|
|
วิหารจันทรา ๐๔
“อืม ...” รพีพันธ์ ส่งเสียงครางเบาๆ รู้สึกหนักไปทั่วทั้งตัว แม้แต่ตาก็ลืมไม่ขึ้น
“ท่านปลอดภัยแล้ว” เสียงนุ่มๆเปี่ยมไปด้วยความอ่อนโยน แว่วเข้ามาในหู
“หากรู้สึกไม่สบายก็หลับเสียก่อนเถิด” เสียงนั้นดังขึ้นอีกครั้ง รู้สึกว่ามือข้างหนึ่งของเขา ถูกกุมเอาไว้ด้วยมือที่อ่อนนุ่มและอบอุ่น
“หลับเถิดท่าน พักให้สบาย ข้าจักดูแลท่านเอง” สำนวนการพูดแปลกๆ แต่ก็ทำให้เขาหลับลงไปได้ ด้วยความรู้สึกอบอุ่นและปลอดภัย
แล้วเขาก็รู้สึกเหมือนหลับๆตื่นๆอีกหลายครั้ง ทุกครั้งที่เขาส่งเสียงเหมือนรู้สึกตัว ก็จะมีเสียงนั้นคอยพูดปลอบโยน มือก็ได้รับการเกาะกุมด้วยมืออันอบอุ่นอยู่ตลอดเวลา บางครั้ง เหมือนมีของเหลวหวานๆป้อนให้กับเขา ตามด้วยน้ำอีกเล็กน้อย มือนุ่มๆนั้นลูบใบหน้าเขาอย่างอ่อนโยน เป็นบางคราว
“หนาว”
รพีพันธ์ ส่งเสียงเมื่อรู้สึกตัวขึ้นมาอีกครั้ง ครั้งนี้นอกจากอาการหนักตามร่างกายแล้ว เขายังรู้สึกหนาวคล้ายจับไข้ แล้วร่างกายท่อนบนของเขาก็ถูกยกขึ้น แล้ววางอิงไว้กับร่างกายที่อบอุ่น
“ดื่มสักหน่อย ยานี้จักช่วยให้อาการไข้ลดลง” เสียงที่อ่อนโยนดังขึ้นอีกครั้ง แล้วเหมือนมีอะไรแข็งๆมากระทบกับริมฝีปาก เขาเผยอปากขึ้นเล็กน้อยตามสัญชาติญาณ ของเหลวหวานๆปนขมเล็กน้อย ก็ค่อยๆไหลรินเข้าปากทีละนิด เขาค่อยๆกลืนมันลงไป ความชุ่มชื้นรสหวานปนขมนั้น ทำให้ลำคอที่แห้งผากของเขาชุ่มชื่นขึ้น เมื่อหมดลง ก็ตามมาด้วยน้ำเปล่า แล้วร่างของเขาก็ถูกวางลงให้นอนหงายตามเดิม
“หนาว” รพีพันธ์ ร้องครางเบาๆอีกครั้ง
สักพักหนึ่ง ก็รู้สึกเหมือนผ้าห่มที่คลุมร่างเขาอยู่ถูกเลิกขึ้น มีคนเข้ามานอนข้างๆเขา แล้วห่มผ้าลงเช่นเดิม ศรีษะเขาถูกยกขึ้นเล็กน้อย แขนข้างหนึ่งก็สอดเข้ามาใต้ศรีษะ แล้วโอบเข้าไปซบลงกับไหล่ของใครบางคน ร่างกายถูกดึงให้นอนตะแคงก่ายแขนไปกับร่างนั้น เขาโอบแขนกอดร่างนั้นเหมือนจะแสวงหาความอบอุ่น ในยามที่ร่างกายรู้สึกหนาว ขาของเขาก็ก่ายเกยร่างกายของคนคนนั้น จากสัมผัสที่แนบชิด ทำให้เขารู้ว่าร่างกายของเขา และร่างกายของคนคนนั้น เปลือยเปล่าด้วยกันทั้งคู่ แขนอีกข้างหนึ่งของคนคนนั้นกอดเขาไว้ พลางลูบไหล่ของเขาเบาๆ
“หนาวเพราะพิษไข้ มิเป็นไรดอก ข้าจักทำให้ท่านอบอุ่น พักผ่อนเถิดหนา หลับให้สนิท ตื่นขึ้นมาจักได้หายไข้ จักได้สบายขึ้น” เสียงนุ่มๆ สำนวนแปลกๆ ที่เริ่มจะคุ้นหู กระซิบอยู่ริมหู
รพีพันธ์ ซุกใบหน้าลงไปยังอ้อมอกที่อบอุ่น มือเขาก่ายกอดพลางลูบหลังของคนคนนั้นเบาๆ รู้สึกสบายใจและอบอุ่นที่มีคนอยู่ข้างๆในยามที่รู้สึกไม่สบาย และยังได้กลิ่นหอมอ่อนจาง คล้ายกลิ่นดอกไม้จากผิวนุ่มๆที่เขาได้สัมผัส เขารู้สึกเหมือนหายหนาวไปมาก แล้วเขาก็ค่อยๆหลับไหลไปอีกครั้ง
..........................................................................
.....................................
รพีพันธ์ เริ่มรู้สึกตัวขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง ความรู้สึกแรกของเขาคือ ความแห้งผากของริมฝีปากและลำคอ
“น้ำ ... อืม ... ขอน้ำ” เราพูดเบาๆ
ร่างกายท่อนบนของเขาถูกยกขึ้น แล้วความอบอุ่นอันคุ้นเคยมาให้เขาพิงตัวไว้ มีบางอย่างที่แข็งและเย็นมาแตะริมฝีปากของเขา
“ดื่มน้ำเสีย จักได้สบายขึ้น” เสียงคุ้นหูดังขึ้นเบาๆทางด้านหลัง เขาอ้าปากขึ้นเล็กน้อย ความเย็นฉ่ำของน้ำก็ไหลรินเข้าสู่ปาก เขารีบกลืนอย่างกระหาย
“อย่าได้รีบร้อนนัก เดี๋ยวจักสำลักได้ ค่อยๆดื่มเถิดไ เขารู้สึกได้ถึงความห่วงใย ที่แฝงมากับกระแสเสียง
“ขออีก” เขาพูดสั้นๆ แล้วเขาก็ได้รับในสิ่งที่ต้องการ เหมือนกับเตรียมไว้ล่วงหน้าแล้ว
“ขอบคุณ” เมื่อเขาดื่มน้ำหมด เขาก็หายใจแรงๆ ๒-๓ ที ก่อนจะค่อยๆผ่อนลมหายใจลง
“นอนพักอีกสักครู่เถิด ให้สบายขึ้นอีกนิด จึงค่อยลุกเดิน” เสียงนั้นดังขึ้นอีก แล้วก็รู้สึกว่าตัวเขาค่อยๆถูกวางให้นอนลงอย่างนุ่มนวล สักพักหนึ่งเมื่อเริ่มปรับสายตาได้แล้ว จึงค่อยๆมองไปรอบๆตัว หลังคาด้านบนมุงไว้ด้วยกิ่งไม้ ผนังทั้งสามด้านก็เช่นกัน ตัวเขานอนอยู่บนเตียงไม้ มีของนิ่มๆรองอยู่ใต้ร่าง ปูทับด้วยผ้าอีกทีหนึ่ง ส่วนตัวเขานั้นมีผ้าห่มค่อนข้างหนาคลุมอยู่ เมื่อหันไปมองอีกด้านหนึ่ง ก็เป็นว่าเป็นด้านที่เปิดกว้างไว้ ไม่มีฝาผนัง มองออกไปด้านนอก ก็เห็นคนรูปร่างสูง ในชุดผ้าฝ้ายสีน้ำเงินเข้ม คล้ายชุดของชาวชนบททางเหนือ สวมรองเท้าที่คล้ายรองเท้าสานแบบรัดข้อ กำลังเดินไปนั่งที่หินใหญ่ริมต้นไม้ มีกรอบไม้ขนาดใหญ่ที่ขึงผ้าสีแดงสดขึงไว้ คนคนนั้นนั่งลงบนก้อนหิน แล้วทำอะไรสักอย่างกับผ้าที่ขึงไว้
“คนนี้มั๊งที่ช่วยเราไว้” รพีพันธ์ พึมพำเบาๆ แล้วมองไปที่คนคนนั้นอีกครั้ง พลางคิดถึงสัมผัสอันอ่อนนุ่ม และร่างกายที่อบอุ่น ที่เขาได้รับในตอนที่เขารู้สึกตัวอย่างเลือนราง แล้วเขาก็รู้สึกว่าร่างกายของเขาตอนนี้เปลือยเปล่าอยู่ รพีพันธ์ ตกใจนิดหน่อย แล้วยันตัวลุกขึ้นนั่ง มองไปรอบๆอีกครั้ง ก็มองเห็นเสื้อผ้าของเขาพับไว้อย่างเรียบร้อย วางไว้บนโต๊ะตัวเล็กๆที่อยู่ทางด้านปลายเตียง จึงค่อยๆลุกขึ้นไปหยิบมาสวมใส่ โดยที่ยังมีผ้าห่มพันร่างกายท่อนล่างเอาไว้
| Create Date : 22 กรกฎาคม 2551 |
| Last Update : 22 กรกฎาคม 2551 20:45:12 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 185 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [