กลับบ้าน เหรอ?? กลับบ้าน เหรอ? - สิ้นสุดงานค่ายภาคฤดูร้อนแล้ว กลับเข้าสู่ที่ทำงานอีกครั้ง เจ้านายเจอหน้าก็ทัก “กลับบ้านแล้วนะ  แวน” ก็เป็นคำทักที่ดีทีเดียว ต้อนรับกลับบ้านเหรอ - ช่วงเวลาค่ายนี่จะว่าเหนื่อยก็เหนื่อย แต่เป็นประสบการณ์ที่ดี  ที่สนุก ได้อะไรเยอะแยะมากมาย เรียนรู้อะไรจากเด็กๆนี่สนุกนะ เพราะเขาสะอาดและจริงใจ -  บอกไม่ถูกเหมือนกัน กลับบ้านอีกครั้งงั้นเหรอ ถ้าที่นี่เป็นบ้านก็คงเป็น House ไม่ใช่ Home ( house คือ สถานที่ ที่เรียกว่าบ้าน แต่ home คือ ที่ที่เรียกว่าบ้าน เป็นสถานที่แบบไหนก็ได้ แต่อบอุ่นปลอดภัยเหมือน บ้าน) แต่ที่นี่เป็นบ้านที่อยู่มานาน จนเป็นความเคยชิน สำหรับเต่าน้อยอย่างฉัน ไม่ชอบการเปลี่ยนแปลง และเหนื่อยหน่ายกับการเผชิญหน้า - กำลังพยายามบอกกับตัวเอง ให้รู้ตัว และเต็มใจกับสิ่งที่มีอยู่ เต็มใจจะมีความสุข เพราะความสุขเป็นอะไรที่ขี้ใจน้อย ถ้าเราไม่เต็มใจต้อนรับเขา เขาจะหนีหายไปอย่างรวดเร็ว - ว่ากันไปแล้วก็ยังไม่มีอะไรต้องทุกข์นี่น้า เพียงแต่..นอนน้อยไปหน่อย ทำให้ความสุขลดลงไป 10% เอาล่ะ ได้เวลารู้ตัวและเต็มใจ จะมีความสุขกันดีกว่า “ความสุขจ๊ะ  แวนอ้าแขนรอแล้วนะ ออกมาต้อนรับการกลับบ้านกันหน่อยยยยย” Free TextEditor   Create Date : 28 เมษายน 2551     0 comment Last Update : 28 เมษายน 2551 12:37:56 น.     Counter : 341 Pageviews.   Share Tweet

น้ำหนัก...ความกังวล - ความกังวลมีน้ำหนัก ถึงเราจะไม่รู้ว่าความกังวล มีรูปร่างหน้าตาอย่างไร แต่ฉันรู้สึกได้เลยว่า ความกังวลมีน้ำหนัก เมื่อมีเรื่องใด-ใดก็ตาม ที่จูงมือความกังวลเข้ามา เหมือนมีหินก้อนมหึมา เข้ามาในหัวใจเรา ทั้งหนักและเหนื่อยใจ - ยิ่งไปเจอะกะจินตนาการ ที่พาไปในทางที่ไม่ดีแล้ว ความกังวลก็ทวีคูณ เหมือนภูเขาลูกใหญ่ยักษ์ มาตั้งตระหง่านอยู่ในอก บ่อยครั้ง ที่ความกังวล อยู่นอกเหนือความสามารถ เมื่อเราทำทุกอย่างเท่าที่ทำได้แล้ว ทำดีที่สุดแล้ว แต่ความกังวลไม่ได้ไปไหน กังวล ถึงสิ่งที่ยังไม่ได้เกิด กังวล ถึงอนาคต จนระแวงว่า เรื่องร้ายๆทั้งหลายทั้งปวงจะเกิดขึ้น ความกังวลหนักๆ หนักเพราะ สิ่งที่นอกเหนือความสามารถของเรา เมื่อทำอะไรไม่ได้ เลยได้แต่ กังวล กังวล และกังวล - เปิดหนังสือเจอข้อความ “ท่านใดบ้างที่กังวล แล้วต่ออายุของตัวเองให้ยาวออกไปอีกสักหนึ่งวันได้ ท่านจะกังวลถึงเครื่องนุ่งห่ม ทำไม จงพิจารณาดูดอกไม้ในทุ่งนาเถิด มันเจริญงอกงามขึ้นได้อย่างไร มันไม่ทำงาน มันไม่ปั่นด้าย เพราะฉะนั้นท่านทั้งหลาย อย่ากังวลถึงวันพรุ่งนี้ เพราะวันพรุ่งนี้จะกังวลสำหรับตนเอง แต่ละวันมีทุกข์พออยู่แล้ว...” - ถึงแม้จะไม่สามารถสลัดความกังวลออกไปทั้งหมด แต่ก็ลดน้ำหนักของความกังวลลงไปบ้าง ก็ในเมื่อความกังวลใดที่เกิดขึ้น เราได้ทำส่วนของเราอย่างดีที่สุดเท่าที่จะทำได้แล้ว นอกเหนือจากนี้ก็คงต้อง “ปล่อยวาง ความกังวลลงไปบ้าง” สูดลมหายใจเข้า ลึก - - - - - - - ลึก แต่ละวันมีทุกข์พออยู่แล้ว อย่าเอาความทุกข์ของวันพรุ่งนี้ มาแทนที่ความสุขของวันนี้ ด้วยความกังวลเลยนะ   Create Date : 19 เมษายน 2551     0 comment Last Update : 19 เมษายน 2551 11:13:47 น.     Counter : 285 Pageviews.   Share Tweet

ย้อนวัยเยาว์ -ฤดูร้อนมาเยือน หน้าที่การงานก็เปลี่ยน จากนั่งหน้าคอม ย้ายมายืนหน้าเด็กๆแทน -เป็นสิ่งที่ดีนะ ที่ในหนึ่งปีมีโอกาสออกไปทำงานนอกสถานที่บ้าง เป็นปีที่สองแล้วสำหรับครูของค่ายคำสอนฤดูร้อน -ปีแรกก็ตื่นเต้น กังวลไปทุกอย่าง พอเข้าปีที่สอง วันเวลาและประสบการณ์ก็ได้พัดพาความกังวลไป และพาการเตรียมพร้อมไปด้วย เพราะงั้นฉันเลยหนักไปทางใช้ประสบการณ์มากกว่า แผนการสอน -ประสบการณ์เป็นบทเรียนล้ำค่าของชีวิต เวลาที่ต้องเจอแต่ผู้ใหญ่ แต่งหน้าหนาๆ ใส่หน้ากากหนากว่า เห็นแล้วอึดอัด มาดูหน้าใสใสของวัยเด็ก เห็นความร่าเริงและมีชีวิตชีวาอีกครั้ง -ดูเด็กๆกิน แล้วต้องตกใจ งงว่า อาหารที่หานเหมือนล่องหนเมื่อกี้ ไปสะสมอยู่ตรงไหนกัน พอเห็นเด็กๆวิ่งเล่น ก็ได้เข้าใจ เป็นเด็กๆนี่ ดี วิ่งเล่นกลางแดดอย่างเต็มที่ กินอาหารอะไรก็อร่อยไปหมด และนอนหลับอย่างเป็นสุขทุกคืน -พอโตเป็นผู้ใหญ่ ก็เลิกวิ่งเล่นแล้ว เดี๋ยวเหงื่อออก ไม่สวย เดี๋ยวเหนื่อยแย่ เดี๋ยวตากแดด ดำ เดี๋ยวหกล้ม เจ็บ เดี๋ยวก่อน เพราะไม่มีเวลา เดี๋ยว เดี๋ยว เดี๋ยว สารพัดเรื่องวุ่นวาย -สมัยเด็กๆผู้ใหญ่บอกเด็กๆสบาย เด็กอย่างฉันก็เถียง ไม่จริงหรอก เรียนวันละ 7-8 คาบ สบายได้ไง ไหนจะการบ้าน กับต้องเรียนพิเศษอีก ตื่นก็เช้า ผู้ใหญ่ตื่นสายไม่มีใครว่า -จนวันที่ไม่ใช่เด็กอีกแล้ว ได้รู้จักว่า “เหนื่อยใจ”นี่ เหนื่อยกว่า “เหนื่อยกาย”ยังไง วันนี้มีโอกาสได้นั่งมองเด็กๆ ดูความมีชีวิตชีวาในตัวพวกเขา มีทั้งความบริสุทธิ์ และมีพลัง ถึงแม้เด็กๆจะซนจนลูกลิงเรียกพี่ แต่มันก็เป็นพลังแห่งชีวิตอันล้นปรี่แผ่มาถึงเรา “เด็กๆนี่ช่างมีความสุขกันจริงๆ ทั้งๆที่ความสุขอยู่ตรงหน้าเหมือนกัน แต่เด็กๆจะมองเห็นมันก่อนผู้ใหญ่เสมอ เพราะอะไรหนอ ...” กว่าจะรู้ ยังไงก็ไม่สายเกิน เพราะเราทุกคนต่างก็มีเด็กๆอยู่ในหัวใจ ไปปลุกเด็กๆในใจเราออกมา วิ่งเล่นกันเถอะ   Create Date : 29 มีนาคม 2551     0 comment Last Update : 29 มีนาคม 2551 9:38:30 น.     Counter : 367 Pageviews.   Share Tweet

วันนี้ ไม่มีเธอ วันที่ไม่มีเธอ -ตลอดเวลาที่เราคบกัน ทั้งฉันและเธอต่างก็รู้ ความจริงของความรักข้อหนึ่งว่า บางทีปลายทางของความรักอาจไม่ใช่ ความสุขสมหวังเท่านั้น แต่อาจเป็นการเลิกราก็ได้ -เพราะฉะนั้น ฉันจึงตั้งใจว่า ตลอดเวลาที่เรายังรักกัน ฉันจะทำให้ดีที่สุด อาจไม่ดีที่สุดสำหรับใคร แต่ดีที่สุดเท่าที่ฉันทำได้ เท่าที่ผู้หญิงสักคนจะทำให้ ผู้ชายที่รักได้ -เมื่อวันแห่งการเลิกรามาถึง จะได้ไม่เสียใจว่า ยังไม่ได้ทำอะไรที่อยากทำ อีก ไม่ใช่ไม่เสียใจ แต่ก็คงไม่มีอะไรน่าเสียดายอีก วันนี้ ยังคงรักเธอเสมอ แต่เมื่อเธอไม่อาจรับทั้งหมดที่เป็นฉันได้ ตลอดเวลาที่เธออยากเห็นแต่เพียงด้านสวยงามเท่านั้น ฉันก็อยากให้เป็นอย่างนั้น เธอที่รักของฉัน เมื่อยินดีรับด้านที่สวยงาม แต่มันย่อมมีด้านที่ไมสวย -ทั้งสองอยู่ คู่กัน จะให้เลือกอย่างใดอย่างหนึ่งคงไม่ได้ ในเมื่อฉันมองเห็นเธอทั้งส่วนที่น่ารัก และน่าชัง และยังยินดีรับมัน -วันที่ฉันงี่เง่า ฉันย่อมอยากได้ความรักบ้าง วันที่ฉันเป็นไฟ ฉันย่อมอยากให้เธอเป็นน้ำมาดับไฟ แต่เธอก็เลือกเป็นน้ำมันที่สาดเข้ากองไฟ วันที่อยากให้เธอฉุดฉันขึ้นจากความอ่อนแอ แต่เธอกลับผลักฉันลงไปอีก -เธอคงไม่พร้อม ที่จะประคองสองดวงใจไปด้วยกันอีก ถ้าเมื่อดวงใจของฉัน ที่ฉันมองว่าเป็นดวงแก้วงดงาม เธอกลับมองมันเป็นเพียง เศษแก้วสกปรก จะมีประโยชน์อะไรที่จะหยิบยื่นให้เธออีก มีประโยชน์อะไรที่จะรั้งร่างกายที่ไม่มีใจให้ฉัน ไว้ต่อไป เพื่อทำร้ายหัวใจฉันเองเหรอ เก็บดวงใจที่ซื่อสัตย์ เพราะไม่ว่าเจ้าของดวงใจนั้นไม่อยากอยู่บนโลกนี้อีกแล้ว แต่มันยังคงเต้นต่อไปอย่างสม่ำเสมอ ไม่ว่าเจ้าของดวงใจจะทำร้ายมันอย่างไรก็ตาม สงสารหัวใจตัวเองบ้างเถอะ เมื่อตลอดมา ก็เข้าใจว่า ปลายทางอาจไม่ใช่ความสุข ในเมื่อพยายามมาอย่างดีที่สุด เท่าที่ผู้หญิงสักคน จะทำให้คนที่เขารักได้ รู้ไหม ความจริงที่ว่าเพื่อคนที่เรารัก เรายินดีทำให้ทุกอย่างนะจริง แต่มีอีกความจริง ที่ว่า คนที่ไม่รักเรา ก็ทำ(ร้าย)เราได้ทุกอย่างเหมือนกัน น้ำตายังคงไหล ภาวนาให้น้ำตาที่ยังไหล ช่วยพาความโง่งมออกจากชีวิตของฉันไปด้วย หลังน้ำตาหยุดไหล ฉันจะเข้มแข็งกว่า ที่เคยเป็น   Create Date : 19 มีนาคม 2551     2 comment Last Update : 19 มีนาคม 2551 9:50:58 น.     Counter : 312 Pageviews.   Share Tweet

เหมือนทุกข์ แต่ไม่ทุกข์ -อาจเพราะดันไปเขียนหัว msnว่า “Alone in the universe but I’m happy. Happy without you” เลยทำให้ช่วงนี้ใครต่อใครเข้ามาทักทายกันใหญ่ ทีแรกก็สงสัยเหลือเกิน ปกติก็เห็นการมีชีวิตอยู่ของกันและกัน ผ่านทางตัวเขียวๆของเอ็มนี่ล่ะ เพราะภารกิจชีวิตของแต่ละคน ก็วุ่นกันไปคนละแบบ เลยแค่รับรู้การมีชีวิตอยู่ของกันและกัน...เท่านั้นพอ จริงๆหัวเอ็มก็เป็นที่ระบายความรู้สึกสาธารณะ เพราะได้รับรู้ความรู้สึก ว่าใครสุข ใครทุกข์ หรือยังมีชีวิตอยู่ ผ่านทางหัวเอ็มนี่ล่ะ -แต่หัวเอ็มอันนี้ ไม่ได้หมายความว่า ฉันกำลังเหงา หรือใกล้จะตายเพราะความเหงา ไม่ได้ประชดว่ามีความสุขโดยปราศจากเธอ..เธอ และเธอ อาจเพราะความสุขของคนเราต่างกัน บางคนอาจคิดว่าการต้องอยู่ลำพัง คือความโดดเดี่ยวและแสนเหงา แต่บางคนก็บอก คนเดียวไม่เหงาเท่า 3 คน นี่ อิอิ แต่สำหรับฉัน อยู่คนเดียวก็มีความสุขได้ ไปเปิดบันทึกเก่า - -เก่า ยังเขียนไว้ว่า “ความเหงาอาจน่ากลัว แต่การที่ทำตัวเองหล่นหาย ในที่ที่คิดว่าจะทำให้เราหายเหงา- - - น่ากลัวกว่า” -การเรียนรู้ที่จะอยู่ได้ด้วยตัวเอง ฉันชอบนะ ถึงจะมีคนที่รักเรา แต่ถ้าเอาชีวิตไปติดกับเขาตลอด ก็คงไม่ดีเท่าไหร่ อยู่กับตัวเอง ไม่เหงา เพราะมีตัวเราอีกคน อยู่เป็นเพื่อน คุยกะตัวเองบ้าง อาจได้รู้จักและเข้าใจตัวเองมากขึ้น -ถ้าใจเราเหงา จะอยู่คนเดียว จะอยู่หลายคน ยังไงก็เหงา เหมือนกับ ถ้าใจเราทุกข์ ถึงรอบข้างจะมองว่า เรานั้นแสนสุข แต่เมื่อใจยังทุกข์ ยังไงก็ทุกข์ สำหรับฉัน ถึงจะเผชิญหน้าอยู่กับทุกข์ แต่ทุกข์ไม่ได้ร้ายเท่าที่คิด - - -ก็สุขได้ ถึงดูเหมือนทุกข์ ถ้าใจเราสุขแล้ว- - - ยังไงก็ไม่ทุกข์   Create Date : 18 มีนาคม 2551     3 comment Last Update : 18 มีนาคม 2551 12:32:57 น.     Counter : 944 Pageviews.   Share Tweet