|
|
วิหารจันทรา ๑๓
“เฮ...” เสียงชาวหมู่บ้าน โห่ร้องอย่างยินดี แล้วเสียงดนตรีก็เริ่มบรรเลงขึ้นอีกครั้ง แต่คราวนี้ เป็นท่วงทำนองที่ค่อนข้างครื้นเครงสนุกสนาน
“นั่งลงเถิด” จันทริ พูดแล้วจูงมือพา รพีพันธ์ ไปนั่งที่เก้าอี้ เมื่อนั่งลงแล้ว ผู้เฒ่าทั้งสองก็ยื่นชามที่ถืออยู่นั้น ให้เขาและ จันทริ ชายหนุ่มมองดูของเหลวสีเหลืองใส มีกลิ่นหอมๆของน้ำผึ้งอยู่จางๆ ปนกับกลิ่นฉุนๆคล้ายกลิ่นเหล้า
“เป็นสุราที่หมักจากน้ำผึ้ง” จันทริ หันมาบอก แล้วยกชามเหล้าขึ้นจิบ
รพีพันธ์ เห็นอย่างนั้นก็ยกขึ้นจิบบ้าง สุรารสหวานหอม ผสมด้วยรสที่คล้ายเบียร์เล็กน้อย เมื่อรู้ถึงรสชาดแล้ว เขาจึงดื่มอย่างวางใจ และเริ่มรู้สึกถึงความอร่อยของมันแล้ว ก็ยกชามดื่มเข้าไปจนเกือบหมด เมื่อเงยหน้าขึ้นมองไปยังหมู่ชาวบ้าน ก็เห็นทุกคนกำลังยกชามสุราชวนกันดื่มและพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน
“ยังกับมีพิธีฉลอง”
“ปาร์ตี้”
รพีพันธ์ หันไปมองคนพูดด้วยความสงสัย
“ท่านเคยบอกข้ามิใช่หรือ ว่างานฉลองเรียกว่าปาร์ตี้” จันทริ พูดยิ้มๆ
“ฮ่าๆๆ” ชายหนุ่มหัวเราะ “อื้อ ใช่ ... ว่าแต่พวกคุณฉลองอะไรกันน่ะ”
“วิวาหะ”
“วิวาหะ ... แต่งงานน่ะเหรอ” รพีพันธ์ ทวนคำอย่างสงสัย แต่แล้วก็ต้องเบิกตาโตด้วยความตกใจ มอง จันทริ ที่กำลังยิ้มอย่างขบขัน ด้วยความตกตะลึง
“อย่าบอกนะว่า ... เอ้อ...”
“อย่างที่ท่านคิด” จันทริ สีหน้า จันทริ เหมือนกลั้นหัวเราะไว้อย่างเต็มที่ “วิวาหะของท่านกับข้า”
“อะไรนะ” รพีพันธ์ พูดเสียงดัง เบิกตาค้างด้วยความตกใจ จน จันทริ ก้มหน้าลงไปหัวเราะเบาๆ
“วันมงคล สมควรดื่มให้เต็มที่” กรินทร์ นั่นเองที่เดินเข้ามาหา รพีพันธ์ พลางรินเหล้าน้ำผึ้งจากไหใบย่อม ลงไปในถ้วยในมือชายหนุ่ม
“ท่านอย่ารินให้มากนัก เขายังต้องดื่มอีกมาก” จันทริ พูดด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม กรินทร์ จึงต้องหยุดรินเหล้าทั้งๆที่เพิ่งจะรินลงไปได้เพียงครึ่งชาม
“ดื่มให้หมด ดื่มให้แก่ท่าน ดื่มให้แก่จันทริ ฮ่าๆๆ” พูดจบ กรินท์ก็เอาชามเหล้าในมือมาชนกับชามเหล้าของ รพีพันธ์ แล้วยกขึ้นดื่มจนหมดชาม
... ต้องหมดถ้วยสินี่ เอาก็เอาวะ ... รพีพันธ์ คิดพลางยกถ้วยขึ้นดื่มบ้างจนหมดถ้วย ทั้งๆที่ยังงงกับสิ่งที่เกิดขึ้นอยู่
ต่อจากนั้น ผู้เฒ่าทั้งสี่ก็เข้ามารินสุราดื่มกับเขาทีละคน จนเขาเริ่มมึนศรีษะนิดๆ
“แรงเหมือนกันนี่ เห็นหวานๆแบบนี้” รพีพันธ์ บ่นพึมพำ
“ข้าขอดื่มให้แก่ท่าน” อัสสะ เข้ามารินเหล้าให้ รพีพันธ์ จนเต็มถ้วย “ดื่ม” อัสสะ ชนถ้วยแล้วยกถ้วยขึ้นดื่ม รพีพันธ์ จึงต้องดื่มบ้าง
“ความจริงคนที่บนนั่งบนเก้าอี้นี้ ควรเป็นข้า” อัสสะ พึมพำเบาๆ
“อะไรนะ” รพีพันธ์ ได้ยินแว่วๆแต่จับใจความไม่ค่อยได้ เพราะเริ่มจะเมาได้ที่
“อัสสะ ท่านมาหาข้า” จันทริ เรียกเบาๆ อัสสะ จึงเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้า
จันทริ เอื้อมมือหยิบไหจากมือของ อัสสะ แล้วรินเหล้าลงไปในถ้วยของชายหนุ่ม
“ข้าดื่มให้ท่าน” จันทริ พูดยิ้มๆ
“ดื่มให้ข้าหรือ” อัสสะ พูดด้วยสีหน้างุนงง
“ดื่มให้แก่อิสระของท่าน นับแต่นี้ท่านมิต้องเป็นตัวแทนของผู้ใดอีกต่อไป” แสงสีทองเปล่งประกายแวววับออกมาจากจันทร์เสี้ยว ใบหน้าเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมและสำรวม ดูน่าเกรงขาม “จันทริ ต้องการให้ท่านมีความสุข” เสียงนั้นเยือกเย็นและสุขุม “แม้แต่จันทรายังมีขึ้นแรม ตัวข้าก็ยังเป็นเช่นนี้ เจ้าก็อย่าได้หลงติดกับภาพลวง”
“แต่ข้า ... ข้า” อัสสะ เหมือนจะแย้ง
“ข้ารู้ ... จันทริ ก็รู้ในสิ่งที่ท่านจะพูด แต่ท่านต้องทำใจยอมรับ มันเป็นชะตาที่มิอาจเปลี่ยนแปลง ตอนนี้พวกข้าขอดื่มให้ท่าน ต่อแต่นี้ขอให้ท่านคิดในสิ่งที่จะเป็นอนาคตของตัวท่าน” พูดจบ จันทริ ก็เอาชามในมือชนกับชามในมือของ อัสสะ แล้วดื่มเหล้าในชามจนหมด อัสสะ เองก็ดื่มเหล้าในถ้วยของตนเองจนหมดเหมือนกัน
“อัสสะ สหายรักของข้า ขอให้ท่านจงมีแต่ความสุข และต่อไป ท่านจงอย่าได้เปลี่ยนคำเรียกหาระหว่างเราท่าน มิว่าอย่างไร ท่านนับเป็นสหายที่แท้จริงเพียงหนึ่งเดียวของข้า ” น้ำเสียงของ จันทริ เปลี่ยนเป็นอ่อนโยน สีหน้าแย้มยิ้ม แสงสีทองเรืองรองตอนนี้หายไปแล้ว เหลือไว้เพียงดวงจันทร์เสี้ยวสีขาวนวล
รพีพันธ์ มองภาพตรงหน้าด้วยความงุนงง เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นกิริยาที่แตกต่างกันเช่นนี้จาก จันทริ เหมือนกับว่ามีบุคคล ๒ คน ที่มีกิริยาอาการแตกต่างกัน ๒ แบบ อยู่ในตัวของ จันทริ ซึ่งจะสลับกันออกมาปรากฏตัว
จันทริ ที่เขารู้จักนั้น มักจะดูเฉยเมยเหมือนไม่ค่อยยินดียินร้าย หรือให้ความสนใจต่อสิ่งรอบข้าง แต่มักมีรอยยิ้มและท่าทีที่อ่อนโยนให้กับผู้อื่นที่เข้ามาหาเสมอ
จันทริ ที่เขาเห็นในวันนี้ มีท่าทางน่าเกรงขาม สีหน้าที่เคร่งขรึม และน้ำเสียงที่เอาการเอางาน เปี่ยมไปด้วยอำนาจ และพลังบางอย่างที่เขาไม่อาจบอกได้
| Create Date : 04 กันยายน 2551 |
| Last Update : 4 กันยายน 2551 18:07:26 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 269 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [