า ลืม !!!

เดินมาเจอ อะไรซักอย่างในหม้อ ถามพี่นิ อะไรอ่ะ ลูกชิ้นหรอ
คนขาย คนจีน พยักหน้าเฉย (ฟังออก?) แล้วชีก็ตอบว่า ฟิชบอล...

มีร้านนึง ขายน้ำแข็งไส ขายดีมาก จนคนรุมทีเดียว

เดินไปจนสุดทาง เป็น 2 แยกแหลมๆ
หันกลับมา เจอเวที และการตกแต่งอลังกาล เลยเดินเปลี่ยนซอยไปด้านซ้าย

เจอร้านขายของที่ระลึก มีแม่ค้าน้อย มาเรียกแขกน่ารักเชียว
พอพี่นิพูดจีนใส่ ว่าขอถ่ายรูปหน่อย คนพี่มีเขิน วิ่งเข้าบ้านเลย เหอๆ

ซอยนี้ไม่ค่อยมีอะไร นอกจากบ้านคน เกสเฮาส์ และวัดจีน พอเดินมาจนจะสุดทาง
ก็เจอร้านที่พี่นิ ตั้งใจมามันคือร้าน " อุรังอุตัง " ขายเสื้อยืดเก๋ๆ มากมาย
ราคาก็เก๋ด้วยเช่นกันค่ะ ร้านเค้าน่ารักดี และห้ามถ่ายรูปด้านใน
เสื้อยืดผู้ใหญ่ตัวละ 30 ริงกิต อยากได้ แต่....ไม่อยากจ่ายตังค์อ้ะ
คนแถวนี้ได้มาตัวนึง หุหุ

ออกจากย่านนั้น เลยเดินนเล่นเพลินๆไปเรื่อยๆ
เจอร้านของเสียบไม้ น่ากินดีเหมือนกัน แต่ก็แปลกๆกินไม่เป็นเหอๆ
เห็นเรือก็เดินไปดูเรือ เห็นอะไรก็เดินไป
สังเกตุพระอาทิตย์ . . . คล้อยต่ำลงทุกที เราจองรถรอบทุ่มไว้ อืม...

ซักพักเหมือนจะรู้สึกตัวกันว่า ไปรถรอบทุ่ม ปกติ ทุ่มนึง มาเลย์จะยังไม่มืด
แล้วตอนนี้กี่โมงแล้ว ?

" 5 โมงครึ่ง "
" นาฬิกา เวลาไทย หรือมาเลย์ "
". . . . . . . . . . . . . . ไ. . . ท . . .ย "
แสดงว่า ตอนนี้ มาเลย์ หะ หะ หกโมงครึ่ง

รถเมล์ จะมาเมื่อไหร่ ... รถมาเลย์ตรงเวลาด้วย
Taxi แล้วกัน ขึ้นคันแรกพี่แกเรียกมา 20 ริงกิต โอ้ววววว
หน้าตาพวกเราคงเศรษฐีมากเลยนะ เรียกไม่เกรงใจเลย 5 กิโล 200 บาท
ลงทันที หาอีกคัน สรุปที่ 8 ริงกิต โอเคไปเลยลุง เหยียบบบบ!!
ตะ ตะ แต่ รถติดมากกกกกก

กว่าจะหลุดออกมาได้ก็ดันไปติดขบวน VIP อีก
โชคดีมากที่ลุงแกรู้จัก แพลตฟอร์ม รถที่เราจะไปขึ้น
เลยตรงดิ่งไปทันที

18.50 เราเห็นป้าย MELAKA SENTRAL แล้ว ทันแน่นอน
ใกล้ถึงเตรียมจ่ายตังค์ ยื่นแบงค์ 10 ริงกิตไป ลุงแกก็เข้าทางเลย
ไหนๆก็มาส่งทันละ ขอ 10 ริงกิตแล้วกัน (- -")

เอาเถอะ ดีนะว่าทัน ยังไงก็ต้องขอบคุณลุงมากมาย
ว่าแต่รถออกตรงเวลา วาขอเถียงนะคะ เพราะรถออกจากแพลตฟอร์ม 18.54
เห็นกับตา นี่ถ้ามาช้ากว่านี้ 2 นาทีทำไงล่ะค๊า

สอง ชม.นิดๆ เราก็มาถึง KL ด้วยความลำบากนิดหน่อย
1. ฝนตกตลอดทาง หนาวมาก
2. เบาะปรับยังไงก็ไม่สบายขึ้นเลย ปวดคอมาก
3. กรุ๊ปคนไทยกรุ๊ปนึงหลายคนมาก ส่งเสียงดังตลอดเวลา จนไมได้นอน Y.Y

เราโผล่มาที่ ห้างพาวิเลี่ยนได้ไงไม่รู้ ตอนนี้ สภาพเบลอมากค่ะ
หน้าห้าง มีรถมาโชว์ตากฝนหลายคันเลย สวยดี แต่เปียกกกกกก
เข้าไปในห้าง หาข้าวกิน ตอนนี้ จะ 4 ทุ่มแล้ว ฟาสฟู๊ด ทยอยปิดกันต่อหน้าต่อตา
เหลือร้านสุดท้ายคือข้าวราดแกง ประมาณนั้น ร้านนี้ ราคาจานละราวๆ 7 ริงกิต
เห็นคนข้างๆสั่ง เลยเอาแบบ คนข้างๆ คนละจาน ขี้เกียจคิด หิวมาก
คิดตังค์มา เอ๋อเลยค่ะ จานละ 18 ริงกิต [เมิง เพิ่มอะไรกี่อย่างเนี่ย!!]

มาดูใบเสร็จ เค้าเพิ่มกับข้าว 2 อย่าง อย่างละ 40 บาท บ้าไปแล้ว
กินเข้าไปก็ แทบวางช้อนทันทีเลย ไม่คุ้นรสอย่างแรง ไก่ทอดยังจืดมาก
กระเดือกไม่ลงทีเดียว เสียดายตังค์ ฮือออออ!!.....

กินไปราวๆ 3 คำ แทะไก่อีก นิดหน่อย ก็วางช้อนกลับโรงแรมกันเลย
วิธีเดิมค่ะ โมโนเรล ไปต่อ Taxi วันนี้ อาบน้ำแล้วนอนเลย ถึงโรงแรมไม่พ้นเที่ยงคืนเช่นเดิม
เหนื่อย ปวดทรีนมากมายค่ะ ขออภัย ปวดจริงๆ (- -)
พรุ่งนี้ต้องอยู่คนเดียวแล้ว พี่ๆเค้าจะกลับแล้ว เครียด แอร๊กกกก ......

นังนู๋วาจะเป็นอย่างไรต่อไปที่ KL ติดตามชมตอนต่อไป ตอนจบนะคะ

- to be continue -

Create Date : 22 กุมภาพันธ์ 2554

Last Update : 6 กรกฎาคม 2554 14:33:39 น.

0 comments

Counter : 1641 Pageviews.