|
|
ย้อนวัยเยาว์
-ฤดูร้อนมาเยือน
หน้าที่การงานก็เปลี่ยน
จากนั่งหน้าคอม ย้ายมายืนหน้าเด็กๆแทน
-เป็นสิ่งที่ดีนะ
ที่ในหนึ่งปีมีโอกาสออกไปทำงานนอกสถานที่บ้าง
เป็นปีที่สองแล้วสำหรับครูของค่ายคำสอนฤดูร้อน
-ปีแรกก็ตื่นเต้น กังวลไปทุกอย่าง
พอเข้าปีที่สอง
วันเวลาและประสบการณ์ก็ได้พัดพาความกังวลไป
และพาการเตรียมพร้อมไปด้วย
เพราะงั้นฉันเลยหนักไปทางใช้ประสบการณ์มากกว่า
แผนการสอน
-ประสบการณ์เป็นบทเรียนล้ำค่าของชีวิต
เวลาที่ต้องเจอแต่ผู้ใหญ่
แต่งหน้าหนาๆ ใส่หน้ากากหนากว่า
เห็นแล้วอึดอัด
มาดูหน้าใสใสของวัยเด็ก
เห็นความร่าเริงและมีชีวิตชีวาอีกครั้ง
-ดูเด็กๆกิน แล้วต้องตกใจ
งงว่า อาหารที่หานเหมือนล่องหนเมื่อกี้
ไปสะสมอยู่ตรงไหนกัน
พอเห็นเด็กๆวิ่งเล่น ก็ได้เข้าใจ
เป็นเด็กๆนี่ ดี
วิ่งเล่นกลางแดดอย่างเต็มที่
กินอาหารอะไรก็อร่อยไปหมด
และนอนหลับอย่างเป็นสุขทุกคืน
-พอโตเป็นผู้ใหญ่ ก็เลิกวิ่งเล่นแล้ว
เดี๋ยวเหงื่อออก ไม่สวย
เดี๋ยวเหนื่อยแย่
เดี๋ยวตากแดด ดำ
เดี๋ยวหกล้ม เจ็บ
เดี๋ยวก่อน เพราะไม่มีเวลา
เดี๋ยว เดี๋ยว เดี๋ยว
สารพัดเรื่องวุ่นวาย
-สมัยเด็กๆผู้ใหญ่บอกเด็กๆสบาย
เด็กอย่างฉันก็เถียง
ไม่จริงหรอก
เรียนวันละ 7-8 คาบ สบายได้ไง
ไหนจะการบ้าน กับต้องเรียนพิเศษอีก
ตื่นก็เช้า ผู้ใหญ่ตื่นสายไม่มีใครว่า
-จนวันที่ไม่ใช่เด็กอีกแล้ว
ได้รู้จักว่า เหนื่อยใจนี่
เหนื่อยกว่า เหนื่อยกายยังไง
วันนี้มีโอกาสได้นั่งมองเด็กๆ
ดูความมีชีวิตชีวาในตัวพวกเขา
มีทั้งความบริสุทธิ์ และมีพลัง
ถึงแม้เด็กๆจะซนจนลูกลิงเรียกพี่
แต่มันก็เป็นพลังแห่งชีวิตอันล้นปรี่แผ่มาถึงเรา
เด็กๆนี่ช่างมีความสุขกันจริงๆ
ทั้งๆที่ความสุขอยู่ตรงหน้าเหมือนกัน
แต่เด็กๆจะมองเห็นมันก่อนผู้ใหญ่เสมอ
เพราะอะไรหนอ ...
กว่าจะรู้ ยังไงก็ไม่สายเกิน
เพราะเราทุกคนต่างก็มีเด็กๆอยู่ในหัวใจ
ไปปลุกเด็กๆในใจเราออกมา วิ่งเล่นกันเถอะ
| Create Date : 29 มีนาคม 2551 |
| Last Update : 29 มีนาคม 2551 9:38:30 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 367 Pageviews. |
|
 |
|
|
|
|
|
| vandasung |
 |
|
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [
